Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

Δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω την προ­κή­ρυ­ξη που μοί­ρα­σαν, πριν α­πό με­ρι­κές βδο­μά­δες τα μέ­λη του ΕΡ­ΓΑΣ σε συ­να­δέλ­φους τους στην πύ­λη της Ζώ­νης και στα κα­φε­νεί­α του Πε­ρά­μα­τος.

Η ΟΑΚΚΕ συμμετείχε στη συγκέντρωση και πορεία των λιμενεργατών ενάντια στην υπογραφή της συμφωνίας κυβέρνησης - Κόσκο για το ξεπούλημα του 67% του ΟΛΠ. Η κινητοποίηση οργανώθηκε από την ΟΜΥΛΕ, την Ένωση Λιμενεργατών του ΟΛΠ και το Σύνδεσμο Αρχιεργατών Εποπτών ΟΛΠ.

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας έγινε στην πλατεία Κλαυθμώνος και ακολούθησε η πορεία προς το Ζάππειο όπου η κυβέρνηση είχε ετοιμάσει φιέστα για να γιορτάσει την παράδοση του λιμανιού στο φασιστικό κινέζικο κράτος αφού πρώτα άνοιξε τις πόρτες του Μαξίμου στους κινέζους αποικιοκράτες για να υπογραφεί η συμφωνία παρουσία του πρωθυπουργού!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη της βάζει πλάτες. Πρόθυμοι συνεργοί της στο σαμποτάζ το ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε το λιμάνι του Πειραιά στην Cosco. Αν θέλει κανείς να κάνει τον απολογισμό, θα φτιάξει έναν κατάλογο από έργα που ήταν η ΚΟΣΚΟ υποχρεωμένη να κάνει και δεν έχει κάνει σχεδόν κανένα από αυτά, οπότε έχει δυναμώσει την ανεργία στο λιμάνι, έχει καταπατήσει κάθε εργασιακή νομοθεσία φτιάχνοντας μια δικιά της κινέζικη κρατική γαλέρα, κατατρώει μεθοδικά τα εργασιακά δικαιώματα των παλιών εργαζομένων που έχουν μείνει στην προβλήτα Ι, και έχει μπει στο μικροσκόπιο για σοβαρά περιστατικά λαθρεμπορίου που εντοπίζονται από τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς και καλύπτονται από το δουλικό στην Κίνα ελληνικό πολιτικό κόσμο.

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από τότε που η Κόσκο, δηλαδή το κινέζικο φασιστικό κράτος πήρε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το διακομματικό καθεστώς την αποκλειστική νομή και διοίκηση του λιμανιού του Πειραιά για 36 χρόνια (έως το 2052). Τώρα αυτό το κράτος Κόσκο ήρθε η ώρα να αποκαλύψει το αποικιοκρατικό του πρόσωπο.

Το αποικιοκρατικό πρόσωπο του φασιστικού κρατικού μονοπωλίου της ΚΟΣΚΟ που το διακομματικό καθεστώς έχει εγκαταστήσει στο λιμάνι του Πειραιά, αποκαλύπτεται από το ότι ο αγαπημένος «στρατηγικός επενδυτής» του καθεστώτος κάνει ότι μπορεί για να κλείσει την Ζώνη του Περάματος και να την μετατρέψει σε χωρο εμπορευματοκιβωτίων, από τη μία καθυστερώντας και τελικά ματαιώνοντας τις προγραμματισμένες της επενδύσεις, και από την άλλη αυξάνοντας τα τιμολόγια των χρηστών ώστε να χάσει κάθε ανταγωνιστικότητα.

Μέσα στην καταιγιστική ροή ειδήσεων για την κτηνωδία της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία, στο εσωτερικό πέρασε αθόρυβα και μέσα σε πανηγυρισμούς από τους ψευτοαριστερούς σαμποταριστές, το συντριπτικό χτύπημα του ΣτΕ στην ανάπτυξη της κρουαζιέρας στον Πειραιά. Με δύο αποφάσεις του το ΣτΕ δικαιώνει ουσιαστικά τις καθυστερήσεις και το επίμονο και μακρόχρονο σαμποτάζ που, όπως έχουμε αποδείξει κάνει η ίδια η Κόσκο στις υποχρεωτικές επενδύσεις, και σταματάει άμεσα την ουσιαστικότερη από αυτές, το έργο της επέκτασης της προβλήτας της κρουαζιέρας, βάζοντας τα θεμέλια για τη ματαίωση του. Με αυτές τις αποφάσεις, ο οδοστρωτήρας του κινέζικου φασιστικού μονοπωλίου θα κερδίσει κι άλλο χρόνο και επιχειρήματα για να μετατρέψει όλο το λιμάνι σε ΣΕΜΠΟ, δηλαδή σε αποικιοκρατούμενο έδαφος, βάση της Κίνας στον ιμπεριαλιστικό της «δρόμο του μεταξιού». Για να γίνει κυρίαρχη η Κίνα στο λιμάνι πρέπει να τσακιστεί κάθε μορφή μεγάλης ντόπιας ανάπτυξης, ιδιαίτερα κάθε σύνδεση του Πειραιά με τη Δύση και ένα μεγάλο δυτικό τουριστικό κεφάλαιο όπως είναι αυτό της κρουαζιέρας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει το πιο ειδεχθές, το πιο ορμητικό και το πιο πολύπλευρο παραγωγικό σαμποτάζ -με κέντρο του εκείνο στην ενέργεια- σε σχέση με κάθε άλλη προηγούμενη σαμποταριστική κυβέρνηση, ακόμα και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Μήπως αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι η ΝΔ είναι χειρότερη, δηλαδή δεξιότερη, πιο ξενόδουλη και πιο σαμποταριστική από το ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιάνεται σε αυτά γιατί είναι σε ηγετικό στελεχικό επίπεδο ένα μασίφ σοσιαλφασιστικό κόμμα, πράγμα που δεν συμβαίνει με τη ΝΔ, όπως και με το ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του κάτεργου της Κόσκο, διεκδικούν εδώ και μήνες την υπογραφή συλλογικής σύμβασης για αναγνώριση ειδικοτήτων, αύξηση των πολύ χαμηλών μισθών, διασφάλιση εργασιακών όρων που έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή κανονικές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης και όχι πατσαβουρόχαρτα για εκ περιτροπής εργασία, πληρωμή όλων των νόμιμων προσαυξήσεων για νυχτερινή εργασία, αργίες, σαββατοκύριακα, και υιοθέτηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας που αρμόζουν σε ένα σύγχρονο λιμάνι ευρωπαϊκής χώρας.

Στο εργασιακό κάτεργο-άβατο της Κόσκο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία. Αυτό αποδείχτηκε όταν το βράδυ της Κυριακής της 27 Αυγούστου, λίγο πριν τις 11 το βράδυ, ο 45χρονος Διονύσιος Θανόπουλος ένιωσε αδιαθεσία την ώρα εργασίας του στον προβλήτα της Κόσκο στο Πέραμα, και έχασε τις αισθήσεις του. Λίγο μετά κατέληξε στο κρατικό νοσοκομείο της Νίκαιας νεκρός από έμφραγμα.

Το παρακάτω κείμενο άρχισε να γράφεται σαν ένα κείμενο ομιλίας για τις ευρωεκλογές. Στο δρόμο όμως πήρε μεγαλύτερη έκταση όταν επιχειρήθηκε από το συντάκτη του να γίνουν πιο κατανοητές και πιο πειστικές οι μίνιμουμ θέσεις της ΟΑΚΚΕ σε ένα κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με αυτές. Τελικά δεν μπόρεσε ακριβώς λόγω της αρκετά μεγάλης έκτασης του καθώς και του κάπως αναλυτικού ύφους του να υπηρετήσει τον αρχικό στόχο για τον οποίο ξεκίνησε να γράφεται. Όμως με μερικές μικρές προσθήκες και αλλαγές έχει γίνει τελικά ένα πολύ χρήσιμο κείμενο για όσους θέλουν να έχουν μια αρκετά διεξοδική αλλά ταυτόχρονα απλά διατυπωμένη και συμπυκνωμένη εικόνα για τις θέσεις και την πολιτική πρόταση της ΟΑΚΚΕ για την περίοδο που διανύουμε.

Προτείνουμε ιδιαίτερα να διαβάσουν αυτό το κείμενο όσοι είδαν στο διαδίκτυο την ομιλία για τις βουλευτικές εκλογές του συντρόφου Ηλία Ζαφειρόπουλου (https://www.youtube.com/watch?v=aSQ--1mnQlU) σε μια συγκέντρωση που έγινε στις 23 Ιούνη στα γραφεία της ΟΑΚΚΕ την οποία δημοσιεύουμε και στην ιστοσελίδα μας, βρήκαν σε αυτήν ενδιαφέρον και θέλουν να έχουν περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή βάζει επειδή στην ουσία της βρίσκεται σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις, κυρίως εκείνες που επικρατούν στη λεγόμενη αριστερά, κομμουνιστική και μη.