Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το ιστορικό για τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ναυπηγείο Νεωρίου Σύρου, η μόνη ναυπηγική και επισκευαστική μονάδα της χώρας που βρίσκεται σε πλήρη και ακμαία λειτουργία, κινδυνεύει να κλείσει ή να πάρει θέση δίπλα στα μισόκλειστα, πολύ μεγαλύτερα και σε εγκατάλειψη του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας. Το διακομματικό καθεστώς, το ίδιο που έδωσε το λιμάνι του Πειραιά στους κινέζους νεοαποικιοκράτες της COSCO, έχει εξαπολύσει μια γκεμπελική εκστρατεία λάσπης, κατηγορώντας αυθαίρετα το ναυπηγείο για μόλυνση του περιβάλλοντος. Το εργοστασιακό σωματείο και η διοίκηση της εταιρείας διεξάγουν έναν ηρωικό αγώνα για τη σωτηρία του.  

Κάποτε ήταν το υπέρλαμπρο άστρο της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας προχωρημένης τεχνολογίας, αλλά τώρα μετά από δεκαετίες συστηματικού σαμποτάζ από το ρωσόδουλο μπλοκ εξουσίας, κινδυνεύει να σβήσει οριστικά ή και να πουληθεί έναντι ευτελούς αντίτιμου σε κάποιο φίλο του ρωσοκινεζικού άξονα.

Η ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) που κάποτε ήταν από τις κορυφαίες στο είδος της παγκόσμια και απασχολούσε χιλιάδες εργαζόμενους σήμερα απασχολεί μόνο μερικές εκατοντάδες μόνιμους

Η ιστορική διαδρομή της κατασκευής του μετρό της Θεσσαλονίκης αποτυπώνει με ακρίβεια την πορεία που ακολουθούν στην Ελλάδα όλες οι μεγάλες επενδύσεις που δεν έχουν την έγκριση του ρωσόδουλου μπλοκ που σαμποτάρει την παραγωγή της, καταστρέφει την εργατική της τάξη και τη δυνατότητά της να είναι μια σύγχρονη βιομηχανική χώρα. Οι σύγχρονες αστικές συγκοινωνίες δεν αποτελούν μόνο μέσο για να πηγαίνουν οι άνθρωποι στις δουλειές τους, αλλά αποτελούν και βασικό παράγοντα για τη βελτίωση της καθημερινής κοινωνικής ζωής τους.

Mια σκληρή μάχη διεξάγεται το τελευταίο διάστημα για τον έλεγχο του «Ελλάκτωρα», ενός από τις ελάχιστες μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν μείνει στα χέρια του ντόπιου ελληνικού κεφάλαιου στο χώρο των κατασκευών και της ενέργειας στη ΝΑ Μεσόγειο. Σ’ αυτή τη μάχη για οικονομική ηγεμονία η πολιτική ηγεσία του τόπου έπαιξε το πιο ενεργό μέρος επιδιώκοντας να εξουδετερώσει με κάθε τρόπο τη μία πλευρά, το ντόπιο κεφάλαιο, και να προωθήσει τα συμφέροντα των ανατολικών κρατικo-ολιγαρχών που επιτίθενται σε τακτική συμμαχία με τα ευρωπαϊκά κατασκευαστικά μονοπώλια.