Η “προσέγγιση” του Ρώσου τουρίστα, διδάχτηκε στους εργαζόμενους και στους επιχειρηματίες από την κεντρική ομιλήτρια, την Κορεάτισσα ρωσοσπουδαγμένη γλωσσολόγο Όλγα Σιν, που δουλεύει στον τουρισμό στη Ρόδο. Το μάθημα όπως αποκαλύπτει στο άρθρο της η εφημερίδα “Ροδιακή” που δημοσιεύτηκε στις 13/4/2014 αφορούσε στο “Πως η γενιά των 400 ευρώ εκπαιδεύεται μέσα από επίσημα προγράμματα να παρέχει δουλοπρεπείς υπηρεσίες σε Ρώσους τουρίστες..” (σημ. η υπογράμμιση δική μας)
Από ένα βασικό απόσπασμα του λόγου της κεντρικής ομιλήτριας, που αντιγράφουμε παρακάτω από την εφημερίδα, βγαίνει το συμπέρασμα ότι αν οι άνεργοι θέλουν δουλειά σε ξενοδοχεία που φιλοξενούν Ρώσους, αν οι ήδη εργαζόμενοι σ’ αυτά θέλουν να κατοχυρώνουν τη θέση τους, αν οι επιχειρηματίες θέλουν πελάτες Ρώσους τότε θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν τους ότι οι Ρώσοι πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από όλους τους άλλους λαούς, ότι θέλουν να τους μιλάς στη γλώσσα τους (συμπληρώνουμε εμείς σε αυτή της ανώτερης φυλής), ότι δεν σέβονται τους κανόνες της κοινωνικής ζωής της χώρας που τους φιλοξενεί, ότι οι απαιτήσεις τους είναι πέρα από κάθε λογική, ότι ακόμα και αν τους χαμογελάσεις μπορεί να σε πάρουν για ανόητο, ότι η δύναμή τους είναι το χρήμα και η βία του μεθυσμένου με βότκα τουρίστα.
Ο ρωσικός λαός δεν είναι φυσικά αυτό το ναζιστικό τέρας που περιγράφει η κεντρική ομιλήτρια ως εκπρόσωπος του καθεστώτος του Πούτιν ούτε και η πλειοψηφία των ρώσων τουριστών. Τέτοιο είναι το καθεστώς Πούτιν που ταυτίζει το ναζισμό του με το ρώσικο λαό και εμφανίζεται ως λαός.
Αυτό που κάνει η κεντρική ομιλήτρια είναι να ξεκαθαρίζει ότι οι τουριστικές σχέσεις της Ελλάδας με το καθεστώς Πούτιν είναι σχέσεις κυρίαρχου προς υποτελή. Το νόημα του λόγου της ήταν: “Αν εργαζόμενοι και επιχειρηματίες θέλετε δουλειές από τους κυρίαρχους, αυτές θα είναι σχέσεις μιας ανώτερης ράτσας προς μια κατώτερη θα είναι σχέσεις δούλου”.
Όπως αντιγράφουμε από τη “Ροδιακή” η κεντρική ομιλήτρια, που επέλεξαν οι υποτελείς της Περιφέρειας του Νοτίου Αιγαίου, είπε ακριβώς στο ακροατήριο ότι οι Ρώσοι: “Είναι λαός που θέλει όλοι οι υπόλοιποι να τον αποδέχονται ως πρώτο! Να είναι πρώτος σε όλα! Αρέσκεται να μιλάνε όλοι στη γλώσσα του, τα Ρώσικα. Προσπαθεί να επιβληθεί με το χρήμα εάν και εφόσον έχει. Έχει κόμπλεξ κατωτερότητας ο Ρώσος τουρίστας και αρκετές ανασφάλειες. Πιστεύει ότι οι κανόνες υπάρχουν για να καταστρατηγούνται και όχι πάντα για να τηρούνται. Είναι τύπος αγέλαστος, καυγατζής και της φασαρίας.. ιδιαίτερα όταν καταναλώνει το Εθνικό του ποτό την vodka. Για να χαμογελάσει πρέπει να σε γνωρίζει εκ των προτέρων, να είσαι γνωστός ή φίλος του ... διαφορετικά μπορεί να σε περάσει και για ανόητο εάν εσύ του χαμογελάς. Θέλει πάντα το καλύτερο για τον εαυτό του, από ξενοδοχείο, δωμάτιο, φαγητό, παροχές. Το ιδανικότερο ξενοδοχείο γι’ αυτόν είναι αυτό που βρίσκεται πολύ κοντά στο αεροδρόμιο αλλά χωρίς να... ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος κι’ από την μύγα όταν πετάει. Καθώς επίσης θεωρεί ως ιδανικό ξενοδοχείο εκείνο που φιλοξενεί από ελάχιστους ...έως καθόλου συμπατριώτες του Ρώσους... Είναι προληπτικός μέχρι παρεξηγήσεως σε πολλά πράγματα και μάλιστα μερικές δικές τους προκαταλήψεις συμβαίνει στην δική μας Ελληνική κουλτούρα και παιδεία να είναι σημεία της καθημερινότητας μας, χωρίς να έχουμε κανένα πρόβλημα διότι είναι πατροπαράδοτες συνήθειές μας από αιώνες. Το χρήμα είναι ένδειξη καταξίωσης και ανωτερότητας”.
Όπως γράφει η αρθρογράφος της Ροδιακής “Επαναλαμβάνω ότι όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία της ομιλίας και όχι δικές μου παρατηρήσεις”.
Η Περιφέρεια του Νότιου Αιγαίου έχει δουλευτεί εντατικά τα τελευταία χρόνια από τους φίλους του πουτινικού καθεστώτος που προωθούν υπερεντατικά, και χωρίς γραφειοκρατικά κωλύματα, τον έλεγχο, μεταξύ των άλλων τομέων της οικονομίας, όλου του τουρισμού από το ρώσικο καθεστώς. Στο νότιο Αιγαίο αλλά και στην Κέρκυρα και στη Θεσσαλονίκη αποβιβάζονται τσούρμα Ρώσων “επιχειρηματιών” με τους κρατικούς εκπροσώπους τους για να συζητήσουν με τους Έλληνες αξιωματούχους τους καλλίτερους τρόπους του ελέγχου και του ξεπουλήματος του τουριστικού προϊόντος της χώρας, των παραλιών, των ξενοδοχείων, των κατοικιών και υποδομών. (Αυτό είναι και το νόημα ενός νόμου που ετοιμάζεται τώρα να συζητηθεί στη Βουλή σύμφωνα με τον οποίο μπορούν τώρα οι ιδιώτες να κλείνουν τη δίοδο του κοινού προς τις παραλίες και να τις παραδίδουν αποκλειστικά στους τουρίστες τους. Ως τώρα κάτι τέτοιο ήταν ολότελα απαγορευμένο σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο που τον είχε φτιάξει ο Α.Παπανδρέου όχι για το καλό του λαού αλλά για να χτυπήσει τις μεγάλες πολυτελείς τουριστικές μονάδες ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές).
Ο υπεύθυνος διακομματικός μεσίτης του ελληνικού κράτους είναι ο ρωσοσπουδαγμένος κυβερνητικός εκπρόσωπος Κεδίκογλου που είναι και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής της ελληνορωσικής φιλίας και που προσωπικά ξεναγεί τους Ρώσους αγοραστές σε παραλίες ξενοδοχεία και επιχειρήσεις. Έχει χαλάσει ζευγάρια παπούτσια για το σκοπό αυτό στα βουνά, στις παραλίες και στους δρόμους όλης της χώρας όπως και στην Εύβοια. Τον ειδικό του ρόλο τον έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα. (Βλέπε άρθρα “Ο Πούτιν στηρίζει Σαμαρά”, “Οι κουίσλιγκς-σαμποταριστές δημεύουν τη μεγάλη ακίνητη περιουσία για να τη δώσουν στους ρώσους και κινέζους νεοαποικιοκράτες”, Νέα Ανατολή, α.φ. 462, Νοέμβρης 2010).
Οι ρώσικες ιδιοκτησίες τουριστικής γης, ξενοδοχείων, κατοικιών και επενδύσεων στη χώρα, ο έλεγχος όλου του φυσικού αερίου από την Gazprom και τα ντόπια εξαρτήματά της, ο έλεγχος μέσω αυτού της ηλεκτροπαραγωγής, ο έλεγχος των τραπεζών και πολλών επιχειρήσεων δεν πραγματοποιούν μόνο την οικονομική εκμετάλλευση της χώρας από τη Ρωσία. Είναι και η βάση της στρατιωτικής επέμβασης και μελλοντικής κατοχής της χώρας από το ρώσικο ναζιστικό μονοπώλιο. Το δόγμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που διατυπώθηκε τον περασμένο Μάρτιο από τον Πούτιν ότι: “Όπου ζουν Ρώσοι έχω δικαίωμα να επεμβαίνω με στρατό” δεν είναι λόγια. Η Ουκρανία κομματιάζεται και καταργείται ως ανεξάρτητο κράτος.
Οι ντόπιοι ρωσόδουλοι των έξι κομματικών ηγεσιών και της ναζιστικής συμμορίας λογαριάζουν όμως χωρίς τον ελληνικό λαό, που τώρα γενικά συμπαθεί τη Ρωσία επειδή οι ρωσόδουλοι τον έχουν μάθει να μισεί τη Γερμανία, όμως η ζωή θα τον φέρει αναγκαστικά σε συγχρωτισμό με τα φασιστοειδή του Πούτιν οπότε και θα αποσπάσει τις δικές του εμπειρίες.
Δημοσιεύτηκε στο φ. 496 της Νέας Ανατολής, Μάρτης-Απρίλης 2014