Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο βασανιστικός θάνατος του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ κάτω από το γόνατο του ρατσιστή αστυνομικού Σόβιν και των συνεργών συναδέλφων του ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει όχι μόνο η οργή της μεγάλης μάζας των αφροαμερικανών ενάντια στην ιδιαίτερα βάναυση και άδικη αντιμετώπισή τους από την αστυνομική και δικαστική εξουσία, αλλά να σαρώσει όλη την Αμερική ένα πρωτοφανές στη μαζικότητά του γενικότερο δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα.

  Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 418 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2006 Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

    «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» (ΜΛΕΔ) είναι - στα λόγια - οι σκοτεινοί τύποι που καταφέρανε να γίνουν σχεδόν το ίδιο σιχαμεροί με τους κλασσικούς ναζί της Χρυσής Αυγής στον πλατύ λαό. 

Με αφορμή την 30η επέτειο από την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής των σοσιαλφασιστικών, ψευτοκομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, το 1989, ο Σουηδός πολιτικός Carl Bildt, προσωπικότητα με οικουμενικό σεβασμό από τις βασικές φράξιες της δυτικού τύπου φιλελεύθερης αστικής τάξης ανά τον κόσμο, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ουσιαστικά αποτίει «φόρο τιμής» στη φράξια Γκορμπατσόφ - Γέλτσιν εντός του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλιστικού καθεστώτος, αναλογιζόμενος «πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα» εάν τότε στο Κρεμλίνο είχαν επικρατήσει οι «σκληροί», κλασικού μπρεζνιεφικού τύπου ψευτοκομμουνιστές*.

Το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται κύρια από την μεγάλη άνοδο του κλασικού φασισμού, ιδιαίτερα της απεχθέστερης μορφής του που είναι ο ναζισμός. Καθόλου τυχαία ανέβηκε και εκείνη η πλευρά του σοσιαλφασισμού που συμμαχεί με τον εθνικιστικού τύπου αντιευρωπαϊσμό (ψευτοΚΚΕ, Κωνσταντοπούλου) ενώ έπεσε παραπέρα η πιο μαζική πλευρά του σοσιαλφασισμού που εμφανίζεται σαν υποτίθεται διεθνιστική (ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκης). Τίποτα το απροσδόκητο δεν υπάρχει σε μια τέτοια εξέλιξη σε μια χώρα που οι φιλελεύθεροι της είναι περήφανοι γιατί έχουν για αρχηγό τους έναν τουρκοφάγο που βάζει βέτο στην ΕΕ υπέρ του Πούτιν, και που κατακεραυνώνει με πάθος όποιον ισχυρίζεται ότι υπάρχει τουρκική ή ακόμα περισσότερο μακεδονική εθνική μειονότητα.

 

 Συμπληρώνονται αυτό τον Αύγουστο σαράντα χρόνια από τη δολοφονία του ηρωϊκού ηγέτη του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη. Με την ευκαιρία αυτή αναδημοσιεύουμε ένα μέρος του άρθρου που είχε δημοσιευτεί στη Νέα Ανατολή, στο φ. 458 του Ιούλη 2010 που φωτίζει τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη δολοφονία του από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

Όσα δεν φέρνανε παλιότερα τα χρόνια τα φέρνουν τώρα οι μέρες. Οι παγκόσμιες και οι τοπικές πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο καταρρακτώδεις και κυρίως τόσο απροσδόκητες ώστε ποτέ όσο σήμερα οι πολιτικά ανήσυχοι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν με αγωνία καινούργιες ερμηνείες των γεγονότων σε νέα εδάφη ανάλυσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όλο και περισσότεροι μαρξιστές ερευνούν με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από όσο παλιότερα τις πολιτικές αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ και την πλησιάζουν.

 

Η έλ­λει­ψη σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με ξε­κά­θα­ρι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή - ε­πα­να­στα­τι­κή γραμ­μή, αλ­λά και η α­χρειό­τητα και υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα των δυ­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κά κυ­ρί­αρ­χων ι­μπε­ρια­λι­στών α­πέ­να­ντι στη ρώ­σι­κη, φα­σι­στι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πι­θετικό­τη­τα έ­χει απο­χα­λι­νώ­σει τε­λεί­ως τους νέ­ους τσά­ρους του Κρεμ­λί­νου.

Bαριά σύννεφα συσσωρεύονται στην παγκόσμια οικονομία απειλώντας τον κόσμο με μια βαθιά οικονομική κρίση, ίσως και με ένα κραχ ανάλογο εκείνου του 1930. Από μια άποψη αυτή η κρίση ήδη έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ από

Στις 7 του Ιούλη είχαμε δυο καλά νέα και ένα κακό. Από τακτική άποψη τα δυο καλά νέα είναι σημαντικότερα. Από στρατηγική τη μεγαλύτερη σημασία έχει το κακό. Τα δύο καλά νέα είναι η πτώση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας Τσίπρα και το ξωπέταγμα των ναζικανιβάλων της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή. Το κακό νέο είναι η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κάζο των ευρωεκλογών.