ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Αναδημοσιεύουμε δύο αποσπάσματα από ένα σημαντικό άρθρο φάσης που είχαμε γράψει όταν ο Σαμαράς έκανε την επιστράτευση ενάντια στους εργαζόμενους στο μετρό. Αυτό το άρθρο ισχύει ατόφιο αν εκεί που γίνεται λόγος για τις απεργίες των ΔΕΚΟ αναφερθεί η απεργία των καθηγητών. Όπως τα μισθολογικά μέτρα και η αντίστοιχη
επιστράτευση των απεργών του μετρό, έτσι και τα μέτρα που εμφανίζονται τώρα σαν μέτρα εξορθολογισμού της κρατικής εκπαίδευσης καθώς και η αντίστοιχη επιστράτευση των απεργών καθηγητών, αποτελούν μέρος της στρατηγικής της απόλυτης αποικιοποίησης του κράτους, που σημαίνει ότι αυτό θα γίνει πιο υποτελές και πιο διεφθαρμένο από ποτέ άλλοτε, οι υπηρεσίες του στους πολίτες πιο λίγες και πιο κακές από ποτέ, και οι υπάλληλοι του δουλοπάροικοι των νέων ανατολικών αφεντάδων και με αυτήν και μόνο με αυτήν την έννοια πιο φτηνό (http://www.oakke.gr/na484/kourema484.htm):
“Είχαμε πολλές φορές προειδοποιήσει τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ, όπως και τους αναρχικούς που πιστεύανε αυτά που λέγανε, ότι η όποια εξουσία τους ή η όποια αστυνομική ατιμωρησία τους αντίστοιχα ήταν εκχωρημένη από το κράτος και ότι, όποτε θελήσει το καθεστώς, θα τους συντρίψει μονομιάς επειδή έχουν τόσο πολύ απομονωθεί από το λαό. Σήμερα οι απεργίες των ΔΕΚΟ αρχίζουν και συντρίβονται όχι μόνο για την τακτική ανάγκη των ρωσόδουλων να καθησυχάσουν τους δανειστές, αλλά γιατί από τώρα και πέρα δε θα τους χρειάζονται όσο παλιά. Και να γιατί:
Ως πρόσφατα ο κρατικός μηχανισμός γενικά και οι ΔΕΚΟ ειδικότερα ελέγχονταν κυρίως από τις δυτικές και εθνοσοβινιστικές μερίδες της αστικής τάξης. Στην περίοδο αυτή η κάθε απεργία των ΔΕΚΟ στρεφόταν ενάντια στο κράτος-εργοδότη και αποσπούσε από αυτό -αλλά και μέσω αυτού από όλο τον πληθυσμό- τα μέσα συντήρησης της εύπορης και, κατά ένα μέρος, κρατικοδίαιτης γραφειοκρατίας που την κήρυσσε. Αυτή η γραφειοκρατία συγκροτούσε έναν πολιτικό και συνδικαλιστικό στρατό που χρησίμευσε στους ρωσόδουλους, γιατί μπορούσε ακόμα και να ρίχνει εχθρικές τους κυβερνήσεις, αλλά τους χρησίμευε και στο παραγωγικό σαμποτάζ, γιατί σπαταλούσε για τις αμοιβές ή για τη λούφα του και ένα σημαντικό μέρος του παραγωγικού κεφαλαίου των ΔΕΚΟ. Όμως τώρα οι ρωσόδουλοι κυριαρχούν πολιτικά στην κορυφή του κράτους, αν και όχι στη στελεχική του βάση, και θέλουν να παραδώσουν τις ΔΕΚΟ στα νέα αφεντικά, ενώ θέλουν να μειώσουν τα έξοδα λειτουργίας αυτού του όλο και περισσότερο κράτους-αποικίας αυτών των αφεντικών. Γι? αυτό τρελαίνονται με τα μέτρα πείνας της τρόικας σε βάρος όλης, ακόμα και της ανώτερης, κρατικής υπαλληλίας. Βλέπουμε χαρακτηριστικά πως στην περίπτωση της COSCO τα νέα αφεντικά εξαφάνισαν σε μια μέρα κάθε μισθολογική “κατάκτηση” των εργαζομένων της ΔΕΚΟ που λέγεται ΟΛΠ, αποδεικνύοντας ότι οι “κατακτήσεις” αυτού του είδους ήταν παραχωρήσεις του καθεστώτος. Είναι εντελώς χαρακτηριστικό το πόσο εύκολα οι δουλοκτήτες της COSCO διώξανε όλους τους συνδικαλισμένους φορτοεκφορτωτές, είτε αυτούς της εργατικής αριστοκρατίας είτε τους πιο χαμηλόμισθους, από τα πόδια τους και τώρα έχουν στη γαλέρα τους εργαζόμενους δίχως δικαιώματα και δίχως συνδικάτα, ούτε “ταξικά” ούτε “ρεφορμιστικά”. Να γιατί στον ΟΣΕ, που τα αφεντικά απ? ό,τι διαρρέουν τον προορίζουν για προέκταση του υπερσιβηρικού, οι συνδικαλιστές του ίσα που έβγαλαν μια μικρή 24ωρη απεργιακή φωνούλα μέσα σε όλες τις τελευταίες πολυήμερες και μετά σιώπησαν χωρίς κανείς να μάθει τι ακριβώς έγινε με αυτήν την απεργία τους.
…Εκείνο όμως το ποιοτικό που συνέβη τώρα είναι ότι οι ψευτοαριστερές πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες αποδείχτηκαν για πρώτη φορά τόσο ωμά στη βάση τους, που πραγματικά πεινάει και για πρώτη φορά χρειάζεται τόσο πολύ μια πραγματική ταξική καθοδήγηση, ότι είναι σφηκοφωλιές κομματικών εγκαθέτων που λυμαίνονται τα συνδικάτα προς όφελος των κομμάτων τους και του εαυτού τους. Αν οι απεργίες στο Μετρό και στο λιμάνι έσπασαν τόσο εύκολα, ώστε οι εργατοπατέρες να μη χρειαστούν να συγκρουστούν με την αστυνομία ούτε καν για τα μάτια της βάσης τους, είναι γιατί εδώ και πολλά χρόνια αυτή η βάση δεν τους ακολουθεί με τη θέλησή της. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στο λιμάνι, όπου το ως χθες αφεντικό του, αυτό δηλαδή που αποφάσιζε για τον απόπλου των πλοίων και για την αποβίβαση των τουριστών, το ψευτοΚΚΕ, δεν είχε εδώ και πολλά χρόνια ανθρώπους ανάμεσα στα πληρώματα της ακτοπλοΐας για να κάτσουν στους καταπέλτες και έφερνε κνίτες από τη Ζώνη και απ? όλη την Αττική. Στην ουσία θέλανε να εμποδίσουν τους ναυτεργάτες, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία δε συμμετείχαν στην “απεργία”, να κινήσουν τα πλοία....
...Η σωστή θέση είναι η εξής: παλεύουμε ενάντια στα μέτρα πείνας παλεύοντας ταυτόχρονα ενάντια στο οικονομικό σαμποτάζ και στους σαμποτέρ. Χωρίς το ένα, το άλλο μόνο του είναι είτε στείρο ή και αντιδραστικό. Αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι και για τα δύο αυτά συνθήματα χρειάζεται ένα νέο εργατικό κίνημα, κίνημα των νέων καταραμένων και ανέργων και στον κρατικό και στον ιδιωτικό τομέα ενάντια στην εργασιακή κόλαση που ήδη υπήρχε, αλλά ήρθε να εγκαθιδρυθεί επίσημα μαζί με τα νέα αποικιακά αφεντικά. Το νέο αυτό εργατικό κίνημα πρέπει να είναι όχι μόνο δημοκρατικό, αλλά και επαναστατικό, ώστε να μπορεί να τσακίσει το σοσιαλφασισμό και πάνω απ? όλα τους ναζήδες.
Το τέλος των πουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών της ψευτοαριστεράς είναι η αρχή της σωτηρίας της ελληνικής εργατικής τάξης. Αυτό είναι το καλό μέσα στο κακό που ζούμε. Και αυτή είναι η κύρια πλευρά των εξελίξεων”.
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 487 της Νέας Ανατολής-