ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Στο τέλος του Φλεβάρη ψηφίστηκε από τη Βουλή η επικαιροποίηση του “Μεσοπρόθεσμου Πλαίσιου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016” στο οποίο περιλαμβάνονταν (μεταξύ άλλων) και η εξής διάταξη για την παιδεία: Μείωση αναπληρωτών καθηγητών μέσω αύξησης ωραρίου διδασκαλίας. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι πολλοί καθηγητές θα γίνονταν υπεράριθμοι,
δηλαδή δεν θα δούλευαν τις ώρες που θα έπρεπε να δουλέψουν στο σχολείο, με κίνδυνο ή να φύγουν από τα σχολεία στα οποία δούλευαν και να πάνε σε ένα άλλο σχολείο που χρειαζόταν καθηγητής ή να δουλέψουν μερικές ώρες σε αυτό το σχολείο και για μερικές ώρες σε ένα άλλο σχολείο για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. Με νόμο που είχε ψηφιστεί με υπουργό παιδείας τη Διαμαντοπούλου υπήρχε ήδη η δυνατότητα μετακίνησης εκπαιδευτικών από σχολείο σε σχολείο εντός της ίδιας περιφέρειας. Αυτά δεν ήταν κακά. Το κακό ήταν ότι μέσω αυτής της διάταξης η κυβέρνηση ήθελε να κάνει μη απαραίτητους και τελικά να απολύσει τους πιο εύκολους να απολυθούν καθηγητές που ήταν οι αρκετές χιλιάδες αναπληρωτών. Πρόκειται για καθηγητές οι οποίοι δουλεύουν πολλά χρόνια στο σχολείο και που έχουν οικοδομήσει τη ζωή τους με βάση αυτή τη δουλειά.
Από το Φλεβάρη μέχρι σήμερα και αφού ο κίνδυνος των απολύσεων ήταν άμεσος προφανής η ΟΛΜΕ δεν μιλούσε. Και παρόλο που στο μεσοδιάστημα από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν οι εκλογές για το συνέδριο της και πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις-οι οποίες φυσικά όπως όλες οι προηγούμενες ήταν άμαζες-η ΟΛΜΕ δεν έβαλε, όπως έπρεπε, σα βασικό και κύριο αίτημα πάλης του κινήματος των καθηγητών την κατάργηση αυτής της επίμαχης διάταξης που οδηγούσε στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές. Η ΟΛΜΕ αν πραγματικά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εργαζομένων στο κρατικό σχολείο θα έπρεπε να είχε λιώσει τα παπούτσια της γυρίζοντας τα σχολεία της χώρας και ενημερώνοντας και ξεσηκώνοντας τους καθηγητές. Κυρίως θα έπρεπε να κάνει το πιο απλό, να ξεσηκώσει τους αναπληρωτές σαν την εμπροσθοφυλακή του αγώνα αφού αυτοί ήδη ολοφάνερα θα είχαν τις συνέπειες αυτού του νόμου.
Αφού λοιπόν η ΟΛΜΕ δεν μιλούσε και εφόσον δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί μια πραγματικά προοδευτική αριστερή τάση στους καθηγητές για να βάλει αυτά τα ζητήματα και να τραβήξει μπροστά το κίνημα και εφόσον οι καθηγητές εξαιτίας της για χρόνια αντιδραστικής πολιτικής της ΟΛΜΕ είναι απομονωμένοι από το λαό και τους μαθητές-τους οποίους η ΟΛΜΕ τους θέλει πάντα χειροκροτητές των υποτιθέμενων αγώνων της- στο τέλος του Απρίλη το υπουργείο Παιδείας περνά Προεδρικό διάταγμα με το οποίο όσοι κρίνονται υπεράριθμοι στα σχολεία θα έχουν υποχρεωτικές μεταθέσεις. Σε πρώτη φάση θα μετατίθενται σε επίπεδο περιφέρειας και στη συνέχεια αν δεν τοποθετηθούν σε κάποιο σχολείο σε πανελλαδικό επίπεδο, δηλαδή σε σχολείο που θα βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας. Με δεδομένη την αύξηση των ωρών διδασκαλίας προκύπτει ένας ικανός αριθμός υπεράριθμων κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Έτσι πολλοί καθηγητές θα υποχρεωθούν να φύγουν από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους και να μετακομίσουν σε μια μακρινή περιοχή από τον τόπο κατοικίας τους. Γιατί οι καθηγητές στα αστικά κέντρα είναι συνήθως μεγάλης ηλικίας με αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις. Η ζωή πολλών ανθρώπων θα διαλυθεί. Πρόκειται για ένα απάνθρωπο μέτρο.
Η ΟΛΜΕ διοργανώνει τότε πρόχειρα μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Κυριακή των Βαΐων στην οποία συμμετείχαν λιγότερο από 100 άτομα. Ήταν μια πλήρης αποτυχία. Είναι φανερό ότι η ΟΛΜΕ είναι μια ανυπόληπτη συνδικαλιστική οργάνωση η οποία αντιπροσωπεύει μόνο τα στελέχη της. Τότε και κάτω από την πίεση της βάσης των καθηγητών και επειδή προφανώς κάτι έπρεπε να πει συνεδριάζει στις 10 του Μάη και προτείνει ένα πρόγραμμα δράσης μαζί με ένα ατελείωτο κουβά-όπως συνηθίζει-αιτημάτων. Προτείνει δε, περιφρονώντας γονείς και μαθητές ιδιαίτερα αυτήν την ευαίσθητη περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων, απεργία την πρώτη μέρα των πανελλαδικών στις 17 Μάη και άλλη μια συνεχόμενη 5νθήμερη για την αμέσως επόμενη εβδομάδα. Την επόμενη μέρα ο Σαμαράς και ο υπουργός παιδείας σαν απάντηση δήθεν σε αυτόν τον εκβιασμό της ΟΛΜΕ αναγγέλλει επιστράτευση των καθηγητών με την αιτιολογία της ομαλής διεξαγωγής των εξετάσεων. Μάλιστα το Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης στο οποίο έπρεπε να δημοσιευτεί η σχετική απόφαση τυπώνεται το απόγευμα του Σαββάτου. Στη συνέχεια άνοιξαν στα ΜΜΕ οι ασκοί του Αιόλου για τους καθηγητές περνώντας τους από λεπτομερή ακτινογραφία. Εκεί γενικά διαμορφώνεται ένα κλίμα ενάντια σε καθηγητές που τεμπελιάζουν και που εκβιάζουν την κοινωνία με απεργία πάνω στις εξετάσεις. Οι καθηγητές βρίσκονται απομονωμένοι κοινωνικά και μειωμένοι ηθικά με τη δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους εξ αιτίας του νόμου 4093/12 και 4057/12 για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο αλλά και της άμεσης απειλής της απόλυσης των αναπληρωτών και των υπεράριθμων. Έτσι κατεβαίνουν αρκετά μαζικά στις γενικές συνελεύσεις την Τρίτη 14 Μάη.
Εκεί οι καθηγητές μη έχοντας άλλη εναλλακτική προοδευτική λύση υπερψηφίζουν τις προτάσεις της ΟΛΜΕ. Είναι τραγελαφικό! Όντας επιστρατευμένοι από την Τετάρτη 15 Μάη ψηφίζουν μια απεργία που είναι σίγουροι ότι δεν πρόκειται να κάνουν. Σε πόση απόγνωση μπορεί να βρίσκεται κανείς για να ψηφίσει κάτι που τον απομονώνει ακόμη πιο πολύ από την κοινωνία, πράγμα που το είδε ολοφάνερα τις προηγούμενες μέρες, και που δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει.
Έτσι λοιπόν φανερώνεται μια ολόκληρη συμπαιγνία. Το τρικομματικό καθεστώς που κυβερνά καταφέρνει ένα τρομακτικό χτύπημα ενάντια σε κάθε μελλοντική απεργία κηρύσσοντας επιστράτευση μόνο και μόνο με την αναγγελία μιας απεργίας και η ΟΛΜΕ διασώζεται αφού η αποτυχημένη απεργία της έχει ήδη την δικαιολογία της επιστράτευσης, αφού μια ανυπακοή σε αυτήν σημαίνει άμεση απόλυση του καθηγητή. Η επιστράτευση ανακοινώνεται πριν ακόμη αποφασιστεί η απεργία δίνοντας μαζικότητα στις γενικές συνελεύσεις που είχε ήδη εξαγγείλει η ΟΛΜΕ. Θα περίμενε κανείς ότι οι σούπερ “επαναστάτες” της ΟΛΜΕ θα έβαζαν δεδομένης της επιστράτευσης σαν πρώτο το δημοκρατικό αίτημα της ανάκλησης της επιστράτευσης και σαν δεύτερο των κατάργησης των νόμων των απολύσεων και των υποχρεωτικών μεταθέσεων. Αλλά τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται στην ΟΛΜΕ θέλουν πειθήνιους καθηγητές για λογαριασμό του αφεντικού τους. Έτσι δεν αμφισβήτησαν την επιστράτευση και πρότειναν την απεργία στις εξετάσεις που δεν πρόκειται να γίνει.
Είναι φανερό ότι οι καθηγητές βρίσκονται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης και ο λαός μας μπαίνει σε ένα μακρύ και σκοτεινό τούνελ φασισμού.
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 487 της Νέας Ανατολής-