ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Στις εκλογές της 3 του Δεκέβρη η κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» πήρε 21 ψήφους και ποσοστό 5,67%, ενώ πέρισυ είχε πάρει 17 ψήφους και ποσοστό 4,5%. Πρόκειται για ένα σημαντικό αποτέλεσμα στις σημερινές συνθήκες της απογοήτευσης και της διάλυσης του κινήματος των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης.
Η απογοήτευση και η διάλυση είναι το αποτέλεσμα της κυριαρχίας του σοσιαλφασισμού και της πολιτικής και ιδεολογικής του γραμμής στο συνδικαλισμό και στη μέση εκπαίδευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση, και παρόλο που ήταν ημέρα αργίας για να πάνε οι καθηγητές στη συνέλευση, ήταν παρόντα περίπου 80 καθηγητές, ενώ στην προτελευταία με θέματα από τα τρέχοντα προβλήματα ήταν όλοι και όλοι 28!
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο σύντροφος μας υποψήφιος Γιάννης Μπουρίτης επισκέφτηκε όλα τα σχολεία της περιοχής και στα περισσότερα από αυτά μίλησε με τους συναδέλφους του καθηγητές. Με αισιόδοξο τρόπο αναφέρθηκε στη σημερινή κατάσταση της χώρας μας και εστίασε στην εξήγησή της δηλαδή ότι αυτή είναι το αποτέλεσμα του μακροχρόνιου παραγωγικού σαμποτάζ στην οικονομία της. Αυτό το σαμποτάζ εκδηλώνεται στο χώρο της μέσης εκπαίδευσης με τη διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης και με το παράτημα της γενικής εκπαίδευσης στην τύχη της. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η θέση μας βρήκε θερμή ανταπόκριση στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ όπου εκεί εκδηλώνεται με τον πιο έντονο τρόπο αυτή η πολιτική του εκπαιδευτικού σαμποτάζ. Τοποθετήσαμε εκεί τη θέση για μια μέση εκπαίδευση δεμένη με την παραγωγή και τις ανάγκες του τόπου, όπως ακριβώς το έβαζε το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ.
Ο σύντροφός μας κάλεσε τους καθηγητές να αναζητήσουν μια άλλη γραμμή, μια άλλη πορεία για το συνδικαλισμό και για το κίνημα των καθηγητών.
Αυτή η κινητοποίηση έφερε 21 ψήφους, μόλις 4 λιγότερους από τη ΔΑΚΕ της ΝΔ και έτσι χάθηκε η έδρα για την Κίνηση.
Αυτό όμως το αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι της Κίνησης το είδαν με μεγάλη χαρά και αισιοδοξία για τις μάχες που περιμένουν τους καθηγητές από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι μας είπαν ότι αξίζαμε την έδρα, όχι γιατί θα άλλαζε κάτι, αλλά γιατί θα μπορούσαμε από καλύτερες θέσεις να προπαγανδίσουμε τις θέσεις μας.
Ενώ οι φίλοι μας χάρηκαν από το αποτέλεσμα των εκλογών, οι εκπρόσωποι του σοσιαλφασισμού το αντίθετο. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και φέτος οι ΣΥΝΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ και οι Παρεμβάσεις δεν αναφέρθηκαν στην παράταξή μας, παρά μας ανέφεραν σαν ανεξάρτητους. Αυτό είναι ένα δείγμα ότι αυτοί φοβούνται τις θέσεις μας, που στην ιστορική τους προοπτική και συνέχεια είναι οι θέσεις της πραγματικής αριστεράς, οι θέσεις του Γληνού και του Παπαμαύρου, οι θέσεις του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ.
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Κίνησης “Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη”
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ
Συνάδελφοι/ες
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ
Οι φετινές εκλογές για το ΔΣ της ΕΛΜΕ γίνονται με τη χώρα και το λαό σε ακόμη πιο τραγική κατάσταση από ότι πριν ένα χρόνο. Ο λαός μας πεινά, οι ηδη τσακισμένοι μισθοί και οι συντάξεις του έχουν μειωθεί παραπέρα και μειώνονται καθημερινά.
Ολοένα και πιο πολύ η βιομηχανική παραγωγή, το εμπόριο και οι εξαγωγές βυθίζονται και η χώρα μετατρέπεται σε ένα πεδίο καταστροφής με το λαό να εξαθλιώνεται μέρα με τη μέρα μέσα σε συνθήκες τεράστιας ανεργίας και ελεύθερης πτώσης των μισθών. Τον Ιούνη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε με σχέδιο τη χώρα εκτός προγράμματος δανειοδότησης και έκανε τότε το δημοψήφισμα, ενώ μπορούσε να το κάνει νωρίτερα, επίτηδες για να ανατινάξει το τραπεζικό σύστημα. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση εκτός από το ότι χρεωκόπησε τις τράπεζες και έτσι τις προσφέρει τζάμπα σε φιλικά της κεφάλαια, εκτιμάμε κυρίως ανατολικά, έδωσε ένα βαθύ χτύπημα στην παραγωγή. Δηλαδή, οδήγησε στην χρεωκοπία τεράστια τμήματα της ήδη μισοκατεστραμμένης βιομηχανίας, ενώ χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν ή οδηγήθηκαν στην έξοδο από τη χώρα χάρις σε αυτό το σχέδιο.
Μέσα σε αυτό το απέραντο τοπίο της καταστροφής η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπολίτευση δείχνουν σαν υπεύθυνους του εγκλήματος τους δανειστές-μονοπωλιστές που πράγματι υπογράφουν με ενθουσιασμό τα μέτρα πείνας και καταστροφής όπως κάνουν σε κάθε χρεωκοπημένη χώρα.
Όμως ο πραγματικός υπεύθυνος των μέτρων είναι το εσωτερικό καθεστώς και ο πραγματικός εντολέας του που είναι η ρώσικη υπερδύναμη. Τα μέτρα πείνας είναι άμεση συνέπεια του παραγωγικού σαμποτάζ για το οποίο ευθύνεται η κυβέρνηση και δίπλα της το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος που ανέχεται αυτό το σαμποτάζ. Το παραγωγικό σαμποτάζ δυναμώνει το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξάνει το δημοσιονομικό έλλειμμα, και για να το καλύψει η κυβέρνηση μειώνει τις συντάξεις και αυξάνει τη φορολογία. Αυτά τα μέτρα απλά θα μπορούσαν να μετριασθούν για τη φτωχολογιά αν δεν έμεναν στο απυρόβλητο οι κλασικές ανέπαφες πηγές φόρων: Εκκλησία, κρατική ολιγαρχία και μεγάλη αγροτική γαιοκτησία. Πάντως η βαθύτερη αιτία της αυξανόμενης εξαθλίωσης του λαού βρίσκεται στο αυξανόμενο χτύπημα της παραγωγής, όπως το περιγράψαμε στην αρχή. Αν αυτό δεν συνέβαινε η χώρα μας θα βρίσκονταν εκτός μνημονίων, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία ή η Ρουμανία.
Αλλά αν τα συνολικά ποσά των φόρων και των περικοπών συντάξεων και μισθών τα καθορίζει το χρέος, η κυβέρνηση κάνει έτσι την κατανομή τους ώστε οι φόροι να χτυπάνε όσο γίνεται περισσότερο τους πιο παραγωγικούς τομείς της οικονομίας και τους πιο φτωχούς από τους πολίτες.
Το στρατηγικά πιο αποκαλυπτικό μέτρο που πήρε η κυβέρνηση είναι ο τρόπος με τον οποίο έγινε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που η ίδια η κυβέρνηση με σχέδιο χρεωκόπησε μέσω της παρατεταμένης προβοκατόρικης δήθεν διαπραγμάτευσης του καλοκαιριού.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε με εξευτελιστικούς όρους σε βάρος των παλιών μεγάλων και μικρών ντόπιων μετόχων και του ελληνικού κράτους, υπέρ ξένων κεφαλαίων που αυτή τη στιγμή είναι άγνωστα αλλά που μέσα από την πολιτική ανάλυση μπορούμε να διακινδυνεύσουμε την εκτίμηση ότι είναι ρώσικα συν μια δόση αμερικάνικων κεφαλαίων για καθησυχασμό της δύσης. Τα ποσοστά του κράτους σε αυτές έπεσαν δραστικά, τα ποσοστά των παλιών μετόχων τους ελλήνων μεγαλοαστών επίσης έπεσαν δραστικά αφού σε αυτούς απαγορεύτηκε η συμμετοχή στην ανακεφαλαιοποίηση. Έτσι κυρίαρχοι των τραπεζών, οπότε μέσω αυτών και της ελληνικής οικονομίας, γίνονται για ένα κομμάτι ψωμί ξένα κεφάλια που με 5 δις αγοράζουν ενεργητικά τραπεζών πάνω από 300 δις! Είναι μια από τις μεγαλύτερες αρπαγές στην παγκόσμια οικονομία.
Όλα αυτά δεν θα μπορούν να περάσουν χωρίς βία πάνω στον ελληνικό λαό. Δηλαδή χωρίς κρατική ή και παρακρατική βία. Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε τους μισθούς στο στρατό και τα σώματα ασφάλειας. Δηλαδή στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, την ίδια ώρα που μείωσε και άλλο τις ήδη πενιχρές συντάξεις ενώ και οι μισθοί μειώνονται ραγδαία λόγω ανεργίας.
Αυτοί που κυρίως θα ωφεληθούν από αυτά τα μέτρα είναι τα νέα αφεντικά που φέρνει το πολιτικό καθεστώς στη χώρα και οι οποίοι θα έχουν στη διάθεσή τους φθηνή εργατική δύναμη για να την εκμεταλλεύονται με όρους δουλοκτησίας. Πρόκειται για τη Ρωσία και τη σύμμαχό της Κίνα, στις οποίες δίνουν σήμερα λιμάνια, συγκοινωνίες, ενέργεια, βιομηχανίες, ακριβή τουριστική γη, συστημικές τράπεζες. Αυτοί είναι που σήμερα αγοράζουν τα πάντα στη χώρα και όχι οι γερμανοί καπιταλιστές που υποτίθεται έχουν χρεοκοπήσει τη χώρα για να την αγοράσουν φθηνά. Ήδη πριν από την κρίση το διακομματικό καθεστώς είχε εκχωρήσει στη Ρωσία τον έλεγχο ενός πολύ καίριου στοιχείου της παραγωγής, του φυσικού αερίου. Η μοναδικά στην Ευρώπη υψηλή τιμή του έκανε μη ανταγωνιστικές τις τιμές των προϊόντων και οδηγησε στο κλείσιμο όλης σχεδόν της βαριάς βιομηχανίας της χώρας (τσιμέντα, χάλυβας) ή και ακόμη της μεσαίας βιομηχανίας.
Στην εκπαίδευση αυτή η υπονόμευση της παραγωγής συντελείται ιδιαίτερα με την καταστροφή της μέσης τεχνικής εκπαίδευσης που η ΟΛΜΕ (κυρίως μέσω του λεγόμενου ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ) χρόνια τώρα με το σύνθημα του 12χρονου ενιαίου σχολείου ζητά την αντικατάστασή της με ένα ή δύο χρόνια μεταλυκειακής ειδίκευσης. Ταυτόχρονα στην ανώτατη εκπαίδευση εμποδίζεται η εφαρμοσμένη έρευνα και το δέσιμό της με την παραγωγή. Το σύνθημα «όχι στο σχολείο της αγοράς» σημαίνει αυτό ακριβώς.
Έτσι η χώρα ρημάζει δημιουργώντας ένα πελώριο εμπορικό έλλειμμα που για να το αντιμετωπίσει πρέπει να δανείζεται ασταμάτητα. Αυτό το σαμποτάζ στην παραγωγή δημιούργησε το πελώριο χρέος και έφερε τα μνημόνια και τους δανειστές πολύ περισσότερο από όσο η μισοπαρασιτική κρατική γραφειοκρατία και η διαφθορά.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Τα δημόσια ΙΕΚ έκλεισαν φέτος από έλλειψη πόρων και φυσικά κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε έκανε κίνημα για την επαναλειτουργία τους. Άλλωστε η απαξίωση της τεχνικής εκπαίδευσης είναι πάγιο συστατικό όλων των παρατάξεων που βρίσκονται στην ΟΛΜΕ και η γραμμή της διάλυσης της τεχνικής εκπαίδευσης είναι εκφρασμένη σε όλα τα συνέδρια της ΟΛΜΕ και είναι διαπαραταξιακή θέση.
Η κατάργηση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ της φυσικής στη γ΄ λυκείου και του ηλεκτρομαγνητισμού στη β΄ λυκείου και της αστρονομίας, είναι στη γραμμή της υπονόμευσης του επιστημονικού πνεύματος των μαθητών και όλου του λαού και στην κυριαρχία του σκοταδισμού και των προλήψεων. Όλα τα προγράμματα της ιστορικής αριστεράς, όπως αυτής του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, κυριαρχούνταν από τα μαθήματα των φυσικών επιστημών, από το πείραμα και το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή.
Ο κλάδος μας βρίσκεται σε κατάσταση απογοήτευσης. Η κυριαρχία της κυβερνητικής παράταξης των ΣΥΝΕΚ στα συνδικαλιστικά όργανα είχε σαν αποτέλεσμα ουσιαστικά να μην υπάρχει συνδικαλισμός. Το ΔΣ της ΕΛΜΕ δεν συνεδριάζει και η μόνη απάντηση στα μέτρα τα κυβέρνησης ήταν η τελευταία ψευτοαπεργία, που όπως όλες τα τελευταία χρόνια γίνονται με αποφάσεις από τα πάνω και χωρίς συμμετοχή των εργαζομένων μέσα από γενικές συνελεύσεις.
Παρά τα σκληρά μέτρα που πέρασε και περνά η κυβέρνηση, η ΟΛΜΕ και όλες οι παρατάξεις δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να βρίσκονται στην ίδια γραμμή με την κυβέρνηση. Όλες συμμετείχαν στην τελευταία δήθεν απεργία που κάλεσε, συμμετείχε και υποστήριξε η κυβέρνηση Τσίπρα, ενάντια στον εαυτό της!
Τη φετινή χρονιά μόνο μια συνέλευση έγινε με ελάχιστη συμμετοχή. Το ίδιο υπεύθυνες είναι και όλες οι παρατάξεις, ιδιαίτερα αυτές που εμφανίζονται σαν δήθεν επαναστατικές.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ φτιάχνεται με γοργό ρυθμό με αλλαγές προσώπων στις κορυφές του κρατικού μηχανισμού, στα κρυφά και μακρυά από το λαό. Ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι έρχεται νέα αξιολόγηση πιο σκληρή από όλες τις προηγούμενες. Η κατάργηση ετσιθελικά των συμβουλίων των ΑΕΙ, η επαναφορά της συνέντευξης στην επιλογή των διευθυντών και η τοποθέτηση των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης με κομματικά και μόνο κριτήρια, δεν προοιωνίζουν κανένα καλό μέλλον για τον κλάδο.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ
- Το μόνιμο σύνθημα της 12χρονης υποχρεωτικής παιδείας είναι ένα σύνθημα που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά παραγωγική ανάγκη της χώρας, ούτε στις ανάγκες των παιδιών της φτωχολογιάς που δεν είχαν ποτέ τους τη δυνατότητα για άφθονα ιδιωτικά φροντιστήρια και ακριβά σχολεία, γιαυτό και οι υπερασπιστές του δεν εξηγούν την αναγκαιότητά του με ταξικούς όρους ούτε με όρους παραγωγής αλλά με δήθεν ανθρωπιστικούς δήθεν μορφωτικούς όρους. Είναι, όσο το έχουν περιγράψει τα συνέδρια και οι τοποθετήσεις της ΟΛΜΕ, ένα σχολείο ξεκομμένο από την παραγωγή και κυρίως τη σημερινή εργατική τάξη. Σκέτη γενική παιδεία μέχρι τα 18 και μάλιστα υποχρεωτική, χωρίς καμιά απολύτως σύνδεση με τα εργοστάσια και με την αγροτική παραγωγή, δηλαδή στείρα θεωρητικολογία, χωρίς επιστημονικό πειραματισμό και με ασταμάτητη από καθέδρας διδασκαλία και κυρίως παπαγαλία είναι ένα σχολείο του παρασιτικού γραφειοκρατικού πνεύματος και φυσικά της απέραντης βαρεμάρας, δηλαδή της παραγωγικής σπατάλης, της ανθρώπινης ψυχικής και σωματικής φθοράς και της καταστροφής της γνώσης. Ένα σχολείο ενταγμένο ακριβώς στην παραγωγική διάλυση και υπονόμευση της χώρας.
- Πάνω από όλα η αλλαγή και η κριτική στο περιεχόμενο σπουδών δεν μπήκε ποτέ στην ημερήσια διάταξη στον κλάδο. Τα όποια εκπαιδευτικά συνέδρια της ΟΛΜΕ γίνονται πολύ μακριά από τους καθηγητές και οι όποιες αποφάσεις τους δεν είναι γνωστές παρά μόνο στους συμμετέχοντες.
- Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική συνδικαλιστική δημοκρατία αφού παίρνονται αποφάσεις, ιδιαίτερα για τόσο ζωτικά πράγματα, όπως μια απεργία, χωρίς να υπάρχει απαρτία στις γενικές συνελεύσεις. Αυτός δεν είναι δημοκρατικός, αλλά πραξικοπηματικός συνδικαλισμός με επίφαση δημοκρατίας.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι χρειάζεται μια άλλη πορεία για το συνδικαλιστικό κίνημα. Μια πορεία με αιτήματα και πρακτικές που να αντιστοιχούν σε μιαν άλλη εκπαίδευση, που θα στηρίζεται στη ενότητα καθηγητών, μαθητών και γονιών.
- Ένα σχολείο της εκπαίδευσης που το περιεχόμενό του θα το καθορίζουν οι ανάγκες της χώρας για την επιστημονική ανάπτυξη της βιομηχανίας (που περιλάμβάνει εννοείται σαν κορωνίδα της την πληροφορική, την ρομποτική και τη βιοτεχνολογία), της έρευνας και της τεχνολογίας, της γεωργίας, της βιομηχανίας μεταφορών και επικοινωνιών, της εξέλιξης και της διατήρησης του τεχνικού πολιτισμού, αλλά και της τέχνης και της γενικής κουλτούρας έτσι όπως το έβαζε το πρόγραμμα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ (που εμπνευστής του ήταν ο Δ. Γληνός) και που τώρα είναι θαμμένο από τη λεγόμενη αριστερά. Μια εκπαίδευση που να στηρίζεται στην αρχή της εργασίας και στην αρχή της μελέτης και της αλλαγής της πραγματικότητας.
- Σύνδεση με τους μαθητές και τους γονείς μέσα από ένα κοινό αγώνα για την αλλαγή του σχολείου. Την κριτική και την αλλαγή στο περιεχόμενο σπουδών και τον προσανατολισμό της εκπαίδευσης. Της σύνδεσης της θεωρίας με την πράξη. Την εισαγωγή της επιστημονικής μεθόδου διδασκαλίας σε σύνδεση με την παραγωγή και τον επιστημονικό πειραματισμό. Καταπολέμηση της απέραντης κούφιας θεωρητικολογίας και της παπαγαλίας.
- Να αναπτύξουμε την κοινωνική μας αλληλεγγύη ιδιαίτερα απέναντι στους φτωχούς μαθητές μας με επιπλέον μαθήματα για βοήθεια, αλλά και αλληλοβοήθεια μεταξύ των μαθητών. Επίσης πρέπει να προωθηθεί η εκπαιδευτική εθελοντική βοήθεια από τους επιστημονικά καταρτισμένους γονείς σε μαθητές που δεν έχουν αυτό το πλεονέκτημα της βοήθειας από το σπίτι. Γενικά πρέπει να συνεργαστούμε στενά με τους γονείς σε όλα τα ζητήματα. Να βάλουμε τους γονείς στο κέντρο της κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης και όχι στο περιθώριο στο οποίο τους έχει βάλει η ΟΛΜΕ για να μην υπόκειται στην κριτική, τον έλεγχο αλλά και τη βοήθειά τους. Η ανάμειξη των γονιών είναι το βασικό συστατικό επιτυχίας του φινλανδικου σχολείου.
- Η ενότητα όλου του σχολείου είναι η βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή σε αυτό. Η ενότητά μας με το λαό ενάντια στην καταστροφή της παραγωγής, αλλά και των ψυχών και του πνεύματος που συντελείται καθημερινά, η παρεμπόδιση του ξεπουλήματος της χώρας είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την αλλαγή στο σχολείο.
- Να μη δεχτούμε καμμιά μείωση των μισθών.
- Να απαιτήσουμε να καταργηθεί άμεσα ο νόμος 4057/12 που τρομοκρατεί και προετοιμάζει απολύσεις για τους συναδέλφους που δεν θα συμμορφώνονται στο νέο φασιστικό και διεφθαρμένο σχολείο που σχεδιάζεται να αντικαταστήσει το σημερινό σχολείο της παρασιτικής γραφειοκρατικής διάλυσης.
- Να βάλουμε την ημερήσια διάταξη και κατά προτεραιότητα την πάλη, μαζί με τους μαθητές και τους γονείς τους, ενάντια στη σχολική βία, το ρατσισμό και τον εκφοβισμό, ιδιαίτερα ενάντια στη βία της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, που πρέπει να απαγορευτεί. Ο ναζισμός δεν είναι άποψη, είναι προαναγγελμένη βία και ταυτόχρονα συκοφάντηση λαών και εθνών με στόχο την γενοκτονία τους.
- Αποφάσεις μέσα από πραγματικά μαζικές συνελεύσεις.
Συνάδελφοι,
Οι συνθήκες σήμερα είναι χειρότερες από κάθε άλλη εποχή. Σωτήρες δεν υπάρχουν πιά. Μόνο ο δικός μας αγώνας, η δική μας θέληση μπορούν να αλλάξουν τις ζωές μας.
Ας αναπτύξουμε παντού πλατειές προοδευτικές δημοκρατικές κινήσεις σε κάθε σχολείο συζητώντας και παλεύοντας για ένα άλλο πρόγραμμα και μιαν άλλη πορεία.
Και τότε ένα άλλο προοδευτικό και δημοκρατικό σχολείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!
ΣΗΜΕIΩΣΗ: Η κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» ιδρύθηκε το 2005 από λίγους εκπαιδευτικούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της εκπαίδευσης κυρίως στην Αττική, στην Θεσσαλία και την Κρήτη που άρχισαν να αναζητούν τρόπους απελευθέρωσης του εκπαιδευτικού κινήματος από μια ηγεσία κυρίως με μια υποτιθέμενη αριστερή μορφή που το δυνάστευε και το δυναστεύει στην ουσία με σκοταδιστικές, αντιβιομηχανικές και παρασιτικές γραφειοκρατικές θέσεις. Η ηγεσία αυτή, ειδικά στην ανώτατη παιδεία, είναι εξέχον τμήμα μιας καταπιεστικής και συχνά διεφθαρμένης νέας γραφειοκρατικής αστικής τάξη νέου τύπου, που συχνά ενώνεται με την πιο συντηρητική και λαϊκίστικη δεξιά στα πλαίσια ενός ιδιότυπου φαιο-«κόκκινου» μετώπου. Αυτό που συνδυάζει τα λόγια του πιο ευαίσθητου καταπιεσμένου και την πράξη του πιο βίαιου καταπιεστή και εξουσιαστή. Η Κίνηση έχει περάσει από φάσεις έντονης δράσης, αλλά και αναδίπλωσης αναζητώντας τρόπους για να ξεπεράσει τα τείχη που υψώνει στο δρόμο κάθε ριζοσπαστικής προσπάθειας αυτό το έμπειρο, ευλύγιστο, πολύπλευρο και τόσο κυρίαρχο, σχεδόν διακομματικό μέτωπο της εκπαιδευτικής αλλά και πολιτικής αντίδρασης. Οι σημερινές συνθήκες οξύτατης και καθολικής κρίσης εχουν ωστόσο οδηγήσει σε κρίση και την κυριαρχία αυτού του μέτωπου και οι αντιστάσεις εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών, γονιών θα αρχίζουν παντού να δυναμώνουν. Οι συνάδελφοι αναζητούν τώρα βαθειές απαντήσεις ας είναι και δύσκολες και ας είναι δύσκολος και επώδυνος ο δρόμος της σωτηρίας. Εμείς δεν μπορούμε να μη δώσουμε το πιο έντονο παρών μας σε μια τέτοια περίοδο. Έστω κατεβαίνοντας σε αυτή τη φαση στις εκλογές σε μόνο μία ΕΛΜΕ, στην Αθήνα.
Αθήνα 24/11/2015
Ιστοσελίδα της κίνησης: www.kpad.gr
Ετικέτες