Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ε­πέμ­βα­ση της Σα­ου­δι­κής Α­ρα­βί­ας στην Υε­μέ­νη κα­τά των ι­ρα­νό­φι­λων σι­ι­τών α­νταρ­τών Χού­δι, οι ο­ποί­οι έ­χουν κα­τα­λά­βει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά την εξου­σί­α ου­σια­στι­κά α­πό τον Σε­πτέμ­βριο και τυ­πι­κά α­πό τον Ια­νουά­ριο, α­νοίγει μια νέ­α πε­ρί­ο­δο για τη Μέ­ση Α­να­το­λή.

Το φασιστικό καθεστώς των μουλάδων του Ιράν προχώρησε στην πρώτη εκτέλεση διαδηλωτή μετά από δικαστική απόφαση που επέβαλε τη θανατική ποινή για τη συμμετοχή του σε μία από τις μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας της ηρωϊκής εξέγερσης του ιρανικού λαού.

Με απόφασή του ένα στημένο από το καθεστώς δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο τον MohsenShekari, 23 ετών, για «εχθρότητα κατά του Θεού», αφού κατηγορήθηκε ως «ταραξίας» για τη συμμετοχή του στη διαδήλωση της 25 Σεπτέμβρη στην Τεχεράνη. Του φόρτωσαν κατηγορίες για αποκλεισμό δρόμου και τραυματισμό ενός μέλους της κτηνώδους πολιτοφυλακής Μπασίτζι στην οποία το καθεστώς έχει αναθέσει την καταστολή της εξέγερσης. Εκτελέστηκε με απαγχονισμό στις 8 Δεκέμβρη.

Ήδη έχουν γίνει διώξεις με την ίδια κατηγορία του «ταραξία» και ενάντια σε άλλους διαδηλωτές με την απειλή της θανατικής ποινής. Έτσι το καθεστώς που ευθύνεται ήδη για εκατοντάδες θανάτους στην αποτυχημένη απόπειρα του να καταστείλει την εξέγερση, σήμερα καταφεύγει στην απειλή μαζικών εκτελέσεων με αρχή αυτή του 23χρονου Mohsen Shekari.

Όσο ο ιρανικός λαός συνεχίζει να αντιστέκεται και να ζητάει ελευθερία για το Ιράν και την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος των μουλάδων, οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους. Θα βρίσκονται και σήμερα στο Σύνταγμα στις πέντε το απόγευμα. Η ΟΑΚΚΕ θα βρίσκεται στο πλευρό τους και καλεί κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να συμμετέχει σε αυτές τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας.

Δημοσιεύσαμε στις 16 Ιούνη μια ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ στην οποία διατυπώναμε τη θέση ότι ο πόλεμος που ξεκίνησε με την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν εξυπηρετεί το σχέδιο της πουτινικής Ρωσίας να ανεβάσει με τη βοήθεια του Τραμπ τους πιο δουλικούς υποτακτικούς της στην εξουσία του Ιράν ώστε να ελέγξει όλη τη Μέση Ανατολή και έτσι να περικυκλώσει την Ευρώπη και να τη στραγγαλίσει ενεργειακά. Αυτή η τοποθέτηση μας δεν συμφωνεί αυτή τη στιγμή με εκείνη πολλών δημοκρατών και αντι-αντισημιτών που πιστεύουν ότι το χτύπημα που δίνει το Ισραήλ στο Ιράν ακόμα και με την ηγεσία του ακροδεξιού Νετανιάχου, ακόμα και με τη βοήθεια του φασίστα Τραμπ μόνο καλό μπορεί να κάνει στον κόσμο. Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για εκείνο το πολιτικό λάθος που συνίσταται στο να κρύβει ένας μικρότερος αποτρόπαιος εχθρός έναν μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο, και στη συγκεκριμένη περίπτωση η αντισημιτική τρομοκρατική δικτατορία του Ιράν που αγκομαχάει για να φτιάξει λίγες πυρηνικές κεφαλές να κρύβει τη νεοχιτλερική Ρωσία, το αληθινό παγκόσμιο αλλά ακόμα καλυμμένο κέντρο του αντισημιτισμού με τις 6000 δικές της πυρηνικές κεφαλές, η οποία απλά αφήνει δυο φασίστες φίλους της, τον Τραμπ και τον Νετανιάχου να της προσφέρουν στο πιάτο ένα εγχειρισμένο και υποταγμένο στην ίδια Ιράν.

Για έναν ανάλογο στόχο του εχθρού που κρύβει έναν πιο μεγάλο, έχει γραφτεί το αρκετά εκτεταμένο κείμενο που ακολουθεί παρακάτω. Αυτό προσπαθεί να καταδείξει πως ο αρχικά δίκαιος, παρά τα λάθη του, πόλεμος της Γάζας τον οποίο προκάλεσε η γενοκτονική πρόβα Ολοκαυτώματος της 7 Οκτώβρη του 2023 από ένα τοπικό τέρας που λέγεται Χαμάς, και μετά η μετατροπή αυτού του πολέμου σε άδικο επεκτατικό στη δεύτερη σημερινή του φάση, αποτελούν πρωτοβουλίες πολιτικών ρευμάτων που έχουν πίσω τους το ίδιο ιμπεριαλιστικό κέντρο, το νεοχιτλερικό ρωσοκινεζικό Άξονα, με ηγέτη τη Ρωσία. Αυτό το κέντρο είχε με την προβοκάτσια της 7 του Οκτώβρη και τον πόλεμο στη Γάζα έναν στόχο: να προκαλέσει μια μοναδική στην ιστορία παγκόσμια έκρηξη του γενοκτονικού αντισημιτισμού. Η λογική της πρότασης μας για την αντιμετώπιση αυτής της έκρηξης είναι η εξής: ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να υπερασπίσει την ασφάλεια του και να αμυνθεί απέναντι στους αντισημίτες, όπως δεν μπορεί αυτό να το κάνει ο κάθε δημοκράτης αντι-αντισημίτης στον κόσμο, παρά μόνο αν αισθανθεί τον εαυτό του και λειτουργήσει σαν μέρος ενός παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να αμυνθεί στους γενοκτόνους αντισημίτες αν δεν στέκεται απέναντι στους νεοχιτλερικούς αλλά συνεργάζεται μαζί τους ενάντια στα θύματα τους, όπως όταν το Ισραήλ ψήφισε μαζί με μια χούφτα δικτατορίες στο πλευρό της φασιστικής κλίκας Τραμπ υπέρ της Ρωσίας και κατά της Ουκρανίας.(1) Με όσο έντιμα και δημοκρατικά κίνητρα και αν συντάσσονται στην πλειοψηφία τους οι δημοκράτες στο πλευρό του Ισραήλ στους δύο ταυτόχρονους πολέμους που διεξάγει αυτή τη στιγμή, αυτό που μετράει είναι η πολιτική γραμμή που αυτοί υπηρετούν και αυτή είναι μια γραμμή αντιδραστική. Αλλά εκείνον που αναλύουμε στο παρακάτω κείμενο, που στο μεγαλύτερο μέρος του γράφτηκε πριν τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, είναι τον πιο βασικό από τους δυο πολέμους που είναι της Γάζας γιατί αυτός έχει το πιο παγκόσμιο και βαθύ αποτέλεσμα, καθώς φουσκώνει το καύσιμο για το μεγάλο έγκλημα που ετοιμάζει ο ρωσοκινεζικός Άξονας, το νέο Ολοκαύτωμα με σημαία τον αντισημιτικό «αντισιωνισμό» που σημαίνει την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ και την εξόντωση των πιο μαχητικών υπερασπιστών της ύπαρξής του σε όλο τον κόσμο.

Όσο περνούν οι μέρες έρχονται στο φως οι πρώτες σημαντικές πληροφορίες που διαψεύδουν την εικόνα που μηρυκάζουν αυτάρεσκα οι δυτικές κυβερνήσεις για το «θαύμα» της Συρίας. Μιλάνε για μια δήθεν αστραπιαία επανάσταση που κατάργησε αναίμακτα μια από τις πιο δολοφονικές και μεσαιωνικά κτηνώδικες δικτατορίες της ιστορίας και κυρίως ανέτρεψε τους παγκόσμιους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, καθώς δήθεν εξοβέλισε από τη Μέση Ανατολή τη Ρωσία. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σκεφτούν ότι την ίδια ώρα αυτή προέλαυνε στρατιωτικά στο κεντρικό της μέτωπο στην Ουκρανία, προωθούσε διαρκώς τις πολιτικές θέσεις της στην Ευρώπη, ενώ τελευταία απολάμβανε τη θριαμβευτική άνοδο ενός ανοιχτού φίλου της στην προεδρία της αμερικάνικης υπερδύναμης. 

Ενώ η μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση συγκλονίζοντας όλο τον πλανήτη, οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα συνεχίζουν τις μαχητικές κινητοποιήσεις τους.

Οργάνωσαν συγκέντρωση στο Σύνταγμα το απόγευμα της Κυριακής, 16/10 για να καταγγείλουν τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των πολιτικών κρατούμενων στις διαβόητες φυλακές-κολαστήρια του Εβίν από το εγκληματικό καθεστώς του Ιράν. Αυτή ήταν η δεύτερη συνεχόμενη κινητοποίηση μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πρεσβεία του Ιράν της 14/10.

Στις 16 Σεπτέμβρη κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί από το καθεστώς των μουλάδων γιατί φορούσε «με λάθος τρόπος» τη μαντίλα της (χιτζάμπ). Αυτή η δολοφονία άναψε τη σπίθα της ηρωϊκής εξέγερσης του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων με το σύνθημα «Γυναίκα, ζωή, ελευθερία». 

Η μαζική εξέγερση στην οποία πρωτοστάτησαν οι γυναίκες και η νεολαία του Ιράν συγκλόνισε ολόκληρο τον πλανήτη και αποκάλυψε σε όλο τον κόσμο την κτηνωδία του τυραννικού καθεστώτος που καταδυναστεύει το λαό του Ιράν με απαγχονισμούς, με βασανιστήρια και φυλακίσεις δημοκρατών. Είναι αυτό το φασιστικό καθεστώς που στέκεται σύμμαχο στο νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας-Κίνας, που βοήθησε τη Ρωσία να καταπνίξει τη συριακή δημοκρατική αντίσταση στο χασάπη Άσαντ, και εξόπλισε με ντρόουνς το ρώσικο στρατό εισβολής στην Ουκρανία.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Σχετικά με τις εξελίξεις στο Ιράν θα έχουμε σε λίγες μέρες μια πιο καθαρή εικόνα και ελπίζουμε μια πιο λεπτομερειακή ανάλυση. Ωστόσο για να έχουν οι αναγνώστες μας την πρώτη μας εκτίμηση για τις συγκρούσεις εκεί γράφουμε εδώ λίγα λόγια.

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.