Για τις φωτιές έχουμε πει τόσες φορές ότι δεν φταίει η κλιματική αλλαγή, παρά μόνο σε ότι αφορά την ένταση τους γιατί έχει γίνει πιο ξερή και γι αυτό πιο εύφλεκτη η καύσιμη δασική μάζα, αλλά ο άνθρωπος. Αυτό το αποδεικνύει το εξαιρετικά πυκνό, εξαιρετικά ταυτόχρονο και εξαιρετικά συγκεντρωμένο πλήθος των εστιών φωτιάς σε συνδυασμό με τις άφθονες και εντελώς ανώδυνες για τους ίδιους συλλήψεις εμπρηστών καθώς και με το ότι όλες οι πολύ μεγάλες πυρκαγιές (Βόρεια Εύβοια, Δαδιά) έχουν γίνει σε περιοχές στις οποίες τα ρωσόφιλα κόμματα προσπαθούν να εμποδίσουν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Σε ότι αφορά τις μεγάλες πλημμύρες αυτές είναι καινούργια φαινόμενα μόνο σε ότι αφορά την ένταση των βροχοπτώσεων που κι αυτή έχει να κάνει με την κλιματική αλλαγή, και με την υπερθέρμανση των θαλασσών που αυτή προκαλεί. Όμως αυτές οι πλημμύρες έχουν ξαναγίνει με λιγότερες καταστροφές στα ίδια σημεία και κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε από τότε για να τις εμποδίσει. Αν τα μέτρα αυτά είχαν παρθεί εδώ και 29 χρόνια που έγινε η τελευταία τέτοια πλημμύρα στο θεσσαλικό κάμπο, οι απώλειες ζωών και οι πελώριες ζημιές θα ήταν πολύ μικρότερες.
Ο μόνος κοινωνικός παράγοντας που μπορεί να οχυρώσει αποτελεσματικά τη χώρα απέναντι σε τέτοιες φυσικές καταστροφές και τις πολύ μεγαλύτερες καθαρά ανθρωπογενείς που έρχονται (όπως η οικονομική κρίση και o πόλεμος) δεν είναι το κράτος της, που έχει σαπίσει, αλλά ο λαός της αν καταφέρει να οικοδομήσει νέα όργανα πολιτικής εξουσίας αφού αρχίσει από το πιο απλά όργανα λαϊκής αυτοάμυνας, απέναντι σε αυτού του είδους τις καταστροφές, που είναι τα εθελοντικά δίκτυα δημοκρατικής αυτοοργάνωσης των μαζών. Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά τα όργανα σε μια χώρα βαθιά εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε βάθος χρόνου και να γίνουν αποτελεσματικά χωρίς να έχουν μέσα τους έναν αποφασισμένο καλά οργανωμένο πολιτικό πυρήνα που να μπορεί πέρα από τη γενικότερη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση να αντιπαλεύει την εξάρτηση από τις κάθε φορά πιο αντιδραστικές ξένες μεγάλες δυνάμεις που στην Ελλάδα αποτελεί το εκ γενετής χειρότερο χαρακτηριστικό της άρχουσας τάξης της.
Για τις φωτιές έχουμε μιλήσει πολλές φορές και ο λαός μας έχει αρκετές εμπειρίες αυτοοργάνωσης για να τις αντιμετωπίσει. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι που μπορούν να σταθούν απέναντι στις πυρκαγιές έχουν μάθει να μην ακούν την κυβέρνηση και την αστυνομία και να μην φεύγουν αφήνοντας το σπίτι τους στα χέρια τους, αλλά να κάθονται και να οργανώνονται επί τόπου να δώσουν τη μάχη με ότι υπάρχει πρακτικά διαθέσιμο σε έμψυχο και άψυχο υλικό από το σάπιο κρατικό μηχανισμό συν την κινητοποίηση κυρίως μικρότερων πυροσβεστικών μέσων που μπορούν να τα ελέγχουν οι εθελοντικές οργανώσεις. Το ανέβασμα σε ανώτερο στάδιο είναι η πρόληψη, δηλαδή η μαζική εθελοντική οργάνωση της επιτήρησης των δασών για καταγγελία η ακόμα και την σύλληψη των εμπρηστών από τις μάζες και την παράδοσή τους στη δικαιοσύνη και σε ανώτερο επίπεδο η εθελοντική οργανωμένη πάλη για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών κατά των εγκληματικών δασαρχείων και γενικά κατά των κρατικών αποφάσεων που τις εμποδίζουν.
Τώρα ήρθε η ώρα της εκπαίδευσης του λαού στις πλημμύρες, δηλαδή η εθελοντική του οργάνωση ξεκινώντας καταρχήν από το πιο απλό, να διασώσει και να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους πλημμυροπαθείς άμεσα, δηλαδή στις πρώτες κρίσιμες ώρες όπου ακόμα δεν έχει ξυπνήσει ο εγκληματικός, γραφειοκρατικός μέχρι το μεδούλι του κρατικός μηχανισμός και μετά, όπως και με τις φωτιές, να πετύχει με την εθελοντική του οργάνωση ένα πολύ ανώτερο και πιο ουσιαστικό έργο, που είναι αυτό της πρόληψης: να επιβάλει δηλαδή τα αντιπλημμυρικά έργα ενάντια στους πουτινόφιλους σαμποταριστές που τα εμποδίζουν με μεγάλη ως τώρα επιτυχία. Τα αντιπλημμυρικά έργα που δεν έχουν γίνει στον κάμπο της Λάρισας είναι δυο λογιών και είναι στρατηγικά, δηλαδή δεν έχουν καμμιά σχέση με τα πασαλείμματα που γίναν μετά τον Ιανό, για τα οποία κάνει κριτική στην κυβέρνηση η αντιπολίτευση των σαμποταριστών, και τα οποία είχαν σαν κύριο στόχο να επισκευαστούν κυρίως οι χαλασμένες υποδομές οδοποιίας, πολλές από τις οποίες ξαναχάλασαν.
Το ένα μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο είναι η εκβάθυνση και διάνοιξη της κοίτης κυρίως του Πηνειού ιδιαίτερα στις εκβολές του, και μετά η εκβάθυνση της κοίτης των παραποτάμων του που υπερχείλισαν και προκάλεσαν τη μεγάλη καταστροφή και πιο πίσω προς τα βουνά η διευθέτηση και το άνοιγμα των χειμάρρων (αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το Βόλο και το Πήλιο). Το άλλο είδος αντιπλημμυρικού έργου, που είναι το πιο βασικό στην περίπτωση του θεσσαλικού κάμπου, αυτής της πιο μεγάλης πηγής τροφής της χώρας, είναι η κατασκευή 5 μεγάλων φραγμάτων με μεγαλύτερο εκείνο του Μουζακίου. Αυτά τα φράγματα θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των νερών που έπνιξαν τον κάμπο. Μάλιστα αυτά τα φράγματα θα ήταν πολύτιμα όχι μόνο και όχι τόσο για την αντιπλημμυρική τους λειτουργία, όσο για την αρδευτική τους. Γιατί η διαρκέστερη και βαθύτερη ζημιά στον κάμπο της Λάρισας, πολύ περισσότερο από αυτήν εδώ που έχουν προκαλέσει οι σαμποταριστές είναι ότι εμποδίζουν το πότισμα του κάμπου και έχουν προκαλέσει με αυτό τον τρόπο την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα και την άντληση όλο και πιο υφάλμυρου νερού που υποβαθμίζει ασταμάτητα μέχρι καταστροφής την ποιότητα του καλλιεργήσιμου θεσσαλικού εδάφους. Το καλύτερο πότισμα του κάμπου θα γινόταν με την εκτροπή του Αχελώου που οι σοσιαλφασίστες κατάφεραν τελικά να σαμποτάρουν με τη βοήθεια των φίλων τους στην ΕΕ, αν και μπόρεσε και ξέφυγε από την απόλυτη ματαίωση ένα μικρό κομμάτι της εκτροπής, η λεγόμενη μερική εκτροπή του Αχελώου. Και αυτήν όμως στην πράξη με τη βοήθεια του φίλου τους αρχισαμποταριστή Μητσοτάκη καταφέρνουν ως σήμερα να τη ματαιώνουν. Η μερική εκτροπή του Αχελώου απλά θα χρησιμοποιούσε κάποια από τα φράγματα που αναφέραμε και τα οποία θα είχαν σαν κύριο έργο να μαζεύουν ένα μέρος από τα νερά που μπαίνουν στην πεδιάδα από τα γύρω βουνά στους υγρούς μήνες και να τα διοχετεύουν σε αυτή στους ξερούς μήνες. Με αυτό τον τρόπο το κάθε φράγμα, δουλεύει τη μια περίοδο σαν αντιπλημμυρικό συγκρατώντας τα νερά και την άλλη σαν αρδευτικό διοχετεύοντάς τα νερά στον διψασμένο κάμπο. Ταυτόχρονα όλο το χρόνο δουλεύει σαν παραγωγός ατέλειωτης, άφθονης και φτηνής ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές εμπόδισαν τελικά όλα αυτά τα φράγματα σε πλήρη ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ με το ψευτοΚΚΕ (το οποίο φυλάγεται για να μην χάσει τους αγρότες και κάνει στα λόγια πως θέλει την εκτροπή του Αχελώου και τα φράγματα). Το βασικό επιχείρημα του ψευτοΚΚΕ ενάντια στα φράγματα είναι ότι αυτά θα γίνουν με τη μέθοδο ΣΔΙΤ, δηλαδή σε συνεργασία κρατικών με ιδιωτικά κεφάλαια. Αυτό είναι ένα καθαρό πρόσχημα αφού το ψευτοΚΚΕ βρίσκεται πλέον ανοιχτά ενάντια στην παλιά του γραμμή κατά των ιδιωτικοποιήσεων από την ώρα που τα ρωσοκινέζικα αφεντικά του άρχισαν να αγοράζουν στρατηγικές υποδομές της χώρας. Άλλωστε από άποψη αρχών μια πολιτική δύναμη του λαού δεν παλεύει ποτέ ενάντια στις παραγωγικές δυνάμεις, πόσο μάλλον ενάντια σε αυτές που αμύνονται σε φυσικές καταστροφές. Παλεύει ενάντια στις σχέσεις παραγωγής όταν και σε όσο βαθμό στρέφουν αυτές τις παραγωγικές δυνάμεις ενάντια στο λαό. Αυτό, σε ότι αφορά τις ΣΔΙΤ των μεγάλης κλίμακας αντιπλημμυρικών και αρδευτικών έργων σημαίνει ότι ο οργανωμένος λαός σε οποιοδήποτε επίπεδο πρέπει να εμποδίζει και το ιδιωτικό αλλά και το κρατικό κεφάλαιο να λειτουργούν με όρους ληστείας των μικρομεσαίων παραγωγών και να επιβάλλουν στους αγρότες πιο ψηλό τίμημα από όσο πρέπει για την άρδευση και την αντιπλημμυρική προστασία των χωραφιών. Αυτό είναι τελικά ζήτημα πολιτικού ελέγχου μιας ΣΔΙΤ και είναι δουλειά των ίδιων μηχανισμών αυτοοργάνωσης να μπαίνουν και στην διαδικασία ελέγχου κάθε τοπικής αυτοδιοίκησης που έχει λόγο για τις ΣΔΙΤ σε επίπεδο κοινότητας, δήμου, περιφέρειας.
Για να συμπυκνώσουμε λοιπόν: Ο ελληνικός λαός δεν κάνει να περιμένει τη σωτηρία του από το σημερινό κράτος για να σωθεί από τις φυσικές καταστροφές. Μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει όσο μπορεί τους μηχανισμούς του κράτους που τους χρυσοπληρώνει, αλλά είναι μεγάλο λάθος να στηρίζεται σε αυτούς για να ζήσει. Ακόμα και όταν ψηφίζει στις εκλογές, ψηφίζει μόνο τους διαχειριστές αυτού του κράτους που είναι απλοί καιροσκόποι και εκλέγονται μόνο επειδή έχουν δώσει την υπόσχεση ότι δεν θα θίξουν την αντιλαϊκή και κυρίως φιλο-ιμπεριαλιστική λειτουργεία του. Σήμερα ειδικά αυτό το κράτος είναι στο μεγαλύτερο μέρος της λειτουργίας του στην υπηρεσία φασιστών και σοσιαλφασιστών σαμποταριστών, δηλαδή του πιο μαύρου κομματιού της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό το λόγο και το κίνημα για τη σωτηρία από τις φυσικές καταστροφές πρέπει να είναι κατ αρχήν ένα μαζικό κίνημα δημοκρατικής αυτοοργάνωσης των πολιτών από το πιο στενό τοπικό στο πιο ευρύ πανελλαδικό και όσο είναι δυνατό πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό το κίνημα πρέπει να αποκλείει μόνο μέσα από την πράξη όσους εμποδίζουν τον δημοκρατισμό του δηλαδή βάζουν συγκεκριμένα εμπόδια και διακρίσεις σε βάρος των μελών του κατ’ αρχήν φυλετικού-εθνικού ή δήθεν ταξικού κομματικού τύπου. Όλες οι συλλογικότητες τα κόμματα και οι τάξεις θα δοκιμάζονται και θα δίνουν τις εξετάσεις τους στον τόπο της κάθε παρέμβασης αλλά δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτοί που συνήθως αποτελούν τη βάση αυτών των εθελοντικών οργάνων είναι οι πιο αλληλέγγυοι και γι’ αυτό πιο δημοκρατικοί άνθρωποι του λαού. Η εθελοντική αυτοοργάνωση ξεκινάει συνήθως αυθόρμητα από το επίπεδο της διάσωσης και πάει στη φροντίδα για αυτούς που έχουν πληγεί, για την αποκατάσταση των ζημιών κλπ. Όμως θα μένει έκθετη στην φύση όσο δεν ανεβαίνει στο επίπεδο της πρόληψης και δεν μπορεί να ανεβεί σε αυτό αν δεν δώσει τελικά πολιτική πάλη ενάντια στο σαμποτάζ. Και εκεί είναι ο ρόλος κάθε πολιτικής πρωτοπορίας, που όμως θα πρέπει προηγούμενά να έχει δοκιμαστεί στην μάχη της διάσωσης, της φροντίδας των θυμάτων και την αποκατάστασή των ζημιών που δίνουν τα εθελοντικά κινήματα. Επίσης υπάρχει και ένα πρώτο χαμηλό επίπεδο πρόληψης αλλά πολύ σημαντικό για την επιβίωση, ότι πριν κιόλας εμφανιστεί το καταστροφικό φυσικό φαινόμενο να έχει ετοιμαστεί ο λαός για το χειρότερο και να είναι όλοι έτοιμοι για την πρώτη άμυνα της επιβίωσης. Στις φωτιές πχ πρέπει να είναι σε ετοιμότητα επιτήρησης του δάσους, έγκαιρη προειδοποίηση και γεμάτες όσο γίνεται πιο κινητές δεξαμενές νερού, σε πλημμύρες: έτοιμα τσουβάλια με άμμο για αναχώματα σε λίγα κρίσιμα σημεία, στεγανά ψηλά σημεία για τη διάσωση των ανθρώπων και τη φύλαξη πολύτιμων υλικών, και αρκετές διαθέσιμες βάρκες.
Η εθελοντική δημοκρατική αυτοοργάνωση είναι ανάγκη ζωής παντού όπου δοκιμάζεται ο λαός, είτε αφορά στα χτυπήματα της φύσης είτε ακόμα περισσότερο σε αυτά που προέρχονται μέσα από την ίδια την κοινωνία. Άλλωστε όπως βλέπουμε διαρκώς και τα χτυπήματα από τη μεριά της φύσης μας βρίσκουν ανοχύρωτους κυρίως εξ αιτίας της συμπεριφοράς κάποιων ανθρώπων που εκπροσωπούν τάξεις και τμήματα τάξεων τόσο σε ντόπιο όσο και σε διεθνές επίπεδο και που ασκούν πολιτική εξουσία. Αυτός είναι και ο λόγος που η ψηλότερη μορφή αυτοοργάνωσης των μαζών είναι η πολιτική επαναστατική αυτοοργάνωση τους που με την καθοδήγηση των προλεταριακών πολιτικών φορέων υποχρεωτικά θα ανατρέψει αυτές τις τάξεις επειδή ξεπέσαν στο φασισμό και στον πόλεμο, θα συντρίψει το κράτος τους και θα πάρει την εξουσία, δηλαδή θα οργανώσει τους νέους θεσμούς του επαναστατικού κράτους*.
………………………………………………………………………………
Σημείωση
*Γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο προς το λαό και τη λαϊκή εθελοντική αυτοοργάνωση από τον «εθελοντισμό» του αστικού κόμματος που διαθέτει τον πιο πολυάριθμο πολιτικό στρατό, του ψευτοΚΚΕ. Αυτό κάνει το εξής: Στις φωτιές αντί να καλέσει το λαό να οργανωθεί μαζικά ανεξάρτητα από κόμμα και κομματική ένταξη σε κάθε χώρο δράσης, φτιάχνει δικές του κομματικές ομάδες πυρόσβεσης για να «σώσει» απ’ έξω, τάχα σαν σωτήρας το λαό. Αυτό έκανε προχθές στην Πάρνηθα, όπου η αστυνομία σταματούσε και ρωτούσε τους δημοσιογράφους: «πηγαίνετε στους πυροσβέστες ή στο ΚΚΕ;» Τώρα με τις πλημμύρες έχει βάλει τα κομματικά του συνδικάτα-καπέλα στην Καρδίτσα να μαζεύουν τρόφιμα για τους πλημμυροπαθείς αντί να παλέψει για μια πλατιά εθελοντική οργάνωση την ώρα που ανθίζουν αυθόρμητα χιλιάδες τέτοιες πρωτοβουλίες στον κάμπο. Ξέρει ο σοσιαλφασισμός ότι αν συγκροτηθούν κάπως σταθερά μαζικά εθελοντικά όργανα αλληλοβοήθειας δεν θα μπορεί να τα ελέγχει γιατί αυτά θα ζητήσουν και δημοκρατική λήψη αποφάσεων με συμμετοχή του κάθε εθελοντή σε δημοκρατική συζήτηση και ίση ψήφο. Αυτό είναι το σπέρμα κάθε λαϊκής εξουσίας, δηλαδή ό,τι μισεί περισσότερο κάθε φασισμός που θέλει δικτατορία του Φύρερ ή της Κεντρικής Επιτροπής που πίσω της πάλι κάποιος ντόπιος ή ξένος Φύρερ κρύβεται.