Κυκλοφορούν ήδη τις τελευταίες μέρες κάποια πολιτικά σενάρια μέσα από τα οποία είναι δυνατό να ικανοποιηθούν και οι δύο αυτοί στόχοι της ρώσικης διπλωματίας, δηλαδή και να μην μπει στο ΝΑΤΟ η Δημοκρατία της Μακεδονίας και όχι απλά να αρχίσει διαδικασίες ένταξης αλλά και να μπει στην ΕΕ. Μάλιστα όλα δείχνουν ότι οι σχεδιασμοί για κάτι τέτοιο και η κατάλληλη κατανομή ρόλων ξεκινάνε από μακριά. Ο διαφαινόμενος σχεδιασμός είναι να ψηφιστεί από την κυβέρνηση Τσίπρα, και να περάσει από τη Βουλή η μισή συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή να περάσει το μέρος που αφορά το όνομα χώρας και γλώσσας, αλλά να μην κυρωθεί ταυτόχρονα από τη Βουλή η ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή αυτό το δεύτερο να αφεθεί για λίγο αργότερα και ο Σύριζα να κάνει γρήγορα εκλογές από τις οποίες θα προκύψει μια Βουλή με κορμό τη Νέα Δημοκρατία από την οποία προφανώς δεν θα περάσει η ένταξη στο ΝΑΤΟ, αν λογαριάσει κανείς μαζί και το πανεθνικό κίνημα παπάδων, ψευτοΚΚΕ, ναζιΧΑ, ενάντια στον νατοϊκό σατανά.
Αυτό το σενάριο δεν είναι απλή δημοσιογραφική εικασία αλλά πυροδοτήθηκε από την ίδια την κυβέρνηση και συγκεκριμμένα από τον αναπληρωτή του Τσίπρα στο ΥΠΕΞ Κατρούγκαλο (https://www.protothema.gr/politics/article/850352/skopiano-o-tsipras-thelei-na-afisei-ston-mitsotaki-tin-edaxi-ton-skopion-sto-nato/).
Αυτός ρωτήθηκε από τη ΝΔ στις 21/12, κατά τη διάρκεια του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) αν η κυβέρνηση θα επιλέξει να φέρει προς ψήφιση τη συμφωνία για το όνομα τον Ιανουάριο αφήνοντας την επισημοποίηση της ένταξης της FYROM στη Συμμαχία για τον Μάρτιο όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες εισδοχής της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Αυτός απάντησε λέγοντας «Εσείς πότε θέλετε να γίνει η κύρωση της συμφωνίας και του πρωτοκόλλου ένταξης της ‘‘Βόρειας Μακεδονίας’’ στο ΝΑΤΟ; Μαζί ή ξεχωριστά;». Μετά την ερώτηση της ΝΔ αν είναι υποχρεωτικό να γίνει ταυτόχρονα η κύρωση της συμφωνίας για ‘‘Βόρεια Μακεδονία’’ με την κύρωση της ένταξης των γειτόνων στο ΝΑΤΟ αυτός «αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει φροντίσει να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ώστε να διατηρείται η επιλογή της κύρωσης των δύο συμφωνιών (η Συμφωνία των Πρεσπών και το πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) σε διαφορετικό χρόνο)».
Το σενάριο των «μισών Πρεσπών» είναι πολύ βρώμικο για να μην είναι εξαιρετικά πιθανό. Γιατί και ο ρώσος Τσίπρας μένει αγαπημένος της ΕΕ με ενδεχόμενο Νόμπελ ειρήνης, για το οποίο ήδη προτάθηκε, και η Δημοκρατία της Μακεδονίας μένει εκτός ΝΑΤΟ απερίσπαστη στα χέρια της Ρωσίας που θα έχει άλλο ένα πιόνι στα Βαλκάνια εντός ΕΕ, και η Ελλάδα θα ουρλιάζει με πρωτοπόρους του ναζί ενάντια στις αμερικανο-ευρωπαϊκές προδοτικές Πρέσπες χωρίς κανείς να μαθαίνει ότι η Ρωσία κέρδισε τα μισητά «Σκόπια» καλώντας τα ακριβώς να μην υποκύψουν στις πιέσεις της Δύσης να αλλάξουν το όνομά τους όπως θέλει η Ελλάδα.
Το μόνο πραγματικό πρόβλημα που έκανε ως τώρα δύσκολο το ξεδίπλωμα ενός τέτοιου σεναρίου ήταν η επιμονή της φιλονατοϊκής και αντιπουτινικής ηγεσίας του αμερικανικού στρατού υπό τον Μάτις να ψηφιστούν οι Πρέσπες ολόκληρες και σχεδόν ταυτόχρονα από την ελληνική Βουλή, δηλαδή από τη μόνη υποτιθέμενα σίγουρα αμερικανόφιλη κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό σήμαινε ότι ο Μάτις θα πίεζε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ να επικυρώσουν ταχύτατα το πρωτόκολλο ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ μόλις η Βουλή της γειτονικής χώρας ψήφιζε τη συμφωνία των Πρεσπών, ώστε η Ελλάδα να μην έχει προσχήματα καθυστέρησης. Έτσι με μια ηγεσία Μάτις ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να αποσυνδέσει τις Πρέσπες από το ΝΑΤΟ και να πασάρει την ένταξη στο ΝΑΤΟ στην ΝΔ. Μια τέτοια στάση θα υπονόμευε τη στρατηγική Πούτιν-Τραμπ να αναθέσουν στην Ελλάδα το ρόλο του σταθερού τάχα δυτικού παράγοντα στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο σε αντικατάσταση της ασταθούς και μάλλον ρωσόφιλης Τουρκίας του Ερντογάν.
Τώρα με την πτώση του Μάτις και την ενδυνάμωση της θέσης του Τραμπ στον αμερικάνικο στρατό οι ΗΠΑ δεν θα ζητήσουν τα ρέστα από τον Τσίπρα και γενικότερα από την Ελλάδα για οποιεσδήποτε μισές Πρέσπες τουλάχιστον τόσο ώστε να πάψουν να βλέπουν το ελληνικό σπασμένο τους μπαστούνι σαν βράχο στον οποίο μπορούν να στηρίζονται στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς έχουν πάρει την στρατηγική κατηφόρα σαν υπερδύναμη.