ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Γερμανία, 20 Φλεβάρη του 1938:
Ο Χίτλερ στον λόγο του που εκφωνεί εκείνη τη μέρα στο Ράιχσταγκ τόνιζε μεταξύ άλλων ότι είναι ανάγκη να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονταν στα σύνορα του Ράιχ, υπονοώντας τα σύνορα Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας (Σουδητία). Προχωρώντας γρήγορα στα σχέδιά του, στις 12 Μάρτη ο γερμανικός στρατός εισβάλλει χωρίς μάχη στην Αυστρία.
Στη συνέχεια ο Χίτλερ στράφηκε προς την Τσεχοσλοβακία όπου υπήρχαν 3 εκατομμύρια Γερμανοί Σουδήτες. Έτσι τον Μάιο, έχοντας υποκινήσει Σουδητική κρίση στην Τσεχοσλοβακία καθιστά γνωστό στους στρατηγούς του τον σχεδιασμό κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας.
Επακολούθησε όπως είναι γνωστό μια πολιτική κατευνασμού του Χίτλερ από τον αγγλικό κα γαλλικό ιμπεριαλισμό, αλλά περί τα μέσα του Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, μετά από επίσκεψη του Άγγλου πρωθυπουργού στον Χίτλερ υποβάλλουν σχέδιο προς την Τσεχοσλοβακία για παραχώρηση εδαφών στα οποία οι Σουδήτες αριθμούν περισσότερο από το 50% του εγκατεστημένου σε αυτά πληθυσμού. Παρά ωστόσο τις συνεχείς υποχωρήσεις των αγγλογάλλων ο Χίτλερ τον Οκτώβρη του 1938 προσαρτά ολόκληρη τη Σουδητία και λίγο αργότερα καταλαμβάνει ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Ήταν η αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου με περισσότερο από 50 εκατ, νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές για τον πλανήτη.
Ρωσία, 3-4 Μάρτη του 2014:
Σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο σχετικά με τα γεγονότα στην Κριμαία πριν την εισβολή των ρώσων και προετοιμάζοντάς την, το Κρεμλίνο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: “Ο ρώσος πρόεδρος τόνισε ότι υπάρχουν πραγματικές απειλές για τη ζωή και την υγεία των ρώσων πολιτών και των συμπατριωτών μας στην ουκρανική επικράτεια. Παράλληλα, τόνισε ότι αν η βία εξαπλωθεί περαιτέρω στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας και της Κριμαίας, η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να προστατεύσει τα συμφέροντά της αλλά και αυτά των ρωσόφωνων που ζουν εκεί” συμπληρώνεται στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου”. Την επόμενη μέρα ο Πούτιν σε συνέντευξή του που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση είπε “ότι σέβεται το διεθνές δίκαιο και πως η χρήση των στρατιωτικών του δυνάμεων στην Κριμαία, θα αποτελούσε μια “νόμιμη κίνηση”, αφού -όπως εξήγησε- με αυτόν τον τρόπο θα προστάτευε τους ανθρώπους οι οποίοι συνδέονται τόσο πολύ με τη Ρωσία, κοινωνικά, ιστορικά, οικονομικά” (http://www.protothema.gr/world/article/358304/poutin-upirxe-ena-adisudagmatiko-praxikopima-stin-oukrania/). Στη συνέχεια ο Πούτιν προσαρτά την Κριμαία στο ρωσικό κράτος χωρίς να συναντήσει καμιά ουσιαστική αντίδραση από τα δυτικά ιμπεριαλιστικά παχύδερμα, που σήμερα, όπως οι αγγλογάλλοι ταξικοί τους πρόγονοι, έχουν αποδεχθεί αυτήν την προσάρτηση.
Η αιτιολογία αυτή του Πούτιν έριξε παγωμένο νερό σε κάθε κράτος που έχει στην επικράτειά σου ρωσόφωνους, αφού αυτή η αιτιολογία σημαίνει ότι ο ρώσικος ιμπεριαλισμός μπορεί να επεμβαίνει με όποιο τρόπο θέλει, ακόμη και με ανοιχτή στρατιωτική εισβολή σε όποιο κράτος νομίζει ότι απειλούνται τα συμφέροντα των ρωσόφωνων, τους οποίους βέβαια αναγνωρίζει σαν υπηκόους της Ρωσίας. Αυτή η θέση είναι μια κατάφορη παραβίαση της αρχής της μη επέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών και της αρχής του απαραβίαστου της εδαφικής ακεραιότητας κάθε κράτους έτσι όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτές οι αρχές έγιναν συντριπτικά αποδεκτές από τα κράτη και τους λαούς του πλανήτη γιατί η παραβίαση τους ήταν ένα μάθημα που το έμαθαν πληρώνοντας ποτάμια αίματος στα πεδία των μαχών του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Αυτές τις αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης των κρατών δεν τις αποδέχονται οι ιμπεριαλιστές αφού αποτελούν εμπόδιο για την επέκτασή και την επέμβασή τους σε τρίτες χώρες, ιδιαίτερα του τρίτου κόσμου. Φυσικά αυτές τις καταπατούν ωμά οι δυό υπερδυνάμεις και κυρίως αυτή που βρίσκεται σε άνοδο που είναι και αυτή που επιζητά την παγκόσμια ηγεμονία με πόλεμο.
Ιδιαίτερα στα ζητήματα των μειονοτήτων που αποτελούν σημεία τριβής μεταξύ των κρατών, η θέση του κομμουνιστικού κινήματος και της αριστεράς ήταν ότι αυτές αποτελούν τμήμα του λαού του κράτους στο οποίο κατοικούν και πρέπει να έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες.