Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η απρόκλητη και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε τα πάνω κάτω στις διεθνείς σχέσεις και προκάλεσε παγκόσμιους τριγμούς και ανακατατάξεις. Μία από τις πιο σημαντικές συνέπειές της είναι και η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι χώρες σʼ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, αφού αυτό δεν αφορά μόνο στη σχέση Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά γενικότερα στη σχέση του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού Άξονα κυρίως με τη ΕΕ, που αυτός θέλει να καταπιεί, και δευτερευόντως τις ΗΠΑ του Δημοκρατικού κόμματος. Τώρα πια φαίνονται σχετικά καθαρά τα δύο μπλοκ, που ποτέ δεν είχαν πάψει να υπάρχουν, παρά την πολιτική της Ρωσίας να κάνει μετά τα 1990 τον ψόφιο κοριό και τον τάχα φιλοδυτικό «εταίρο». Βέβαια, αυτό το ξεκαθάρισμα δεν έχει γίνει ακόμη σε απόλυτο βαθμό, καθώς πολλοί ρωσόφιλοι κρύβονται ακόμη πίσω από παχιά λόγια περί σταματήματος του πολέμου. Όσο όμως η Ουκρανία αντιστέκεται, τόσο όλοι θα είναι αναγκασμένοι αργά ή γρήγορα να πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

  Άρθρα της Ν.Α. το 1987 Η επίθεση των κανίβαλων του ISIS στο Κομπάνι μετέτρεψε τους υπερασπιστές της πόλης σε ήρωες. Ωστόσο οι Κούρδοι που έχουν τον έλεγχο του Κομπάνι και το κόμμα τους  της Κουρδικής Δημοκρατικης Ενότητας  (PYD) είναι το αντίστοιχο του  PKK στη Συρία.  Άλλωστε για χρόνια η Συρία αποτελούσε τη βάση του  PKK.

ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

- ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΦΙΛΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ

- ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ

- ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΗ ΧΑΓΗ

 

H Ευρώπη μόλις τώρα αρχίζει να πληρώνει την ιστορική προδοσία της να αφήσει την Τουρκία του Ερντογάν μόνη της απέναντι στην οργή της πουτινικής Ρωσίας, επειδή ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο που με συνέπεια στεκόταν στο πλευρό της συριακής πατριωτικής αντίστασης ενάντια στον υποτακτικό του Κρεμλίνου αρχισφαγέα Άσαντ. 

 Η προαναγγελθείσα παραίτηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Νταβούτογλου από τη θέση του, αλλά και από την προεδρία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δημιούργησε νέο κύμα επικρίσεων κατά του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα ο λόγος για τον οποίο ο Μητσοτάκης δεν πάει στις εκλογές το Σεπτέμβρη, αν αυτή η απόφασή του δεν συνδυαζόταν από τον ίδιο με την ουσιαστική προαναγγελία μιας υπερόξυνσης στο μέτωπο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Πιστεύουμε ότι τη δοσμένη στιγμή μια τέτοια υπερόξυνση εξυπηρετεί μόνο το οριστικό σπρώξιμο της Τουρκίας στην αγκαλιά της επελαύνουσας νεοχιτλερικής Ρωσίας. Επειδή γι αυτό το στόχο εργάζεται η ελληνική διπλωματία τις τελευταίες δεκαετίες και με τον πιο πυρετώδη τρόπο κινείται για να τον πετύχει η διπλωματία Μητσοτάκη-Δένδια ανησυχούμε ιδιαίτερα με το ενδεχόμενο αυτή να εργαστεί με πολύ περισσότερο ζήλο για την ενίσχυση αυτής της όξυνσης αυτό το διάστημα παρά για την καταλλαγή της.

Tο αρχηγικό δίδυμο Μητσοτάκη-Δένδια, με τον δεύτερο να προβάλλεται καθαρά πια σαν εθνοσωτήρας μάγος της εξωτερικής πολιτικής, καμώνεται πως προσφέρει στη χώρα αλλεπάλληλες διπλωματικές νίκες με πρώτη την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και στη συνέχεια με την ανανέωση και εμβάθυνση εκείνης με τις ΗΠΑ με τις οποίες ισχυρίζεται ότι εμποδίζει την Τουρκία να καταπιεί την Ελλάδα. Πριν λίγες μέρες μάλιστα εμφάνισαν και μια τρίτη συμφωνία συνεργασίας με την Αίγυπτο για την ηλεκτρική διασύνδεση των δύο χωρών, και αμέσως μια τέταρτη με τη Βρετανία. Αν πάρει κανείς υπόψη του και τις προηγούμενες διευθετήσεις των ΑΟΖ με την Ιταλία και τη μισή με την Αίγυπτο

Ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας υποδέχτηκε με μια χαρά που δεν μπορούσε να κρύψει τον υπουργό εξωτερικών της ρώσικης υπερδύναμης Λαβρόφ. Η συνάντηση Δένδια-Λαβρόφ ήρθε να επιβεβαιώσει το σταθερό προσανατολισμό των ελληνικών κυβερνήσεων στη στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία που συνεχίζει με τη μεγαλύτερη θέρμη η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ότι μπόρεσε να γίνει μια τέτοια συνάντηση τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει τους πιο στενούς δεσμούς με την Ευρώπη και ακόμα πιο πολύ τελευταία με τις ΗΠΑ χωρίς να προκαλέσει την έντονη αντίδρασή τους οφείλεται στο ότι η Ελλάδα εμφανίζεται σήμερα σα θύμα μίας επίθεσης της Τουρκίας, που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν ούτε η ΕΕ ούτε οι ΗΠΑ, οπότε η Ελλάδα επικαλείται το δικαίωμα της να αξιοποιήσει οποιαδήποτε διαθέσιμη βοήθεια, δηλαδή και της Ρωσίας που σήμερα εκλαμβάνεται αν όχι ακόμα σαν εχθρός αλλά έστω σαν αντίπαλος και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ.

Κανείς από τους έγκυρους πολιτικούς σχολιαστές δεν μπορεί να εξηγήσει με κάποια σχετική σαφήνεια γιατί έγινε το ταξίδι του Ερντογάν στην Ελλάδα. Οι πιο έντιμοι το ομολογούν κιόλας. Γιατί τα ταξίδια συνήθως αφορούν στην αντιμετώπιση και επίλυση των πιο βασικών διμερών προβλημάτων. Μάλιστα στην περίπτωση της Τουρκίας επίσκεψη τούρκου ηγέτη έχει να γίνει 65 ολόκληρα χρόνια γιατί τα βασικά διμερή προβλήματα είναι όλα μεγάλα, άλυτα, διαρκώς συσσωρευόμενα και στην καλύτερη περίπτωση τελματωμένα.