Η ανησυχία μας για το μέγεθος αλλά και το στόχο της όξυνσης που προαναγγέλλει η κυβέρνηση προκύπτει από το ότι η συγκεκριμένη μετάθεση των πρόωρων εκλογών δεν συμφέρει καθόλου εκλογικά τη ΝΔ σαν κόμμα πράγμα που το ξέρει όλη η ΝΔ και έμμεσα το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Μητσοτάκης αναγνωρίζοντας ότι θα έχει πολιτικό κόστος γι αυτήν (δες παρακάτω τις δηλώσεις του). Εννοείται βέβαια ότι δεν υπάρχει καμιά ηθική και δημοκρατική αναγκαιότητα στο να κάνει μια κυβέρνηση πρόωρες εκλογές όταν αυτό δεν το απαιτεί συντριπτικά ο λαός. Αντίθετα πρόκειται για έναν ελεεινό οπορτουνισμό. Όμως αυτός ο οπορτουνισμός έχει γίνει θεσμικός για να μην πούμε αρχειακός για όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις είτε είναι καλύτερες, είτε χειρότερες από τις αντιπολιτεύσεις τους. Δηλαδή κάνουν πάντα εκλογές όταν προς το τελευταίο μέρος της θητείας τους έχει αρχίσει η φθορά τους και ταυτόχρονα βλέπουν μια μεγάλη μπόρα μπροστά τους. Τις κάνουν για να έχουν ελπίδες να ανανεώσουν τη θητεία τους, είτε, αν αποτύχουν, για να αναθέτουν την μπόρα στην αντιπολίτευση. Εκείνο που δεν κάνουν ποτέ είναι να πάνε μέσα στην μπόρα για εκλογές γιατί αυτή την πληρώνει συνήθως η κυβέρνηση στα χέρια της οποίας αυτή εκδηλώθηκε. Η μπόρα, που ήδη έχει ξεκινήσει αλλά όλο και δυναμώνει και πολύ σύντομα θα γίνει θύελλα, είναι ο ενεργειακός στραγγαλισμός της Ευρώπης από την πουτινική Ρωσία, ο οποίος στην υπερχρεωμένη και γενικά σαμποταρισμένη παραγωγικά αλλά περισσότερο ενεργειακά Ελλάδα θα εκδηλωθεί με μεγάλη ανεργία και εξαθλίωση του πληθυσμού.
Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα πιο φυσιολογικό από το ότι ο στελεχικός μηχανισμός της ΝΔ ήθελε εκλογές το Σεπτέμβρη μιας και εξαντλούνται τα τελευταία ευρωπαϊκά δανεικά που πάνε σαν επιδοτήσεις στα νοικοκυριά και μένουν να μπουν ακόμα στα κρατικά ταμεία λίγα λεφτά από τον τουρισμό. Μετά έρχεται η ανεργία και η πείνα της πολιορκίας. Ο μόνος δρόμος για να αντέξει μια κυβέρνηση χωρίς αυτούς τους πολιτικάντικους ελιγμούς το βάρος αυτών των εξελίξεων θα ήταν από τον περασμένο Σεπτέμβρη κιόλας να χτύπαγε σαν βασικό υπεύθυνο της ακρίβειας το ρωσικό ενεργειακό στραγγαλισμό της Ευρώπης (δες άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 7/10/2021, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΧΙΤΛΕΡΙΚΟΥΣ ), ενώ πάνω απ όλα θα κατηγορούσε την αποδεδειγμένα πια φιλορώσικη αντιπολίτευση ότι επιχειρεί να αθωώσει τη Ρωσία. Θα κατηγορούσε δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ ότι γι αυτό το λόγο ρίχνουν το βάρος της ενεργειακής εξαθλίωσης του λαού είτε στην υπαρκτή μεν αλλά εξαιρετικά δευτερεύουσα σε σχέση με τη ρώσικη ληστεία κερδοσκοπία των ντόπιων παραγωγών ενέργειας, είτε ακόμα περισσότερο, δεν παραδέχεται κανέναν ρώσικο στραγγαλισμό αλλά τις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία σαν τον υπεύθυνο του ξαφνικού φτωχέματος των μαζών. Αλλά αν άρχιζε να λέει αλήθειες αυτή η κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει την αυτοκριτική της για το ότι εμπόδισε κάθε μέτρο ενεργειακής απεξάρτησης της χώρας από το ρώσικο φυσικό αέριο, και έτσι θα μπορούσε να ρίξει το μεγαλύτερο βάρος για την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ που πρωτοστάτησαν στο σαμποτάρισμα της εξόρυξης των άφθονων ελληνικών υδρογονανθράκων, των ανεμογεννητριών, των υδροηλεκτρικών έργων και της πυρηνικής ενέργειας (ο ΣΥΡΙΖΑ και στο σαμποτάρισμα του λιγνίτη). Αλλά αυτά δεν θα τα έκανε ποτέ ένας Μητσοτάκης που τοποθετήθηκε σ αυτή τη θέση από το ρωσόδουλο Καραμανλή τον Ανηψιό και από τον διάδοχό του Σαμαρά ακριβώς για να τσακίσει τις θετικές αναπτυξιακές και αστοδημοκρατικές πλευρές της ΝΔ και να ανοίξει ακόμα πιο διάπλατα το δρόμο της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας στη χώρα στα αμιγή στην ηγεσία τους ρωσόδουλα φαιο-«κόκκινα» κόμματα: ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΧΑ-Βελόπουλο, Βαρουφάκη.
Αφού λοιπόν δεν πάει τώρα στις εκλογές ο Μητσοτάκης, και δεν έχει ξεσκεπάσει τη φαιο-«κόκκινη» ρώσικη αντιπολίτευση ούτε θα το κάνει, αυτή η αναβολή θα ευνοήσει συντριπτικά το φιλορώσικο μπλοκ στο οποίο όλο και ποιο ανοιχτά χώνει το ΚΙΝΑΛ ο λαλιωτικός Ανδρουλάκης παρά τις αντιστάσεις της βάσης του. Μια εκλογική καταστροφή για τη δυτικόφιλη στη βάση της ΝΔ δεν είναι ασφαλώς κάτι κακό για έναν ρωσόδουλο αβανταδόρο του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα περισσότερο του ψευτοΚΚΕ, αλλά για έναν ηγέτη που παριστάνει το δυτικό φιλελεύθερο θα είναι ίσως το τέλος. Και ένα τέτοιο «κάψιμο» ενός πολύτιμου εισοδιστή της ούτε η Ρωσία θα το ήθελε. Νομίζουμε λοιπόν ότι ο Μητσοτάκης καίγεται σε μεγάλο βαθμό και παίρνει στο λαιμό του τη ΝΔ για να πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο για τη Ρωσία. Καίγεται για να εμποδίσει την προσέγγιση που αποπειράται να κάνει με τον Ερντογάν και την Τουρκία το πιο αντιπουτινικό κομμάτι της αμερικανικής αστικής τάξης που το εκπροσωπεί η όλο και πιο κλονιζόμενη αστοδημοκρατική προεδρία Μπάιντεν. Ο ομφάλιος λώρος που κρατάει αυτή τη στιγμή την Τουρκία στη Δύση και την εμποδίζει να καταβροχθιστεί από την πουτινική Ρωσία είναι ακριβώς η υπόσχεση που έχει δώσει ο Μπάιντεν στον Ερντογάν ότι θα προσπαθήσει να περάσει από το Κογκρέσο το πλάνο εκσυγχρονισμού των τουρκικών F-16. Αν αυτή η απόπειρα αποτύχει ο εθνικιστής Ερντογάν δεν θα μπορεί να ισορροπεί ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση απέναντι στην εντελώς ρωσόφιλη αντιπολίτευση των Ακσενέρ-Κιλιντζάρογλου που τη βοηθάει όσο μπορεί για να ρίξει από την εξουσία τον Ερντογάν το επίσης φιλορώσικο κουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP). Το πιθανότερο που θα κάνει τότε ο Ερντογάν θα είναι να παραδοθεί στη Ρωσία, όπως κάνουν οι πιο φιλόδοξοι εθνικιστές. Στην ουσία η ρώσικη διπλωματία έχει παίξει με τον Ερντογάν αυτό που παίζει πάντα με τους εχθρούς της. Βάζει τη Δύση να τους πυροβολεί και αυτή τους περιμαζεύει σαν προστάτης τους. Όταν λέμε «βάζει τη Δύση» εννοούμε ότι είτε ντύνει τους ανθρώπους της σαν δυτικούς (πχ τους «κόκκινους» που γίνανε σοσιαλδημοκράτες ή ακόμα και δεξιοί πχ Σρέντερ, Μέρκελ, Τσίπρας, Θεοδωρικάκος), ή εξαγοράζει δυτικούς πολιτικούς προσφέροντας τους εξουσία (πχ Καραμανλής ο β΄, Μητσοτάκης ο β΄) και τους βάζει να χτυπάνε και να εξοντώνουν εκείνοι τους εχθρούς της, οπότε αυτή εμφανίζεται σαν προστάτης και σωτήρας τους. Ο Μαρξ έχει εντοπίσει ότι αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που έκανε την τσαρική διπλωματία την ανώτερη του κόσμου. Τώρα η τσαρική διπλωματία έχει τελειοποιηθεί στο έπακρο ενσωματώνοντας μέσα της και τον τροτσκιστικό εισοδισμό.
Είναι λοιπόν εντελώς φυσικό που απέναντι στην πρωτοβουλία Μπάιντεν έχει κινητοποιηθεί όσο ποτέ πριν η ελληνική διπλωματία η οποία με επικεφαλής τον άνθρωπο του Καραμανλή του β΄ Δένδια και τη στενή στήριξη του επίσης τουρκοφάγου Ανδρουλάκη προσπαθεί να εμποδίσει να ψηφιστεί από το Κογκρέσο η παράδοση των F-16 στην Τουρκία. Οι επαφές του ΥΠΕΞ με τις επιτροπές εξωτερικών υποθέσεων του αμερικάνικου Κογκρέσου, οι πρωθυπουργικές ομιλίες καθώς και του Ανδρουλάκη στην Ευρωβουλή, τα αντιτουρκικά άρθρα στον ευρωπαϊκό τύπο, όλα αυτά γίνονται ακριβώς την ώρα που έχουν σχετικά ηρεμήσει οι ελληνοτουρκικές αντιθέσεις. Όχι τυχαία την ίδια στιγμή είναι φυσικό που έχουν αρχίσει προβοκατόρικές αντιελληνικές τοποθετήσεις των ρωσόφιλων καθώς και των αντιαμερικάνων πια σοβινιστών της Τουρκίας, όπως αυτή του Μπαχτσελί αναγκαστικού εταίρου του Ερντογάν που τραβάει το χαλί κάτω απ τα πόδια του εταίρου του καθώς δείχνει σε ένα χάρτη να είναι τουρκικά τα μισά ελληνικά νησιά.
Όμως τουλάχιστον ώσπου να γίνει η ψηφοφορία στο Κογκρέσο δεν έχει κανέναν λόγο ο Ερντογάν να οξύνει με την Ελλάδα, ιδιαίτερα στο στρατιωτικό επίπεδο και γι αυτό δεν βλέπουμε ως τώρα μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, στην οποία ο Ερντογάν έδωσε την έγκριση του στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας με αντάλλαγμα τα F-16, καμία όξυνση στο Αιγαίο. Αντίθετα συμφέρει αυτή την περίοδο τον Ερντογάν από κάθε άποψη να ενισχύσει τον Μπάιντεν κόντρα στον ελληνικό ισχυρισμό ότι η Τουρκία είναι ένας αναξιόπιστος σύμμαχος του ΝΑΤΟ, δηλαδή τον συμφέρει να αποδείξει ότι η Τουρκία δεν είναι μια φιλορώσικη χώρα που εναντιώνεται και προκαλεί την υποτίθεται αντιρώσικη και φιλοαμερικάνικη Ελλάδα όπως ισχυρίζεται η τελευταία, αλλά ότι είναι μια συνεπής Νατοϊκή χώρα. Εκτιμάμε ότι το διάστημα στο οποίο πρέπει να κρατάει το στρατό σε καλή διαγωγή στο Αιγαίο ο Ερντογάν δεν είναι μεγάλο γιατί οι ψηφοφορίες στο Κογκρέσο για τους F-16 θα πρέπει πρακτικά να έχουν γίνει ως τις 8 του Νοέμβρη. Το λέμε αυτό γιατί τότε θα γίνουν οι αμερικάνικες εκλογές για τη διεκδίκηση όλων των εδρών της Βουλής των Αντιπροσώπων και του 1/3 των εδρών της Γερουσίας και επειδή σε αυτές τις εκλογές προμηνύεται να αλλάξουν οι σημερινοί συσχετισμοί σε βάρος της προεδρίας Μπάιντεν και υπέρ των Ρεπουμπλικάνων του Τραμπ, συμφέρει τον Μπάιντεν να έχει κλείσει το ζήτημα των F-16 ως τότε. Όμως ακόμα και αν υπάρχει περιθώριο και για μετά από τις 8 του Νοέμβρη από αμερικάνικη εσωτερική άποψη, επείγει πολύ και από τη σκανδιναβική πλευρά κυρίως αλλά και από την πλευρά των ΗΠΑ να κλείσει η ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Και όσο δεν κλείνει η έγκριση των ΗΠΑ για τα F-16 η Τουρκία δεν θα εγκρίνει την ένταξη αυτή.
Γι αυτούς τους λόγους επείγεται η μητσοτακική διπλωματία να έχει χαλάσει μέχρι της 8 του Νοέμβρη τη συμφωνία Μπάιντεν-Ερντογάν, οπότε πρέπει να σαρώνει ο ίδιος την Αμερική, Ευρώπη και τη Μεσόγειο και όχι ένας υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Αλλά δεν είναι αυτή η δραστηριότητα που είναι ανησυχητική όσο η δικαιολογία που πρόβαλε σαν αιτία της αναβολής των εκλογών: «Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή το να οδηγήσουμε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές με τη ''βόμβα'' -το τονίζω- της απλής αναλογικής, με μία απρόβλεπτη Τουρκία απέναντί μας, δεν πιστεύω ότι είναι πράξη εθνικά υπεύθυνη και αν αυτό με οδηγήσει στο να έχω ένα πολιτικό κόστος, γιατί θα πρέπει να διαχειριστώ έναν δύσκολο χειμώνα, ας είναι έτσι» δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, και τόνισε ότι παίρνει «το ρίσκο της σταθερότητας», ενώ αναρωτήθηκε, «εάν το φθινόπωρο είναι όντως εκρηκτικό, είναι σώφρον να εκχωρήσουμε την αρμοδιότητα της διακυβέρνησης για κάποιες εβδομάδες σε μία υπηρεσιακή κυβέρνηση;» (iefimerida 8/7/2022). Δύο μέρες μετά από αυτή τη δήλωση τα «Νέα» στο κεντρικό τους άρθρο που στήριζαν την επιλογή Μητσοτάκη στη βάση της ΝΔ διευκρίνισαν με ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια ότι η «απρόβλεπτη Τουρκία» και το «εκρηκτικό φθινόπωρο», σημαίνουν «κλιμάκωση των εντάσεων εκ μέρους της Τουρκίας».
Από την πολιτική ανάλυση λοιπόν συνάγουμε ότι εκείνος ο παράγοντας που έχει συμφέρον το φθινόπωρο να είναι εκρηκτικό δεν είναι η Τουρκία του Ερντογάν αλλά η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Και είναι μόνο ο Μητσοτάκης και κανένας υπηρεσιακός πρωθυπουργός και γενικά κανείς άλλος έλληνας πρωθυπουργός που θα μπορούσε να οξύνει τη σύγκρουση με την Τουρκία αυτή την εποχή που κρίνεται η σχέση της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χωρίς να κατηγορηθεί από τις ΗΠΑ ότι παίζει το παιχνίδι της Ρωσίας. Δηλαδή μόνο από το Μητσοτάκη μια όξυνση θα μπορούσε να φανεί λιγότερο σαν εσκεμμένη και εκβιαστική από την Ελλάδα ενάντια στις ΗΠΑ, ή έστω να φανεί λιγότερο τέτοια από όσο από οποιονδήποτε άλλον που θα ήταν ύποπτος για αντιαμερικανισμό.
Πραγματικά μόνο ο Μητσοτάκης έχει σήμερα μια ουσιαστικά αναντικατάστατη θέση στην Ελλάδα για τη ρώσικη διπλωματία, γιατί είναι αυτός ο πρώτος έμπιστος πρωθυπουργός του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα μετά από τον πατέρα του εδώ και 30 χρόνια. Μάλιστα το γιο Μητσοτάκη πρέπει να τον βλέπουν σαν χιλιάδες φορές πιο πολύτιμο από όσο έβλεπαν τον πατέρα του, γιατί σαν τον τελευταίο υπήρχαν κι άλλοι τότε στην ανατολική Μεσόγειο ενώ σήμερα ο γιος του είναι ο μόνος πρωθυπουργός που έχουν για σίγουρο. Για την ακρίβεια τον θεωρούν το πιο σταθερό αποκούμπι τους δίπλα στα Στενά αφότου ο Ερντογάν άρχισε να ταλαντεύεται προς τη Ρωσία μετά το πραξικόπημα Γκιουλέν το 2016. Αυτό το πραξικόπημα το κόμμα του Ερντογάν το απέδωσε στις ΗΠΑ χάρη στις γνωστές ρώσικες μηχανορραφίες και προβοκάτσιες, αλλά και χάρη στη γουρουνίσια φιλοπραξικοπηματική στάση της Δύσης. Ήταν όχι τυχαία δυο χρόνια μετά από αυτήν την αντιαμερικάνικη στροφή του Ερντογάν, το 2018, που η επίσημη Ελλάδα ντύθηκε «αμερικάνικη» για να φτιάξει το αντιτουρκικό μέτωπο με Κύπρο, Ισραήλ, και Αίγυπτο στην Ανατολική Μεσόγειο, να διαλύσει στο Κραν Μοντανά κάθε λύση του Κυπριακού και έτσι να απομακρύνει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ και ειδικά από τις ΗΠΑ. Μάλιστα αυτός ο άχαρος ρόλος να ντυθούν ακόμα και οι έλληνες ρωσόφιλοι φιλοαμερικάνοι για να οξύνουν τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις έλαχε για πρώτη φορά στη βάρδια του κνίτη Τσίπρα το 2018. Αυτή η άρον-αρον μεταμφίεση ενός κνίτη σε φίλο της ΣΙΑ έγινε για να γίνει αποδεκτό από τις ΗΠΑ κάθε πολιτικο-διπλωματικό πλήγμα της Ελλάδας στην Τουρκία, είτε αν αυτό ήταν μια απάντηση απέναντι στον τουρκικό υποκινημένο από τη Ρωσία νεοεπεκτατισμό, είτε αν ήταν ένα άδικο και προβοκατόρικο όπως επίσης συχνά συμβαίνει. Όμως το πιο βασικό για τη ρώσικη διπλωματία ήταν το να βλέπει η Τουρκία κάθε ελληνικό χτύπημα σαν υποκινούμενο από τη Δύση. Το κόμμα δηλαδή του Ερντογάν και η τουρκική κοινή γνώμη έπρεπε να πιστεύουν σταδιακά ότι ο μόνος φίλος της Τουρκίας είναι η Ρωσία παρά τις διαφωνίες και συγκρούσεις μαζί της σε μια σειρά περιφερειακά μέτωπα, ενώ το ΝΑΤΟ που ήταν σύμμαχο τη χτυπούσε πισώπλατα. Αυτό πιστεύει σήμερα στην πλειοψηφία της η τουρκική κοινή γνώμη καθώς την αντίστοιχη επαλήθευση του υποτιθέμενου «αντιτουρκισμού» της Δύσης την είχε και από το ότι το ως τότε ρωσόδουλο ΡΚΚ για τις ανάγκες της αντίστοιχης ρωσικής προβοκάτσιας είχε ντυθεί και αυτό σε χρόνο μηδέν σε φιλοαμερικάνικο δίνοντας τις εξετάσεις του στον κοινό με τις ΗΠΑ αγώνα ενάντια στον ΙΣΙΣ.
Τις πιο μεγάλες δικές της εξετάσεις πάντως υποτιθέμενου φιλοαμερικανισμού, μέχρι και αμερικανοδουλείας, τις έδωσε στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία και κυρίως με την επιφανειακή συμμετοχή της στο αντιρώσικο μέτωπο στο ουκρανικό. Αυτή κυρίως επιβεβαίωσε στα μάτια τους ότι ο γιος ήταν γνήσιος συνεχιστής της δυτικόφιλης πολιτικής του πατέρα του κόντρα στη ρωσοφιλία της ελληνικής κοινής γνώμης. Ήταν μπροστά σε αυτό το απροσδόκητο στρατηγικό αποκούμπι τους που σηκώθηκαν όρθιες όλες οι πτέρυγες του Καπιτώλιου για να το καταχειροκροτήσουν με γεμάτη δάκρυα ευγνωμοσύνη.
Μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη σε πτώση σαν την αμερικάνικη δεν κοιτάει τόσο σχολαστικά τις βιογραφίες των λίγων πιστών της ακολούθων, και δεν ξέρει, και αν ήξερε δεν θα ήθελε ποτέ να πιστέψει, ότι ο βυζαντινός αυτός πρίγκιπας έγινε πρωθυπουργός επειδή πρόδωσε τον πατέρα του και την αδελφή του στα δυο πρώτα τσιράκια της Ρωσίας που έγιναν διαδοχικοί αρχηγοί της ΝΔ και πρωθυπουργοί (Καραμανλής και Σαμαράς) και ότι χάρη σε αυτήν την προδοσία έγινε αυτός ο υπερμειοψηφικός «δυτικός φιλελεύθερος» αρχηγός της λαϊκοδεξιάς και σοβινιστικής ΝΔ και μετά έγινε πρωθυπουργός της πιο φιλορώσικης και πιο σαπιο-γραφειοκρατικής χώρας της δυτικής Ευρώπης. Ιδιαίτερα αφότου πρόσφατα εξασφάλισαν τις πολύτιμες νέες βάσεις τους στη Βόρεια Ελλάδα οι αμερικάνοι καταπίνουν το ότι ο Μητσοτάκης φυλάει σαν κόρη οφθαλμού ως αρχηγό της Βόρειας Ελλάδας, Θεσσαλονικάρχη και Αθωνικάρχη τον γκαουλάιτερ του Πούτιν Σαββίδη με το μεγαλύτερο στο Βορρά οπαδικό-πολιτικό αλλά και τραμπούκικο στρατό με εργαλείο του ένα κατ εξοχήν πολιτικό κεντρικό κανάλι. Ακόμα πιο εύκολα καταπίνουν ότι ο αγαπημένος τους πρωθυπουργός βάζει βέτο στην ΕΕ για να κουβαλάνε ανενόχλητοι οι έλληνες εφοπλιστές με φανατικά μπροστάρη τον Μαρινάκη -δημοσιογραφικό στήριγμα του Μητσοτάκη- τους υδρογονάνθρακες της Ρωσίας στην Κίνα και στην Ινδία με την πιο χαμηλή τιμή στον κόσμο. Ούτε τους ενοχλεί που δίνει τις πύλες του σωτήριου για την Ευρώπη LNG στην Αλεξανδρούπολη στον άνθρωπο της Ρωσίας Κοπελούζο και ότι πάνω στην εισβολή στην Ουκρανία δίνει στον ίδιο χωρίς διαγωνισμό το καλώδιο που θα κουβαλάει στην πολιορκημένη ΕΕ τον ηλεκτρισμό που θα παράγει ο Νείλος και θα διαχειρίζεται ο ρωσόφιλος βασανιστής Σίσι, ούτε ότι σταματάει τις εξορύξεις των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα αλλά επιμένει να τους κουβαλήσει από το Ισραήλ και την Αίγυπτο μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει μια ακόμα σύγκρουση με την Τουρκία χάρη στη μέχρι γελοιότητας υπερδιεσταλμένη υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου. Κυρίως όμως επειδή δεν νοιάζονται για τη συνείδηση των μαζών οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές ούτε πρόσεξαν ούτε νοιάζονται που ο αγαπημένος τους πρωθυπουργός δεν δίνει καμία πάλη μέσα στην κοινωνία ενάντια στη φιλορώσικη στο ουκρανικό γραμμή της αντιπολίτευσης και ότι οι μόνες πολύ μαζικές διαδηλώσεις σε αυτή τη χώρα την περίοδο του πολέμου είναι οι φιλικές στους νεοχιτλερικούς και γι αυτό η πλειοψηφική γραμμή στη χώρα μας είναι η γραμμή «όχι όπλα στην Ουκρανία» την ώρα που ο Μητσοτάκης δίνει όπλα όχι για να βοηθήσει την Ουκρανία αλλά για να αποκοιμίσει τις ΗΠΑ.
Αλλά όλες οι παραπάνω εκδουλεύσεις του Μητσοτάκη στη ρώσικη υπερδύναμη είναι μικροθελήματα μπροστά στο πιο μεγάλο καλό που της κάνει πάνω στον παγκόσμιο πόλεμο, που αυτή μόλις ξεκίνησε ενάντια στην Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη. Αυτό που κάνει είναι να διαθέτει όλη τη διπλωματική ενέργεια του «μικρού Καποδίστρια» Δένδια για να οξύνει την αντίθεση της Δύσης με την Τουρκία. Δηλαδή να φέρει τη ρήξη του μόνου διεθνή παράγοντα που στηρίζει εξοπλιστικά και οικονομικά την Ουκρανία με μια πελώριου στρατηγικού βάρους χώρα σαν την Τουρκία. Η Τουρκία σε τούτο τον πόλεμο κρατάει ως τώρα στη χειρότερη περίπτωση μια ενδιάμεση στάση και όχι μια εχθρική στάση προς τη Δύση και προς την Ουκρανία όπως πχ κάνει η Νατοϊκή Ουγγαρία ή η ανοιχτά φιλορώσικη ως ρωσόδουλη έμπρακτα και απόλυτα αναθεωρητική Σερβία που την εξυμνούν τώρα δα ο Μητσοτάκης και ο Δένδιας. Για να πετύχει τη μέγιστη όξυνση των σχέσεων ΝΑΤΟ-Τουρκίας, δηλαδή την άμεση διάσπαση του ΝΑΤΟ τώρα πάνω στον πόλεμο και να δώσει τα Στενά στη Μόσχα, η Ελλάδα του «αμερικάνου» Μητσοτάκη προβάλλει τη θεωρία ότι είναι και η ερντογανική Τουρκία τόσο αναθεωρητική όσο είναι και η πουτινική Ρωσία ταυτίζοντας το κυπριακό και τις τεράστιες ελληνικές συνενοχές σε αυτό ή τις ατέλειωτες αμφίπλευρα αμαρτωλές συνοριακές διενέξεις στο Αιγαίο, με το ουκρανικό κανιβαλικό όργιο της Ρωσίας. Δηλαδή η διπλωματία Μητσοτάκη-Δένδια έχει αναγάγει την Τουρκία σε τμήμα του κύριου εχθρού, την ώρα που δεν κατονομάζει ΠΟΤΕ σαν αναθεωρητική δύναμη εκτός από τη Σερβία, ούτε την επεκτατική Κίνα την ώρα που αυτή αρπάζει κομμάτια ολόκληρα ωκεανών που ανήκουν σε μισή ντουζίνα χώρες.
Αν λοιπόν έλειπε ο Μητσοτάκης από την πρωθυπουργία, και εννοούμε αν έλειπε από τη δραστήρια άσκηση εξωτερικής πολιτικής, όπως θα συνέβαινε αν έμπαινε η χώρα σε μια ντε φάκτο προεκλογική περίοδο τριών μηνών, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να ανατραπεί μια αμερικάνικη προεδρική απόφαση στρατηγικής σημασίας. Είναι αντικειμενικά στρατηγικής σημασίας γιατί αν γίνει ο εκσυγχρονισμός των F-16 θα είναι η πρώτη φορά που θα έσπαγε η μεγάλη απομόνωση της Τουρκίας από τη Δύση η οποία ξεκίνησε μετά το 2016 και την έκανε να στραφεί στη Μόσχα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα κερδηθεί οπωσδήποτε από τη Δύση αν πάρει τα F-16, γιατί μπορεί να είναι πια αργά γι αυτό. Όμως το αληθινό δίλλημα για όλη αυτή την περίοδο δεν είναι αν η Τουρκία θα είναι με τη Δύση η τη Ρωσία. Το αληθινό δίλημμα αυτή τη στιγμή είναι αν θα αιωρείται γύρω από την ουδετερότητα με μια ευνοϊκή στάση προς την Ουκρανία όπως συμβαίνει σήμερα ή αν θα πάει και μάλιστα θα πάει ορμητικά με τη Ρωσία. Αν δηλαδή στον Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει θα μείνει ουδέτερη όπως έμεινε στον Δεύτερο ή αν θα πάει με τους νέους Χίτλερ. Αν μείνει ουδέτερη σε πρώτη φάση, ίσως πάει με τη Δύση σε δεύτερη, αν όμως ο τουρκικός λαός συνεχίζει να στρέφεται ψυχικά προς τη Ρωσία αισθανόμενος ότι απειλείται από τη Δύση, κυρίως μέσω της Ελλάδας, τότε η Τουρκία θα πάει με τη Ρωσία.
Γι αυτό είναι επιβεβλημένο να δοθεί η δυνατότητα στην Τουρκία να κρατήσει σε πρώτη φάση την ευνοϊκή προς την Ουκρανία ουδέτερη στάση της, όπως άλλωστε συμβαίνει γενικά στον Τρίτο κόσμο, ώστε σταδιακά να έρθει στο πλευρό της Ευρώπης. Στο κάτω κάτω πρέπει να δοθεί από καλύτερες θέσεις η παρατεταμένη και οξύτατη πάλη γραμμών στο εσωτερικό της Τουρκίας. Πέρα από το ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά ισχυρές δυτικόφιλες δημοκρατικές μερίδες της αστικής τάξης που θα βρεθούν σε δεινή θέση αν η Τουρκία εισπράξει ράπισμα από τις ΗΠΑ στα F-16, ενώ οι ρωσόφιλοι κυριολεκτικά θα απογειωθούν, η κεντρική μάχη σήμερα είναι αυτή μεταξύ των ρωσόφιλων και των εθνικά πιο ανεξάρτητων δυνάμεων της Τουρκίας που κύριος εκπρόσωπος είναι αντικειμενικά ο Ερντογάν. Πρέπει να θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι αν τα εκσυγχρονισμένα F-16 δεν δοθούν στην Τουρκία αυτή θα έχει χαθεί, και μαζί της θα έχουν αλωθεί οι νότιες πύλες της Ευρώπης και αυτή θα είναι αφύλακτη απέναντι στο ρωσοκινεζικό Άξονα και θα πληρώσει με ποτάμια αίματος και πολλά χρόνια δουλείας γι αυτό. Επίσης επειδή μια τέτοια δραματική στροφή της Τουρκίας δεν θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη είναι αναμενόμενο για αρκετό καιρό να παγώσει από το βέτο μιας χολωμένης Τουρκίας η είσοδος των Σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ, δηλαδή να αδυνατίσει εξαιρετικά και η βόρεια θαλάσσια πύλη της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία εκτός από τη Νότια.
Επειδή λοιπόν αυτή η μάχη στο Κογκρέσο για τα F-16 είναι παγκόσμιας και στρατηγικότατης σημασίας η μετατόπιση των ελληνικών εκλογών λόγω πρόβλεψης τουρκικών μπουρλότων είναι για μας προαναγγελία ότι οι ρωσόδουλοι στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία θα κάνουν τα πάντα για να τα προκαλέσουν, πράγμα που έχει αποδειχτεί ως τώρα αρκετά εύκολο. Ο πιο πρόσφορος δρόμος γι αυτό είναι η διπλωματική μάχη γύρω από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Μια συνηθισμένη συνταγή όξυνσης είναι μια εμφαντική ελληνική πολιτική και στρατιωτική επιθεώρηση σε νησιά μας που πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένα, όπου δηλαδή η Τουρκία έχει τα πιο ισχυρά νομικά της επιχειρήματα, που αμέσως προκαλεί ένα κάλεσμα των τούρκων ρωσόφιλων και σοβινιστών στον Ερντογάν για άμεση απάντηση. Αυτή η απάντηση τον τελευταίο καιρό είναι οι εντελώς παράνομες τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά που πολιτικά συνοδεύονται από την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε αυτά εφόσον δεν αποστρατικοποιούνται. Κάποια στιγμή ακολουθούν και παράνομες ελληνικές υπερπτήσεις σε τουρκικό έδαφος και η Τουρκία ανταπαντά σε μεγαλύτερη κλίμακα με τις δικές της υπερπτήσεις.
Τέτοια μπουρλότα ως τώρα σβήνουν κυρίως με δυτικές, βασικά νατοϊκές παρεμβάσεις. Αφότου όμως η Ελλάδα έχει πια καταγγείλει τον αρχηγό του ΝΑΤΟ, τον αντιπουτινικό Στόλτενμπεργκ σαν φιλότουρκο (έμμεσα αυτή είναι μια καταγγελία της γραμμής Μπάιντεν) επειδή αρνείται να καταγγείλει περισσότερο την Τουρκία από όσο καταγγέλλει την Ελλάδα γι αυτά τα μπουρλότα, και από τη στιγμή που ο πρόεδρός των ΗΠΑ έχει κάνει το ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα με τα F-16 και η Ελλάδα έχει βγει στα κάγκελα γι αυτό, μπορεί τελικά η σύγκρουση να χρειαστεί να φτάσει στο αίμα για να γύρει η πλάστιγγα σε όλη τη Δύση και τελικά και στις ΗΠΑ σε μια απόφαση ματαίωσης της ψηφοφορίας στο Κογκρέσο.
Αυτός δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να θριαμβεύσει για μια ακόμα φορά και μάλιστα την πιο κρίσιμη στιγμή η ρώσικη διπλωματική μηχανή στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά είναι και ένας τρόπος για να επιβιώσει σαν αρχηγός ο ίδιος ο Μητσοτάκης αν βγει υποτίθεται νικητής απέναντι στην Τουρκία στα G-16. Αυτό μπορεί κάπως να σκεπάσει τη ζημιά που έχει κάνει στο κόμμα του μεταθέτοντας τις πρόωρες εκλογές, αλλά αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως φοβόμαστε τότε κανείς δεν θα σκεπάσει τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει αυτός ο μοιραίος τύπος στην Ευρώπη, στην πατρίδα του και στον κόσμο όλο.