Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Έχουν περάσει ήδη τρεισήμισι μήνες από τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί από το ιρανικό καθεστώς που πυροδότησε την εξέγερση του ιρανικού λαού για δημοκρατία με επικεφαλής τις γυναίκες. Το Δεκέμβρη το καθεστώς ξεκίνησε την πιο ωμή τρομοκρατία μετά τους 500 θανάτους διαδηλωτών και τις 18000 συλλήψεις και άρχισε να καταδικάζει και να κρεμάει τους διαδηλωτές που συνέλαβε. Η κτηνωδία του καθεστώτος των μουλάδων έχει προκαλέσει ένα παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και παγκόσμια. Στην Ελλάδα οι Ιρανοί πρόσφυγες ξεκίνησαν μία σειρά κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, αλλά συνάντησαν μπροστά τους το τείχος της απομόνωσης και από την επίσημη κυβέρνηση, και από την αντιπολίτευση, και από το λεγόμενο «κινηματικό χώρο». Στο πλευρό της ιρανικής κοινότητας στάθηκε αποφασιστικά η ΟΑΚΚΕ και τα μέλη της σαν απλοί αντιφασίστες διοργανώνουν δίπλα στην κοινότητα συγκέντρωση-συζήτηση στις 8 Γενάρη.

Λίγα πολιτικά καθεστώτα στον κόσμο καταφέρνουν να συγκεντρώσουν τόσο καθολικό και τόσο έντονο μίσος από τις μάζες που εξουσιάζουν όσο το φασιστικό θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Το νέο στοιχείο που δείχνει πως το έδαφος τρίζει σοβαρά κάτω από τα πόδια αυτού του αιμοσταγούς τέρατος δεν είναι οι μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους – αυτό συνέβαινε και σε μια σειρά άλλες λαϊκές εξεγέρσεις – αλλά το κάψιμο των χιτζάμπ και το κόψιμο των μαλλιών των γυναικών, συμβολικές κινήσεις που δείχνουν ωστόσο πως οι ιρανικές δημοκρατικές μάζες κινούνται προς την κατεύθυνση του να τραβήξουν την πάλη με το καθεστώς των μουλάδων στα άκρα. Γιατί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης γίνεται ακόμα πιο αφόρητη η πολιτική επιβολή του μεσαιωνικού κλήρου πάνω στην κοινωνία, ιδιαίτερα η κοινωνική περιθωριοποίηση και η πλήρης απώλεια ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τη γυναίκα, ο ασφυκτικός έλεγχος στη συμπεριφορά και την εμφάνισή της, κάτι που οδήγησε στην πρόσφατη δολοφονία της νεαρής Μασχά Αμινί από την αστυνομία ηθών.

Οι ρωσόφιλοι χρησιμοποιούν την ευνοϊκή για τους θύτες νομοθεσία που περνάνε εδώ και χρόνια οι ίδιοι στη Βουλή, για να κάνουν φασιστικές εκκαθαρίσεις στη δικαιοσύνη που ακόμα δεν την ελέγχουν

Κατά του κακοποιητή της γυναίκας του Λύτρα η εισαγγελέας και η ανακρίτρια άσκησαν δίωξη με την πιο βαριά δυνατή κατηγορία γι αυτό το έγκλημα το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης. Ταυτόχρονα,του επέβαλαν περιοριστικά μέτρα αλλά όχι προφυλάκιση πράγμα που συνηθίζεται αν δεν υπάρχουν στοιχεία κυρίως ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να επαναλάβει το ίδιο αδίκημα μέχρι τη δίκη. Στο σημείο αυτό ο Λύτρας είχε υπέρ του την κατάθεση της γυναίκας του ότι δεν υπήρξε ποτέ προηγούμενα άσκηση βίας από την πλευρά του θύτη. 

Κι όμως με μία πρωτοφανή στα χρονικά παρέμβαση τους η Προέδρος και η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου παράκαμψαν όλα εντεταλμένα πειθαρχικά όργανα, και κάθε προβλεπόμενη διαδικασία, και παρέπεμψαν τις δύο έμπειρες δικαστικούς λειτουργούς στο πειθαρχικό, γιατί δεν συμφώνησαν με την απόφαση τους να μη διατάξουν την προφυλάκιση του Λύτρα, δηλαδή όχι γιατί παραβίασαν κάποιο νόμο αλλά για την εκτίμηση που έκαναν γι αυτήν την περίπτωση και για την απόφαση που πήραν, και μόνο αυτές είχαν το δικαίωμα να πάρουν. Αυτή η παρέμβαση έγινε δεκτή με επευφημίες από σύσσωμητην αντιπολίτευση και είχε την επιδοκιμασία της κυβέρνησης. Στην πράξη οι δύο αρεοπαγίτισσες απάλλαξαν όλο τον πολιτικό κόσμο από την κατακραυγή της κοινής γνώμης γιατί ψηφίζει νόμους που επιτρέπουν σε ανθρώπους που σπάνε στο ξύλο τη γυναίκα τους να αφήνονται ελεύθεροι ώσπου να δικαστούν και έδειξαν σαν ανάλγητους παράνομους και φίλους των κακοποιητών, ιδίως των πλουσίων κακοποιητών τους δικαστές. Έτσι, το ρωσόφιλο πολιτικό καθεστώς μπόρεσε να κατευθύνει τη συσσωρευμένη οργή ενός λαού που έχει την αίσθηση ότι είναι όλο και πιο ανοχύρωτος απέναντι σε μία βία που φουσκώνει υπόκωφα στην κοινωνία ενάντια στη δικαιοσύνη.