Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Η Δύση χαϊδεύει το Κρεμλίνο. Πρωταθλήτρια στην αθλιότητα η Ελλάδα.

Στις 28/2 ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες της ρώσικης αντιπολίτευσης, ο Νεμτσόφ, που κατάγγειλε με βαθύ και πολύ τολμηρό τρόπο το φασιστικό καθεστώς Πούτιν και ιδιαίτερα τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία*, έπεφτε νεκρός από τέσσερις σφαίρες στη γέφυρα που οδηγεί στην Κόκκινη Πλατεία, με θέα το Κρεμλίνο.

ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΞΩ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την ιρανική πρεσβεία το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι, με αφορμή την επέτειο της επιβολής της απάνθρωπης δικτατορίας του Χομεϊνί

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

Η ελληνική ψευτοαριστερά, σε ό,τι αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, βρίσκεται στην πρωτοπορία του φιλορωσισμού και της συνειδητής κάλυψης της ρώσικης εισβολής ως τάχα “αντιφασιστικής εξέγερσης” στις επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, μπροστά ακόμα κι από τους ναζήδες.

 

ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας

Η ανατίναξη του φράγματος Καχόφκα και η συνακόλουθη υπερχείλιση του κάτω Δνείπερου στον ουκρανικό νότο προκάλεσε μια τεράστια ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή. Πέρα από τις απώλειες σε ζωές και περιουσίες, καταστράφηκαν υποδομές και απέραντες αγροτικές εκτάσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια τροφοδοσία, ενώ καθυστέρησε και η ουκρανική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών που μόλις είχε ξεκινήσει. Το στυγερό αυτό έγκλημα που προσιδιάζει στον αδίστακτο χαρακτήρα των ρώσων χίτλερ δεν απασχόλησε καθόλου τις ηγεσίες των επίσημων πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας που άφησαν την κοινή γνώμη να εικάζει για το ποια από τις δύο πλευρές προκάλεσε την καταστροφή. Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει σχετική έρευνα των NewYorkTimes που καταδεικνύει ότι η κατάρρευση του φράγματος δεν ήταν ατύχημα ή αποτέλεσμα ουκρανικού στρατιωτικού πλήγματος αλλά εσκεμμένη ενέργεια των ρωσικών δυνάμεων κατοχής που είχαν την αποκλειστική πρόσβαση στο εσωτερικό του.

Το ψευτοΚΚΕ πασχίζει πολύ για να δείξει ότι στέκεται υπεράνω των μεγάλων συγκρούσεων που κλονίζουν τον πλανήτη μας σήμερα, που η επίθεση της ρωσικής νεοχιτλερικής υπερδύναμης, η οποία πολιτικο-διπλωματικά είναι επικεφαλής του πολεμικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου, διεξάγεται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα η στάση αυτού του κόμματος – που γεννήθηκε από την βίαιη επέμβαση των ρώσων σοσιαλφασιστών στα εσωτερικά του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 – συνιστά στην πράξη τη μεγαλύτερη στρατηγική υποστήριξη των άνομων ρωσικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μια πρόσφατη έρευνα της αντικαθεστωτικής ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα μελέτησε τη στάση των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε μια σειρά αποφάσεις του που αφορούσαν το ρωσικό κράτος και βρήκε ότι τα κόμματα της ψευτοαριστεράς καθώς και εκείνα της κλασικής ακροδεξιάς ήταν εκείνα που περισσότερο υποστηρίζουν στην πράξη το καθεστώς του Κρεμλίνου. Στο φαιο-«κόκκινο» αυτό μέτωπο πρωτοστατεί το ψευτοΚΚΕ ενώ δε λείπει από κει και η ΣΥΡΙΖέικη μετάστασή του.

Ένα άρθρο της Wall Street Journal φαίνεται να ενισχύει τις αρχικές εκτιμήσεις μας ότι η «ανταρσία Πριγκόζιν» ήταν ένα από τα πολλά πραξικοπήματα που κατά καιρούς έχει σκηνοθετήσει η ΚαΓκεΜπε και ότι από μεν τακτική άποψη είχε σαν στόχο να επιτρέψει στον Πούτιν να συνεχίσει να δρα με τη Βάγκνερ στην Αφρική, ενώ στρατηγικά είχε σαν στόχο να ενισχύσει την εικόνα που από την πρώτη στιγμή του πολέμου στην Ουκρανία κατασκευάζει αυτός για τη Ρωσία, δηλαδή μιας υπερδύναμης και επιθετικής και σχετικά ανήμπορης να πετύχει τους στόχος της, ώστε να μπορεί και να απειλεί αλλά και να καθησυχάζει, να περικυκλώνει και να διασπάει τη Δύση. Το δεύτερο στόχο φαίνεται η «ανταρσία» να τον ικανοποιεί από την πρώτη στιγμή καθώς δεν έχουμε δει ως τώρα ούτε έναν από τους «έγκυρους αναλυτές» της ρώσικης πολιτικής σκηνής που να μην βλέπει τα «μεγάλα και πρωτοφανή ρήγματα» στο καθεστώς που φανέρωσε αυτή η «ανταρσία», ιδιαίτερα μετά την «εξευτελιστική» απόφαση του Πούτιν να συνδιαλλαγεί με τον «προδότη πραξικοπηματία» και να του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή υποχώρηση στην υποτελή του Λευκορωσία.

Η ουκρανική κοινότητα διοργανώνει την Κυριακή 7/1 στις τέσσερις το απόγευμα κινητοποίηση διαμαρτυρίας για το μπαράζ των ρώσικων βομβαρδισμών σε πόλεις της Ουκρανίας από τις 29/12. Θα γίνει συγκέντρωση στο σταθμό του μετρό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια θα ακολουθήσει πορεία προς το Σύνταγμα.

Η ΟΑΚΚΕ θα σταθεί στο πλευρό της και καλεί κάθε δημοκράτη και πατριώτη αντιφασίστα να σταθεί και αυτή τη φορά στο πλευρό του μαχόμενου ουκρανικού λαού και μάλιστα να σταθεί ακόμα πιο πολύ για τρεις παραπάνω αλληλένδετους λόγους: