"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Λέει πχ: «Πρώτον, νομίζω, ότι κάποιες φορές, υπό την πίεση των θεσμών και των ευρωπαϊκών συσχετισμών και λόγω της εύθραυστης κατάστασης των διαπραγματεύσεων και των συζητήσεων επιδείξαμε μια ατολμία να δράσουμε πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά για την λήψη μέτρων ελάφρυνσης… Ειδικά η καθυστέρηση του δεύτερου πακέτου μέτρων για το 2019 μας στοίχισε… Πολλοί το θεώρησαν εκλογικό πακέτο ενώ στην πραγματικότητα ο χρόνος των εξαγγελιών σχετιζόταν με την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της Γιούροστατ για το 2018 τον Απρίλιο αλλά και την ολοκλήρωση της έκθεσης των θεσμών τον ίδιο μήνα. Ίσως λοιπόν εκεί θα έπρεπε να έχουμε δράσει νωρίτερα». (https://www.in.gr/2019/09/14/politics/se-aytokritiki-proxorise-gia-proti-fora-o-tsipras-sti-deth/)
Αυτή η αυτοκριτική σημαίνει: Με κατηγορείτε ότι ξόδεψα πριν τις εκλογές όλα τα λεφτά που μάζεψα στραγγαλίζοντας όλο τον κόσμο, για να κερδίσω τις εκλογές. Ε λοιπόν το λάθος μου ήταν ότι δεν τα ξόδεψα ακόμα πιο νωρίς.
Μετά λέει: «Ένα δεύτερο στοιχείο αυτοκριτικής αφορά την αποφασιστικότητά μας να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία του κράτους… Και εκεί νομίζω ότι στο σύνολο της η κυβέρνηση δεν επέδειξε την τόλμη που χρειαζόταν για να σπάσει τα παράκεντρα εξουσίας σε όλους τους αρμούς της κρατικής λειτουργίας… Από τα Υπουργεία, και τις τράπεζες ως τις ελεγκτικές αρχές και τη δικαιοσύνη. Και βρήκαμε εμπόδια με συστήματα εξουσίας που στάθηκαν απέναντι στις επιλογές μας αλλά και στις ανάγκες του ελληνικού λαού».
Αυτή η αυτοκριτική σημαίνει: Με κατηγορείτε ότι ήθελα να αλώσω το κράτος και ειδικά τη δικαιοσύνη για να μπορέσω να κλείσω στη φυλακή τους πολιτικούς αντιπάλους. Όχι κύριοι δεν ήταν εκεί το λάθος μου. Το λάθος μου ήταν ότι δεν ήμουνα αρκετά τολμηρός, δηλαδή αρκετά πραξικοπηματίας και αρκετά φασίστας για να το καταλάβω πιο γρήγορα και έτσι να μην γίνει ποτέ κυβέρνηση η αντιπολίτευση. Θα έπρεπε δηλαδή να διορίσω κι άλλους ανθρώπους μου σε θέσεις κλειδιά στα υπουργεία, να ελέγξω εντελώς τις τράπεζες για να τις χρησιμοποιήσω σαν μέσο πίεσης σε βάρος των μη φιλικών μου κεφαλαίων, να μην κλείσω μόνο το ΜΕΓΚΑ, να βάλω ενεργούμενα μου σαν την Θάνου σε όλες τις ανεξάρτητες αρχές, να ελέγξω όλη τη δικαιοσύνη.
Και τελειώνει με το εξής σημείο την αυτοκριτική του αυτό το τέρας σεμνότητας, εντιμότητας και σοφής μετριοπάθειας:
«Το τρίτο σημείο αφορά η μεγάλη μας αδυναμία να επικοινωνούμε τη πολιτική μας και το έργο μας στους πολίτες».
Αυτό σημαίνει: Μας κατηγορείτε ότι είμαστε ψεύτες. Όχι κύριοι απλά δεν ήμασταν ακόμα πιο αδίστακτοι, ακόμα πιο δημιουργικοί και ακόμα πιο οργανωμένοι ψεύτες, όπως τώρα δω που κάνω μπροστά σε όλους αυτή την ψεύτικη αυτοκριτική.
Και τελειώνει έτσι την σπαρακτική αυτοκριτική του: «Και το τέταρτο αφορά το στίγμα μας στην περιβαλλοντική πολιτική. Ενώ είμαστε περήφανοι ως προοδευτικοί πολίτες για πολλές πτυχές του κυβερνητικού έργου σε ότι αφορά δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, την κοινωνική μας πολιτική, ωστόσο θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα για το περιβάλλον. Αυτές ήταν πραγματικές αδυναμίες».
Που σημαίνει: Μας κατηγορείτε ότι με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος χτυπήσαμε όλες τις στρατηγικές επενδύσεις που βρήκαμε στο δρόμο μας: Ελληνικό, Ελληνικό Χρυσό, Εξόρυξη υδρογονανθράκων, Κασιώπη, Αφάντο κλπ. Όχι κύριοι. Κάνετε μεγάλο λάθος. Απλά τις καθυστερήσαμε λίγο ενώ θα έπρεπε να τις ματαιώσουμε. Όμως φτάνει πια με τις αυτοκριτικές, γιατί στους βασικούς τομείς που κρίνεται η αξία μας και η αριστερή περηφάνια μας δηλαδή σε ότι αφορά τα δημοκρατικά, τα κοινωνικά δικαιώματα και την κοινωνική πολιτική εκεί δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
Πραγματικά εκεί είναι αχτύπητοι: Αλλαγή του ποινικού κώδικα υπέρ της ΧΑ, , εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής στα στρατόπεδα προσφύγων, μεγαλύτερη εξόντωση στους χώρους δουλειάς, διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, οργάνωση της πιο μεγάλης δικαστικής συνομωσίας στην ιστορία του ελληνικού κράτους, κλείσιμο του μεγαλύτερου φιλοευρωπαϊκού καναλιού.
Αν ο Τσίπρας μπορέσει να κάνει πράξη αυτήν την αυτοκριτική η χώρα πέθανε.