"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Με αυτό τον τρόπο αδυνατίζουν πολύ πιο εύκολα από τον παλιό χιτλερισμό τις αντίπαλες χώρες, μελλοντικά θύματά τους, επειδή έχει αποδυναμώσει μέσα τους ο πιο συνειδητός και αποφασιστικός πυρήνας κάθε αντίστασης στην προέλασή τους που είναι οι οργανωμένοι λαοί. Ετσι απέναντι τους έχουν πολιτικά οργανωμένες μόνο τις γεμάτες βουλιμική ιδιοτέλεια δίχως πολιτική οξυδέρκεια, και ιδίως δίχως αρχές έτοιμες να συνδιαλλαγούν και να συνεργαστούν μαζί τους, κλασικές φιλελεύθερες ή εθνικιστικές αστικές τάξεις. Όμως αυτές τις εξουδετερώνουν όλο και πιο εύκολα αξιοποιώντας από τη μία τις μεταξύ τους αντιθέσεις, από την άλλη τη δίκαιη αντίθεση και το μίσος που τους έχουν οι πλατειές λαϊκές μάζες στρέφοντας τις τελευταίες, εναντίον τους μέσω των ψευτοαριστερών πρακτόρων τους, που κυρίως ποδηγετούν τους εργαζόμενους, αλλά και μέσω των εθνικοσοσιαλιστών πρακτόρων τους που κυρίως φανατίζουν τα τσακισμένα μεσοστρώματα. Έτσι συγκροτούνται τις τελευταίες δεκαετίες αυτά που ονομάζουμε φαιο-«κόκκινα» αγανακτισμένα μέτωπα σε όλο τον κόσμο. Αυτά ξεσηκώνουν τη φτωχολογιά και μόλις πετύχουν τους στόχους τους τη βυθίζουν στις δικές τους πιο σκληρές και αποτρόπαιες δικτατορίες. Πιο χαρακτηριστικά αυτό έγινε στις ανοίξεις του αραβικού κόσμου. Όλα αυτά τα αγανακτισμένα μέτωπα έχουν πάντα πολιτικό ηγέτη την ψευτοαριστερά γιατί μόνο αυτή μπορεί να εξουδετερώνει αλλά και να αξιοποιεί όσο γίνεται το βαθύτερο, το στρατηγικότερο εχθρό του νεοχιτλερισμού, που είναι οι λαοί, το προλεταριάτο και οι αυθόρμητοι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι.
Αυτός είναι ο βασικός και κύριος λόγος που η ΟΑΚΚΕ συγκεντρώνει τα συντριπτικά περισσότερα πολιτικο-ιδεολογικά πυρά της στη σοσιαλφασιστική ψευτοαριστερά. Αυτό κάνει και σε τούτη εδώ την πανδημία που αποτελεί εκτός από ένα μεγάλο βάσανο για τους λαούς μια θαυμάσια ευκαιρία στους νεοχιτλερικούς να αποσταθεροποιήσουν και να καταπιούν τα μελλοντικά θύματά τους, ιδιαίτερα το πιο παχύ και θρεμμένο από αυτά που είναι η διασπασμένη και μισοάοπλη σε σχέση με τον πλούτο της Ευρώπη. Και μέσα σε όλη την Ευρώπη το πιο αδύναμο από τα θύματά τους, που το έχουν σε μεγάλο βαθμό μετατρέψει και σε όργανο διάβρωσής της, είναι η χώρα μας χάρη κυρίως στην αχρειότητα της αστικής της τάξης οπότε και την εντελώς χαμερπή και δόλια φύση της ψευτοαριστερής πτέρυγας αυτής της τάξης.
Αυτή η αχρειότητα της ελληνικής αστικής τάξης ιδιαίτερα της ψευτοαριστεράς της έχει σα συνέπεια το ότι φέρνει τους νεοχιτλερικούς στην εξουσία πιο νωρίς από όσο σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα με αποτέλεσμα να ξυπνάει στη χώρα μας όσο σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης τα πρώτα συνειδητά σπέρματα του ευρωπαϊκού επαναστατικού προλεταριάτου που έχουν βρει την πιο συνειδητή πολιτική και ιδεολογική τους έκφραση στην ΟΑΚΚΕ. Αυτή η θέση της ΟΑΚΚΕ την υποχρεώνει και ταυτόχρονα της δίνει την ευκαιρία να παρακολουθεί, να ξετρυπώνει και να καταγγέλει, σε επί μέρους ή γενικότερης σημασίας κείμενά της την σοσιαλφασιστική «αριστερά» σε όλες τις μεταμορφώσεις και τις απάτες της σε όλα τα μέτωπα και τομείς- οπότε τον τελευταίο χρόνο- και στη μεγάλη μάχη της χώρας και του λαού μας με την πανδημία. Σε ένα άρθρο μας στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής είχαμε αποκαλύψει την αντιδραστική φύση της στάσης της ψευτοαριστεράς στο ζήτημα του εμβολιασμού (www.oakke.gr/antifasism/item/1282-να-υπερασπιστούμε-τη-σύγχρονη-ιατρική-επιστήμη-κόντρα-στο-φαιο-«κόκκινο»-αντιεμβολιαστικό-μεσαίωνα-εμβολιαστείτε-μαζικά,-μην-αφήσετε-το-μεσαίωνα-να-σας-σκοτώσει). Με τούτο εδώ συνοψίζουμε και συνεχίζουμε τη γενικότερη κριτική μας σε αυτή στο ζήτημα του covid.
Τι σημαίνει η ψευτοαριστερή γραμμή των μαζικών μόνιμων κρατικών προσλήψεων
Το πιο βασικό και αποκαλυπτικό στοιχείο στη στάση της ψευτοαριστεράς, που έχει καθοδηγητική καρδιά της την αντικομμουνιστική κλίκα του Περισσού, είναι ότι απέναντι στην πανδημία βάζει σαν πρώτο και βασικό της αίτημα πάλης από την πρώτη στιγμή τις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων στις κρατικές δομές υγείας (βλ. εκδήλωση ψευτοΚΚΕ στο Αιγάλεω στις 3/9, https://www.thetoc.gr/politiki/article/upodeigmatiki-ekdilosi-tou-kke-gia-tin-ugeia-me-maskes-kai-apostaseis-akribeias-eikones/), ένα αίτημα που μόνο έμμεσα μπορεί να συσχετιστεί με το ζήτημα αιχμής, που είναι η καταπολέμηση της διάδοσης του ιού. Προσλήψεις στα νοσοκομεία, ιδιαίτερα νοσηλευτών, μπορεί να χρειάζονται γενικά αλλά δεν είναι αυτό που θα ενισχύσει την πρόληψη και θα αποτρέψει μία τεράστια υγειονομική, οικονομική, πολιτισμική κτλ. καταστροφή. Θα μπορούσε ίσως κανείς να ισχυριστεί ότι η διεκδίκηση των μαζικών προσλήψεων είναι συστατικό μιας εναλλακτικής μεθόδου αντιμετώπισης του προβλήματος που δίνει έμφαση στη θεραπεία της covidκαι όχι την πρόληψη. Όμως και εδώ ο τόνος του γενικού αυτού συνθήματος πέφτει στις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και όχι τόσο στην κινητοποίηση όλων των τακτικών και κυρίως των έκτακτων ζωντανών δυνάμεων, ιδιαίτερα των πιο πλατιών εθελοντικών όπως θα υπαγόρευε μια κάποια λογική αντιμετώπισης της συγκεκριμένης πανδημίας πρώτον στο επίπεδο της μη διάδοσης και μετά στο επίπεδο της θεραπείας των αρρώστων ή της επιβίωσης των βαριών περιστατικών. Αυτό σημαίνει ότι για μια πραγματική λαϊκή αριστερά η έμφαση θα ήταν στην πρόληψη, δηλαδή ενάντια στη διάδοση του ιού και δευτερευόντως σε μια θεραπεία που έτσι κι αλλιώς έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα.
Αλλά ακόμα και αιτήματα που αναφέρονται στην πρόληψη, π.χ. λιγότεροι μαθητές ανά τάξη (ομιλία του Κουτσούμπα στη βουλή στις 12/11/2020, https://www.kke.gr/article/Sti-syzitisi-sti-Boyli-gia-tin-pandimia/), έρχονται απλά να δικαιολογήσουν το πολύ περισσότερο προβεβλημένο και βασικό τους σύνθημα των αθρόων προσλήψεων καθηγητών κρατικών υπαλλήλων. Εκείνο όμως που ξεκαθαρίζει ότι ο στόχος του παραπάνω συνθήματος δεν είναι οι λιγότεροι άρρωστοι από ιό, αλλά η αύξηση της κρατικής και μάλιστα της πιο παρασιτικής γραφειοκρατίας που αποτελεί κοινωνική βάση του σοσιαλφασισμού, είναι η λέξη «μόνιμες» που συνοδεύει το αίτημα για τις προσλήψεις. Για το πόσο δεν ενδιαφέρονται για το περισσότερο προσωπικό ώστε αυτό να καλύψει τις ανάγκες του λαού στις σημερινές έκτακτες συνθήκες το παρατηρούμε στη στάση τους στο ζήτημα της μείωσης των μαθητών ανά τάξη για να μην διαδίδεται ο ιός, που από μόνο του είναι ένα σωστό αίτημα γονιών, μαθητών και καθηγητών. Εδώ οι κνιτοσυριζαίοι έχουν το απίθανο υπερκοστοβόρο αίτημα του διπλασιασμού των αιθουσών -με την αντίστοιχη βέβαια πρόσληψη μόνιμου προσωπικού- αντί να ζητούν μετατροπή των ίδιων σχολείων και σε απογευματινά, δηλαδή τον διπλασιασμό των αιθουσών χωρίς επιπλέον έξοδα, με πρόσληψη των δεκάδων χιλιάδων άνεργων και μισοάνεργων αναπληρωτών ως το τέλος της πανδημίας.
Στο σημείο αυτό διαπιστώνουμε πως στην πραγματικότητα ακόμα και το σύνθημα της πρόσληψης διπλάσιου μόνιμου προσωπικού, δηλαδή υπεράριθμου δεν το εννοούν πραγματικά γιατί ξέρουν ότι η άνεργη και εξαθλιωμένη νεολαία δεν θα το υιοθετούσε ποτέ, αλλά το πετάνε για να ενσταλλάζουν στις μάζες την ιδεολογία του παρασιτικού φασιστικού τους κρατικού «σοσιαλισμού».
Επικεντρωθήκαμε στο ζήτημα των μόνιμων προσλήψεων στα σχολεία γιατί εδώ αντίθετα με την κρατική υγεία όπου το νοσηλευτικό προσωπικό, ειδικά οι νοσηλευτές, είναι πραγματικά εντελώς ανεπαρκές σήμερα ανεξάρτητα από την πανδημία, το πρόβλημα σήμερα στην εκπαίδευση δεν είναι οι λίγοι καθηγητές, αλλά το κακό, στείρο, βαριεστημένο, χωρίς πείραμα, χωρίς σκέψη, χωρίς δημιουργικότητα παπαγαλίστικο μάθημα που έχει αχρηστέψει μορφωτικά και έχει τσακίσει ψυχολογικά στα γυμνάσια και στα λύκεια τη μισή τάξη, δηλαδή τα παιδιά της φτωχολογιάς που δεν πάνε στα φροντιστήρια. Η πιο χτυπητή αιτία αυτής της εκπαιδευτικής παρακμής είναι ότι το δημοσιοϋπαλληλικό εκπαιδευτικό προσωπικό έχει σε ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του αφεθεί χωρίς οποιονδήποτε δημοκρατικό έλεγχο από την κοινωνία, ειδικά από τους γονείς και μαθητές, να σαπίζει και να καταστρέφει και τη μόρφωση των παιδιών, ειδικά της φτωχολογιάς, και τον εαυτό του.
Από την άλλη ο σοσιαλφασισμός αποκαλύπτεται ταξικά όταν ζητάει πρόσληψη νέων μαζών δημοσίων υπαλλήλων χωρίς να λέει ποτέ από πού θα πληρωθούν στο βαθμό που η χώρα είναι πρακτικά χρεωκοπημένη και ζει από τον ξένο δανεισμό.
Για να έχει το σύνθημα των μόνιμων προσλήψεων οποιοδήποτε προοδευτικό-ταξικό περιεχόμενο θα πρέπει να απαιτεί τα χρήματα που χρειάζονται γι’ αυτές τις προσλήψεις να προέρχονται από τις πιο παρασιτικές και εκμεταλλευτικές ταξικές δυνάμεις που απομύζησαν τη χώρα και συνέβαλαν στην παραγωγική καταστροφή της, όπως είναι από τη μια οι λίγες μεγάλες βδέλλες: η κομπραδόρικη νέα κρατικο-ληστρική ολιγαρχία (Σαββίδηδες, Κοκκάληδες, Μπόμπολες, Γερμανοί, Μυτιληναίοι, Κοπελούζοι κλπ), και η εκκλησιαστική γαιοκτησία, και από την άλλη οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες ακρίδες. Αυτές αποτελούνται από την παρασιτική κρατική γραφειοκρατία και από τους ιδιώτες συνεργάτες του πιο διεφθαρμένου κομματιού της προηγούμενης. Και αυτή τη μικρομεσαία ακρίδα τη γιγάντωσαν μέσω της κατάργησης κάθε αστοδημοκρατικής αξιολόγησης (από το κράτος ή τις όποιες οργανώσεις πολιτών) οι πολιτικοί εγκάθετοι του ρώσικου οσιαλιμπεριαλισμού για να σαμποτάρουν την παραγωγή και την έρευνα τόσο άμεσα όσο και αφαιρώντας από αυτήν κρατικούς, κυρίως φορολογικούς πόρους.
Στην ουσία από τη συνθηματολογία του σοσιαλφασισμού όχι μόνο δεν ευνοούνται καθόλου οι εργαζόμενοι που χρειάζονται σήμερα καλύτερες υπηρεσίες από το κράτος και αύριο την κοινωνική επανάσταση για την καταστροφή του αστικού κράτους που είναι προϋπόθεσή της, αλλά ευνοείται αυτό το κράτος καταπιεστής και ληστής-υπηρέτης του χειρότερου ιμπεριαλισμού που γίνεται ακόμα περισσότερο καταπιεστικό και ληστρικό από ποτέ στα 200 χρόνια της ιστορίας του.
Κάθε συνειδητός προλετάριος επαναστάτης και κάθε άνθρωπος με στοιχειώδεις γνώσεις μαρξισμού υποπτεύεται ότι πολιτικές δυνάμεις που προβάλλουν τις μόνιμες κρατικές προσλήψεις σαν κλειδί για τη λύση των άμεσων υλικών προβλημάτων των μαζών δεν μπορεί να ενδιαφέρονται ούτε στάλα για κοινωνικές επαναστάσεις, λαϊκές εξουσίες και σοσιαλισμούς. Τέτοιες δυνάμεις υποστηρίζουν έναν κρατικό-γραφειοκρατικό καπιταλισμό, υπηρέτη του πιο πολεμικού ιμπεριαλισμού που υπάρχει, ο οποίος βρωμάει καταπίεση και διαφθορά μέχρι το κόκκαλο. Αυτού του είδους ο καπιταλισμός στην πραγματικότητα θέλει να διαφθείρει τη συνείδηση της εργατικής τάξης μετατρέποντας στη φαντασία του τον εργάτη του ιδιωτικού τομέα σε κρατικό υπάλληλο. Αλλά στο μεγάλο της όγκο η εργατική τάξη απεχθάνεται το σημαντικό παρασιτικό κομμάτι της σημερινής κρατικής υπαλληλίας γιατί το βλέπει σωστά διαρκώς μπροστά του σαν εκμεταλλευτή και καταπιεστή του όπως την εργοδοσία του ενώ το πολιτικά πιο συνειδητό κομμάτι της τάξης το βλέπει σαν όχημα για την αναρρίχηση μιας νέου τύπου αστικής τάξης στην εξουσία. Από δω βγαίνει η έμφαση που δίνουν τα προγράμματα των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΡΑ25 καθώς και της εξωκοινοβουλευτικής ουράς τους στο δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, της παιδείας, των μεταφορών κτλ. και όχι από ένα πραγματικό ενδιαφέρον τους για την πρόσβαση των φτωχών σε αυτά τα αγαθά ή για τα εργασιακά δικαιώματα των έντιμων και ευσυνείδητων υπαλλήλων στους παραπάνω τομείς. Από δω βγαίνει η επιμονή με την οποία απαιτούν να επιτάσσονται, δηλαδή να καταλαμβάνονται από το κράτος χωρίς αποζημίωση οι ιδιωτικές κλινικές, τα ιδιωτικά λεωφορεία, τα ιδιωτικά γηροκομεία και γενικότερα τα ιδιωτικά μέσα κοινής ωφέλειας. Στην πραγματικότητα μια τέτοια λύση όχι μόνο δεν είναι καθόλου υποχρεωτική οικονομικά στην παρούσα φάση αφού υπάρχουν λεφτά από τα πελώρια ευρωπαϊκά κονδύλια για να αγοραστούν από το κράτος οι όποιες απαραίτητες έκτακτες υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα, αλλά είναι μια συνταγή για να αυξηθεί το κόστος της ιδιωτικής υγείας και των άλλων ιδιωτικών υπηρεσιών στις οποίες καταφεύγουν είτε τα μεσοστρώματα (υγεία) είτε και ο λαός (ιδιωτικές μαζικές συγκοινωνίες, γηροκομεία κλπ) και αυτές να κρατικοποιηθούν, δηλαδή να κρατικοϋπαλληλοποιηθούν. Αν για παράδειγμα χρειαστούν για τον covid νέες ΜΕΘ και κατασχεθεί χωρίς αποζημίωση από το κράτος η ιδιωτική υγεία αντί να αποζημιωθεί, οι άρρωστοι δεν θα κερδίσουν τίποτα παραπάνω, αλλά το σύστημα της ιδιωτικής υγείας θα γίνει στη συνέχεια αναξιόπιστο από καπιταλιστική άποψη, που σημαίνει ότι τα έξοδα της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας θα αυξηθούν και ένα πιο μεγάλο τμήμα των μεσοστρωμάτων που δεν θα μπορεί να ακολουθήσει αυτή την αύξηση απλά θα φουσκώσει κι άλλο τον ανταγωνισμό των φτωχών για μια θέση στην άθλια κρατική υγεία. Αυτό είναι το άμεσο υλικό αποτέλεσμα για τις μάζες της πολιτικής του επιλεκτικού «σοσιαλισμού» μέσα στον καπιταλισμό, δηλαδή της μερικής αντικατάστασης του ιδιωτικού με τον κρατικό-γραφειοκρατικό καπιταλισμό που ακολουθεί ο στην όψη «αριστερός» μα στην πράξη ακροδεξιός αναθεωρητισμός του μαρξισμού που είναι ο σοσιαλφασισμός, που τμήμα της είναι και η λεγόμενη πάντα ρωσόφιλη «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία. Υπάρχουν βέβαια και πραγματικά αριστερών διαθέσεων άνθρωποι που από άγνοια θεωρούν μια κρατική οικονομία πιο αριστερή από μια ιδιωτική γιατί από άγνοια πιστεύουν ότι το κράτος είναι ταξικά ουδέτερο οπότε αν το πάρει όλο στα χέρια του ή πάρει μέρος του ο «λαός», ή η «αριστερά», ή οι «προοδευτικές» δυνάμεις κ.λπ, αυτό το κράτος όλο ή τμήμα του μπορεί να δουλέψει για το λαό. Αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο κατ εξαίρεση σε συνθήκες μεταβατικής επαναστατικής κατάστασης, πχ κυβερνήσεις αντιφασιστικού μετώπου, δηλαδή σε συνθήκες γιγαντιαίων δημοκρατικών λαϊκών κινημάτων κλπ. Όμως εδώ οι κομματικοί χαρτογιακάδες, που περνάνε τους εαυτούς τους για επαναστάτες, θέλουν επιλεκτικά την εκχώρηση τομέων του ιδιωτικού τομέα στο κράτος την ώρα που το ιδιωτικό προλεταριάτο λείπει εντελώς από όλες τις «αγωνιστικές» τους κρατικές τελετουργίες και ο υπόλοιπος πληθυσμός είναι στο σπίτι του μόνος του μπροστά στην τηλεόραση να λιώνει στη δουλειά ή στην ανεργία χωρίς επιχειρησιακά συνδικάτα και χωρίς οργανώσεις γειτονιάς. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες το να περνάει η ακριβή ιδιωτική υγεία, που τώρα από τη ντόπια αστική τάξη πέρασε χρεωκοπημένη σε ξένα δυτικά χέρια, σε έναν υποχρηματοδοτούμενο κρατικό τομέα με τα φακελάκια ορθάνοιχτα, δεν έχει τίποτα το προοδευτικό. Και πώς να έχει από την ώρα που οι κρατικοί «σοσιαλιστές» που θα πραγματοποιήσουν αυτή τη μεταφορά μένουν παταγωδώς σιωπηλοί και εντελώς ανέκφραστοι, όταν οι ίδιοι δεν φροντίζουν (σαν ΣΥΡΙΖΑ) τα δύο βασικά διεθνή ελληνικά λιμάνια, ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη να μην περνάνε από τον κρατικό τομέα ουσιαστικά τζάμπα στα μονοπώλια της Κίνας και της Ρωσίας για να μετατραπούν σε εργασιακά γκέτο. Στην πραγματικότητα είναι ανέκφραστοι αλλά μέσα τους γελάνε με τρελή χαρά που αυτά τα μέσα παραγωγής πέρασαν στα χέρια των ξένων μεγάλων αφεντικών τους. Απλά δεν πρέπει να δείχνουν τη χαρά τους για να μην τους βλέπει ο λαός που τους θεωρεί αριστερούς. Συμπεριφέρονται κατά κάποιο τρόπο σαν χαρτοπαίκτες που παίρνουν στο μοίρασμα της τράπουλας γερό χαρτί αλλά πρέπει να μείνουν ανέκφραστοι για να μην αποτραβηχτούν από το παιχνίδι τα μελλοντικά θύματά τους.
Ο σοσιαλφασισμός επικεφαλής των φαιο-«κόκκινων» στην υπονόμευση των μέτρων προφύλαξης
Αν οι κύριοι αυτοί νοιαζόντουσαν μια στάλα για το λαό θα έπρεπε να δώσουν την κύρια έμφαση της προπαγάνδας τους στη σημασία που έχουν για την υγεία και την οικονομική επιβίωση του λαού, πάνω απ’ όλα, τα μέτρα προφύλαξης από τον ιό. Ποτέ δεν το κάνουν και μάλιστα, με διαδηλώσεις τους «ανυπακοής» σε ώρες οδυνηρού λοκντάουν που ο λαός σέβεται, δίνουν το πλάγιο σύνθημα στις μάζες για την σχετικοποίηση και παραβίαση τους ενώ γενικά δίνουν όλο τους σχεδόν το βάρος στις ΜΕΘ, δηλαδή όχι στην αποφυγή της αρρώστιας αλλά στην έσχατη, απελπισμένη και συχνά παρηγορητική λύση της ΜΕΘ μετά την κορύφωση της αρρώστιας. Αν ήταν δηλαδή αριστεροί θα έπρεπε να κατευθύνουν την πολιτική τους δράση στο να αποκαλύπτουν τις τεράστιες ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας και ιδιαίτερα της εκκλησιαστικής ως προς την εφαρμογή των μέτρων. Αυτοί έκαναν το ακριβώς αντίθετο: περιφρόνησαν τα μέτρα προφύλαξης σε κάθε φάση υπερθεματίζοντας μάλιστα στο διάστημα μεταξύ της πρώτης και δεύτερης καραντίνας την καταστροφική γραμμή της κυβέρνησης της ΝΔ να εγκαταλείψει κάθε πολιτική προφύλαξης του λαού. Έτσι, σε πρώτη φάση αποδέχτηκαν την αντεπιστημονική και κοινωνικά επιζήμια κυβερνητική μέθοδο προφύλαξης, την εχθρική απέναντι ειδικά στη χρήση μασκών. Σε δεύτερη φάση, όταν αναγκάστηκε η κυβέρνηση να θεσπίσει ορισμένα μέτρα μη αποτρεπτικά της οικονομικής δραστηριότητας, αντί να κάνουν θέμα τη σκανδαλώδη χαλαρότητα στην επιτήρησή τους από την αστυνομία, αυτοί σε μέτωπο με όλη την ακροδεξιά αντίδραση και κάθε ιδεολογική καθυστέρηση κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υπερβολική αυστηρότητα κάνοντας λόγο για καθεστώς «αστυνομοκρατίας» (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11058344, ανακοίνωση Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας στις 14/5, https://antarsiageitoniesathinas.blogspot.com/2020/05/blog-post_27.html#more). Εδώ ο σοσιαλφασισμός παίζει με μια άλλη διαστρέβλωση του μαρξισμού σύμφωνα με την οποία το κράτος -οπότε και η αστυνομία του- συμπεριφέρεται σαν ταξική δικτατορία σε κάθε λειτουργία του, ακόμα και σε εκείνες που είναι ως προς την κύρια πλευρά τους ταξικά ουδέτερες, όπως πχ η τιμωρία του κοινού ποινικού εγκλήματος, ο έλεγχος της τήρησης των κανονισμών της κυκλοφορίας γενικά και τώρα ο έλεγχος των ως τα σήμερα στην κύρια πλευρά λογικών κανονισμών ενάντια στη διάδοση της πανδημίας. Αντίθετα μένοντας όπως πάντα πιο δεξιά από τους αστοφιλελεύθερους αρνήθηκαν να στηλιτεύσουν τη νεομεσαιωνική στάση των εκκλησιαστικών ηγετών της επειδή αυτοί σε γενικές γραμμές κρατάνε τη χώρα στην καθυστέρηση και, κυρίως επειδή μια καίρια μάζα από αυτούς θέλει τη χώρα δεμένη με τη ρώσικη υπερδύναμη. Δεν θα περιμέναμε βέβαια ποτέ από την ψευτοαριστερά να αποκαλύψει στο λαό ότι η ανυπακοή της εκκλησιαστικής ηγεσίας στα περιοριστικά μέτρα οφείλεται στο ότι όλες τους οι εισπράξεις προέρχονται από την πίστη του εκκλησιάσματος στα θαύματα οπότε πρόσθεσαν σε αυτά, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, και το πιο αποφασιστικής σημασίας για τις συνειδήσεις των πιστών θαύμα ότι οι κορονοϊοί πεθαίνουν μπροστά στο κουταλάκι της «θείας» μετάληψης. Όμως η ψευτοαριστερά όχι μόνο άφησε ανενόχλητη να μένει στην επίσημη κρατική ομάδα των λοιμωξιολόγων μια Γιαμαρέλλου αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν να απαιτήσουν να γίνει υπουργός υγείας η λοιμωξιολόγος τους Λινού που επίσης υπεράσπισε το άτρωτο της θείας μετάληψης στον ιό. Φυσικό λοιπόν ήταν που υποβάθμισαν εντελώς το ζήτημα της επίσημης ανυπακοής της Ιεράς Συνόδου στην καραντίνα τα Θεοφάνεια. Άλλωστε η ανυπακοή της εκκλησίας-κράτους στις κυβερνητικές αντιπανδημικές απαγορεύσεις κατοχυρώνει το δικαίωμα της ανυπακοής στις ίδιες απαγορεύσεις και της ψευτοαριστεράς-κράτους. Τέλος αντί να καταγγείλουν κυβέρνηση, εκκλησία και κλασική ακροδεξιά για την υπόθαλψη ή και ανοιχτή διάδοση διάφορων αντεπιστημονικών σκοταδιστικών θεωριών ενάντια στα εμβόλια, αυτοί ενίσχυσαν την επιχειρηματολογία των αρνητών συνωμοσιολόγων με τη βοήθεια μιας δικής τους διαστρεβλωμένης έκδοσης της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας, μιας έκδοσης που είναι στην ουσία της χιτλερικού-αντισημιτικού τύπου (βλ. άρθρο της ΟΑΚΚΕ στη ΝΑ φ. 554 με τίτλο «Να υπερασπιστούμε τη σύγχρονη ιατρική επιστήμη κόντρα στο φαιο-«κόκκινο» αντιεμβολιαστικό μεσαίωνα»).
Στην πραγματικότητα και στο μέτωπο της πανδημίας η ψευτοαριστερά των Κουτσούμπα-Τσίπρα-Βαρουφάκη και Σία όχι μόνο βρίσκεται στο ίδιο μετερίζι με την κλασική φαιά αντίδραση αλλά το διευθύνει κιόλας. Είναι η ίδια που έχει δώσει στους φαιούς συμμάχους της μια ιδεολογική φόρμουλα για να σαμποτάρουν την πάλη με τον ιό. Πρόκειται για το γνωστό σύνθημα «όχι στην ατομική ευθύνη», ή «η πάλη με τον ιό είναι αποκλειστικά κρατική ευθύνη». Λέει δηλ. στην ουσία ότι μπορεί κανείς να κυκλοφορεί χωρίς μάσκα και χωρίς αποστάσεις, ότι μπορεί να διαδίδει τον ιό και να προκαλεί το θάνατο χωρίς να φταίει ο ίδιος γιατί η γενική διαχείριση, ακόμα και η ευθύνη να πεισθούν οι πολίτες είναι ευθύνη της κυβέρνησης! Με αυτό ο σοσιαλφασισμός θέλει να δικαιολογήσει κάθε παραβίαση των υγειονομικών μέτρων από το τμήμα των πολιτών που είναι πολιτικό-ιδεολογικά πολύ πιο τρωτό στον αντιεπιστημονικό μεσαίωνα που οι ίδιοι οι φαιο-«κόκκινοι» υποθάλπουν, ή που στην χειρότερη περίπτωση είναι διαβρωμένοι από τον αστικό ατομικισμό. Αν εφαρμόζαμε τη λογική του συνθήματος πλατύτερα τότε θα μπορούσαμε κάλλιστα να αθωώσουμε έναν βιαστή και έναν δολοφόνο αποδίδοντας την αποκλειστική ευθύνη για την εξαχρείωσή του στο κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα και στις κυβερνήσεις. Άλλωστε αυτό ισχύει ως προς τον μεγάλο προστάτη του εγκληματικού λούμπεν που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτό το πνεύμα αχρειότητας και παραίτησης διαπαιδαγωγούν την εργατική τάξη και το λαό μας τα κόμματα του σοσιαλφασισμού. Μια πραγματική αριστερά θα καθιστούσε σαφές στο λαό ότι η υπόθεση της προστασίας της υγείας του είναι αρκετά πολύτιμη για να την αφήσει στα χέρια μιας αντιδραστικής και ανεύθυνης κυβέρνησης. Θα του έδειχνε το δρόμο της εθελοντικής αυτό-οργάνωσης για την περιφρούρηση του δικαιώματός του στην υγεία και για την άσκηση ελέγχου πάνω στις επιλογές της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας. Όμως η ψεύτικη αριστερά των Τσίπρα-Κουτσούμπα και σία τρέμει την αυτό-οργάνωση του λαού, αυτό το μεγάλο σχολείο ταξικής πάλης για τις πλατιές μάζες. Γι’ αυτό η «Αυγή» κατήγγειλε την ευγενική κίνηση των εθελοντών νοσηλευτριών της Κρήτης που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τις φρακαρισμένες με διασωληνωμένους ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης (https://www.avgi.gr/politiki/372258_ethelontismos-o-feretzes-toy-neofileleytherismoy) ενώ και ο Περισσός έριξε το δηλητήριό του γιατί τάχα οι εθελοντές προσφέρουν τζάμπα εργατική δύναμη δηλαδή «προδίδουν» το κράτος και την κρατική υπαλληλία(https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11015010&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3). Το μόνο αίτημά τους που μοιάζει με κάλεσμα για αυτοοργάνωση των εργαζομένων είναι εκείνο περί συγκρότησης επιτροπών υγιεινής και ασφάλειας στις επιχειρήσεις που προβάλλει το ψευτοΚΚΕ. Όμως το συγκεκριμένο αίτημα, που σαν μέτρο είναι δίκαιο και σωστό και σε ένα βαθμό προβλέπεται από την κρατική νομοθεσία, μας φέρνει στην χειρότερη εφαρμογή του κρατικού συνδικαλισμού και μπροστά στο πιο φρικτό συνδικαλιστικό έγκλημα του φαιο-«κόκκινου» φασισμού το οποίο έχει φτάσει στην αποθέωσή του στην Επισκευαστική Ζώνη Περάματος από το κνιτοκρατούμενο κλαδικό Πανελλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου. Πρόκειται για το ότι η Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας της Επισκευαστικής Ζώνης πιάνει τους εργόδοτες-εργολάβους και τους λέει: «είτε προσλαμβάνετε στη δουλειά τα μέλη μας πριν από κάθε άλλον άνεργο, είτε σας κλείνουμε το μαγαζί».
Το πρόγραμμα του σοσιαλφασισμού για την πανδημία είναι η γραμμή του παραγωγικού σαμποτάζ
Η παραπέρα υπονόμευση της βιομηχανικής παραγωγής, του τουρισμού, της έρευνας και της εκπαίδευσης, με δυο λόγια η παραπέρα καταστροφή της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας εξηγεί σ’ ένα μεγάλο βαθμό τη γραμμή παραβίασης των μέτρων προφύλαξης που λίγο-πολύ ακολουθεί το πιο πάνω αντιδραστικό μέτωπο. Το παραγωγικό, ιδιαίτερα το βιομηχανικό σαμποτάζ είναι ταυτόχρονα μια μέθοδος οικονομικής διείσδυσης και εξάρτησης της χώρας μας από τον πολιτικό προϊστάμενο όλων των σαμποταριστών, το νεοχιτλερικό ιμπεριαλιστικό άξονα Ρωσίας-Κίνας. Τέτοια εγκλήματα μπορούν να συμβαίνουν ακριβώς επειδή και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ελέγχονται ως προς τους ηγετικούς τους μηχανισμούς από το ρωσόδουλο μέτωπο (μέσω Καραμανλή Β΄, Σαμαρά, Μητσοτάκη Β΄, Λαλιώτη, Γεννηματά). Στο μέτωπο του παραγωγικού σαμποτάζ ο σοσιαλφασισμός έχει την ηγετική θέση και είναι πάνω στην πανδημία που αποκαλύπτεται ο εξαιρετικά βρόμικος ρόλος του.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που η ψεύτικη αυτή αριστερά δικαιολογεί με τον τρόπο της την όποια αδικαιολόγητη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων από την κυβέρνηση, ειδικά την εγκληματική το καλοκαίρι του 2020, τις ανταρσίες της εκκλησίας και των κάθε λογής φασιστών και αρνητών των μέτρων, επιτίθεται κατά μέτωπο στη βιομηχανία, τον τουρισμό (τον μόνο παραγωγικό τομέα που οι σαμποταριστές έχουν κάπως επιτρέψει να αναπτυχθεί στη χώρα επειδή στηρίζεται στη γαιοπρόσοδο), και την εφαρμοσμένη έρευνα.
Η κριτική του σοσιαλφασισμού στην κυβέρνηση για τον κορονοϊό στοχεύει όλο και πιο έντονα στο χτύπημα της μεγάλης βιομηχανίας, που είναι ο κύριος παράγοντας που στήριξε, μαζί με τη γεωργία, αλλά πολύ περισσότερο από αυτήν, την ελληνική οικονομία στην πανδημική κρίση. Όλοι καταλαβαίνουν ότι το να ζήσουν τα λίγα εργοστάσια που μείνανε όρθια μετά από 40 χρόνια βιομηχανικού σαμποτάζ είναι το μεγαλύτερο ζήτημα ζωής και θανάτου για την ύπαρξη της ελληνικής εργατικής τάξης, ντόπιας και μεταναστευτικής. Κι όμως ο Περισσός σαν απάντηση σε τοπικά λοκντάουν (ειδικά αυτό της βιομηχανικής Δυτικής Αττικής) ζήτησε από την κυβέρνηση να δείξει «την πυγμή της στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που κάνουν λάστιχο τα μέτρα προστασίας για να εξασφαλίζουν την κερδοφορία τους» (ανακοίνωση ΤΕ ΒΔ Αττικής του ψευτοΚΚΕ, https://www.902.gr/eidisi/politiki/245711/i-kyvernisi-anti-gia-apeiles-na-parei-tora-ola-ta-anagkaia-metra-stoys). Είναι χαρακτηριστικό ότι κυρίως το ψευτοΚΚΕ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν τις μεγαλύτερες βιομηχανίες σαν υπεύθυνες για την ιδιαίτερη μετάδοση του ιού, αλλά χωρίς να τις κατονομάζουν, ενώ ακριβώς αυτό θα έπρεπε να κάνουν αφού αυτές οι καταγγελίες μπορούν να γίνουν από έναν συνδικαλιστικό φορέα σαν το ΠΑΜΕ και να απαιτηθεί η επέμβαση του ΕΟΔΥ χωρίς να εκτεθεί ο εργαζόμενος που κάνει την καταγγελία. Όμως αντίθετα από αυτό που λένε, ακόμα πιο εύκολο είναι να μην εφαρμόζονται τα μέτρα στις μικρομεσαίες βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις που έχουν χαμηλότερη οργανική σύνθεση του κεφάλαιου και λιγότερο ανεπτυγμένη οργάνωση και μικρότερα οργανωτικά κόστη σε σχέση με τις μεγάλες. Συγκεκριμένα η ψηλότερη οργανική σύνθεση της εργασίας σημαίνει ότι απασχολούνται κατά μέσο όρο λιγότεροι εργάτες σε σχέση με τον όγκο των μηχανημάτων οπότε και τον όγκο του χώρου δουλειάς, οπότε και μεγαλύτερες μέσες αποστάσεις μεταξύ των εργαζομένων. Μάλιστα ακριβώς από την άποψη του κέρδους έρχονται πολύ πιο φτηνά για το μεγάλο βιομηχανικό κεφάλαιο τα κόστη για την υγεία του προσωπικού (όπως άλλωστε φτηνότερο είναι και το μισθολογικό κόστος) αντί να λείπει λόγω αρρώστιας και μάλιστα μαζικά αυτό το από τα πράγματα πιο παραγωγικό σε σχέση με τη μικρή παραγωγή προσωπικό. Στην πραγματικότητα ακόμα και στη μικρή βιομηχανία και στη βιοτεχνία οι πιθανότητες να αρρωστήσει κανείς είναι κατά μέσο όρο εκατοντάδες φορές μικρότερες από το να αρρωστήσει στις μικροδουλειές που ο συνωστισμός είναι αναγκαστικά μεγάλος και οι επαφές με καινούργια πρόσωπα διαρκείς: πχ στο μικρεμπόριο, στα κομμωτήρια, κλπ, αλλά και στα αναγκαστικά ανοιχτά σουπερμάρκετ. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που ουσιαστικά η βιομηχανία σε όλο τον κόσμο, με εξαίρεση μια μικρή περίοδο του πρώτου κύματος, δεν σταμάτησε να δουλεύει ενώ τα πολλά κρούσματα ήταν αρχικά μόνο στα βιομηχανικά σφαγεία, πράγμα που στη συνέχεια διορθώθηκε ακριβώς για τη διευκόλυνση της κερδοφορίας τους. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τη βιομηχανία οι σαμποταριστές την κέντραραν σαν πηγή υπερμετάδοσης όταν αυξήθηκε το ιικο φορτίο στη Δυτική Αττική. Όμως τελικά ο χώρος στον οποίο στάθηκαν οι υγειονομικές αρχές σύμφωνα με τις δικές τους μετρήσεις και στοιχεία για να ανακόψουν το ρυθμό μετάδοσης ήταν οι εγκαταλελειμένοι από το κράτος καταυλισμοί των Ρομά στους οποίους όπως απέδειξαν και τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ η χρήση της μάσκας ήταν ελάχιστη.
Στην πραγματικότητα ο σοσιαλφασισμός επιδιώκει μέσα στην κρίση το γρήγορο ενταφιασμό της παραγωγής και της οικονομίας γενικότερα. Μάλιστα οι μικροαστοί σοσιαλφασίστες της ηγεσίας του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δεν πολυδεσμεύονται ή και χτυπάνε ανοιχτά για τις «ανάγκες του κινήματος» τα μέτρα προστασίας – πράγμα που δεν κάνουν τόσο το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ για να μην ανησυχήσουν τη ντόπια και δυτικόφιλη αστική τάξη με την οποία πιο ανοιχτά συγκυβερνάνε- βγαίνουν με πάθος υπέρ των ειδικών μέτρων προφύλαξης για τη βιομηχανία μέχρι που ζητάνε ανοιχτά κλείσιμο εργοστασίων: «Ποια εργοστάσια έκλεισαν με την πανδημία για να προστατευτούν οι εργάτες;» σημειώνει με αγανάκτηση η ανακοίνωση του Ανταρσύα στις Γειτονιές της Αθήνας, που παραθέσαμε πιο πάνω, υπογραμμένη από τον ΣΕΚίτη Π. Κωνσταντίνου.
Στόχος της κριτικής του σοσιαλφασισμού είναι επίσης το κλείσιμο των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων, ειδικά των ξενοδοχείων που η λειτουργία τους σε συνθήκες βαθιού παραγωγικού σαμποτάζ και μεγάλης ανεργίας είναι μία ανάσα για την οικονομία και το εισόδημα των εργαζομένων. Ο Κουτσούμπας καλεί την κυβέρνηση να δείξει την πυγμή της σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, «στην TUI (σ.σ. βρετανό-γερμανική εταιρεία ταξιδίων και τουρισμού), τα τουρ οπερέιτορς, στους εφοπλιστές, σε μεγαλοξενοδόχους. (…) Σε όλους δηλαδή όσους πρωταρχικά ευθύνονται για αυτή την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα και ο λαός μας και βεβαίως θέλουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και στα δικά τους μέτρα» (ομιλία στη βουλή, 12/11/2020). Μάλιστα στο «βιομηχανικό» τουρισμό αναθέτουν την κεντρική ευθύνη το ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για το δολοφονικό δεύτερο κύμα της πανδημίας στη χώρα μας. Ενοχοποιούν δηλαδή το λίγο τουρισμό 2 μηνών του καλοκαιριού και όχι τη γενική χαλάρωση έως την κατάργηση των μέτρων σε όλη τη χώρα για 6 ολόκληρους μήνες. Ασφαλώς, αν και δεν υπάρχουν μελέτες για το βάρος του τουρισμού στο δεύτερο κύμα, έπαιξε και ο τουρισμός έναν υπολογίσιμο ρόλο στο δεύτερο κύμα. Παρόλο όμως που λείπουν οι σχετικές στατιστικές έρευνες ο τουρισμός δεν πρέπει να έπαιξε τον κύριο ρόλο. Η απόδειξη είναι ότι το κέντρο της έκρηξης του β΄ κύματος δεν ήταν τα κοσμοπολίτικα νησιά των Κυκλάδων, ούτε η Κρήτη, ούτε η Αθήνα, που έχει τους πιο στενούς επικοινωνιακούς δεσμούς με αυτά αλλά η Θεσσαλονίκη όπου όλα δείχνουν ότι σε συνδυασμό με τον πιο ψυχρό καιρό τον αποφασιστικό ρόλο έπαιξαν οι εκκλησιαστικές υπερσυνάξεις της γιορτής του Αγ. Δημητρίου. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι και στον τουρισμό το βάρος της ενοχής, όπως φαίνεται και στο παραπάνω απόσπασμα, πέφτει από τους σαμποταριστές στα μεγάλα ξενοδοχεία που εφάρμοσαν – και μπορούσαν να τα κάνουν γιατί είχαν τη δυνατότητα των οικονομιών κλίμακας και των μεγάλων κοινόχρηστων χώρων – τα αυστηρά και κοστοβόρα υγιειονομικά πρωτόκολλα που πολύ πιο δύσκολα μπορούσαν να εφαρμόσουν τα μικρά ξενοδοχεία και οι πανσιόν, γι’ αυτό άλλωστε τα τελευταία διαμαρτύρονταν έντονα γι’ αυτά τα μέτρα στο υπουργείο τουρισμού.
Τέλος η ψευτοαριστερά (ΝΑ, φ. 549, «Ο κορωνοϊός φέρνει στην επιφάνεια τον υπεραντιδραστικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα των «Παρεμβάσεων» και ευρύτερα της εξωκοινοβουλευτικής λεγόμενης αριστεράς!») χτύπησε με ιδιαίτερη μανία τη μοναδική τόσο ασφαλή εξ αποστάσεως λειτουργία των σχολείων. Αντί να παλεύει για την καλύτερη εφαρμογή της για να διασφαλίσει την υγεία του πληθυσμού και με άξονα τα συμφέροντα της μαθητικής φτωχολογιάς, από την αρχή και με εμπροσθοφυλακή πάλι τις εξωκοινοβουλευτικές «Παρεμβάσεις», (που είναι ο κατεξοχήν πολιτικός εκφραστής του πιο παρασιτικού κομματιού της κρατικής υπαλληλίας), αντέδρασε στο μέτρο επικαλούμενη προσχηματικά ζητήματα προσωπικών δεδομένων και κοινωνικής ανισότητας, ενώ, με τη στάση της διεύρυνε παραπέρα ακριβώς τις εκπαιδευτικές ανισότητες επειδή κυρίως τα παιδιά της φτωχολογιάς δεν έχουν τη διέξοδο της ατομικής κατ οίκον διδασκαλίας όταν κλείνουν τα σχολεία.
Ένα εργαλείο για τη διάσπαση της ΕΕ για λογαριασμό του Κρεμλίνου
Η συνταγή λοιπόν του ελληνικού σοσιαλφασισμού για την έξοδο της χώρας από την υγειονομική κρίση οδηγεί σε όλα τα μέτωπα κατευθείαν στη διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην απόλυτη εξαθλίωση του λαού, και δυναμώνει τους παράγοντες για μια νέα οικονομική χρεοκοπία. Σε ευρύτερη κλίμακα εξυπηρετεί τα παγκόσμια ηγεμονικά παιχνίδια των αφεντικών του του Κρεμλίνου, που περνάνε μέσα από τη διάσπαση και διάβρωση της αστοδημοκρατικής ΕΕ.
Τέτοιας φύσης είναι και η πανεθνική (βλ. πρόταση Μητσοτάκη τον Απρίλη ’20) εκστρατεία τους για παραχώρηση στα ευρωπαϊκά κράτη της πατέντας των εγκεκριμένων από την Ένωση εμβολίων των δυτικών φαρμακευτικών εταιριών. Έχοντας υπονομεύσει την εμβολιαστική καμπάνια της ΕΕ από τα πάνω (η εγκάθετη της σταζίτισσας Μέρκελ Φον Ντερ Λάιεν μαζί με την κύπρια επίτροπο υγείας Κυριακίδου) αλλά και απ’ τα κάτω (αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας των εγκεκριμένων εμβολίων) ο ρωσικός χιτλερικός ιμπεριαλισμός εξαπολύει την «αριστερή» του μεταμφίεση για να προωθήσει μια δήθεν λύση στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε. Η λύση που προτείνεται είναι η αγορά της πατέντας των εμβολίων από τα ευρωπαϊκά κράτη, που σε μια ΕΕ τόσο διαβρωμένη από τον άξονα Ρωσίας-Κίνας όσο είναι η σημερινή θα μπορούσε να ενισχύσει τις ανατολικές φαρμακευτικές εταιρίες στον ανταγωνισμό τους με τις δυτικές, ανταγωνισμό που συχνά παίρνει τη μορφή της βιομηχανικής κατασκοπίας. Ταυτόχρονα προτείνεται, έμμεσα πλην σαφώς από το ψευτοΚΚΕ και ανοιχτά και με έμφαση από τον ΣΥΡΙΖΑ η λύση της διαφοροποίησης των πηγών εμβολιασμού, δήθεν για την πληρέστερη και συντομότερη κάλυψη του πληθυσμού της ΕΕ, μια γραμμή που ευχαρίστως ακολουθεί και ο δήθεν δυτικόφιλος κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης. Αυτή η απαίτηση έχει σα στόχο να εγκριθεί από τη χώρα μας, όπως ήδη έκανε η Ουγγαρία του Ορμπάν, αλλά ακόμα περισσότερο από την ΕΕ το ρωσικό εμβόλιο Σπούτνικ αλλά και τα δυο κρατικά κινεζικά, τα οποία παράγονται με τη μέθοδο του ανθρώπινου αδενοϊού, με τις «κλασικές μεθόδους» όπως τις αποκαλεί προτείνοντάς τες ο Κουτσούμπας (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11049018) και όχι με τη μέθοδο mRNA με την οποία παράγονται τα εμβόλια των Pfizer-Modernaή του αδενοϊού πιθήκου, όπως αυτό της Οξφόρδης-Άστρα Ζένεκα. Όμως το πρόβλημα με αυτά τα εμβόλια δεν βρίσκεται στη σύνθεση και στον τρόπο δράσης τους. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι κανείς επιστημονικός φορέας στον κόσμο δεν μπορεί να βασίζεται στα αποτελέσματα των δοκιμών αυτών των εμβολίων από αυτές τις δύο χώρες, από την ώρα που σε αυτές είναι θαμμένη η επιστημονική διαφάνεια και ο έλεγχος των εμβολιαστικών πρωτοκόλλων στα ένοχα στεγανά της φασιστικής τους κρατικής εξουσίας. Πού και πώς μπορεί να ξέρει και να ελέγξει μια οποιαδήποτε τρίτη χώρα ποιοι άνθρωποι εμβολιάστηκαν πραγματικά στη Ρωσία και στην Κίνα και ποια είναι τα πραγματικά αποτελέσματα αυτών των εμβολιασμών; Τα εμβόλια αυτά μπορούν να γίνουν δεκτά από τους λαούς μόνο αν προηγούμενα κάποιες αστοδημοκρατικές χώρες τα έχουν δοκιμάσει και διαπιστώσουν ότι πληρούν τα δικά τους υγειονομικά πρωτόκολλα.
Μια τέτοια δημοκρατική χώρα είναι ακόμα η Βραζιλία παρόλο που έχει ακόμα πρωθυπουργό τον σε πτώση ακροδεξιό φιλοπουτινιστή Μπολσονάρο. Η Βραζιλία είχε εξαγγείλει ότι θα εμβολιάσει τον πληθυσμό της με το Σπούτνικ αλλά ανακοίνωσε ότι δεν το εγκρίνει γιατί δεν έχει ολοκληρώσει τις δοκιμές του της τρίτης φάσης. Από την άλλη η Βραζιλία είχε περάσει η ίδια σε εμβολιαστικές δοκιμές του κινέζικου κρατικού εμβόλιου της Sinovac που επίσης δόθηκε στον κινέζικο πληθυσμό αλλά και σε άλλες χώρες χωρίς να έχει ολοκληρώσει την τρίτη του φάση. Αυτό βρέθηκε στις δοκιμές της Βραζιλίας, αντί για το 78% αποδοτικότητας που είχαν δώσει αρχικά οι εκεί υγειονομικές αρχές στο 50,4% αργότερα όταν μαζεύτηκαν περισσότερα δεδομένα από τους εμβολιασμούς.
Εννοείται ότι όλα αυτά τα στοιχεία δεν πτοούν τη ντόπια ψευτοαριστερά που σπρώχνει τη χώρα μας αλλά και την ΕΕ στο να εισάγουν το ρώσικο εμβόλιο. Σε αυτό τους ενθαρρύνει και το δυτικό μονοπώλιο, που με την Άστρα Ζένεκα αποδέχτηκε την έρευνα για κοινό εμβόλιο με τους κατασκεαστές του Σπούτνικ, οπότε και οι ρωσόφιλοι της ηγεσίας της Κομισιόν ξεθάρρεψαν και ζητούν από τη Ρωσία να κάνει αίτηση έγκρισης του εμβολίου της. Η πρωτοφανής υγειονομική κρίση που περνάμε έχει επιτρέψει στην ψευτοαριστερά να αποκαλυφθεί όχι μόνο σαν μεγάλος υπονομευτής της πάλης με τον ιό, όχι μόνο σαν μεγάλος διαφθορέας του ελληνικού λαού και υπονομευτής της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας, όχι μόνο σαν πολιτικός και ιδεολογικός σύμμαχος της κλασικής φασιστικής ακροδεξιάς αλλά και σαν μεγάλος περιφερειακός προβοκάτορας και πλασιέ των ρωσικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων στην υπόλοιπη Ευρώπη.