"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ο «Ελλάκτωρ» προέκυψε στα 1999 από τη συγχώνευση του πρωταθλητή στις απευθείας κρατικές αναθέσεις έργων «Άκτωρα ΑΤΕ» συμφερόντων του ανατολικού κρατικό-ολιγάρχη Λ. Μπόμπολα και της «Ελληνικής Τεχνοδομικής ΑΕ». Τον Ιούλη του 2018 ο Μπόμπολας έχασε τον έλεγχο του ομίλου από τα αδέλφια Σάκη και Δημήτρη Καλλιτσάντση ιδιοκτητών των μετοχών της «Ελλ. Τεχνοδομικής», που είχαν και τους ουσιαστικότερους δεσμούς με τη βαλκανική και τη μεσανατολική αγορά, οι οποίοι έβαλαν μπροστά ένα σχέδιο για την εξυγίανσή του. Δύο χρόνια μετά όμως οι εκπρόσωποι του ανατολικού μονοπωλίου καταφέρνουν να περάσουν σε μια βάναυση, όχι μόνο οικονομικού αλλά κυρίως πολιτικού τύπου αντεπίθεση με σύμμαχό τους ένα ολλανδικό fund ονόματι ReggeborghInvest (που πίσω του βρίσκεται ο κατασκευαστικός κολοσσός VolkerWessels). Η δυνατότητα αυτής της επίθεσης δόθηκε στους ανατολικούς για έναν κύριο λόγο: Από την ώρα που οι Καλλιτσάντσηδες πήραν τον «Άκτωρα» δεν κέρδισαν ούτε έναν μειοδοτικό διαγωνισμό για κάποιο σημαντικό έργο του δημοσίου ή ιδιωτικό. Ήταν χαρακτηριστική η κίνηση του ρωσόδουλου Κ. Καραμανλή του ξάδελφου, που η πρώτη του πράξη μόλις έγινε υπουργός ήταν να ακυρώσει στο όνομα του λαού τη συμβατική υποχρέωση του κράτους να αυξήσει τα διόδια της Αττικής Οδού, ιδιοκτησίας «Ελλάκτωρα», από 2,80 σε 3,00 Ευρώ. Οι Καλλιτσάντσηδες όταν έπαιρναν τον «Άκτωρα» από τα χέρια του Μπόμπολα προφανώς δεν φαντάστηκαν ότι δεν υπήρχε κανένας «Άκτωρας» και καμιά λεόντεια ληστρική συμφωνία του με το κράτος χωρίς την υπερφυσική κρατικοολιγαρχική βδέλλα που λεγόταν Μπόμπολας. Αγόρασαν δηλαδή πληρώνοντας καθαρό χρυσάφι αντί για το σαλίγκαρο το καβούκι του. Τώρα αυτός σέρνοντας μαζί του και τα ίσως μελλοντικά νέα ολλανδικά θύματα ξαναμπήκε μαζί τους στο ίδιο καβούκι εκδιώκοντας τους Καλλιτσάντσηδες.
Όταν οι ρωσόδουλοι χτυπάνε μπαίνει σε κίνηση ολόκληρη η διακομματική κρεατομηχανή τους. Έτσι τον Ιούλη του 2020 ξεκίνησε και ένας κύκλος απεργιών στην «Ελλάκτωρ» με τη θερμή υποστήριξη του ψευτοΚΚΕ που πάντα λέει στους εργαζόμενους ένα πράγμα (Πανεπιστημονική Μηχανικών, Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, Συνδικάτο Οικοδόμων): Δεν μας νοιάζει γιατί γίνονται οι απολύσεις, δηλαδή δεν μας νοιάζει αν στόχος τους είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς για την αύξηση της υπεραξίας ή αν μας απολύουν επειδή δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, δηλαδή δεν υπάρχουν κεφάλαια και προϊόν για να παραχθεί, οπότε πρέπει να βρούμε αν τα αφεντικά μας απολύουν επειδή φάγανε τα κεφάλαια τους σε κάθε λογής χρηματιστηριακές ρεμούλες, οπότε ζητάμε ψηλές αποζημιώσεις απόλυσης, ή αν τους κάνουν βρώμικο πόλεμο άλλα κρατικά, πιο φασιστικά και πιο επιθετικά ιμπεριαλιστικά κεφάλαια, οπότε παίρνουμε θέση σε αυτόν τον πόλεμο και ζητάμε αποζημιώσεις και από το κράτος όταν απολυόμαστε. Όλα αυτά, λέει το ψευτοΚΚΕ, είναι προβλήματα της εργοδοσίας που ποτέ δεν ενδιαφέρουν τους μη προδότες ταξικούς εργάτες, γιατί κάθε μεγάλη εργοδοσία έχει στη μπάντα και μασουλάει αιώνια άπειρα συσσωρευμένα κεφάλαια. Έτσι το ψευτοΚΚΕ επικεφαλής όλων των μικροαστών αγοραίων «μαρξιστών» επιταχύνει το κλείσιμο των μισοτελειωμένων επιχειρήσεων ή τις υποχρεώνει να παραδοθούν στα ανατολικά αφεντικά του με όποια βλάβη χρειαστεί να γίνει στους ίδιους τους εργαζόμενους. Στη συγκεκριμένη πάντως περίπτωση όπως όλα δείχνουν, ο βασικός στόχος των κινητοποιήσεων ήταν η δημιουργία ενός κλίματος ευνοϊκού για την επίθεση του μπλοκ μεγαλομετόχων υπό την οικογένεια Μπόμπολα, μια επίθεση που εξαπολύθηκε αιφνιδιαστικά στα μέσα Σεπτέμβρη.
Στις 16/9 ανακοινώθηκε λοιπόν ότι η ReggeborghInvest«ήρθε σε συμφωνία για την απόκτηση πακέτου 26.882.023 μετοχών του ομίλου «Ελλάκτωρ», που αντιστοιχούν σε 12,5457%. Πρόκειται για ποσοστό που ανήκει στον κ. Λεωνίδα Μπόμπολα, πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του ομίλου.
Με βάση τη σχετική συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, το ολλανδικό fund έχει την προαίρεση (call option) να αποκτήσει το παραπάνω ποσοστό μετοχών οποιαδήποτε στιγμή κρίνει σκόπιμο. Η δυνατότητα αυτή ισχύει για έξι μήνες ή 180 ημέρες μετά τη 10η Σεπτεμβρίου, όταν και επιτεύχθηκε η εν λόγω συμφωνία. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό, αποκαλύφθηκε κι επίσημα ότι η Reggeborgh Invest ήταν τελικά ο «μυστηριώδης» αγοραστής ποσοστού της τάξεως του 4,8%, που είχε πωλήσει μέσω δύο ξεχωριστών συναλλαγών τον περυσινό Αύγουστο η Amber Capital. Μέχρι σήμερα, η Reggeborgh διαθέτει 10.647.870 κοινές μετά ψήφου ονομαστικές μετοχές. Αν σε αυτές προστεθούν και οι μετοχές του κ. Μπόμπολα, τότε ο ολλανδικός όμιλος θα βρεθεί με συνολικό ποσοστό 17,5% ή 37.529.893 μετοχές του ομίλου «Ελλάκτωρ».
Σε μια τέτοια περίπτωση, η Reggeborgh θα αποτελέσει τον δεύτερο ισχυρότερο πόλο στον όμιλο «Ελλάκτωρ», πίσω μόνο από τους αδελφούς Καλλιτσάντση (Αναστάσιο και Δημήτριο), οι οποίοι από κοινού ελέγχουν περίπου το 25% της εισηγμένης» (Καθημερινή, 17/9). Ο ολλανδικός όμιλος, ήδη από τα 2017 είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την είσοδό του στον «Ελλάκτωρα» αλλά χωρίς επιτυχία. Τώρα τα καταφέρνει και μάλιστα με πολύ φτηνό τίμημα, αγοράζοντας αρχικά ποσοστό από την AmberCapital, ένα επενδυτικό fund με έδρα το Λονδίνο που ίδρυσε ο λίβανο-αρμένιος επιχειρηματίας Τζ. Ουγουρλιάν, και ερχόμενος σε συμφωνία με τον Μπόμπολα για ενδεχόμενη αύξηση του ποσοστού. Στο μεταξύ η Reggeborgh είναι ο βασικός μέτοχος στον όμιλο «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ» που είναι ο κύριος ανταγωνιστής του «Ελλάκτωρα», ελέγχοντας το 30,2% πράγμα που κάνει αυτόματα αθέμιτη μια εξαγορά που δημιουργεί κατάσταση υπερμονοπωλίου στην ελληνική κατασκευαστική αγορά οπότε έπρεπε κράτος και Επιτροπή Ανταγωνισμού αμέσως να επέμβουν.
Στο μεταξύ καθώς πέφτει η μετοχή του «Ελλάκτωρα» βασικοί πιστωτές της, όπως το αμερικανικό fundFarallon, που δάνεισε κεφάλαια άνω των 50 εκ. ευρώ στους Καλλιτσάντσηδες για να απαλλαγούν από τον Μπόμπολα, προσπαθεί να απαλλαγεί από το βάρος.
Στις 3/12 η Reggeborgh, χωρίς να υποβάλλει κάποιο δικό της επιχειρηματικό πλάνο, απέστειλε εξώδικο στον «Ελλάκτωρα» ζητώντας τη σύγκλιση έκτακτης γενικής συνέλευσης για την εκλογή νέου διοικητικού συμβουλίου και επιτροπής ελέγχου καθώς και για τη διεξαγωγή διαχειριστικού ελέγχου, αν και σύμφωνα με κύκλους των Καλλιτσάντση αυτό το τελευταίο αίτημα είναι κάτι που δεν αφορά τη Γ.Σ. γιατί υπονοεί ότι έχουν γίνει παρατυπίες, κι αυτό είναι κάτι που μπορούν να το κρίνουν μόνο η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και η δικαιοσύνη. Να σημειωθεί ότι ενάντια στην κίνηση της Reggeborgh τάχτηκαν και 2 διεθνείς οίκοι εποπτείας εταιρικής διακυβέρνησης, οι ISS και GlassLewis. Ακόμα αναφύονται εδώ και άλλα ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού εκτός του ελέγχου που ασκεί ο ολλανδικός όμιλος στον κύριο ανταγωνιστή του «Ελλάκτωρα», όπως οι θέσεις που διατηρούσαν μέσα στο ΤΑΙΠΕΔ από τους προτεινόμενους για τη νέα διοίκησή του Ελλάκτωρα που πρότεινε η Reggeborgh. Ο ένας μάλιστα, Α. Ξενόφος, λίγες μέρες πριν από την πρότασή του ως υποψήφιου διευθύνοντος συμβούλου της Ελλάκτωρ «είχε καταθέσει στο Συμβούλιο Επικρατείας εναντίον της Ελλάκτωρ υποστηρίζοντας την απόφαση που είχε λάβει ως πρόεδρος ΤΑΙΠΕΔ, να επιτρέψει την κατάθεση προσφοράς μόνον από την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ στο έργο της Εγνατίας και να αποκλείσει τις άλλες κατασκευαστικές εταιρείες από το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο της χρονιάς»(https://www.mikrometoxos.gr/giati-oi-ollandoi-fernoyn-kykeona-provlimaton-ston-ellaktora/, 25/1/2021), αποκλείοντας όλες τις υπόλοιπες ενδιαφερόμενες. Εδώ φαίνεται πως το ΤΑΙΠΕΔ υπονόμευσε και σε έναν καίριο διαγωνισμό τον «Ελλάκτωρα» και τον απέκλεισε υπέρ του ανταγωνιστή του που τώρα καταπίνει τον «Ελλάκτωρα», ενώ το ηγετικό στέλεχος του κρατικού αυτού φορέα, του ΤΑΙΠΕΔ, δουλεύει τώρα για να φάει αυτόν τον «Ελλάκτωρα» ένα ξένο ιδιωτικό κεφάλαιο (που είχε πάρει μόνο του την εργολαβία της Εγνατίας) και αυτός να γίνει αντιπρόεδρος της φαγωμένης εταιρίας για λογαριασμό αυτού του ξένου ιδιωτικού κεφάλαιου!!! Και κανείς στον μεγάλο καθημερινό τύπο δεν τα κάνει θέμα όλα αυτά και κανείς δεν ανατριχιάζει. Και νάταν μόνο αυτό.
Το εξώδικο του ολλανδικού ομίλου φέρει την υπογραφή του Θεόδωρου Καψιμάλη, ο οποίος ανήκει στο δικηγορικό γραφείο του ΥΠΕΞ Δένδια! (https://www.euro2day.gr/news/enterprises/article/2054772/oi-theseis-kai-ta-opla-ton-monomahon-sthn-ellaktor.html, 4/12/2020). Το γραφείο του έλληνα υπουργού, δικηγόρου στο επάγγελμα, που έχει ανοιχτά σαν ύψιστο ίνδαλμα του τον πιο εξέχοντα έλληνα πράκτορα του τσάρου και πρώτο δικτάτορα της χώρας, τον Καποδίστρια, έχει σταθερό πελάτη του το ολλανδικό fund ενώ ο ίδιος συνδέεται με το συντοπίτη του και φίλο του Τσίπρα εργολάβο Τούμπουρο (κι αυτός συνδέεται με τη Reggeborgh μέσω της ολλανδικής Orbys), που προτάθηκε από τη Reggeborgh σαν «ανεξάρτητος» για να στελεχώσει τη διοίκηση του «Ελλάκτωρα» (Periodista.gr, 15/1). Το πόσο εγκεκριμένη από το διακομματικό πολιτικό καθεστώς ήταν η αρπακτική και παράνομη όπως όλα δείχνουν κίνηση των Μπόμπολα-Ολλανδών σε βάρος των αδελφών Καλλιτσάντση φαίνεται από τα πρόσωπα που πρότεινε η Reggeborgh για τη νέα διοίκηση του ομίλου (Γ. Μυλονωγιάννης, Α. Ξενόφος, Δ. Κονδύλης, Κ. Τούμπουρος, Α. Χατζηπέτρου). Απ’ αυτούς ο Γιώργος Μυλωνογιάννης, που προτάθηκε για πρόεδρος, τυχαίνει να είναι νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Μητσοτάκη (!!!) ενώ έχει υπάρξει πρόσφατα και νομικός σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ. Ο προτεινόμενος για την αντιπροεδρία Αριστείδης Ξενόφος έχει υπάρξει και διευθύνων σύμβουλος στο κρατικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ενώ ήταν και εκτελεστικός πρόεδρος του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ. Ο δε Δημήτριος Κονδύλης είναι μέλος του συμβουλίου της China Classification Society Mediterranean Committee, μιας επιτροπής με την οποία οι κινέζοι νεοαποικιοκράτες ασκούν έλεγχο πάνω στον εγχώριο εφοπλισμό (ypodomes.com, 22/12). Εδώ αποκαλύπτεται η συμπαιγνία ανατολικών και δυτικών μονοπωλιστών που οδηγεί σε νέα διοίκηση του «Ελλάκτωρα» στην οποία οι ανατολικοί έχουν τις διοικητικά και πολιτικά πιο καίριες θέσεις. Οι Ολλανδοί απλά θέλουν να συμμετέχουν στο ξεκοκάλισμα των 34 δις δημοσίων έργων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι η βασική λεία για την οποίο γίνεται όλη αυτή η φαγωμάρα. Οι ρωσόδουλοι και τα αφεντικά τους χρειάζονται τους δυτικούς κυρίως σαν πολιορκητικό κριό για να κατασπαράξουν απερίσπαστοι από ανταγωνιστές και από οποιονδήποτε έλεγχο το μεγαλύτερο κομμάτι της λείας.
Στις 15/12/2020 η Παγκόσμια Τράπεζα που έχει πρόεδρό της τον David Malpass, οικονομικό υπεύθυνο της εκλογικής εκστρατείας του Τραμπ και τοποθετημένο στην προεδρία της Τράπεζας από τον ίδιο τον Τραμπ, επιβάλει 15μηνο αποκλεισμό συμμετοχής σε έργα που χρηματοδοτούνται από αυτή. Ο λόγος ήταν η παραβίαση των κανόνων της τράπεζας από την προηγούμενη διοίκηση Μπόμπολα σε σχέση με ένα έργο βιολογικού καθαρισμού στην Κολομβία. Η διοίκηση Μπόμπολα «είχε επιδιώξει συμβιβασμό με αποδοχή των κατηγοριών που θα οδηγούσε την εταιρεία σε αποκλεισμό από οποιαδήποτε ανάληψη έργου που χρηματοδοτείται από την Παγκόσμια Τράπεζα, την EIB, την EBRD και IFC για τουλάχιστον 25 μήνες, δηλαδή, δε θα μπορούσε να λαμβάνει μέρος σε διαγωνισμούς. Κατά το διάστημα αυτό, η εταιρία πέτυχε να ενισχύσει σημαντικά το ανεκτέλεστο της υπογράφοντας νέες, σημαντικές συμβάσεις» (Capital, 22/12).
Και σα να μην έφταναν τα απανωτά χτυπήματα στους Καλλιτσάντσηδες από τους Μπόμπολα-Wessels, Μητσοτάκη-Δένδια-Τσίπρα και την Παγκόσμια τράπεζα, λίγο πριν από τη σύγκληση της επίμαχης συνέλευσης της 27/1, δεσμεύτηκαν και οι λογαριασμοί της «Ελλάκτωρ» εξαιτίας μιας παλιότερης δικαστικής διαμάχης της με την ιταλική Cimolai. Αυτή αφορούσε ένα έργο κατασκευής υπόστεγου στο αεροδρόμιο της Ντόχα που είχε αναλάβει μια κοινοπραξία με leader την Ελλάκτωρ και τη συμμετοχή επίσης της καταριανής AlDarwishEngineering, της Cimolai και της κυπριακής Cybarco. Το διαιτητικό δικαστήριο είχε επιδικάσει το Μάρτη του 2018 στην ιταλική εταιρία το ποσό των 3,5 εκ. ευρώ και η κοινοπραξία κατέβαλε περίπου τα 1,4 εκ. δολάρια απ’ αυτά. Το καλοκαίρι του 2020 η Cimolai κατάθεσε αίτηση για αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης ζητώντας «την είσπραξη του υπολοίπου των 2,1 εκ. ευρώ από το συνολικά επιδικασθέν ποσό μόνο από την Άκτωρ, παρά το γεγονός, ότι η οφειλή αφορά συνολικά στην προαναφερθείσα κοινοπραξία, στην οποία η Άκτωρ μετέχει με ποσοστό 36%» (NewMoney, 25/1). Τελικά στις 17/12 «έπειτα από διάφορες διαιτητικές αποφάσεις που μεσολάβησαν, έγινε δεκτή από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση που είχε καταθέσει η Cimolai, για αναγνώριση και εκτέλεση παλαιότερων αποφάσεων και κρίθηκαν εκτελεστές διαιτητικές αποφάσεις κατά της ΑΚΤΩΡ, για την είσπραξη ποσού €2.111.258,01» (Capital.gr, 25/1). Η ιταλική εταιρεία προχώρησε στη συντηρητική κατάσχεση του ποσού χαρακτηριστικά μόνο από την «ΑΚΤΩΡ» (!!!) στις 22/1.
Στο μεταξύ, τέλη Δεκέμβρη, ο ένας εκ των αδελφών, ο Δ. Καλλιτσάντσης, υποβάλλει παραίτηση από την αντιπροεδρία του δ.σ. μαζί με άλλα δύο μέλη (εκ των οποίων το ένα εκπροσωπεί τη Farallon) και κατηγορεί τον αδερφό του για καθυστερήσεις στην πορεία εξυγίανσης του ομίλου.
Για να αντισταθούν στην επέλαση των ανατολικών νεοαποικιοκρατών και των ευρωπαίων συμμάχων τους οι Καλλιτσάντσηδες συμμαχούν με δυο έλληνες εφοπλιστές με έδρα τη Φουτζέιρα των ΗΑΕ (και ιδιοκτήτες της Volton και του Αστέρα Τρίπολης) Δ. Μπάκο και Ι. Καϋμενάκη, οι οποίοι συμφώνησαν να αγοράσουν τις μετοχές της εταιρείας Pemanoaro που με την οποία έχουν τη συμμετοχή τους στην Ελλάκτωρ. Οι μετοχές αυτές ήταν ενεχυριασμένες στη Farallon. Αρχικά απέκτησαν μικρή στρατηγική συμμετοχή 5% (Invesco) και οψιόν αγοράς επιπλέον ποσοστού 18,3% (AKRONTRADE) από το μερίδιο των Καλλιτσάντση, και ενεργοποίησαν την οψιόν. Έτσι έφτασαν να κατέχουν πάνω από το 25% του «Ελλάκτωρα». Στο μεταξύ για να μπλοκάρουν τη Γ.Σ. της 27/1 και να μη γίνει αυτή προτού αποφανθεί για τη νομιμότητα των κινήσεων των ρωσο-ολλανδών η επιτροπή ανταγωνισμού, που έλπιζαν να μην είναι διαβρωμένη από το κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ, υπέβαλαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Όμως το στρατόπεδο Μπόμπολα-Ολλανδών, ήταν ισχυρότερο και παντού μέσα σε όλα τα πολιτικά και κρατικά γάγγλια της υπόθεσης. Οι Μπάκος-Καϋμενάκης διακρίνοντας προφανώς τους συσχετισμούς απέσυραν τα ασφαλιστικά μέτρα και στη γενική συνέλευση καταψήφισαν την πρόταση Καλλιτσάντση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 50 εκ. ευρώ (πέρασε με το 89,6% των μετόχων) και παρατάχθηκαν με τον κρατικά ευνοούμενο νικητή. Ετσι πέρασε η πρόταση για ανάκληση του διοικητικού συμβουλίου από το 61,1% των μετόχων και διορίστηκε η προτεινόμενη από τους Ολλανδούς κρατική ιντριγκαδόρικη 5άδα.
Έτσι συντελέστηκε η υφαρπαγή της τελευταίας πολύ μεγάλης κατασκευαστικής εταιρίας του ντόπιου κεφάλαιου από τους ανατολικούς νεοαποικιοκράτες με τη βοήθεια των δυτικών μονοπωλιστών χάρη στους νεοταγματασφαλίτες που κυβερνάνε τη χώρα για λογαριασμό των νεοχιτλερικών και χάρη στις διεθνείς διασυνδέσεις των τελευταίων. Το κύριο βάρος του αγώνα για την ανεξαρτησία και την οικονομική σωτηρία της χώρας πέφτει στο βιομηχανικό προλεταριάτο και τις δημοκρατικές μάζες που θα μπορέσουν να το σηκώσουν μόνο όταν οι ιντριγκαδόροι βγουν στο ξέφωτο για να χτυπήσουν απ ευθείας τον ίδιο το λαό και όχι έμμεσα κυρίως μέσα από το χτύπημα των τμημάτων της αστικής τάξης που τους αντιστέκονται όπως συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια.