Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

  • Βρίσκεστε εδώ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΑΜΦΙΠΟΛΗ: ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

ΑΜΦΙΠΟΛΗ: ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
  Τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες οι έλ­λη­νες τη­λε­θε­α­τές, αλ­λά και οι α­πλοί α­να­γνώ­στες των ε­φη­με­ρί­δων, γί­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά δέ­κτες ε­νός κα­ται­γι­στικού μπα­ράζ α­πό ρε­πορ­τάζ και δη­μο­σιεύ­μα­τα που α­φο­ρούν στα ευ­ρή­μα­τα των αρχαιο­λό­γων στην Αμ­φί­πο­λη.  Έ­χουν κα­τα­ντή­σει πια συ­νηθισμέ­νο φαι­νό­μενο οι βα­ρύ­γδου­ποι τί­τλοι και οι ρη­το­ρι­κές με­γα­λο­στο­μί­ες για έ­να ζή­τη­μα στο ο­ποί­ο οι α­λη­θι­νοί ε­πι­στή­μο­νες και οι λά­τρεις της αρ­χαί­ας τέ­χνης και της αρ­χαιο­λο­γί­ας θα τη­ρού­σαν αι­δή­μο­να σι­γή, α­ντί για α­με­τρο­έ­πεια,
του­λά­χιστον μέ­χρι να στα­θεί δυ­νατό να ε­ξα­χθούν στοι­χειω­δώς α­σφα­λή συ­μπε­ρά­σματα  για τα αρ­χαιο­λο­γι­κά ευ­ρή­μα­τα. Κι αυ­τό θα μπο­ρού­σε να συμ­βεί μό­νο α­φού ολο­κλη­ρω­θεί το έρ­γο της α­να­σκα­φής κι ό­χι τώ­ρα, που δεν ξέ­ρου­με α­κό­μη τι άλ­λο μπο­ρεί να βγά­λει στην ε­πι­φά­νεια η αρ­χαιο­λο­γι­κή σκα­πά­νη.
Το έ­ναυ­σμα για τον κα­θη­με­ρι­νό αυ­τό βομ­βαρ­δι­σμό τον έ­δω­σε ο ί­διος ο πρω­θυ­πουρ­γός στη διάρ­κεια ε­πί­σκε­ψής του στο χώ­ρο των α­να­σκα­φών. Μετά α­πό “ξε­νά­γη­ση” και ε­νη­μέ­ρω­ση που του έ­κα­νε η υ­πεύ­θυ­νη της α­να­σκα­φής Πε­ριστέ­ρη, άρ­χι­σε μπρο­στά σε ό­λα τα κα­νά­λια να μι­λά­ει για θη­σαυ­ρούς και εκ­πλή­ξεις που κρύ­βει η μα­κε­δο­νι­κή γη, να πε­ρι­γρά­φει με ό­ρους που άρ­μο­ζαν σε πτυ­χιού­χο αρ­χαιο­λό­γο τα μέ­χρι τό­τε γνω­στά ευ­ρή­μα­τα -μια δου­λειά που κα­νο­νικά έ­πρε­πε να την κά­νει η υ­πεύ­θυ­νη της α­να­σκα­φής αρ­χαιο­λο­γι­κή ο­μά­δα- και, γε­νι­κά, να δίνει στο ό­λο θέ­μα θριαμ­βι­κές δια­στά­σεις, λες και ό­λο το έ­θνος έ­πρε­πε να αι­σθά­νε­ται συ­γκλο­νι­σμέ­νο α­πό τα ευ­ρή­μα­τα. Α­πό τό­τε και σε καθη­με­ρι­νή πια βά­ση κα­νά­λια κι ε­φη­με­ρί­δες θε­ω­ρούν υ­πο­χρέ­ω­σή τους να βγά­ζουν πολ­λές φο­ρές ρε­πορ­τάζ α­πό ε­πι­τό­πιους α­ντα­πο­κρι­τές κι α­πεσταλ­μέ­νους, οι ο­ποί­οι με ύ­φος δέ­κα πρω­το­κλα­σά­των αρ­χαιο­λό­γων μα­ζί θε­ω­ρούν κι αυ­τοί υ­πο­χρέ­ω­σή τους να ε­νη­με­ρώ­νουν το φι­λο­θε­ά­μον κοι­νό για την πα­ρα­μι­κρή λεπτο­μέ­ρεια και για τα ευ­ρή­μα­τα που έρ­χο­νται στο φως. Ο ρη­το­ρι­κός στόμ­φος έχει γί­νει πια πε­ζό­τη­τα και κοινο­τυ­πί­α και τα ε­πί­θε­τα έ­χουν πε­ρισ­σέ­ψει: ο τη­λε­θε­α­τής πρέ­πει ντε και κα­λά να αι­σθά­νε­ται κα­θη­με­ρι­νά “συ­γκλο­νι­σμένος” α­πό τη σπου­δαιό­τη­τα των ευ­ρη­μά­των και, βέ­βαια, ε­θνι­κά υ­πε­ρή­φα­νος που αυ­τά α­να­κα­λύ­φθη­καν στα ά­για ελ­λη­νι­κά χώ­μα­τα.
Κι αν κά­ποιες μέ­ρες δεν έ­χουν να πουν κά­τι που να “συ­γκλο­νί­σει”, ακρι­βώς για­τί η αρ­χαιο­λο­γι­κή σκα­πά­νη δεν μπο­ρεί να α­κο­λου­θεί τους δι­κούς τους κα­ται­γι­στι­κούς ρυθ­μούς και να βρί­σκει κά­θε μέ­ρα κά­τι και­νού­ριο και συ­νά­μα συ­ντα­ρα­κτι­κό, μην τα­ρά­ζε­στε: οι συ­νε­χείς ε­πα­να­λή­ψεις θα μπο­λιάσουν το υ­πο­συ­νεί­δη­το και του πιο ά­σχε­του με την αρ­χαιο­λο­γί­α τη­λε­θε­α­τή με την α­ντί­λη­ψη της “μο­να­δι­κό­τη­τας” του ελ­λη­νι­κού έ­θνους, το ο­ποί­ο α­κό­μη και σή­με­ρα βγά­ζει στο φως του ή­λιου α­ρι­στουρ­γή­μα­τα στα ο­ποί­α πρέ­πει να υπο­κλί­νε­ται ό­λη η αν­θρω­πό­τη­τα.
Οι λέ­ξεις ε­δώ έ­χουν χά­σει πια το νό­η­μά τους.
Ας θυ­μη­θού­με, για πα­ρά­δειγ­μα, με πό­ση συ­γκί­νη­ση και δέ­ος οι τη­λε­οπτι­κοί α­στέ­ρες του ρε­πορ­τάζ μι­λού­σαν για τις λε­πτο­μέ­ρειες με τις ο­ποί­ες ο ά­γνω­στος αρ­χαί­ος γλύ­πτης έ­χει α­πο­δώ­σει τις πα­τού­σες και τα α­κρο­δά­χτυλα των Κα­ρυά­τι­δων!
Με­γά­λο ό­μως μέ­ρος της ευ­θύ­νης φέ­ρει και η υ­πεύ­θυ­νη της α­να­σκα­φής, που παίρ­νει κι αυ­τή μέ­ρος στο κα­θη­με­ρι­νό σό­ου ό­χι μό­νο δί­νο­ντας φω­το­γρα­φί­ες και λε­πτο­μέ­ρειες α­πό την α­να­σκα­φή, αλ­λά και κα­τα­κε­ραυ­νώ­νο­ντας ό­σους συ­να­δέλ­φους της κά­νουν το μέ­γα σφάλ­μα να την κρι­τι­κά­ρουν για την ανάρ­μο­στη για αρ­χαιο­λό­γο συ­μπε­ρι­φο­ρά της και να εκ­φρά­ζουν γνώ­μη δια­φο­ρετι­κή α­πό τη δι­κή της για ε­ξει­δι­κευ­μέ­να ζη­τή­μα­τα, ό­πως για το χα­ρα­κτή­ρα του μνη­μεί­ου, για την α­κρι­βή χρο­νο­λό­γη­σή του κ.ά.
Ί­σως θυ­μά­ται ο α­να­γνώ­στης μας πως α­πό την αρ­χή της α­να­σκα­φής αυτή εί­χε δη­λώ­σει ό­τι πρό­κει­ται για α­σύ­λη­το τα­φι­κό μνη­μεί­ο. Κα­τα­λα­βαί­νουμε, βέ­βαια, τον πό­θο του αρ­χαιο­λό­γου να α­να­κα­λύ­ψει έ­ναν α­σύ­λη­το τά­φο τέ­τοιου με­γέ­θους και να α­φή­σει το ό­νο­μά του α­νε­ξί­τη­λο στο διά­βα των αιώ­νων, να γί­νει ο νέ­ος Αν­δρό­νι­κος, τέ­λος πά­ντων! Αλ­λά οι αρ­χαί­οι Έλ­λη­νες έ­λε­γαν κάτι σο­φό: “Μή προ­τρε­χέ­τω η γλώττα της δια­νοί­ας”. Σε α­πλά ελ­λη­νι­κά: πρώ­τα να σκέφτε­σαι και με­τά να μι­λάς. Το Βα­τερ­λό της αρ­χαιο­λό­γου μας ήρ­θε το τε­λευ­ταί­ο δε­κα­ήμε­ρο του Ο­χτώ­βρη, ό­ταν βρέ­θη­κε το κε­φά­λι της μιας Σφίγ­γας 14 ο­λό­κλη­ρα μέ­τρα μα­κριά α­πό τον κορ­μό του α­γάλ­μα­τος, λες και εί­χε βγά­λει πό­δια και περ­πά­τη­σε. Άλ­λω­στε, τα ση­μά­δια της σύ­λη­σης ή­ταν α­πό την αρ­χή πολ­λά, ό­πως η α­νε­ξή­γη­τη πα­ρά­χω­ση του μνη­μεί­ου με άμ­μο ή η α­φαί­ρε­ση λί­θων α­πό τους τοίχους, ώστε να μπει κά­ποιος στον ε­πό­με­νο θά­λα­μο κτλ.
Και, μια που κά­να­με λό­γο για τον Αν­δρό­νι­κο, η δια­φο­ρά του ε­πι­στή­μονα α­πό τον δη­μα­γω­γό,  κυ­νη­γό της δη­μο­σιό­τη­τας εί­ναι εμ­φα­νής. Ε­κεί­νος εί­χε βρει κά­τι που ό­ντως ή­ταν για την ε­πο­χή του συ­γκλο­νι­στι­κό, ά­σχε­τα αν αυ­τό έ­γι­νε α­ντι­κεί­με­νο ε­θνι­κι­στι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης α­πό τους σχε­τι­κούς κύκλους λό­γω  της πα­νε­θνι­κής υ­στε­ρί­ας σε ε­κεί­νη φά­σης του Μα­κε­δο­νι­κού. Πα­ρόλ’ αυ­τά δε βγή­κε με τυ­μπα­νο­κρου­σί­ες στον Τύ­πο να κα­μα­ρώ­νει σα γύ­φτι­κο σκεπάρ­νι δί­πλα στα ευ­ρή­μα­τα και στον πρω­θυ­πουρ­γό, αλ­λά με με­θο­δι­κό­τη­τα και υ­πο­μο­νή πε­ρί­μενε πρώ­τα να ο­λο­κλη­ρω­θεί η α­να­σκα­φή και με­τά βγή­κε να κάνει τις σχε­τι­κές α­να­κοι­νώ­σεις. Αλ­λά και ο Κα­ρα­μαν­λής ο Α πα­ρό­λο που ε­νη­μερω­νό­ταν τα­κτι­κά α­πό τον Αν­δρό­νι­κο για την πρό­ο­δο των α­να­σκα­φών, ου­δέ­πο­τε βγή­κε μπρο­στά στα κα­νά­λια να παί­ξει τον αρ­χαιο­λό­γο, ό­πως έ­κα­νε στις μέρες μας ο Σα­μα­ράς.
O tempora o mores, που έ­λε­γαν κι οι Λα­τί­νοι. Ση­μά­δια της με­γά­λης πα­ρακ­μής και του α­διέ­ξο­δου.
Για­τί ό­μως γί­νο­νται όλ’ αυ­τά και μά­λι­στα με τό­σο θο­ρυ­βώ­δη τρό­πο;
Ζού­με μέ­ρες “ε­ξό­δου α­πό το μνη­μό­νιο”, ό­πως α­ρέ­σκε­ται να λέ­ει η κυβέρ­νη­ση. “Αύ­ριο ερ­χό­μα­στε ε­μείς, ε­μείς θα σκί­σου­με τα μνη­μό­νια”, βρο­ντοφω­νά­ζει η α­ντι­πο­λί­τευ­ση. Και την ώ­ρα που σύσ­σω­μο το έ­θνος ελ­πί­ζει ό­τι θα βγει η χώ­ρα α­πό τα μνη­μό­νια, και οι  η­γέ­τες του έρ­χο­νται να το εξα­πα­τή­σουν και να του ε­τοι­μά­σουν χει­ρό­τε­ρη ζω­ή για να εκ­βιά­ζουν την Ευ­ρώ­πη για να την υ­πο­χρε­ώ­σουν μες την κρί­ση της να κου­βα­λά­ει έ­να πτώ­μα,  τι θα ή­ταν κα­λύ­τερο δυ­να­μω­τι­κό για το λα­ό και “ε­πι­χεί­ρη­μα” α­πό τη συ­ντα­ρα­κτι­κή α­να­κά­λυ­ψη και α­πο­κά­λυ­ψη του τύμ­βου Κα­στά στην Αμ­φί­πο­λη;
Έ­τσι, άλ­λω­στε, ε­ξη­γεί­ται και η ε­λέ­ω Α­λα­μου­ντίν και Κλού­νε­ϊ α­να­νεω­μέ­νη ε­πί­θε­ση στην Αγ­γλί­α για τα ελ­γί­νεια γλυ­πτά του Παρ­θε­νώ­να. Ό­λα τα όπλα στο τρα­πέ­ζι στο βω­μό της (ρω­σι­κής έ­μπνευ­σης) α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κής ε­πί­θε­σης. Ό­λοι οι Ευ­ρω­παί­οι πρέ­πει να τεί­νουν ευ­λα­βι­κά το γό­νυ στα ευ­ρή­μα­τα της Αμ­φί­πο­λης!
Υ­πάρ­χει ό­μως κι άλ­λο ένα ω­ραί­ο ρη­τό: “Μω­ραί­νει Κύ­ριος ον βού­λε­ται απο­λέ­σαι”…
Εθνορατσισμός
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ Μενίδι: Πιο επικίνδυνος από τις σφαίρες των συμμοριών ο αντιΡομά ρατσισμός - Η δημοκρατική αντιφασιστική οργάνωση του λαού προϋπόθεση για να συντριβούν αστυνομικά οι εγκληματικές συμμορίες στους καταυλισμούς »
επιστροφή στην κορυφή