"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Πολλοί άνθρωποι με πατριωτικά και δημοκρατικά αισθήματα και διαθέσεις, συνήθως καταβασανισμένοι από τη χρεοκοπία και την καταστροφή, εναποθέτουν ελπίδες για μια μερική καλυτέρευση της ζωής τους σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δε το κάνουν γενικά γιατί εκτιμάνε τα στελέχη ή την πολιτική φερεγγυότητα του,
αλλά επειδή βλέπουνε το μαρασμό, την πείνα και τη μαυρίλα που έχει σκεπάσει τη χώρα κύρια ως ευθύνη των πράγματι άθλιων απέναντι στο λαό, αλλά κάπως στοιχειώδικα αστοδημοκρατικών κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (τα οποία, το πρώτο από το 1997 και το δεύτερο από την ίδρυσή του, είχαν βέβαια ρωσόδουλους κρυφοφασίστες ηγέτες).
Αυτή τη θεωρία την έχουν ενισχύσει και τα δύο αυτά κόμματα και η μάζα των στελεχών τους, που απόφευγαν επί δεκαετίες να χτυπήσουν τη βάση των θεωριών με τις οποίες τάιζε τις μάζες η ψευτοαριστερά, με πυρήνα το ψευτοΚΚΕ, καθώς και τις παραφυάδες - διασπάσεις του τελευταίου, μία από τις οποίες είναι και ο κυβερνητικός πλέον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι θεωρίες έγιναν εθνική “αλήθεια” και οδήγησαν σε ιδεολογική ηγεμονία φασιστών και σοσιαλφασιστών σε ό,τι αφορά τα αίτια της κρίσης και της χρεοκοπίας.
Πολλοί λοιπόν από αυτούς τους ανθρώπους θεωρούν ότι, στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί ανακόλουθος με τις υποσχέσεις του ή μια άθλια συνέχεια των μέχρι σήμερα κυβερνητικών κομμάτων, θα αποχωρήσει ήσυχα ήσυχα κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή, όπως αυτή θα εκφραστεί με την ψήφο στις επόμενες - από την άνοδό του στην κυβέρνηση - εκλογές.
Οι σοσιαλφασίστες δεν έρχονται για να φύγουν
“Κούνια που σας κούναγε”, λέει ο λαός και στη συγκεκριμένη περίπτωση η φράση ταιριάζει γάντι. Κι αυτό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα της αστικής δημοκρατίας, όπως αυτή γεννήθηκε στην Ελλάδα μέσα από τους αντιμοναρχοφασιστικούς και αντι-χουντικούς αγώνες, με κορυφαία εκδήλωση τους, λίγο πριν τη μεταπολίτευση, το Πολυτεχνείο του ’73.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί των χειρότερων, πιο αριβιστικών και πιο αστικά φιλόδοξων στελεχών του ψευτοΚΚΕ, της περιόδου 1956-1991. Είναι δηλαδή παιδί αυτών που διάλυσαν το πραγματικό ΚΚΕ και υπονόμευσαν τόσο τους αντιμοναρχοφασιστικούς αγώνες του 1956-1967, παραδίνοντας το λαό πολιτικά άοπλο στη μανία του αντικομμουνιστικού φασισμού των χουντικών, ενώ υπονόμεψαν και την ίδια την αντιχουντική πάλη, με τη γραμμή τους για “οικουμενική κυβέρνηση” χωρίς πτώση της χούντας και την προσπάθειά τους να σπάσουν και να ποδηγετήσουν - στη συνέχεια - την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
Είναι τα στελέχη εκείνα του ψευτοΚΚΕ (και τα χειρότερα πολιτικά παιδιά τους) που δεν άφησαν φιλορώσικη διχτατορία σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική που να μη τη λιβανίσουν, “σοβιετό”-φιλο βασανιστή, χαφιέ και δολοφόνο που να μην τον αθωώσουν, ρώσικη κατοχή που να μη τη δικαιολογήσουν (βλ. Τσεχοσλοβακία, Αφγανιστάν).
Οι άνθρωποι αυτοί, ανερχόμενοι στην εξουσία, με μόνο πολιτικό κεφάλαιο την εύνοια των παλιών και “αιώνιων” αφεντικών τους, των Ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών, δεν έρχονται για να κάνουν μια απλή “αλλαγή φρουράς” με τους γενικούς γραμματείς τους στα υπουργεία και τους διοικητές τους σε δημόσιους οργανισμούς, όπως έκαναν πάντα, ακόμη και σε εποχές μεγάλης όξυνσης ανάμεσά τους, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση.
Το “νέο” ρώσικο κράτος
Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να δυναμώσει στρατηγικά ένα πράγματι σάπιο και ξενόδουλο από γεννησιμιού του ελληνικό αστικό κράτος ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΞΙΑ, για έναν απλό λόγο: γιατί η σημερινή στελέχωση αυτού του κράτους είναι στην κύρια πλευρά της σε κάποιο βαθμό “εθνική”, εννοώντας το “εθνική” μέσα πάντα στα πλαίσια της γενικά ξενόδουλης ελληνικής αστικής τάξης, δηλαδή στον κύριο όγκο της αποτελείται από γενικά όχι μαχητικούς εχθρούς της οικονομικής ανάπτυξης, της Ευρώπης και της αστικής μισο-δημοκρατίας, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από τους χώρους των πάλαι ποτέ κυρίαρχων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν είναι καθόλου καθαροί και άσπιλοι, αλλά έχουν λειτουργήσει σαν παράσιτα πάνω στο σώμα της κοινωνίας, έχουν σταθεί με περιφρόνηση και υπεροψία απέναντι στο λαό και τον έχουν βασανίσει. Σε ένα μετρίως αστο- δημοκρατικό κράτος ενάντια σε πολλούς από αυτούς θα είχαν παρθεί διοικητικά μέτρα και ξήλωμα.
Αντίθετα, η απόλυτη παράδοση της χώρας στο ρωσοκινέζικο άξονα και η πλήρης αποσάθρωση της παραγωγής της, η οποία είναι προϋπόθεση γι’ αυτή την παράδοση, χρειάζεται διχτατορία και εκβιασμό, ύποπτα κνίτικα πραξικοπήματα από τα πάνω, αν όχι ανοιχτά, τουλάχιστον υπόκωφα αλλά εμφατικά, ώστε και η μισοδημοκρατική Ε.Ε. να καθησυχάζεται και η “δουλειά” να γίνεται.
Οι μέρες που ο λαός θ’ αρχίσει να ψυχανεμίζεται ότι στο σβέρκο κάθισαν τύποι απείρως χειρότεροι από κείνους που - σε μεγάλο βαθμό δίκαια - μίσησε δεν είναι μακριά, μιας και οι κνίτες του ΣΥΡΙΖΑ μόνο πείνα, γλοιώδη υποτέλεια και πούλημα της χώρας και του λαού στο χειρότερο ιμπεριαλισμό (εκείνο των Ρώσων, αλλά και των Κινέζων συμμάχων τους) θέλουν και μπορούν να εφαρμόσουν.
Όμως τότε και η πραγματική Αριστερά, αυθόρμητη στη βάση και συνειδητή (η τελευταία με καθοδηγητικό πυρήνα της την ΟΑΚΚΕ) θα έχει δυναμώσει και θα φωνάζει την αλήθεια, αλλά και οι πλατείς πατριώτες και δημοκράτες θα θέλουνε να κουτρουβαλήσουνε τα παιδιά του Φλωράκη που ντυθήκανε “κυβερνητική Αριστερά” από την εξουσία.
Τότε όμως οι ΣΔΟΕ, οι αστυνομίες, τα δικαστήρια, σε ένα βαθμό ο στρατός, γενικά τα νευρικά γάγγλια του κράτους θα έχουν καταληφθεί από μια ετερόκλιτη στη μορφή, αλλά εύκολα εξηγήσιμη στην ουσία βρώμικη συμμαχία: οι χειρότεροι απόγονοι των ταγματαλητών και των χιτών, οι χουντικοί και οι φασίστες μέσα από τον “παλιό” κρατικό μηχανισμό θα ‘χουνε γεμίσει μαζί με τους κνίτες του ΣΥΡΙΖΑ (και μάλιστα υπό την ηγεσία των δεύτερων) όλες τις νευραλγικές θέσεις και θα ‘χουνε φτιάξει το εκτρωματικό μέτωπο της ρουφιανιάς, της απάτης, του φόβου και του εκβιασμού απέναντι σε κάθε τίμιο λαϊκό άνθρωπο ή και αστό, ο οποίος δε θα τους κάνει τα χατίρια και δε θα σκύβει μπροστά σ’ αυτούς και στα αφεντικά τους.
Οι συριζαίοι, δηλαδή οι κυβερνητικοί κνίτες, παρέα με τα σταυραδέρφια τους του ψευτοΚΚΕ, θα έχουν πια ελέγξει για τα καλά, μέσω της κρατικής επικυριαρχίας πάνω στις τράπεζες, τη ροή των δανείων σε επιχειρήσεις και θα την ανοίγουν κατά το δοκούν, ανάλογα με το ποιον μικρό, μεσαίο ή και μεγάλο αστό θέλουν να προσεταιριστούν ή να εξοντώσουν.
Θα κάνουν το δίχως άλλο τα σκάνδαλα απολύτως κυρίαρχα στην πολιτική ζωή του τόπου. Και δε μιλάμε φυσικά για τα πραγματικά μεγαλύτερα σκάνδαλα, αυτά των ολιγαρχών που έχει φτιάξει στη χώρα μας η Ρωσία, τύπου Κόκκαλη, Μπόμπολα, Γερμανού, Βγενόπουλου, Μυτιληναίου, Κοπελούζου κλπ. Αυτοί είναι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ και αυτούς δεν πρόκειται να τους αγγίξει κανείς, όπως δε τους άγγιξε κανείς υπό τις ρωσόδουλες κυβερνητικές ηγεσίες Α. Παπανδρέου, Σημίτη, Κ. Καραμανλή του ανιψιού, Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά.
Στα υπαρκτά ή και ανύπαρκτα σκάνδαλα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα “ταράζει στη νομιμότητα” (εννοεί τη σοσιαλφασιστική “νομιμότητα”) τους παλιούς, ευρωπαιόφιλους ή εθνικιστές αστούς, θα εξοντώνονται όσοι άμεσα ή έμμεσα θα στέκονται αντίπαλοι στην αποικιακή καταστροφή - βομβαρδισμό της παραγωγικής βάσης της χώρας και στην πλήρη υποταγή στη νεοτσαρική - νεοχιτλερική Ρωσία και στους φίλους της.
Ο δε απλός λαός θα μαρτυρήσει, καθώς οι χειρότεροι μικροαστοί και οι πιο διεφθαρμένοι, οι πιο τραμπούκοι παλιοί κνίτες ενωμένοι με το χειρότερο και πιο διεφθαρμένο συνδικαλιστικό ΠΑΣΟΚ που σήμερα έχει γίνει ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους κνίτικα “ριζοσπαστικοποιημένους” εθνικο-φασίστες τύπου Καμμένου - ΑΝΕΛ ή όπως αλλιώς θα λέγονται, θα γίνουν “τα αυτιά και τα μάτια” του σοσιαλφασισμού στη γειτονιά, στο γραφείο, στο σχολειό, σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα.
Κράτος του φιλοναζισμού και του εκβιασμού του λαού
Χώρια οι χρυσαυγίτες, που σήμερα έχουνε για βασικό πολιτικό “δικηγόρο” τους το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Μπελαντή, ο οποίος με απανωτά άρθρα τονίζει πόσο ζήτημα αρχής είναι να παραμείνουνε νόμιμοι οι ναζί ως οργάνωση και να δικαστούν μόνο μεμονωμένα και κατά μόνας για ποινικά αδικήματα τα μέλη της συμμορίας, χωρίς καμία αναγνώριση συλλογικής ευθύνης στην ηγεσία της για τη ρατσιστική βία.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πόση ελευθερία κινήσεων θα έχουν οι χιτλερικοί μέσα στο “νέο” συριζαϊκό κράτος και πόσης ασυλίας θα απολαμβάνουν, όταν θα ταυτίζονται με τους κυβερνητικούς σοσιαλφασίστες στο γεωπολιτικό προσανατολισμό προς ανατολάς και στο ξεπούλημα της χώρας, κομμάτι - κομμάτι, στο ρώσικο κρατικομονοπωλιακό κεφάλαιο.
Ήδη τα τρένα και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης φαίνεται να καταλήγουν σε ρώσικα κρατικά χέρια, όπως το λιμάνι του Πειραιά κατέληξε σε κρατικά κινέζικά. Ο “συνδικαλισμός” μέσα στην ΚΟΣΚΟ, όπου οι ναζί είναι αρχηγοί (δηλαδή αρχιρουφιάνοι της εργοδοσίας), μαζί με τους κνιτοσυριζαίους που τους κάνουν πλάτες, είναι ένα ενδεικτικό προμήνυμα για το πόσο ανοιχτές φαιο-”κόκκινες” ενότητες πρέπει να αναμένουμε με την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλίμονο σε όποιον δεν θα είναι “δικός τους”, δηλαδή χαφιές ή έστω υποταχτικός τους. Οι κνιτοσυριζαίοι δε θα μπορούν βέβαια να του κάνουν σε απόλυτο βαθμό ό,τι έκαναν οι σύντροφοί τους στην Ανατολική Γερμανία, μετά το 1960, οδηγώντας πολλούς αντιπάλους του σοσιαλφασιστικού καθεστώτος στην κοινωνική απομόνωση, στην περιθωριοποίηση, στα κρατητήρια της Στάζι και πολλούς στην αυτοκτονία. Και τούτο γιατί η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη για τις ανάγκες του ρώσικου εισοδισμού να είναι μέσα στην ΕΕ.
Ειδικά όμως σε μια χώρα ρημαγμένη από την κρίση - που οι ίδιοι οι κνιτοσυριζαίοι κι οι φίλοι τους στις κυβερνήσεις προκάλεσαν και όξυναν, το ποιος κρατάει τα κλειδιά του κράτους στο ασφαλιστικό ταμείο, στον ΟΑΕΔ, στην εφορία, στην μισοκρατικοποιημένη τράπεζα, στο νοσοκομείο, στην εκπαίδευση, στους μηχανισμούς καταστολής είναι πολλές φορές μεταφορικά ή και κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου. Και οι σοσιαλφασίστες έχουνε δείξει πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν με όποιον αμφισβητεί ή ακόμα χειρότερα αποκαλύπτει την ποιότητα του ψευτοσοσιαλισμού τους, που είναι παρασιτικός, αποικιακός καπιταλισμός του αισχίστου είδους.
Αριστεροί, επαναστάτες, δημοκράτες εργάτες, προοδευτικοί αντιφασίστες και αντιιμπεριαλιστές φοιτητές, λαϊκοί άνθρωποι έχουν γευτεί τον κνίτικο ανοιχτό τραμπουκισμό από το ’74 κι εδώ, αλλά και την ύπουλη, συνασπισμαίικη σαπίλα σε δήμους, σχολεία, γειτονιές και συνδικάτα, όπου ο πρώην ΣΥΝ και νυν ΣΥΡΙΖΑ είχε εξουσία, παρέα με το ΠΑΣΟΚ ή μοναχός του, εδώ και 25 χρόνια (από το 1989 που τον έφτιαξε ο Φλωράκης - Κύρκος για να τον κάνει κυβερνητικό κόμμα στη θέση του ΠΑΣΟΚ).
Μια εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει βέβαια τα μάτια σε πολλούς δημοκρατικούς ανθρώπους στην Ευρώπη, που θα δουν, πέρα από τα φαινόμενα που περιγράψαμε παραπάνω, τι θα πει μια ανοιχτή εξουσία των ξεσκολισμένων φίλων των Ρώσων διαμελιστών της Ουκρανίας και των ισλαμοναζιστών της Χαμάς σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
Η αστική τάξη δε μπορεί να ηγηθεί της αντίστασης
Οι ΝΔ και τα ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατικές Παρατάξεις, αλλά και τα “Ποτάμια” της απάτης και του κρυφοσυριζαϊσμού, δηλαδή της ύπουλης λογικής “ρώσικη γραμμή με ευρωπαϊκή φασάδα” που διαπνέει τις ηγεσίες τους δεν μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα στην πλημμυρίδα του σοσιαλφασισμού, που προελαύνει προς την εξουσία, τάχα σα “λαός κατά της νεοφιλελεύθερης πείνας”. Από την άλλη αυτοί έχουν το κακό ότι μπορούν πιο εύκολα από όσο ο ΣΥΡΙΖΑ να εξαπατούν την ΕΕ ότι η Ελλάδα σαν πολιτικό σύστημα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα και όχι μια Κριμαία μέσα στην καρδιά της ΕΕ.
Το ίδιο δεν αποτελούν λύση οι μειοψηφικοί και ασθενικοί φιλελεύθεροι (όσοι δεν έχουν υποταχθεί στον καθεστωτικό φιλορώσο Σταύρο Θεοδωράκη και στο Ποτάμι του), στην πλειοψηφία τους μεταπράτες και αποξενωμένοι τόσο από την πραγματική παραγωγή όσο και από τους πόθους του λαού για λευτεριά και προκοπή, μερικοί εκ των οποίων φτάνουν να γλυκοκοιτάν τη Χρυσή Αυγή σαν απάντηση στους σοσιαλφασίστες (ενώ οι ναζί είναι σύμμαχοι της ψευτοαριστεράς σε όλη την εσωτερική και διεθνή γραμμή, κανίβαλοι και δολοφόνοι), δε θέλουν και δε μπορούν από την ταξική και πολιτική τους φύση να αποτελέσουν πυρήνα της αντίστασης στο σοσιαλφασισμό.
Μόνη λύση αποτελεί η ενδυνάμωση της ΟΑΚΚΕ και η συστράτευση μαζί της, ώστε η τελευταία να ηγηθεί ενός πλατιού, πατριωτικού και δημοκρατικού μετώπου ενάντια στην πλήρη υποταγή της χώρας μας στο ρωσοκινεζικό άξονα και στα παραπαίδια του στην Ελλάδα, με κύριους - σήμερα - εκφραστές τους χιτλερικούς φονιάδες της Χρυσής Αυγής και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και παραπίσω, σαν ιστορικό ταμπούρι και πολιτική μήτρα την καθοδήγηση του ψευτοΚΚΕ, δηλαδή αυτούς που δολοφόνησαν πισώπλατα τον πυρήνα της προόδου σε αυτή τη χώρα, το παλιό, μεγάλο ΚΚΕ.