"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Που το πάνε λοιπόν τα παλιανθρωπάκια; Τι σκαρώνουν πάλι οι δύο επικεφαλής εκβιαστές του ελληνικού λαού και της Ευρώπης, οι δύο εγκάθετοι του Πούτιν, Σαμαράς και Τσίπρας;
Εκείνο που κάνουν είναι ότι συνεχίζουν να παίζουν τους δυο ρόλους τους, του «καλού» και του «κακού» απέναντι στην ΕΕ μόνο που τους παίζουν σε όλο και πιο δραματικούς τόνους και με διαρκώς νέες μορφές.
Ο Σαμαράς συνεχίζει να λέει «συνεχίστε να μου δίνετε δάνεια και λεφτά για να μην έρθει το τέρας ο Τσίπρας και οδηγήσει την Ευρώπη ολόκληρη σε χρεοκοπία». Από την άλλη ο Τσίπρας κραυγάζει ότι «το παγκόσμιο κεφάλαιο θα χορεύει για μας πεντοζάλη», παριστάνοντας ακριβώς το τρελαμένο τέρας δηλαδή επαληθεύει τον «γνωστικό» Σαμαρά και τρομοκρατεί την ΕΕ την ώρα ακριβώς που θα έπρεπε να φοράει την πιο μετριοπαθή του μάσκα για να πάρει την εξουσία. Παλιότερα το ρόλο του μπαμπούλα τον έπαιζε ο Σαμαράς και του καλού ο Γ. Παπανδρέου. Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ κάνει για την κάθε «καλή» κυβέρνηση απείρως περισσότερες υποχωρήσεις από το αν είχε μπροστά της σκέτη την κάθε «κακή» αντιπολίτευση. Με αυτή τη διπρόσωπη τακτική η τεμαχισμένη χώρα που λέγεται ΕΕ έχει κάνει ως τώρα δυο αυτοκτονικές κινήσεις: έχει δώσει από τα πολυεθνικά διασπασμένα κρατικά της ταμεία το μεγαλύτερο δάνειο 245 δις Ευρώ που έχει δοθεί ποτέ στην ιστορία σε χρεωκοπημένη χώρα του πλανήτη οποιουδήποτε μεγέθους και έχει υπογράψει την πιστωτική ανυποληψία της με το να αποδεχτεί σαν πανευρωπαϊκό το ελληνικό κανόνι των 106 δις ευρώ του PSI .
Η παραπάνω είναι χοντρικά η ανάλυση που έχει κάνει η ΟΑΚΚΕ εδώ και αρκετό καιρό για τη διελκυστίνδα Ελλάδας- ΕΕ. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση το ρωσόδουλο καθεστώς στην Ελλάδα δε θέλει ακόμα άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο ένας και βασικότερος λόγος είναι αυτός που προαναφέραμε δηλαδή ότι πολύ πιο εύκολα η ΕΕ θα υποκύπτει σε έναν Σαμαρά παρά σε έναν Τσίπρα, αρκεί βέβαια να υπάρχει πάντα δίπλα στο Σαμαρά φρέσκος και πολύ απειλητικός ένας Τσίπρας. Από την άλλη οι ρωσόδουλοι ξέρουν ότι η ΕΕ δεν δίνει λεφτά χωρίς να παίρνει τουλάχιστον μέτρα πτώσης των απολαβών των μισθωτών και φορολογικής γύμνωσης του έθνους. Έτσι, αυτά τα μέτρα θέλουν να τα πάρει η ψευτοευρωπαϊκή μορφή διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου χωρίς να τα χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν θα τα κάνει αυτά η φιλοευρωπαϊκή μορφή διακυβέρνησης φτυσμένη από παντού, μισημένη από όλους, δηλαδή και από τον ελληνικό λαό αλλά και από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη σαν μπαταχτζού, θα παραδώσει την κυβέρνηση στον πιο δυνατό ΣΥΡΙΖΑ όλων των στιγμών του. Μόνο έτσι αυτός θα μπορεί να εξασφαλίσει ακόμα περισσότερες πιστωτικές υποχωρήσεις σε χρήμα και σε χρόνο από τους δανειστές για να στήσει τον νέο, κνίτικο, διεφθαρμένο και, κυρίως, φασιστικό του μηχανισμό μέσα στον κρατικό μηχανισμό, ενώ θα έχει εξασφαλίσει από τους «ευρωπαίους» το φτηνό εργατικό δυναμικό για τα ανατολικά αφεντικά του. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ από τώρα απειλεί τις φιλοδυτικές πολιτικές δυνάμεις με ποινικές διώξεις και κάθε λογής εκκαθαρίσεις. Όσοι βλέπουν το ουσιαστικό που είναι πάντα κρυμμένο στα ψιλά θα παρατήρησαν τις μαζικές εκκαθαρίσεις που πραγματοποίησε η συμμορία της Δούρου στις υπηρεσίες της Περιφέρειας της Αττικής και την τοποθέτηση εκεί με τον πιο αυθαίρετο και πραξικοπηματικό τρόπο των ανθρώπων της συμμορίας (δες καταγγελία του σωματείου των εργαζομένων στην περιφέρεια)(www.tovima.gr/society/article/?aid=658532).
Τα πιθανά ενδεχόμενα με τη μεθόδευση εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας
Τι γίνεται λοιπόν τώρα με το τράβηγμα δυο μήνες πριν της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας; Αποφάσισε ο Σαμαράς να ρίξει την κυβέρνηση του και να παραδώσει δυο μήνες πριν την εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ οπότε αποδεικνύεται ότι η ΕΕ δεν έχει τίποτα παραπάνω να δώσει στον Σαμαρά; Ή μήπως αντίθετα Σαμαράς και Τσίπρας κι από κοντά οι άλλοι ηγέτες, τσιράκια του Πούτιν Βενιζέλος, Κουβέλης, Καμμένος θα βγάλουν τελικά μαζί με τους ανεξάρτητους καιροσκόπους της Βουλής -που όλοι μαζί οι παραπάνω εύκολα κουμαντάρουν- νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα δώσουν τον καιρό στο «ευρωμέτωπο» Σαμαρά - Βενιζέλου να κάνει αμέσως μετά την πιο αποτελεσματική διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και ταυτόχρονα να επιβάλει τα πιο μισητά μέτρα στο λαό για να δώσει στον Τσίπρα ακόμα καλύτερη πολιτική προίκα;
Αρχικά φάνηκε ότι ίσχυε το πρώτο ενδεχόμενο. Όσο περνάνε οι μέρες αρχίζει να αχνοφαίνεται σαν πιθανότερο το δεύτερο, αν και με αυτούς τους προβοκάτορες και ραδιούργους δεν είναι κανείς να στοιχηματίζει ποτέ σε τίποτα.
Από όσο μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε για το που το πάνε τα παλιανθρωπάκια θεωρούμε πιθανό ότι σκηνοθετείται κι αυτό έχει αρχίσει εδώ και δυο τρεις μήνες, μια πρόωρη πιστωτική κρίση που ήδη περιλαμβάνει την αύξηση των σπρεντ και κυρίως και που δεν αποκλείεται να φτάσει σε ένα ρεύμα απόσυρσης των τραπεζικών καταθέσεων.
Γι αυτό μίλησε πρώτος ο ίδιος ο Τσίπρας κατηγορώντας την κυβέρνηση ακριβώς ότι ετοιμάζει ένα «bank run» (πανικόβλητο τρέξιμο των καταθετών να αποσύρουν τις καταθέσεις τους) για να αποσπάσει την ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια τέτοια κατηγορία δεν την ξεστομίζει ποτέ μια δύναμη που δεν θέλει αυτή την εξέλιξη γιατί μόνο που την προαναγγέλλει - έστω κι αν την αποδίδει στον αντίπαλό του - τη διευκολύνει. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι δυο μέρες μετά τον κίνδυνο αυτό τον επέσεισε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Στουρνάρας και αυτός ευθέως σαν απειλή για να διευκολύνει την εκλογή ΠτΔ. Στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να αρκεστεί στο να καταγγείλει τον Στουρνάρα, κάλεσε σε συζήτηση τον πρώην πρόεδρο της Τράπεζας Ελλάδας Προβόπουλο για να τον ρωτήσει πως αντιμετωπίζεται ένα bank run. Και αυτός εξηγούσε επί ώρα στον Τσίπρα και στο Δραγασάκη πως παρατρίχα γλυτώσαμε από ένα bank run το 2011. Συνδυάζουμε αυτές τις αλλεπάλληλες ξαφνικές αναφορές στο bank run με μια τοποθέτηση που έγινε σε κατάσταση τραπεζικής ηρεμίας πριν λίγες μέρες από δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ, Χαϊκάλη και Κόλλια που δήλωσαν ταυτόχρονα ότι θα ψηφίσουν πρόεδρο μόνο αν προκύψει ξαφνικά εθνικό θέμα. Δεν αποκλείεται λοιπόν ένα τέτοιο «εθνικό θέμα» να είναι μια τέτοια απειλή. Με μια τέτοια εθνική απειλή θα είναι πολύ πιο εύκολη η πολιτική διάσωση της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ αν κάποιοι κάπως μπόλικοι βουλευτές τους διαπράξουν μια στιγμιαία προδοσιούλακαι ψηφίσουν για πρόεδρο της δημοκρατίας. Άλλωστε ήδη σ’ αυτή την προετοιμαστική κατεύθυνση κινούνται οι πρόσφατες δηλώσεις του σεμνού κωλοτούμπα Κουβέλη καθώς και του φωνακλά κωλοτούμπα Καμμένου.
Ήδη η εκλογή προέδρου χρησιμοποιείται για τον εκβιασμό της ΕΕ και για εσωτερικό οικονομικό σαμποτάζ
Ήδη η ίδια η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι θαυμάσιο εργαλείο διαπραγματευτικής πίεσης στην ΕΕ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αποκαλυπτικό από την δήλωση του Μοσκοβισί όταν ήρθε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την κυβέρνηση στην εκλογή προέδρου «ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με την τρόικα όπως ως τώρα. Ξέρω τις αδυναμίες, ξέρω τα προβλήματα, δεν λέω πως όλα είναι καλά, αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Χρειαζόμαστε μια πιο ισορροπημένη σχέση» (Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, 15/11). Αυτό σήμαινε: Ψηφίστε έλληνες βουλευτές νέο πρόεδρο, δηλαδή παράταση της θητείας Σαμαρά κι εμείς σας υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε πιο υποχωρητική την πιστωτική πολιτική της Τρόικας, δηλαδή της ΕΖ, απέναντι στην Ελλάδα.
Αυτή ήταν ακριβώς η απαίτηση του Σαμαρά όταν ουσιαστικά αρνήθηκε να αποδεχτεί τις εκτιμήσεις για το έλλειμμα και τα αντίστοιχα μέτρα περικοπών που απαιτούσε η τρόικα, οπότε οι συζητήσεις διακόπηκαν για να δοθεί παράταση δύο μηνών για μια επαναδιαπραγμάτευση. Αυτή η στάση του Σαμαρά εμφανίστηκε προς τα μέσα σαν ένα δίκαιο εθνικό ξέσπασμα κατά των πιστωτών και προς τα έξω σαν ένα ξέσπασμα του ίδιου αυτού σαν αυτοθυσιακού «φιλοευρωπαίου» που η αχάριστη ΕΕ τον εγκαταλείπει στα χέρια του εφορμούντος Τσίπρα. Στην πραγματικότητα η επίμονη άρνηση της τρόικας να υποχωρήσει στην απαίτηση του Σαμαρά δεν ήταν μια τεχνοκρατική άρνηση της να εκτιμήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο μικρότερο μέγεθος που ήθελε η ελληνική κυβέρνηση και να ελαφρύνει τα μέτρα. Αυτό ήταν περισσότερο το πρόσχημα. Στο βάθος, πίσω από την τρόικα ήταν η έντονη πολιτική άρνηση μιας σειράς χωρών της Ευρωζώνης -και όχι μόνο της Γερμανίας- αλλά μικρών χωρών σαν την Ολλανδία, τη Φινλανδία και μάλιστα πολύ χαρακτηριστικά και των μνημονιόπληκτων Ιρλανδίας και Πορτογαλίας (Μοντ, 6 του Νοέμβρη) να δεχτούν την ξαφνική απαίτηση του Σαμαρά πριν δυο μήνες να πετάξει τη χρεωκοπημένη Ελλάδα (χρεωκοπημένη κύρια από τον ίδιο και από τους άλλους σαμποταριστές) στις αγορές χωρίς νέο δανεισμό, οπότε και χωρίς νέα μέτρα. Αυτή η απαίτηση που λέγεται κατάργηση της δημοσιονομικής επιτήρησης, είναι μια άλλη, πιο ήπια μορφή πουλήματος τρέλας στην ΕΖ, από εκείνην που πουλάει ο Τσίπρας με το πελώριο μονομερές κούρεμα τους χρέους. Από πολιτική άποψη η μικρή τρέλα του Σαμαρά προετοιμάζει για αργότερα την ΕΖ για τη μεγάλη του Τσίπρα. Το ότι ο Σαμαράς πούλησε συνειδητά τρέλα αποδεικνύεται από το ότι αυτή του η απαίτηση για οικονομική αυτοδιάθεση συνοδεύτηκε αμέσως μόλις ξεστομίστηκε με πελώρια εκτίναξη των σπρεντ η οποία παραμένει ως τα σήμερα, αλλά και με βύθιση του χρηματιστηρίου και με πελώρια αύξηση της δυσκολίας των ελληνικών επιχειρήσεων να δανειστούν από το εξωτερικό. Πρόκειται για μια ακόμα προβοκάτσια αυτού του αρχισαμποταριστή σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Τα σπρεντ εννοείται αυξήθηκαν όχι γιατί κάποιοι συνωμοτούν ή ακόμα γιατί κάνει ο Τσίπρας το μπαμπούλα στις αγορές, αλλά γιατί κανείς πιστωτής δεν δανείζει φτηνά μια Ελλάδα που έχει μηδενίσει μεν το έλλειμμά της αλλά με αντάλλαγμα να έχει σκοτώσει την παραγωγή της, να έχει βυθίσει τις τράπεζες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία της και να έχει ανεβάσει το χρέος της από το 157% του ΑΕΠ μετά το PSI, στο 175% (πριν το PSI το χρέος ήταν στο 171%- στοιχεία Eurostat).
Μεταφρασμένη γελοιογραφία της Μοντ της 15/12.
Για αυτό όταν βγαίνουν από την επιτήρηση η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δεν ανεβαίνουν τα σπρεντ τους και ανεβαίνουν μόλις η Ελλάδα προσποιείται πως βγαίνει στις αγορές χωρίς επιτήρηση.
Βέβαια δημοσιονομική επιτήρηση σημαίνει μέτρα και τα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές της εποχής του ιμπεριαλισμού είναι της ίδιας αιματηρής συνταγής για όλες τις χρεωκοπημένες χώρες: Άγριο χτύπημα μισθών και συντάξεων, και άγρια φορολόγηση όλου του πληθυσμού, ιδιαίτερα της φτωχολογιάς. Αυτά οδηγούν τελικά σε μείωση του κόστους παραγωγής, αύξηση εξαγωγών, μείωση του ελλείμματος οπότε τελικά μείωση του χρέους. Αυτή η συνταγή βίας για τους λαούς λειτούργησε στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην εκτός μνημονίων Ισπανίας, αλλά όχι στην Ελλάδα γιατί μόνο στην Ελλάδα η πείνα συνοδεύτηκε από άγριο σαμποτάζ της παραγωγής σε όλους τους κλάδους και από τέτοια εφαρμογή των μέτρων και από τις κυβερνήσεις ώστε αυτό το σαμποτάζ να μεγαλώνει (υπερφορολόγηση ενέργειας, βιομηχανίας, οικοδομής). Μέρος σε αυτό το σαμποτάζ πήραν και κατάλληλα διατεταγμένα ρωσόφιλα στελέχη της ΕΖ, και του ΔΝΤ. Τελικά μόνο εδώ τα μέτρα συνοδεύτηκαν από αύξηση του χρέους.
Εμείς δεν έχουμε πάψει να επαναλαμβάνουμε ότι η ΕΖ έχει μόνο μια λύση για να σωθεί η ίδια και τελικά η Ελλάδα: Να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το Ευρώ, τουλάχιστον για μια περίοδο αφού την προικίσει με μια κατάλληλη μεταβατική πιστωτική κάλυψη.
Τέλος, το μόνο που έχουμε για σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει αληθινό, άγνωστο διακύβευμα για το ίδιο το διακομματικό πολιτικό καθεστώς κορυφής στην παρούσα τεχνητή κρίση της εκλογής προέδρου δημοκρατίας. Επίσης πιστεύουμε ότι οι όποιες αποφάσεις του που αφορούν την ουσία της πολιτικής φάσης, είτε εκλεγεί είτε δεν εκλεγεί πρόεδρος της δημοκρτίας και πάμε στις εκλογές, έχουν παρθεί ανεξάρτητα από την εκλογή ή όχι προέδρου: Δηλαδή τα παλιανθρωπάκια θα συνεχίζουν να καταβασανίζουν τον ελληνικό λαό και να εκβιάζουν τους λαούς της Ευρώπης με μια διακυβέρνηση που θα φροντίζουν να είναι λίγο πολύ ευρωπαϊκής μορφής. (Ακόμα και αν ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός τότε και αυτός και τα διάφορα «Ποτάμια» και ΔΗΜΑΡ θα κάνουν τους ευρωπαίους και ο Λαφαζάνης και οι συνιστώσες θα παριστάνουν την ανατολική αντιπολίτευση). Την ίδια ώρα θα ετοιμάζουν τη μεγάλη φασιστική εκκαθαριστική επέλαση στο κράτος των δεκάδων χιλιάδων νέων αρπακτικών του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του που θα εμφανίζονται σα φίλοι της φτωχολογιάς.
Από το τελευταίο αυτό σημείο θα αρχίσει να γράφεται η εποχή της νέας αντίστασης, η αντίσταση του ελληνικού λαού στην ψεύτικη, στη διεφθαρμένη, ψευτοαριστερά που προδίδει αυτό το λαό από τα 1956.