Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Ελ­λά­δα έ­χει γί­νει σή­με­ρα μια ε­ντε­λώς α­νοι­χτή πύ­λη με­τα­να­στευ­τι­κών ρο­ών προς την Ευ­ρώ­πη υ­περ­σκε­λί­ζο­ντας αλ­μα­τω­δώς και τη δεύ­τε­ρη Ι­ταλί­α. Αυ­τό δεν εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα κυ­ρί­ως κά­ποιας ι­διαί­τε­ρης, πο­λι­τι­κο­στρα­τιω­τικής ή κοι­νω­νι­κής συ­γκυ­ρί­ας στις χώ­ρες προ­έ­λευ­σης των με­τα­να­στών. Εί­ναι απο­τέ­λε­σμα της συ­νει­δη­τής προ­βο­κα­τό­ρι­κης πο­λι­τι­κής της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρνη­σης που ε­πι­χει­ρεί να δυ­να­μι­τί­σει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή ε­νό­τη­τα και σε έ­να δεύ­τε­ρο μέ­τω­πο πλην της οι­κο­νο­μι­κής της χρε­ω­κο­πί­ας, α­νοί­γο­ντας τις πύ­λες της Ευ­ρώ­πης σε ό­λους α­νε­ξαί­ρε­τα τους με­τα­νά­στες για να πε­ρά­σουν σε άλ­λες ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες. Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ο πο­λι­τι­κός δου­λέ­μπο­ρας ό­λης της Ευ­ρώπης και έ­χει σε αυ­τό την υ­πο­στή­ρι­ξη ή την α­νο­χή ό­λου του κα­θώς πρέ­πει πο­λι­τι­κού κα­θε­στώ­τος πλην των να­ζί που ο ρό­λος τους εί­ναι να τρέφο­νται πο­λι­τι­κά, ι­δε­ο­λο­γι­κά και ορ­γα­νω­τι­κά α­πό αυ­τήν την α­σύλ­λη­πτη προ­βοκά­τσια.

Με αυ­τή της την πο­λι­τι­κή η Ελ­λά­δα έ­χει ο­ξύ­νει σε πρω­το­φα­νή βαθ­μό το με­τα­να­στευ­τι­κό πρό­βλη­μα στην Ευ­ρώ­πη με­τα­τρέ­πο­ντας το σε ζή­τη­μα πο­λύ με­γα­λύ­τε­ρου με­γέ­θους α­πό την ελ­λη­νι­κή χρε­ω­κο­πί­α, για την α­κρί­βεια σύμ­φωνα με τις τε­λευ­ταί­ες δη­μο­σκο­πή­σεις το έ­χει με­τατρέ­ψει σε πρώ­το πρό­βλημα για ό­λους τους ευ­ρωπα­ϊ­κούς λα­ούς. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έ­χει προ­κα­λέσει έ­να νέ­ο γύ­ρο πο­λι­τι­κής διά­σπα­σης σε ευ­ρω­πα­ϊ­κό ε­πί­πε­δο λό­γω της α­παίτη­σης να α­νοί­ξουν τα σύ­νο­ρα τους υ­πο­χρε­ω­τι­κά ό­λες οι χώ­ρες για να “μοι­ρα­στούν” τους με­τα­νά­στες που μπαί­νουν στην Ελ­λά­δα.

Αυ­τή η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά που υ­πο­κρί­νε­ται τη φι­λο-με­τα­να­στευ­τι­κή είναι ο κα­λύ­τε­ρος σύμ­μα­χος των δου­λε­μπό­ρων δια­κι­νη­τών αλ­λά και των ρα­τσιστών ό­λης της Ευ­ρώ­πης. Στην ου­σί­α λει­τουρ­γεί σαν υ­περ-δου­λέ­μπο­ρας. Η πραγ­μα­τι­κή α­ρι­στε­ρά υ­πο­στή­ρι­ζε πά­ντα το δι­καί­ω­μα της με­τα­νά­στευ­σης στη βά­ση της τα­ξι­κής ε­νό­τη­τας του διε­θνούς προ­λε­τα­ριά­του, κα­θώς και της αλ­ληλε­πί­δρα­σης των ξε­χω­ρι­στών ι­στο­ρι­κών ε­μπει­ριών του λα­ού κά­θε χώ­ρας. Πά­ντα υ­πήρ­χε ό­μως για τους πραγ­μα­τι­κούς κομ­μου­νι­στές ο ό­ρος της α­πα­γό­ρευ­σης του σπα­σί­μα­τος του με­ρο­κά­μα­του α­πό τους με­τα­νά­στες, και του σε­βα­σμού των τα­ξι­κών κα­τα­κτή­σε­ων και διεκ­δι­κή­σε­ων της χώ­ρας υ­πο­δο­χής. Πά­νω σε αυ­τό το ση­μεί­ο πά­λης στή­θη­κε αρ­χι­κά και η Πρώ­τη Διε­θνής. Αυ­τό τον ό­ρο τον έ­χουν κα­τα­πα­τή­σει κα­τε­ξο­χήν οι σο­σιαλ­φα­σί­στες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που εί­ναι υ­πέρ­μα­χοι της μαύ­ρης ερ­γα­σί­ας και του σπα­σί­μα­τος του με­ρο­κά­μα­του α­πό τους μετα­νά­στες σε ό­λους τους κλά­δους, πρα­κτι­κή που ο­δη­γεί στην ε­θνο­ρα­τσι­στι­κή διά­σπα­ση και στην α­νά­πτυ­ξη και ι­σχυ­ρο­ποί­η­ση των να­ζι­στι­κών συμ­μο­ριών, όπως έ­γι­νε στην Ελ­λά­δα με τη “Χρ. Αυ­γή”. Η προ­βο­κα­τόρι­κη πο­λι­τι­κή των “ε­ντε­λώς α­νοι­χτών συ­νό­ρων” έ­χει δυ­να­μώ­σει σή­με­ρα τη φω­νή κά­θε ε­θνο­ρα­τσι­στή που ζη­τά­ει κλει­στά σύ­νο­ρα α­πό θέ­ση αρ­χής στους με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες στο ό­νο­μα της δια­φύ­λα­ξης του ε­θνι­κού πο­λι­τι­σμού ή και της φυ­λε­τι­κής κα­θα­ρότη­τας της χώ­ρας του. Τα σύ­νο­ρα πρέ­πει να εί­ναι ε­λεγ­χό­με­να για την οι­κονο­μι­κή με­τα­νά­στευ­ση α­νά­λο­γα με τις οι­κο­νο­μι­κές συν­θή­κες που ε­πι­κρα­τούν στη χώ­ρα και τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας που υ­πάρ­χουν, και α­νοι­χτά μό­νο για τους πρό­σφυ­γες. Αν ή­θε­λε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να εί­ναι φί­λος των με­τα­να­στών πρώ­τα απ ό­λα θα προ­ω­θού­σε την α­νά­πτυ­ξη στο ε­σω­τε­ρι­κό και θα ε­ξα­σφά­λι­ζε θέ­σεις ερ­γα­σί­ες για έλ­λη­νες και με­τα­νά­στες. Ταυ­τό­χρο­να θα εί­χε τις πιο θερ­μές πο­λι­τι­κές σχέ­σεις με την Ευ­ρώ­πη και ό­χι με ό­λους τους α­να­το­λι­κούς φα­σι­σμούς και το ρω­σο­κι­νε­ζι­κό ά­ξο­να -που κυ­ρί­ως προ­κα­λούν προ­σφυ­γι­κά ρεύ­μα­τα, αν μελε­τή­σει κα­νείς ό­λα τα πο­λε­μι­κά μέ­τω­πα πα­γκό­σμια κυ­ρί­ως τα εμ­φύ­λια, ού­τε με τους ε­πεμ­βα­τι­στές η­γε­μο­νι­στές των Η­ΠΑ.

Α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο, δεν θα εί­χε κυ­βερ­νη­τι­κούς συ­νε­ταί­ρους τους εθνο­ρα­τσι­στές των Α­ΝΕΛ που κα­τα­ψή­φι­σαν το νο­μο­σχέ­διο για την α­πό­δο­ση ι­θαγέ­νειας στους με­τα­νά­στες δεύ­τε­ρης γε­νιάς, σπά­ζο­ντας στην πρά­ξη για πρώτη φο­ρά σε αυ­τό το ζή­τη­μα και ό­χι στο μνη­μό­νιο, την αρ­χή της δε­δη­λω­μέ­νης, χω­ρίς κα­θό­λου να ε­νο­χλη­θούν οι δή­θεν φι­λο­με­τα­νά­στες συ­ρι­ζαί­οι του Τσί­πρα ή της “Α­ρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας”.

Ο στό­χος της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής της μα­ζι­κής προ­σέλ­κυ­σης μετα­να­στών και της διο­χέ­τευ­σης τους στην Ευ­ρώ­πη έ­χει να κά­νει α­πο­κλει­στικά με τα ρώ­σι­κα στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα τα ο­ποί­α υ­πη­ρε­τεί. Η πο­λι­τι­κή των ανοι­χτών συ­νό­ρων στις δο­σμέ­νες οι­κο­νο­μι­κές και πο­λιτι­κές συν­θή­κες, θα προ­κα­λέ­σει την ι­σχυ­ρο­ποί­η­ση των ε­θνο­ρα­τσι­στι­κών, και φι­λο­να­ζι­στι­κών πολι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών που ό­χι τυ­χαί­α εί­ναι στη συ­ντρι­πτι­κή τους πλειο­ψηφί­α οι κα­λύ­τε­ροι φί­λοι και οι πιο θερ­μοί θαυ­μα­στές του Πού­τιν.

Στο πλευρό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στέ­κο­νται σύμ­μα­χοι σε αυ­τή την πο­λι­τι­κή σύσ­σω­μες οι ρω­σό­δου­λες η­γε­σί­ες της α­ντι­πο­λί­τευ­σης εί­τε με “α­ρι­στε­ρό” είτε με “φι­λε­λεύ­θε­ρο” προ­σω­πεί­ο.

Το με­τα­να­στευ­τι­κό εί­ναι έ­να πο­λύ κρί­σι­μο ζή­τη­μα για τη δη­μο­κρατί­α ί­σως πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ο­ποια­δή­πο­τε χρε­ω­κο­πί­α, και α­πό αυ­τή την ά­πο­ψη πρό­κει­ται για τη με­γα­λύ­τε­ρη προ­βο­κά­τσια κα­τά της χώ­ρας, κα­τά της Ευ­ρώ­πης και τε­λι­κά κα­τά των ί­διων των με­τα­να­στών.

Πως οι προ­βο­κά­το­ρες της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - Α­ΝΕΛ χρη­σι­μο­ποιούν το με­τα­να­στευ­τι­κό για τη διά­σπα­ση της Ευρώ­πης

Η με­τα­να­στευ­τι­κή ρο­ή στην Ελ­λά­δα ε­κτι­νά­χθη­κε α­πό τις αρ­χές του 2015, δη­λα­δή κα­θό­λου τυ­χαί­α α­πό την στιγ­μή της ε­γκα­τά­στα­ση στην ε­ξου­σί­α της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά τα ε­ξής στοι­χεί­α:
Ό­λο το 2014 οι α­φί­ξεις στην Ελ­λά­δα α­πό θά­λασ­σα ή­ταν 43.500, με πο­σο­στό 60% από Συ­ρί­α, και με πολ­λούς άλ­λους α­πό Αφ­γα­νι­στάν, Σο­μα­λί­α και Ε­ρυ­θραί­α σύμ­φωνα με στοι­χεί­α της Ύ­πα­της Αρ­μο­στεί­ας Προ­σφύ­γων του Ο­Η­Ε.

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεί­α του λι­με­νι­κού σώ­μα­τος και της Forntex μό­νο τον Ιού­λη του 2015, οι α­φί­ξεις α­πό θά­λασ­σα στην Ελ­λά­δα έ­φθα­σαν τις 54.000.
Η με­γά­λη πλειο­ψη­φί­α ό­σων έρ­χο­νται στην Ελ­λά­δα εί­ναι α­πό τη Συ­ρία. Η Ελ­λά­δα έ­γι­νε πρό­σφα­τα χώ­ρος προ­ο­ρι­σμού για τους Σύ­ρους που εί­χαν ή­δη ε­γκα­τα­στα­θεί στην Τουρ­κί­α, πε­ρι­μέ­νο­ντας να τε­λειώ­σει ο πό­λε­μος για να επι­στρέ­ψουν στα σπί­τια τους. Αυ­τοί ξε­κί­νη­σαν το τα­ξί­δι τους μα­ζι­κά για την Ελ­λά­δα μό­λις ήρ­θε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην ε­ξου­σί­α α­κρι­βώς ε­πει­δή γνώ­ρι­ζαν ό­τι από τό­τε δεν υ­πάρ­χει ου­σια­στι­κή φύ­λα­ξη των θα­λάσ­σιων συ­νό­ρων προς την Ελ­λάδα, ού­τε φύ­λα­ξη των συ­νό­ρων της Ελ­λά­δας προς την Ευ­ρώ­πη ό­πως ε­πι­τάσ­σουν οι συν­θή­κες που έ­χει υ­πο­γρά­ψει η Ελ­λά­δα με την υ­πό­λοι­πη Ε­Ε. Το ό­τι η αύ­ξη­ση των με­τα­να­στευ­τι­κών εισ­ρο­ών στην Ελ­λά­δα δεν ο­φεί­λε­ται σε αύ­ξη­ση των προσφύ­γων αλ­λά στο ά­νοιγ­μα των συ­νό­ρων α­πο­δει­κνύ­ε­ται α­πό το ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση δεν ζή­τη­σε ε­πι­πλέ­ον ε­νί­σχυ­ση των ελ­λη­νι­κών δυ­νά­με­ων α­πό τη Frontex για να αντι­με­τω­πί­σει το πε­λώ­ριο με­τα­να­στευ­τι­κό ρεύ­μα.

Σε αυ­τό το ση­μεί­ο η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση κά­νει μί­α συ­νει­δη­τή ε­ξαπά­τη­ση. Με βά­ση τη χώ­ρα προ­έ­λευ­σης τους χα­ρα­κτη­ρί­ζει ό­λους τους με­τα­νά­στες πρό­σφυ­γες, δη­λα­δή θύ­μα­τα πο­λέ­μου και φα­σι­σμού, διω­κό­με­νους στη χώ­ρα τους που α­να­ζη­τούν το πρώ­το κα­τα­φύ­γιο τους στην πρώ­τη α­σφα­λή χώ­ρα, στην Ελλά­δα. Αλ­λά οι Σύ­ροι πο­τέ δεν α­να­ζή­τη­σαν σαν πρώ­το κα­τα­φύ­γιο τους την Ελ­λάδα, κά­τι που δεν θα ή­ταν λο­γι­κό, α­φού η Ελλά­δα εί­ναι μί­α μη γει­το­νι­κή χώ­ρα για αυ­τούς. Α­ντί­θε­τα, στη συ­ντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φί­α α­να­ζή­τη­σαν σαν πρώ­το κα­τα­φύ­γιο τη δι­πλα­νή τους Τουρ­κί­α και ε­κεί εί­ναι ε­γκα­τε­στη­μέ­νος ε­δώ και δύ­ο χρό­νια σχε­δόν ο με­γα­λύ­τε­ρος προ­σφυ­γι­κός πλη­θυ­σμός τους, πε­ρί­που 2,5 εκατομ­μύ­ρια. Στην Τουρ­κί­α ε­πί­σης κα­τευ­θύν­θη­κε το νέ­ο προ­σφυ­γι­κό ρεύ­μα α­πό τη Συ­ρί­α τον Ιού­νη, και ό­χι στην Ελ­λά­δα. Ε­κεί βρή­καν α­σφά­λεια για τη ζω­ή τους οι Σύ­ροι πρό­σφυ­γες. Α­πό αυ­τή την κα­τά­στα­ση και πέ­ρα κι­νού­νται προς την Ευ­ρώ­πη, και εί­ναι λο­γι­κό να το θέ­λουν, αλ­λά πια ως οι­κο­νο­μι­κοί μετα­νά­στες και ό­χι ως πρό­σφυ­γες. Πέ­ρα α­πό αυ­τό η Ελ­λά­δα έ­χει το ντρο­πια­στικό ρε­κόρ μέ­σα στην Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση να έ­χει χα­ρα­κτη­ρι­στεί ως “μη α­σφα­λής” χώρα για τους πρό­σφυ­γες λό­γω της πλη­θώ­ρας πε­ρι­πτώ­σε­ων κα­κο­με­τα­χεί­ρι­σης αι­τού­ντων πολι­τι­κού ά­συ­λου, με α­δι­καιο­λό­γη­τες κα­θυ­στε­ρή­σεις στην εξέ­τα­ση α­σύ­λου, πα­ρά­νο­μες κρα­τή­σεις, κα­κο­με­τα­χεί­ρι­ση, αυ­θαί­ρε­τη α­πόρ­ρι­ψη αι­τη­μά­των κλπ. Θυ­μί­ζου­με την πε­ρί­πτω­ση των ι­ρα­νών προ­σφύ­γων που χρειά­στη­κε να κά­νουν πα­ρα­τε­τα­μέ­νη α­περ­γί­α πεί­νας για να δι­καιω­θούν. Α­σφα­λώς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έ­κα­νε τί­πο­τα για να βελ­τιώ­σει το σύ­στη­μα χο­ρή­γη­σης α­σύ­λου.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι για να θο­λώ­σει τα νε­ρά α­πέ­να­ντι στην Ευ­ρώ­πη η Ελ­λά­δα μέ­χρι σή­με­ρα δεν μπή­κε στον κό­πο να ε­νι­σχύ­σει τους διοι­κητι­κούς της μη­χα­νι­σμούς ώ­στε να δε­χτεί και να ε­ξε­τά­σει αι­τή­σεις πο­λι­τικού α­σύ­λου για αυ­τό τον πλη­θυ­σμό που κα­τα­φθά­νει κα­τά δε­κά­δες χι­λιά­δες στις α­κτές της και γι’ αυ­τό δεν υ­πάρ­χει αυ­τή τη στιγ­μή ε­πί­ση­μα κα­τα­γε­γραμ­μένος α­ριθ­μός προ­σφύ­γων του 2015. Η Ελ­λά­δα δη­λα­δή δεν κά­νει ε­πί­τη­δες το δια­χωρισμό με­τα­ξύ προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών που εί­ναι μί­α συ­νη­θι­σμέ­νη πρα­κτική στα άλ­λα κρά­τη για να μην α­πο­κα­λυ­φθεί η στρα­τη­γι­κή της.
Ο λό­γος για τον ο­ποί­ο η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ βα­φτί­ζει ό­λους τους μετα­νά­στες πρό­σφυ­γες, έ­χει να κά­νει με την α­παί­τη­σή της για την “ι­σότι­μη κατα­νο­μή” τους σε χώ­ρες της Ε­Ε ό­πως θα ε­ξη­γή­σου­με πιο κά­τω.

Στην τε­ρά­στια εί­σο­δο με­τα­να­στών στην Ελ­λά­δα ήρ­θε να προ­στε­θεί η α­ντί­στοι­χη στην Ι­τα­λί­α, που εί­ναι ο πρώ­τος προ­ο­ρι­σμός ό­σων έρ­χο­νται α­πό Λι­βύ­η, α­κρι­βώς για­τί και ε­κεί ο ρω­σό­φι­λος Ρέ­ντζι α­κο­λου­θεί τη στρα­τη­γι­κή των α­νοι­χτών συ­νό­ρων για να δια­σπά­σει την Ευ­ρώπη. Μό­νο που αυ­τός δεν κάνει στην Ι­τα­λί­α ό­τι θέ­λει κό­ντρα στις δια­θέ­σεις του ι­τα­λι­κού λα­ού, ό­πως κά­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα και έ­τσι ε­κεί το με­τα­να­στευ­τι­κό ρεύ­μα έ­χει α­νακο­πεί ε­νώ στην Ελ­λάδα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, το Πο­τά­μι, το ΠΑ­ΣΟΚ και εν μέρει η ΝΔ το δυ­να­μώ­νουν.
Την κρί­ση σε Ελ­λά­δα και Ι­τα­λί­α κλή­θη­κε να την α­ντι­με­τω­πί­σει η Κομι­σιόν, ι­διαί­τε­ρα με­τά τα πο­λύ­νε­κρα ναυά­για στη Με­σό­γειο που έ­κα­ναν την κα­τά­στα­ση α­κό­μα χει­ρό­τε­ρη.

Στην αρ­χή εκ­πο­νή­θη­κε έ­να σχέ­διο για την α­ντι­με­τώ­πι­ση των δια­κινη­τών - δου­λε­μπό­ρων. Αυ­τό το σχέ­διο ό­χι τυ­χαί­α υ­πο­νο­μεύ­τη­κε α­πό τη Ρω­σί­α και τη Λι­βύ­η. Η Ρω­σί­α το αμ­φι­σβή­τη­σε α­νοι­χτά και έ­δει­ξε την πρό­θε­σή της να μπλο­κά­ρει μί­α α­πό­φα­ση του συμ­βου­λί­ου της α­σφαλεί­ας του Ο­ΗΕ που χρεια­ζόταν για την έ­γκρι­ση της έ­νο­πλης ε­πέμ­βα­σης των δυ­νά­με­ων της Ε­Ε κα­τά των δια­κι­νη­τών. Το βα­σι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα του α­ντι­προ­σώ­που της, Βι­τά­λι Τσούρ­κιν, ήταν ό­τι έ­τσι α­δι­κεί­ται ο πλοιο­κτή­της του ο­ποί­ου το πλοί­ο θα βρε­θεί στο στόχα­στρο της έ­νο­πλης α­ντιπα­ρά­θε­σης χω­ρίς να εί­ναι σί­γου­ρο ό­τι ή­ξε­ρε για τη δια­κί­νη­ση με­τα­να­στών (!!!) Η Λι­βύ­η δή­λω­σε α­νοι­χτά και κά­θε­τα την α­ντί­θεσή της σε ο­ποια­δή­πο­τε τέ­τοια ε­πέμ­βα­ση ε­πι­κα­λού­με­νη την α­σφά­λεια των Λί­βυων α­λιέ­ων.

Σε αυ­τό το ση­μεί­ο έ­κα­νε την πα­ρέμ­βα­σή του ο Α­βρα­μό­που­λος που προ­ώ­θη­σε στα τέ­λη Μά­η έ­να σχέ­διο της Κο­μι­σιόν για α­να­γκα­στι­κές πο­σο­στώ­σεις με­τε­γκα­τά­στα­σης προ­σφύ­γων α­πό Ελ­λά­δα και Ι­τα­λί­α σε ό­λες τις ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες. Ο πιο φα­να­τι­κός υ­πο­στη­ρι­κτής του σχε­δί­ου των πο­σο­στώ­σε­ων ή­ταν ο ε­πι­κε­φα­λής της Κο­μι­σιόν, ο ρωσό­φι­λος Γιουν­κέρ, που δη­μιούρ­γη­σε το 2014 τη θέ­ση του Α­βρα­μό­που­λου, τη θέ­ση του ε­πι­τρό­που με­τα­νά­στευ­σης. Το σχέ­διο της πο­σό­στω­σης εί­χε θερ­μή υ­πο­στή­ρι­ξη α­πό την ε­πί­τρο­πο ε­ξω­τε­ρι­κών υ­πο­θέ­σε­ων, φί­λη της ρώ­σι­κης δι­πλω­μα­τί­ας, Μο­γκε­ρί­νι, και βέ­βαια α­πό τον Ρέ­ντζι.

Το σχέ­διο α­παι­τού­σε α­πό τις χώ­ρες να δε­χθούν συ­γκε­κρι­μέ­νο α­ριθμό προ­σφύ­γων που έ­φθα­σαν σε Ελ­λά­δα και Ι­τα­λί­α με­τά τις 15 Α­πρί­λη, και συ­νολι­κά 40.000 πρό­σφυ­γες. Ή­ταν μί­α κα­τάρ­γη­ση στην πρά­ξη της συν­θή­κης “Δου­βλί­νο Ι­Ι” που προ­βλέ­πει ό­τι α­πο­κλει­στι­κά υ­πεύ­θυνη για να ε­ξε­τά­σει το αί­τη­μα της χο­ρή­γη­σης πο­λι­τι­κού α­σύ­λου του πρό­σφυ­γα εί­ναι η χώ­ρα υ­πο­δο­χής. Η ί­δια χώρα εί­ναι η μό­νη που μπο­ρεί να του α­πο­δώ­σει κα­θε­στώς προ­στα­σί­ας πο­λι­τι­κού πρό­σφυ­γα για να μπο­ρεί να με­τα­κι­νεί­ται ε­λεύ­θε­ρα σε ό­λες τις χώ­ρες της Ε­Ε. Αλ­λά το νό­η­μα του σχε­δί­ου των πο­σο­στώ­σε­ων ή­ταν ό­τι ε­πει­δή για διά­φο­ρους λό­γους η Ελ­λά­δα και η Ι­τα­λί­α δεν έ­κα­ναν αυ­τές τις δια­δι­κα­σί­ες και δεν μπο­ρού­σαν να τις κι­νή­σουν ά­με­σα, έ­πρε­πε ε­πει­γό­ντως να α­να­κου­φι­στούν α­πό τους πολ­λούς με­τα­νά­στες. Γι’ αυ­τό το λό­γο ένας πλη­θυ­σμός 40.000 που έ­φτα­σε στις α­κτές τους με­τά τον Α­πρί­λη θα ε­πι­τρε­πό­ταν να με­τα­κι­νη­θεί νό­μι­μα και χω­ρίς κα­μί­α άλ­λη δια­δι­κα­σί­α ως προ­σφυ­γι­κός πλη­θυ­σμός στις χώ­ρες της Ε­Ε. Ου­σια­στι­κά η πρό­τα­ση των πο­σο­στώ­σε­ων κα­ταρ­γεί συ­νο­λι­κά τη νο­μο­θε­σί­α για τη χο­ρήγηση α­σύ­λου στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, α­φού με μί­α δια­κρα­τι­κή συμφω­νί­α θα γι­νό­ταν με­τε­γκα­τά­στα­ση ε­νός πλη­θυ­σμού ως προ­σφυ­γι­κού στη βάση κά­ποιων αυ­θαί­ρε­των κα­τα­λό­γων Ελ­λά­δας και Ι­τα­λί­ας.

Η αυ­θαι­ρε­σί­α αυ­τή εί­ναι με­γα­λύ­τε­ρη στην πε­ρί­πτω­ση της Ελ­λά­δας που ε­πι­μέ­νει να βα­φτί­ζει ό­λους ό­σους φθά­νουν στα πα­ρά­λια της πρό­σφυ­γες. Ο σε­βα­σμός ό­σων αι­τού­νται πο­λι­τι­κό ά­συ­λο εί­ναι μί­α α­πό­λυ­τα δί­και­η και δημο­κρα­τι­κή ευ­ρω­πα­ϊ­κή πρα­κτι­κή που κα­τα­πα­τά με το χει­ρό­τε­ρο τρό­πο σή­με­ρα το ελ­λη­νι­κό κρά­τος, για­τί δεν έ­χει ε­πί­τη­δες φτιά­ξει α­πο­τε­λε­σμα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς που θα δέ­χο­νται και θα ε­ξε­τά­ζουν αι­τή­σεις α­σύ­λου, που υ­πάρ­χουν σε ό­λες σχε­δόν τις ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες. Αν τους έ­φτια­χνε δεν θα μπο­ρού­σε να τους βγά­ζει ό­λους πρό­σφυ­γες χω­ρίς κρι­τή­ρια, έ­ρευ­να και στοι­χεί­α. Στην ου­σί­α μά­λι­στα ό­ταν α­πο­δί­δεις σε ό­λους την ι­διό­τη­τα του πρό­σφυ­γα, στε­ρείς ου­σια­στι­κά τον πραγ­μα­τι­κό πρό­σφυ­γα α­πό τα δι­καιώ­μα­τά του και τε­λι­κά θα πια­στείς σαν ψεύ­της. Ο αρ­χι­προ­βο­κά­το­ρας Τσί­πρας με τις πλά­τες ως συ­νή­θως των Γιουν­κέρ, Μο­γκε­ρί­νι, Ρέ­ντζι, προ­σπα­θεί τώ­ρα με έναν αιφ­νι­δια­σμό να χώ­σει με­ρι­κές ε­κα­το­ντά­δες χι­λιά­δες με­τα­νά­στες σαν πρό­σφυ­γες στην Ευρώ­πη, να την α­να­στα­τώ­σει, να βά­λει τα κρά­τη να τσα­κώ­νο­νται με­τα­ξύ τους και ό­ταν θα έ­χουν αρ­χί­σει οι έ­ρευ­νες για το ζή­τη­μα θα προ­τεί­νει ε­πι­τρο­πές ελέγ­χου κλπ.

Το σχέ­διο των πο­σο­στώ­σε­ων συ­νά­ντη­σε α­πό την αρ­χή τις α­ντι­δρά­σεις των πε­ρισ­σό­τε­ρων χω­ρών, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων της Γαλ­λί­ας και της Αγ­γλίας που θα δέ­χο­νταν με­γά­λο πο­σο­στό προ­σφύ­γων. Ο πρω­θυ­πουρ­γός της Γαλ­λί­ας, Μα­νουέλ Βαλ­ς, δή­λω­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: “Το ά­συ­λο απο­τε­λεί δι­καίω­μα που χο­ρη­γεί­ται σύμ­φω­να με διε­θνή κρι­τή­ρια που ε­φαρ­μό­ζο­νται α­πό ό­λες τις χώρες της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­νώ­σε­ως. Για τον λό­γο αυ­τόν ε­πί­σης ο α­ριθ­μός των α­τό­μων που το δι­καιού­νται δεν μπο­ρεί να α­πο­τε­λεί προ­ϊ­όν πο­σο­στώ­σε­ων: ή δι­καιούσαι ά­συ­λο ή ό­χι”. Πρό­σθε­σε ό­τι “σή­με­ρα, η Γαλ­λί­α, η Ι­τα­λί­α, η Γερ­μα­νί­α, το Η­νωμέ­νο Βα­σί­λειο και η Σου­η­δί­α υ­πο­δέ­χο­νται το 75% των προ­σφύ­γων, των αι­τού­ντων ά­συ­λο στην Ευ­ρώ­πη”.

Μέ­σα στο στρα­τό­πε­δο αυ­τών που α­ντι­δρούν μπή­καν και οι ε­θνο­ρα­τσιστές τύ­που Ορ­μπάν (Ουγ­γα­ρί­α) που προ­πα­γαν­δί­ζουν την προ­στα­σί­α της “πο­λιτι­στι­κής” ταυ­τό­τη­τας της Ευ­ρώ­πης. Τέ­τοιου εί­δους προ­πα­γάν­δα χρη­σι­μο­ποιεί και ο Κά­με­ρον.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή της ο­ξύ­τη­τας της σύ­γκρου­σης η α­πει­λή του Ρέ­ντζι κα­τά της Γαλ­λί­ας ό­τι δεν θα συ­νερ­γα­στεί στην ε­πι­χεί­ρη­ση φύ­λα­ξης των ι­τα­λο-γαλ­λι­κών θα­λάσ­σιων συ­νό­ρων ε­άν η Γαλ­λί­α ε­πι­μεί­νει στην άρ­νη­σή των πο­σο­στώ­σε­ων. Ου­σια­στι­κά χρη­σι­μο­ποί­η­σε τον ί­διο εκ­βια­σμό με την ελ­ληνι­κή πλευ­ρά, ό­τι δη­λα­δή θα α­φή­σει α­νοι­χτά τα σύ­νο­ρα απ’ έ­ξω και α­πό μέ­σα, και ας λύ­σουν με­τά το πρό­βλη­μα οι υ­πό­λοι­ποι.
Τε­λικά, το σχέ­διο αυ­τό πέ­ρα­σε με ε­θε­λο­ντι­κή προ­σφο­ρά συ­γκε­κριμέ­νων κρα­τών και για λι­γό­τε­ρο α­ριθ­μό προ­σφύ­γων α­πό αυ­τόν που προ­βλε­πό­ταν αρ­χι­κά.

Η α­παί­τη­ση για την υ­πο­χρε­ω­τι­κή με­τε­γκα­τά­στα­ση εί­χε στη βά­ση της το κύ­ριο πο­λι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που πρό­σφα­τα πρό­βαλε και ο ί­διος ο Τσί­πρας. Δη­λα­δή, ό­τι εί­ναι οι πο­λι­τι­κές της Δύ­σης που προ­καλούν τα προ­σφυ­γι­κά ρεύ­μα­τα και συ­νε­πώς ι­διαίτε­ρα οι πιο πλού­σιες και ισχυ­ρές χώ­ρες πρέ­πει να α­να­λά­βουν τις συ­νέ­πειες της προ­σφυ­γι­κής κρί­σης.

Πρό­κει­ται για έ­να ω­μό ψέ­μα, αλ­λά ο Τσί­πρας ξέ­ρει ό­τι την πο­λι­τική πά­λη για την α­ναί­ρε­σή του α­πο­φεύ­γουν να τη δώ­σουν οι ευ­ρω­παί­οι μο­νο­πωλι­στές για­τί αυ­τή ση­μαί­νει σύ­γκρου­ση κυ­ρί­ως με το ρώ­σι­κο αλ­λά και με τον α­με­ρι­κά­νι­κο ι­μπε­ρια­λι­σμό, πράγ­μα α­δια­νό­η­το για τους μο­νο­πω­λι­στές με νο­ο­τρο­πί­α μπα­κά­λη που κυ­ριαρ­χούν στην Ε­Ε.

Ο σί­γου­ρος τρό­πος για να ε­πε­λά­σει ο ε­θνο­ρα­τσι­σμός στην Ευ­ρώ­πη εί­ναι τα “α­νοι­χτά σύ­νο­ρα”. Αλ­λά η Ευ­ρώ­πη δεν μπο­ρεί να α­ντι­με­τω­πί­σει το πραγμα­τι­κό ζή­τη­μα των αυ­ξα­νό­με­νων προ­σφυ­γι­κών ρο­ών, με διά­φο­ρους τρό­πους διακα­νο­νι­σμού υ­πο­δο­χής των προ­σφύ­γων στο έ­δα­φος της, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τις προ­βο­κα­τό­ρι­κες πο­λι­τι­κές Ελ­λά­δας και Ι­τα­λί­ας. Ο μό­νος α­πο­τε­λε­σμα­τι­κός τρό­πος για να α­ντι­με­τω­πι­στεί το προ­σφυ­γι­κό πρό­βλη­μα εί­ναι να ε­νι­σχυ­θούν στις χώ­ρες του Τρί­του Κό­σμου, τα α­ντι­φα­σι­στικά και α­ντι-ι­μπε­ρια­λι­στικά κι­νή­μα­τα, οι­κο­νο­μι­κά, υ­λι­κά, με ό­πλα, με σε­βα­σμό της ε­θνι­κής α­νε­ξαρ­τη­σίας του κά­θε κρά­τους. Με τον ί­διο τρό­πο πρέ­πει να ε­νι­σχυ­θούν και οι προ­σφυγι­κοί πλη­θυ­σμοί που έ­δω­σαν αυ­τή την πά­λη στις α­ντί­στοι­χες χώ­ρες, και α­ναγκά­στη­καν να φύγουν κυ­νη­γη­μέ­νοι. Αυ­τό ι­σχύ­ει ει­δι­κά για τους Σύ­ρους που βρί­σκο­νται χρό­νια ε­γκα­τε­στη­μέ­νοι στην Τουρ­κί­α πε­ρι­μέ­νο­ντας και πα­λεύ­ο­ντας για μί­α δη­μο­κρα­τι­κή ε­ξέ­λι­ξη στη χώ­ρα τους.

Αλ­λά πώς να κά­νουν μί­α τέ­τοια πο­λι­τι­κή οι ευ­ρω­παί­οι που ξέ­πλυ­ναν τη Ρω­σί­α για την ει­σβο­λή στη Γε­ωρ­γί­α, και κά­νουν σε έ­να με­γά­λο βαθ­μό τα στρα­βά μά­τια στην Ου­κρα­νί­α;

Εί­ναι αυ­τός ο υ­φε­σια­σμός της Ευ­ρώ­πης α­πέ­να­ντι στο ρώ­σι­κο σο­σιαλι­μπε­ρια­λι­σμό που δί­νει δύ­να­μη και θρά­σος σε τσι­ρά­κια του ό­πως ο Τσί­πρας να βά­ζουν κά­θε φο­ρά μί­α βόμ­βα στο εσω­τε­ρι­κό της ορ­γα­νώ­νο­ντας κά­θε τό­σο μί­α νέ­α προ­βο­κά­τσια.

Η ρα­τσι­στι­κή α­ντι­με­τώ­πι­ση των με­τα­να­στών α­πό τη δή­θεν φι­λο-με­τανα­στευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση

Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι με­τα­νά­στες φθά­νουν σε Κω, Χί­ο, Μυ­τι­λή­νη δη­λα­δή σε νη­σιά που σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν έ­χουν τις υ­πο­δο­μές να δε­χθούν για φι­λοξε­νί­α έ­ναν τό­σο με­γά­λο α­ριθ­μό αν­θρώ­πων. Οι συν­θή­κες δια­βί­ω­σης ε­κεί α­πο­τελούν έ­να βα­σα­νι­στή­ριο για τους με­τα­νά­στες.

Κι ε­νώ η κυ­βέρ­νη­ση πρω­το­στα­τεί υ­πο­τί­θε­ται σε φι­λο-με­τα­να­στευ­τικά αι­σθή­μα­τα, συ­μπε­ρι­φέ­ρε­ται στους με­τα­νά­στες σαν ό­μη­ρους-ερ­γα­λεί­α για τον εκ­βια­σμό της Ε­Ε, χω­ρίς να παίρ­νει ο­ποιο­δή­πο­τε μέ­τρο για τη φρο­ντί­δα τους, ε­νώ εί­ναι η δι­κή της πο­λι­τι­κή που τους φέρ­νει στη χώ­ρα.
H διε­θνής ορ­γά­νω­ση Human Rights Watch, κα­ταγ­γέλ­λει α­δρά­νεια των ελ­λη­νι­κών αρ­χών να εκ­πο­νή­σουν σχέ­διο α­πό κοι­νού με την Ε­Ε για “κα­τάλ­λη­λες συν­θή­κες υ­ποδο­χής, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων στέ­γης, τουα­λέ­τας, τρο­φί­μων, την πρό­σβα­ση σε βα­σι­κές υ­πη­ρε­σί­ες υ­γεί­ας κα­θώς και αρ­κε­τούς διερ­μη­νείς”.

Ε­πί­σης ε­πι­ση­μαί­νει ό­τι δεν υ­πάρ­χουν κα­τάλ­λη­λοι χώ­ροι για “ι­διαί­τε­ρα ευά­λωτους αι­τού­ντες ά­συ­λο, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των παι­διών, α­τόμων με α­να­πη­ρί­ες, ε­πι­ζώ­ντων βα­σα­νι­στη­ρί­ων και θυ­μά­των ε­μπο­ρί­ας αν­θρώ­πων”.

Αλ­λά πώς να κά­νει τέ­τοιες δια­κρί­σεις το κρά­τος, α­φού η πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης εί­ναι να τους με­τα­κι­νεί ό­λους α­νε­ξαί­ρε­τα στο κέ­ντρο της Αθή­νας α­πό τα νη­σιά, ως “πρό­σφυ­γες” ό­που “λιά­ζο­νται” στις πλα­τεί­ες, και στη συνέ­χεια “δια μα­γεί­ας” ε­ξα­φα­νί­ζο­νται, ό­πως έχει δη­λώ­σει η υ­φυ­πουρ­γός Με­τανά­στευ­σης Χρι­στο­δου­λο­πού­λου, εν­νο­ώ­ντας ό­τι περ­νά­νε τα σύ­νο­ρα.

Ό­μως δεν περ­νά­νε ό­λοι τα σύ­νο­ρα, για­τί κά­ποιοι δεν έ­χουν άλ­λα χρή­μα­τα, και κά­ποιοι θέ­λουν να νο­μι­μο­ποι­η­θούν στην Ελ­λά­δα, και να τα­ξι­δέψουν νό­μι­μα, α­ντί να κά­νουν άλ­λο έ­να πα­ρά­νο­μο ε­πι­κίν­δυ­νο τα­ξί­δι.

Αυ­τούς τους δυ­στυ­χι­σμέ­νους αν­θρώ­πους εί­δαν έκ­πλη­κτοι έ­να πρω­ινό οι Α­θη­ναί­οι στο πε­δί­ο του Ά­ρε­ως να προ­σπα­θούν να ε­πι­βιώ­σουν μέ­σα στο πάρ­κο, μέ­χρι να στή­σει η κυ­βέρ­νη­ση έ­να πρό­χει­ρο κα­ταυ­λι­σμό στον Ε­λαιώ­να. Ο Κα­μί­νης στο με­τα­ξύ κα­ταγ­γέλ­λει το υ­πουρ­γεί­ο Άμυ­νας ό­τι δεν έ­χει δε­χθεί κα­μί­α πρό­τα­ση του να πα­ρα­χω­ρη­θούν στο δή­μο ε­γκα­τα­λε­λειμ­μέ­νες στρα­τιω­τι­κές ε­γκα­τα­στά­σεις για τη φρο­ντί­δα των με­τα­να­στών. Πως ό­μως να γί­νει αυ­τό, α­φού το μό­νο που θέ­λει ο Καμ­μέ­νος, εί­ναι να τους δει να φεύ­γουν για Ευρώ­πη; Σύμ­φω­να με τον Κα­μί­νη, αυ­τή η στά­ση του Καμ­μέ­νου έ­χει πλή­ρη κυ­βερ­νη­τική κά­λυ­ψη.

Στο με­τα­ξύ η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση δί­νει στην Ελ­λά­δα κον­δύ­λια για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης, τα ο­ποί­α αυ­τή ού­τε ει­σπράτ­τει, ού­τε δη­μιουρ­γεί το μη­χα­νι­σμό για να τα ει­σπρά­ξει. Ο ί­διος ο Α­βρα­μό­που­λος συ­νά­ντη­σε τον Τσί­πρα, προ­φα­νώς κά­τω α­πό ευ­ρω­πα­ϊ­κή πί­ε­ση, για να του ζη­τή­σει να δημιουργη­θεί ο μη­χα­νι­σμός α­πορ­ρό­φη­σης των ευ­ρω­πα­ϊ­κών κον­δυ­λί­ων! (http://www.tanea.gr/news/politics/article/5263972/epikoinwnia-abramopoyloy-tsipra-gia-to-metanasteytiko). Πα­ρό­μοια κα­ταγ­γε­λί­α κά­νει και ο υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών του Λου­ξεμ­βούρ­γου. Ο ί­διος α­να­φέ­ρει ό­τι σύμ­φω­να με την ε­νημέ­ρω­ση που πή­ρε α­πό την κυ­βέρ­νη­ση, ο λό­γος εί­ναι ό­τι ε­μπο­δί­ζε­ται α­πό το­πικές αρ­χές (!) στην α­πορ­ρό­φη­ση των κον­δυ­λί­ων, οι ο­ποί­ες το­πι­κές αρ­χές “ο­πωσ­δήπο­τε δεν α­νή­κουν στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ”. Ι­σχύ­ει πράγ­μα­τι ό­τι υ­πάρ­χει έ­να νο­μι­κό πλαίσιο το ο­ποί­ο δη­μιουρ­γεί πλή­ρη σύγ­χυ­ση για το ποια αρ­χή εί­ναι αρ­μό­δια σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις, αλ­λά αυ­τό λύ­νε­ται ο­πωσ­δή­πο­τε με έ­να κα­τε­πεί­γοντα νό­μο, μί­α υ­πουρ­γι­κή α­πό­φα­ση, μί­α πρά­ξη νο­μο­θε­τι­κού πε­ριε­χο­μέ­νου, μί­α οποια­δή­πο­τε διοι­κη­τι­κή ρύθ­μι­ση που γί­νε­ται σε χρό­νο μηδέν. Τέ­τοιες ξέρει να κά­νει α­στρα­πιαί­α ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­ταν πρό­κει­ται να κά­νει τα πο­λι­τι­κά του πρα­ξι­κο­πή­μα­τα, αλ­λά α­κο­λου­θεί πά­ντα την πιο νο­μό­τυ­πη ο­δό ό­ταν πρό­κει­ται να λύ­σει έ­να κε­φα­λαιώ­δες ζή­τη­μα που α­φο­ρά τη χώ­ρα και τις ζω­ές χι­λιά­δων ανθρώ­πων.

Αυ­τή η κυ­βέρ­νηση δεν θα δι­στά­σει να α­φή­σει τους με­τα­νά­στες έκ­θε­τους στη βί­α της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας. Ε­άν τα πράγ­μα­τα μεί­νουν ό­πως έ­χουν, θα μπού­με σε έ­να κλί­μα βαρ­βα­ρό­τη­τας, ό­ταν σύ­ντο­μα οι ε­γκλω­βι­σμέ­νοι μετα­νά­στες θα α­να­ζη­τή­σουν ο­ποια­δή­πο­τε δου­λειά με ο­ποιουσ­δή­πο­τε όρους. Τό­τε οι να­ζι­στές, που σή­με­ρα έ­χουν α­να­δει­χθεί σε κυ­βερ­νη­τι­κούς ε­ταί­ρους και ε­τοι­μά­ζο­νται για α­θώ­ω­ση στη δί­κη - πα­ρω­δί­α, θα πε­ρι­μέ­νουν στη γω­νί­α για να κερ­δί­σουν τον ε­ξα­γριω­μέ­νο έλ­λη­να ά­νερ­γο, και θα του δεί­χνουν το με­τανά­στη σαν τον κύ­ριο ε­χθρό του. Εκεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεί­χνει το α­λη­θι­νό του πρόσω­πο, σε ό­λες τις συμ­μα­χί­ες που κά­νει ε­ντός και ε­κτός Βου­λής με τη να­ζι­στική συμ­μο­ρί­α, με τις συμ­μα­χί­ες στις ψη­φο­φο­ρί­ες και στις δια­δι­κα­σί­ες, και τις συ­να­πο­φά­σεις στα συμ­βού­λια ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής του Κο­τζιά, του φίλου του Ντού­γκιν.

Η κυ­βέρ­νη­ση των προ­βο­κα­τό­ρων πρέ­πει να κα­ταγ­γελ­θεί και στο ε­σωτε­ρι­κό και στο ε­ξω­τε­ρι­κό, για την πο­λι­τι­κή της.

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ έ­χει το­πο­θε­τη­θεί με συ­γκε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις στο με­τα­ναστευ­τι­κό, για πλή­ρη δι­καιώ­μα­τα στους πα­λιούς με­τα­νά­στες, για χο­ρή­γη­ση α­σύ­λου σε ό­λους ό­σους το δι­καιού­νται, για α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή φύ­λα­ξη των συ­νόρων, για την κα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή φρο­ντί­δα ό­σων νέ­ων με­τα­να­στών κα­τα­φθά­νουν, και την πλή­ρη α­πο­ζη­μί­ω­ση τους για να ε­πι­στρέ­ψουν στις χώ­ρες του προ­ο­ρι­σμού τους ε­φό­σον δεν μπο­ρούν να βρουν δου­λειά με ί­σο με­ρο­κά­μα­το α­φού εί­ναι α­πό κυ­βερ­νη­τι­κή ευ­θύ­νη που ε­γκλω­βί­στη­καν στη χώ­ρα. Α­πα­ραί­τη­τος ό­ρος για την αν­θρώ­πι­νη με­τα­χεί­ρι­ση των με­τα­να­στών εί­ναι η πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή τι­μωρί­α ό­σων α­στυ­νο­μι­κών και λι­με­νι­κών τους κα­κο­ποιούν και τους βα­σα­νί­ζουν στα α­στυ­νο­μι­κά κέ­ντρα και στα διά­φο­ρα κέ­ντρα κρά­τη­σης, και των να­ζι­στών τρα­μπού­κων που τους ε­πι­τί­θε­νται τα βρά­δια στο σκο­τά­δι.

Η Ελ­λά­δα θα μπο­ρού­σε να συ­νερ­γα­στεί με τα υ­πό­λοι­πα ευ­ρω­πα­ϊ­κά κρά­τη και να ζη­τή­σει α­κό­μα και την ε­θε­λο­ντι­κή συν­δρο­μή τους για να α­να­κου­φι­στεί α­πό έ­να με­γά­λο α­ριθ­μό προ­σφύ­γων, και ό­χι να εκ­βιά­ζει ό­πως κά­νει πά­ντα. Αλλά πώς να ζη­τή­σει τέ­τοια ε­θε­λο­ντι­κή συν­δρο­μή ό­ταν αρ­νεί­ται ε­πί­μο­να να ε­φαρ­μό­σει πο­λι­τι­κή α­σύ­λου και τους βα­φτί­ζει ό­λους πρό­σφυ­γες; Μό­νο με εκ­βια­σμό και τε­τε­λε­σμέ­να μπο­ρεί να πε­ρά­σει τη θέ­ση της που εί­ναι και α­ντι-με­τα­να­στευ­τι­κή και ε­νά­ντια σε κά­θε έν­νοια προ­στα­σί­ας των προ­σφύ­γων, ό­τι πρέ­πει ό­λους ό­σους έρ­χο­νται στην Ελ­λά­δα να τους δέ­χε­ται η Ευ­ρώ­πη. Αυ­τή είναι μί­α θέ­ση που θα μπο­ρού­σαν να υ­πο­στη­ρί­ξουν μό­νο προ­βο­κά­το­ρες υ­πέρ του ε­θνο­ρα­τσι­σμού και του να­ζι­σμού, και τέ­τοιοι εί­ναι οι ρω­σό­φι­λοι κομ­μα­τικοί η­γέ­τες που κυ­βερ­νούν σή­με­ρα τη χώ­ρα. Στις πλά­τες των με­τα­να­στών, του ελλη­νι­κού λα­ού και της Ευ­ρώ­πης ορ­γα­νώ­νουν άλ­λη μια τε­ρά­στια προ­βο­κά­τσια υ­πέρ του πο­λι­τι­κού τους α­φε­ντι­κού.