Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
  Στις ε­κλο­γές της 3 του Δε­κέ­βρη η κί­νη­ση «Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη» πή­ρε 21 ψή­φους και πο­σο­στό 5,67%, ε­νώ πέ­ρι­συ εί­χε πά­ρει 17 ψή­φους και πο­σο­στό 4,5%. Πρό­κει­ται για έ­να ση­μα­ντι­κό α­πο­τέ­λε­σμα στις ση­με­ρι­νές συν­θήκες της α­πο­γο­ή­τευ­σης και της διά­λυσης του κι­νή­μα­τος των κα­θη­γη­τών μέσης εκ­παί­δευ­σης.
Η α­πο­γο­ή­τευ­ση και η διά­λυ­ση εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα της κυριαρ­χί­ας του σο­σιαλ­φα­σι­σμού και της πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής του γραμ­μής στο συν­δι­κα­λι­σμό και στη μέ­ση εκ­παί­δευ­ση. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι στην ε­κλο­γοα­πο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση, και πα­ρό­λο που ή­ταν η­μέ­ρα αρ­γί­ας για να πά­νε οι κα­θη­γη­τές στη συ­νέ­λευ­ση, ή­ταν πα­ρό­ντα πε­ρί­που 80 κα­θη­γη­τές, ε­νώ στην προ­τε­λευ­ταί­α με θέ­μα­τα α­πό τα τρέ­χο­ντα προ­βλή­μα­τα ή­ταν ό­λοι και ό­λοι 28!
Μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα ο σύ­ντρο­φος μας υπο­ψή­φιος Γιάν­νης Μπου­ρίτης ε­πι­σκέ­φτη­κε ό­λα τα σχο­λεί­α της πε­ριο­χής και στα πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό αυ­τά μί­λη­σε με τους συ­να­δέλ­φους του κα­θη­γη­τές. Με αι­σιό­δο­ξο τρό­πο α­να­φέρ­θη­κε στη ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση της χώ­ρας μας και ε­στί­α­σε στην ε­ξή­γη­σή της δη­λαδή ό­τι αυ­τή εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα του μα­κρο­χρό­νιου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ στην οι­κο­νο­μί­α της. Αυ­τό το σα­μπο­τάζ εκ­δη­λώ­νε­ται στο χώ­ρο της μέ­σης εκ­παίδευ­σης με τη διά­λυ­ση της τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης και με το πα­ρά­τη­μα της γενι­κής εκ­παί­δευ­σης στην τύ­χη της. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι αυτή η θέ­ση μας βρή­κε θερ­μή α­ντα­πό­κρι­ση στα Ε­ΠΑΛ-Ε­ΠΑΣ ό­που ε­κεί εκ­δη­λώ­νε­ται με τον πιο έ­ντο­νο τρό­πο αυ­τή η πο­λι­τι­κή του εκ­παι­δευ­τι­κού σα­μπο­τάζ. Το­πο­θε­τή­σαμε ε­κεί τη θέ­ση για μια μέ­ση εκ­παί­δευ­ση δε­μέ­νη με την πα­ρα­γω­γή και τις α­νάγκες του τό­που, ό­πως α­κρι­βώς το έ­βα­ζε το Ε­ΑΜ και η Ε­ΠΟΝ.
Ο σύ­ντρο­φός μας κά­λε­σε τους κα­θη­γη­τές να α­να­ζη­τή­σουν μια άλ­λη γραμ­μή, μια άλ­λη πο­ρεί­α για το συν­δι­κα­λι­σμό και για το κί­νη­μα των κα­θη­γη­τών. 
Αυ­τή η κι­νη­το­ποί­η­ση έ­φε­ρε 21 ψή­φους, μό­λις 4 λι­γό­τε­ρους α­πό τη ΔΑ­ΚΕ της ΝΔ και έ­τσι χά­θηκε η έ­δρα για την Κί­νη­ση. 
Αυ­τό ό­μως το α­πο­τέ­λε­σμα οι ψη­φο­φό­ροι της Κί­νη­σης το εί­δαν με μεγά­λη χα­ρά και αι­σιο­δο­ξί­α για τις μά­χες που πε­ρι­μέ­νουν τους κα­θη­γη­τές α­πό την πο­λι­τι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ό­λοι μας εί­παν ό­τι α­ξί­ζα­με την έ­δρα, ό­χι για­τί θα άλ­λα­ζε κά­τι, αλ­λά για­τί θα μπο­ρού­σα­με α­πό καλύτε­ρες θέ­σεις να προ­πα­γανδί­σου­με τις θέ­σεις μας. 
Ε­νώ οι φί­λοι μας χά­ρη­καν α­πό το α­πο­τέ­λε­σμα των ε­κλο­γών, οι εκ­πρό­σωποι του σο­σιαλ­φα­σι­σμού το α­ντί­θε­το. Ό­πως και τα προ­η­γού­με­να χρό­νια, έ­τσι και φέ­τος οι ΣΥ­ΝΕΚ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι Πα­ρεμ­βά­σεις δεν α­να­φέρ­θη­καν στην παρά­τα­ξή μας, πα­ρά μας α­νέ­φε­ραν σαν α­νε­ξάρ­τη­τους. Αυ­τό εί­ναι έ­να δείγ­μα ότι αυ­τοί φο­βού­νται τις θέ­σεις μας, που στην ι­στο­ρι­κή τους προ­ο­πτι­κή και συνέ­χεια εί­ναι οι θέ­σεις της πραγ­μα­τι­κής α­ρι­στε­ράς, οι θέ­σεις του Γλη­νού και του Πα­πα­μαύ­ρου, οι θέ­σεις του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ. 
 
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Κί­νη­σης “Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη”
ΧΡΕΙΑΖΕ­ΤΑΙ ΜΙΑ Ε­ΝΤΕ­ΛΩΣ ΑΛ­ΛΗ ΠΟ­ΡΕΙΑ
Συ­νά­δελ­φοι/ες
 
Η ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΑ­ΣΗ ΣΤΗ ΧΩ­ΡΑ
 
Οι φε­τι­νές ε­κλο­γές για το ΔΣ της ΕΛ­ΜΕ γί­νο­νται με τη χώ­ρα και το λα­ό σε α­κό­μη πιο τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση α­πό ό­τι πριν έ­να χρό­νο. Ο λα­ός μας πει­νά, οι η­δη τσα­κι­σμέ­νοι μι­σθοί και οι συ­ντά­ξεις του έ­χουν μειω­θεί πα­ρα­πέ­ρα και μειώ­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά. 
Ο­λο­έ­να και πιο πο­λύ η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή, το ε­μπό­ριο και οι ε­ξαγω­γές βυ­θί­ζο­νται και η χώ­ρα με­τα­τρέ­πε­ται σε έ­να πε­δί­ο κα­τα­στρο­φής με το λα­ό να ε­ξα­θλιώ­νε­ται μέ­ρα με τη μέ­ρα μέ­σα σε συν­θή­κες τε­ρά­στιας α­νερ­γί­ας και ε­λεύ­θε­ρης πτώ­σης των μι­σθών. Τον Ιού­νη η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ο­δή­γη­σε με σχέ­διο τη χώ­ρα ε­κτός προ­γράμ­μα­τος δα­νειο­δό­τη­σης  και έ­κα­νε τό­τε το δημο­ψή­φι­σμα, ε­νώ μπο­ρού­σε να το κά­νει νω­ρί­τε­ρα, ε­πί­τη­δες για να α­να­τι­νά­ξει το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα. Με αυτό τον τρό­πο η κυ­βέρ­νη­ση ε­κτός α­πό το ό­τι χρε­ωκό­πη­σε τις τρά­πε­ζες και έ­τσι τις προ­σφέ­ρει τζά­μπα σε φι­λι­κά της κε­φά­λαια, ε­κτι­μά­με κυ­ρί­ως α­να­το­λι­κά, έ­δω­σε έ­να βα­θύ χτύ­πη­μα στην πα­ρα­γω­γή. Δη­λα­δή, ο­δή­γη­σε στην χρε­ω­κο­πί­α τε­ρά­στια τμή­μα­τα της   ή­δη  μι­σο­κα­τε­στραμμέ­νης βιο­μη­χα­νί­ας, ε­νώ χι­λιά­δες ε­πι­χει­ρή­σεις έ­κλει­σαν ή ο­δη­γή­θη­καν στην έ­ξοδο α­πό τη χώ­ρα χά­ρις σε αυ­τό το σχέ­διο.
Μέ­σα σε αυ­τό το α­πέ­ρα­ντο το­πί­ο της κα­τα­στρο­φής η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση δεί­χνουν σαν υ­πεύ­θυ­νους του ε­γκλή­μα­τος τους δα­νει­στές-μο­νο­πω­λι­στές που πράγ­μα­τι υ­πο­γρά­φουν με εν­θου­σια­σμό τα μέ­τρα πεί­νας και κα­τα­στρο­φής ό­πως κά­νουν σε κά­θε χρε­ω­κοπη­μέ­νη χώ­ρα. 
Ό­μως ο πραγ­μα­τι­κός υ­πεύ­θυ­νος των  μέ­τρων εί­ναι το ε­σω­τε­ρι­κό καθε­στώς και ο πραγ­μα­τι­κός ε­ντο­λέ­ας του που εί­ναι η ρώ­σι­κη υ­περ­δύ­ναμη. Τα μέ­τρα πεί­νας εί­ναι ά­με­ση συ­νέ­πεια του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ για το ο­ποί­ο ευ­θύ­νε­ται η κυ­βέρ­νη­ση και δί­πλα της το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος του πο­λι­τι­κού συστή­μα­τος που α­νέ­χε­ται αυ­τό το σα­μπο­τάζ. Το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ δυ­να­μώ­νει το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών, το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών αυξά­νει το δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα, και για να το κα­λύ­ψει η κυ­βέρ­νη­ση μειώνει τις συ­ντά­ξεις και αυ­ξά­νει τη φο­ρο­λο­γί­α. Αυ­τά τα μέ­τρα α­πλά θα μπο­ρού­σαν να με­τρια­σθούν  για τη φτω­χο­λο­γιά αν δεν έ­με­ναν στο α­πυ­ρό­βλη­το οι κλα­σικές α­νέ­πα­φες πη­γές φό­ρων: Εκ­κλη­σί­α, κρα­τι­κή ο­λι­γαρ­χί­α και με­γά­λη α­γροτι­κή γαιο­κτη­σί­α. Πά­ντως η βα­θύ­τε­ρη αι­τί­α της αυ­ξα­νό­με­νης ε­ξα­θλί­ω­σης του λα­ού βρί­σκε­ται στο αυ­ξα­νό­με­νο χτύ­πη­μα της πα­ρα­γω­γής, ό­πως το πε­ρι­γρά­ψαμε στην αρ­χή. Αν αυ­τό δεν συ­νέ­βαι­νε η χώ­ρα μας θα βρί­σκο­νταν ε­κτός μνη­μονί­ων, ό­πως η Ιρ­λαν­δί­α, η Πορ­το­γα­λί­α ή η Ρου­μα­νί­α.
Αλ­λά αν τα συ­νο­λι­κά πο­σά των φό­ρων και των πε­ρι­κο­πών συ­ντά­ξε­ων και μι­σθών τα κα­θο­ρί­ζει το χρέ­ος, η κυ­βέρ­νη­ση κά­νει έ­τσι την κα­τα­νο­μή τους ώ­στε οι φό­ροι να χτυ­πά­νε ό­σο γί­νε­ται πε­ρισσό­τε­ρο τους πιο πα­ρα­γω­γι­κούς το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας και τους πιο φτω­χούς α­πό τους πο­λί­τες.
Το στρα­τη­γι­κά πιο α­πο­κα­λυ­πτι­κό μέ­τρο που πή­ρε η κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι ο τρό­πος με τον ο­ποί­ο έ­γι­νε η α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών που η ί­δια η κυ­βέρ­νη­ση με σχέ­διο χρε­ω­κό­πη­σε μέ­σω της πα­ρα­τε­τα­μέ­νης προ­βο­κα­τό­ρι­κης δή­θεν δια­πραγ­μά­τευ­σης του κα­λο­και­ριού. 
Η α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών έ­γι­νε με ε­ξευ­τε­λι­στι­κούς ό­ρους σε βά­ρος των πα­λιών με­γά­λων και μι­κρών ντό­πιων με­τό­χων και του ελ­λη­νικού κρά­τους, υ­πέρ ξέ­νων κε­φα­λαί­ων που αυτή τη στιγ­μή εί­ναι ά­γνω­στα αλ­λά που μέ­σα α­πό την πο­λι­τι­κή α­νά­λυ­ση μπο­ρού­με να δια­κιν­δυ­νεύ­σου­με την ε­κτίμη­ση ό­τι εί­ναι ρώ­σι­κα συν μια δό­ση α­με­ρι­κά­νι­κων κε­φα­λαί­ων για κα­θη­συ­χασμό της δύ­σης. Τα πο­σο­στά του κρά­τους σε αυ­τές έ­πε­σαν δρα­στι­κά, τα πο­σο­στά των παλιών με­τό­χων τους ελ­λή­νων με­γα­λο­α­στών ε­πί­σης έ­πε­σαν δρα­στι­κά α­φού σε αυ­τούς α­πα­γο­ρεύ­τη­κε η συμ­με­το­χή στην α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση. Έ­τσι κυ­ρί­αρχοι των τρα­πε­ζών, ο­πό­τε μέ­σω αυ­τών και της ελ­λη­νι­κής  οι­κο­νο­μί­ας, γί­νο­νται για έ­να κομ­μά­τι ψω­μί ξέ­να κε­φά­λια που  με 5 δις α­γο­ρά­ζουν ε­νερ­γη­τι­κά τρα­πε­ζών πά­νω α­πό 300 δις! Εί­ναι μια α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες αρ­πα­γές στην πα­γκόσμια οι­κο­νο­μί­α.
Ό­λα αυ­τά δεν θα μπο­ρούν να πε­ρά­σουν χω­ρίς βί­α πά­νω στον ελ­λη­νι­κό λα­ό. Δη­λα­δή χω­ρίς  κρα­τι­κή ή και πα­ρα­κρα­τι­κή βί­α. Να για­τί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­πα­νέ­φερε τους μι­σθούς στο στρα­τό και τα σώ­μα­τα α­σφά­λειας. Δη­λα­δή στους κα­τα­σταλτι­κούς μη­χα­νι­σμούς του κρά­τους, την ί­δια ώρα που μεί­ω­σε και άλ­λο τις ήδη πε­νι­χρές συ­ντά­ξεις ε­νώ και οι μι­σθοί μειώ­νο­νται ρα­γδαί­α λό­γω α­νερ­γί­ας. 
Αυ­τοί που κυ­ρί­ως θα ω­φε­λη­θούν α­πό αυ­τά τα μέ­τρα εί­ναι τα νέ­α αφε­ντι­κά που φέρ­νει το πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς στη χώ­ρα και οι ο­ποί­οι θα έ­χουν στη διά­θε­σή τους φθη­νή ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται με ό­ρους δου­λο­κτη­σί­ας. Πρό­κει­ται για τη Ρω­σί­α και τη σύμ­μα­χό της Κί­να, στις ο­ποί­ες δί­νουν σή­μερα λι­μά­νια, συ­γκοι­νω­νί­ες, ε­νέρ­γεια, βιο­μη­χα­νί­ες, α­κρι­βή τουρι­στι­κή γη, συ­στη­μι­κές τρά­πε­ζες. Αυ­τοί εί­ναι που σή­με­ρα α­γο­ρά­ζουν τα πάντα στη χώ­ρα και ό­χι οι γερ­μα­νοί κα­πι­τα­λι­στές που υ­πο­τί­θε­ται έ­χουν χρε­ο­κοπή­σει τη χώ­ρα για να την α­γο­ρά­σουν φθη­νά. Ή­δη πριν από την κρί­ση το διακομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς εί­χε εκ­χω­ρή­σει στη Ρω­σί­α τον έ­λεγ­χο ε­νός πο­λύ καί­ριου στοι­χεί­ου της πα­ρα­γω­γής, του φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου. Η μο­να­δι­κά στην Ευ­ρώ­πη υ­ψηλή τι­μή του έ­κα­νε μη α­ντα­γω­νι­στι­κές τις τι­μές των προ­ϊ­ό­ντων και ο­δη­γη­σε στο κλεί­σι­μο ό­λης σχεδόν της βα­ριάς βιο­μη­χα­νί­ας της χώ­ρας (τσι­μέ­ντα, χάλυ­βας) ή και α­κό­μη της με­σαί­ας βιο­μη­χα­νί­ας. 
Στην εκ­παί­δευ­ση αυ­τή η υ­πο­νό­μευ­ση της πα­ρα­γω­γής συ­ντε­λεί­ται ιδιαί­τε­ρα με την κα­τα­στρο­φή της μέ­σης τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης που η ΟΛ­ΜΕ (κυρί­ως μέ­σω του λε­γό­με­νου ΚΚΕ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) χρό­νια τώ­ρα με το σύν­θη­μα του 12χρο­νου ε­νιαί­ου σχο­λεί­ου ζη­τά την α­ντι­κα­τά­στα­σή της με έ­να ή δύ­ο χρό­νια με­τα­λυ­κεια­κής ει­δί­κευ­σης. Ταυ­τό­χρο­να στην α­νώ­τα­τη εκ­παί­δευ­ση ε­μπο­δί­ζεται η ε­φαρ­μο­σμέ­νη έ­ρευ­να και το δέ­σι­μό της με την πα­ρα­γω­γή. Το σύν­θημα «όχι στο σχο­λεί­ο της α­γο­ράς» ση­μαί­νει αυ­τό α­κρι­βώς. 
Έ­τσι η χώ­ρα ρη­μά­ζει δη­μιουρ­γώ­ντας έ­να πε­λώ­ριο ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα που για να το α­ντι­με­τω­πί­σει πρέ­πει να δα­νεί­ζε­ται α­στα­μά­τη­τα. Αυ­τό το σαμπο­τάζ στην πα­ρα­γω­γή δη­μιούρ­γη­σε το πε­λώ­ριο χρέ­ος και έ­φε­ρε τα μνη­μόνια και τους δα­νει­στές πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ό­σο η μι­σο­πα­ρα­σι­τι­κή κρα­τική γρα­φειο­κρα­τί­α και η δια­φθο­ρά. 
 
Η ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΑ­ΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΣΗ
 
Τα δη­μό­σια ΙΕΚ έ­κλει­σαν φέ­τος α­πό έλ­λει­ψη πό­ρων και φυ­σι­κά κα­νείς δεν δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε, ού­τε έ­κα­νε κί­νη­μα για την ε­πα­να­λει­τουρ­γί­α τους. Άλλω­στε η α­πα­ξί­ω­ση της τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης εί­ναι πά­γιο συ­στα­τι­κό ό­λων των πα­ρα­τά­ξε­ων που βρί­σκο­νται στην ΟΛ­ΜΕ και η γραμμή της διά­λυ­σης της τεχνι­κής εκ­παί­δευ­σης εί­ναι εκ­φρα­σμέ­νη σε ό­λα τα συ­νέ­δρια της ΟΛ­ΜΕ και εί­ναι δια­πα­ρα­τα­ξια­κή θέση. 
Η κα­τάρ­γη­ση α­πό την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ της φυ­σι­κής στη γ΄ λυ­κεί­ου και του η­λε­κτρο­μα­γνη­τι­σμού στη β΄ λυ­κεί­ου και της α­στρο­νο­μί­ας, εί­ναι στη γραμ­μή της υ­πο­νό­μευ­σης του ε­πι­στη­μο­νι­κού πνεύ­μα­τος των μα­θη­τών και ό­λου του λα­ού και στην κυ­ριαρ­χί­α του σκο­τα­δι­σμού και των προ­λή­ψε­ων. Ό­λα τα προ­γράμ­μα­τα της ι­στο­ρι­κής α­ρι­στε­ράς, ό­πως αυ­τής του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ, κυριαρ­χού­νταν α­πό τα μα­θή­μα­τα των φυ­σι­κών ε­πι­στη­μών, α­πό το πεί­ρα­μα και το δέ­σι­μο της εκ­παί­δευ­σης με την πα­ρα­γω­γή. 
 
Ο κλά­δος μας βρί­σκε­ται σε κα­τά­στα­ση α­πογο­ή­τευ­σης. Η κυ­ριαρ­χί­α της κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ρά­τα­ξης των ΣΥ­ΝΕΚ στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα ου­σια­στι­κά να μην υ­πάρ­χει συν­δι­κα­λι­σμός. Το ΔΣ της ΕΛ­ΜΕ δεν συ­νε­δριά­ζει και η μό­νη α­πά­ντη­ση στα μέ­τρα τα κυ­βέρ­νη­σης ή­ταν η τε­λευ­ταί­α ψευ­το­α­περ­γί­α, που ό­πως ό­λες τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια γί­νο­νται με α­πο­φά­σεις α­πό τα πά­νω και χω­ρίς συμ­με­το­χή των ερ­γα­ζο­μέ­νων μέ­σα α­πό γε­νι­κές συ­νε­λεύσεις. 
Πα­ρά τα σκλη­ρά μέ­τρα που πέ­ρα­σε και περ­νά η κυ­βέρ­νη­ση, η ΟΛ­ΜΕ και ό­λες οι πα­ρα­τά­ξεις δεν κά­νουν τί­πο­τα άλ­λο πα­ρά να βρί­σκονται στην ί­δια γραμ­μή με την κυ­βέρ­νη­ση. Ό­λες συμ­με­τεί­χαν στην τε­λευ­ταί­α δή­θεν α­περ­γί­α που κά­λε­σε, συμ­με­τεί­χε και υ­πο­στή­ρι­ξε η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, ε­νά­ντια στον ε­αυ­τό της! 
Τη φε­τι­νή χρο­νιά μό­νο μια συ­νέ­λευ­ση έ­γι­νε με ε­λά­χι­στη συμ­με­το­χή. Το  ί­διο υ­πεύ­θυ­νες εί­ναι και ό­λες οι πα­ρα­τά­ξεις, ι­διαί­τε­ρα αυ­τές που εμ­φανί­ζο­νται σαν δή­θεν ε­πα­να­στα­τι­κές. 
 
ΕΡ­ΧΕ­ΤΑΙ ΝΕ­Α Α­ΞΙΟ­ΛΟ­ΓΗ­ΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕ­ΠΕΙ ΝΑ ΠΕ­ΡΑ­ΣΕΙ
 
Το κρά­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φτιά­χνε­ται με γορ­γό ρυθ­μό με αλ­λα­γές προ­σώπων στις κο­ρυ­φές του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, στα κρυ­φά και μα­κρυά α­πό το λαό. Ας μην έ­χου­με κα­μιά αμ­φι­βο­λί­α ό­τι έρ­χε­ται νέ­α α­ξιο­λό­γη­ση πιο σκλη­ρή από ό­λες τις προ­η­γού­με­νες. Η κα­τάρ­γη­ση ε­τσι­θε­λι­κά των συμ­βου­λί­ων των Α­ΕΙ, η ε­πα­να­φο­ρά της συ­νέ­ντευ­ξης στην ε­πι­λο­γή των διευ­θυ­ντών και η το­πο­θέ­τη­ση των πε­ρι­φε­ρεια­κών διευ­θυ­ντών εκ­παί­δευ­σης με κομ­μα­τι­κά και μό­νο κρι­τήρια, δεν προ­οιω­νί­ζουν κα­νέ­να κα­λό μέλ­λον για τον κλά­δο.
 
ΤΑ ΑΙ­ΤΗ­ΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ ΟΛ­ΜΕ
 
- Το μό­νι­μο σύν­θη­μα της 12χρο­νης υ­πο­χρε­ω­τι­κής παι­δεί­ας εί­ναι έ­να σύν­θη­μα που δεν α­ντα­πο­κρί­νε­ται σε κα­μιά πα­ρα­γω­γι­κή α­νά­γκη της χώ­ρας, ούτε στις α­νά­γκες των παι­διών της φτω­χο­λο­γιάς που δεν εί­χαν πο­τέ τους τη δυνα­τό­τη­τα για ά­φθο­να ι­διω­τι­κά φρο­ντι­στή­ρια και α­κρι­βά σχο­λεί­α, γιαυ­τό και οι υ­πε­ρα­σπι­στές του δεν ε­ξη­γούν την α­να­γκαιό­τη­τά του με τα­ξι­κούς ό­ρους ού­τε με ό­ρους πα­ρα­γω­γής αλ­λά με δή­θεν αν­θρω­πι­στι­κούς δή­θεν μορ­φω­τι­κούς ό­ρους. Εί­ναι, ό­σο το έ­χουν πε­ρι­γρά­ψει τα συ­νέ­δρια και οι το­πο­θε­τή­σεις της ΟΛ­ΜΕ, έ­να σχο­λεί­ο ξε­κομ­μέ­νο α­πό την πα­ρα­γω­γή και κυ­ρί­ως τη ση­με­ρι­νή εργα­τι­κή τά­ξη. Σκέ­τη γε­νι­κή παι­δεί­α μέ­χρι τα 18 και μά­λι­στα υ­πο­χρεωτι­κή, χω­ρίς κα­μιά α­πο­λύ­τως σύν­δε­ση με τα ερ­γο­στά­σια και με την α­γρο­τι­κή πα­ρα­γωγή, δη­λα­δή στεί­ρα θε­ω­ρη­τι­κο­λο­γί­α, χω­ρίς ε­πι­στη­μο­νι­κό πει­ρα­μα­τι­σμό και  με α­στα­μά­τη­τη α­πό κα­θέ­δρας δι­δα­σκα­λί­α και κυ­ρί­ως πα­πα­γα­λί­α εί­ναι έ­να σχολεί­ο του πα­ρα­σι­τι­κού γρα­φειο­κρα­τι­κού πνεύ­μα­τος και φυ­σι­κά της α­πέ­ρα­ντης βα­ρε­μά­ρας, δη­λα­δή της πα­ρα­γω­γι­κής σπα­τά­λης, της αν­θρώ­πι­νης ψυ­χι­κής και σω­μα­τι­κής φθο­ράς και της κα­τα­στρο­φής της γνώ­σης. Έ­να σχο­λεί­ο ε­νταγ­μέ­νο α­κρι­βώς στην πα­ρα­γω­γι­κή διά­λυ­ση και υ­πονό­μευ­ση της χώ­ρας. 
- Πά­νω α­πό ό­λα η αλλα­γή και η κρι­τι­κή στο πε­ριε­χό­με­νο σπου­δών δεν μπή­κε πο­τέ στην η­με­ρή­σια διά­τα­ξη στον κλά­δο. Τα ό­ποια εκ­παι­δευ­τι­κά συνέ­δρια της ΟΛ­ΜΕ γί­νο­νται πο­λύ μα­κριά α­πό τους κα­θη­γη­τές και οι ό­ποιες α­ποφά­σεις τους δεν εί­ναι γνω­στές πα­ρά μό­νο στους συμ­με­τέ­χο­ντες.
- Το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι δεν υ­πάρ­χει πραγ­μα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α α­φού παίρ­νο­νται α­πο­φά­σεις, ι­διαί­τε­ρα για τό­σο ζω­τι­κά πράγ­ματα, ό­πως μια α­περ­γί­α, χω­ρίς να υ­πάρ­χει α­παρ­τί­α στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις. Αυ­τός δεν εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κός, αλ­λά πρα­ξι­κο­πη­μα­τικός συνδι­κα­λι­σμός με ε­πί­φα­ση δη­μο­κρα­τί­ας.
 
ΧΡΕΙΑ­ΖΕ­ΤΑΙ ΜΙΑ ΑΛ­ΛΗ ΠΟ­ΡΕΙΑ
 
Εί­ναι φα­νε­ρό α­πό τα πα­ρα­πά­νω ό­τι χρειά­ζε­ται μια άλ­λη πο­ρεί­α για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα. Μια πο­ρεί­α με αι­τή­μα­τα και πρα­κτι­κές που να αντι­στοι­χούν σε μιαν άλ­λη εκ­παί­δευ­ση, που θα στη­ρί­ζε­ται στη ε­νό­τη­τα κα­θη­γητών, μα­θη­τών και γο­νιών.
- Έ­να σχο­λεί­ο της εκ­παί­δευ­σης που το πε­ριε­χό­με­νό του θα το κα­θο­ρίζουν οι α­νά­γκες της χώ­ρας για την ε­πι­στη­μο­νι­κή α­νά­πτυ­ξη της βιο­μη­χα­νί­ας (που πε­ρι­λάμ­βά­νει εν­νο­εί­ται σαν κο­ρω­νί­δα της την πλη­ρο­φο­ρι­κή, την ρομπο­τι­κή και τη βιο­τε­χνο­λο­γί­α), της έ­ρευ­νας και της τε­χνο­λο­γί­ας, της γε­ωρ­γί­ας, της βιο­μη­χα­νί­ας με­τα­φο­ρών και ε­πι­κοι­νω­νιών, της ε­ξέ­λι­ξης και της διατή­ρη­σης του τε­χνι­κού πο­λι­τι­σμού, αλ­λά και της τέ­χνης και της γε­νι­κής κουλτού­ρας έ­τσι ό­πως το έ­βα­ζε το πρό­γραμ­μα του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ (που ε­μπνευστής του ή­ταν ο Δ. Γλη­νός) και που τώ­ρα εί­ναι θαμ­μέ­νο α­πό τη λε­γό­με­νη α­ρι­στερά. Μια εκ­παί­δευ­ση που να στη­ρί­ζε­ται στην αρ­χή της ερ­γα­σί­ας και στην αρ­χή της με­λέ­της και της αλ­λα­γής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας.
- Σύν­δε­ση με τους μα­θητές και τους γο­νείς μέ­σα α­πό έ­να κοι­νό α­γώνα για την αλ­λα­γή του σχο­λεί­ου. Την κρι­τι­κή και την αλ­λα­γή στο πε­ριε­χό­μενο σπου­δών και τον προ­σα­να­το­λι­σμό της εκ­παί­δευ­σης. Της σύν­δε­σης της θε­ω­ρίας με την πρά­ξη. Την ει­σα­γω­γή της ε­πι­στη­μο­νι­κής με­θό­δου δι­δα­σκα­λί­ας σε σύν­δε­ση με την πα­ρα­γω­γή και τον ε­πι­στη­μο­νι­κό πει­ρα­μα­τι­σμό. Κα­τα­πο­λέ­μηση της α­πέ­ρα­ντης κού­φιας θε­ω­ρη­τι­κο­λο­γί­ας και της πα­πα­γα­λί­ας.
- Να α­να­πτύ­ξου­με την κοι­νω­νι­κή μας αλ­λη­λεγ­γύ­η ι­διαί­τε­ρα α­πέ­να­ντι στους φτω­χούς μα­θη­τές μας με ε­πι­πλέ­ον μα­θή­μα­τα για βο­ή­θεια, αλ­λά και αλλη­λο­βο­ή­θεια με­τα­ξύ των μα­θη­τών. Ε­πί­σης πρέ­πει να προ­ω­θη­θεί η εκ­παι­δευτι­κή ε­θε­λο­ντι­κή βο­ή­θεια α­πό τους ε­πι­στη­μο­νι­κά κα­ταρ­τι­σμέ­νους γο­νείς σε μα­θη­τές που δεν έ­χουν αυ­τό το πλε­ο­νέ­κτη­μα της βο­ή­θειας α­πό το σπί­τι. Γε­νικά πρέ­πει να συ­νερ­γα­στού­με στε­νά με τους γο­νείς σε ό­λα τα ζη­τή­μα­τα. Να βά­λου­με τους γο­νείς στο κέ­ντρο της κα­τώ­τε­ρης και μέ­σης εκ­παί­δευ­σης και όχι στο πε­ρι­θώ­ριο στο ο­ποί­ο τους έ­χει βά­λει η ΟΛ­ΜΕ για να μην υ­πό­κει­ται στην κρι­τι­κή, τον έ­λεγ­χο αλ­λά και τη βο­ή­θειά τους. Η α­νά­μει­ξη των γο­νιών  είναι το βα­σι­κό συ­στα­τι­κό ε­πι­τυ­χί­ας του φιν­λαν­δι­κου σχο­λεί­ου.
- Η ε­νό­τη­τα ό­λου του σχο­λεί­ου εί­ναι η βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για ο­ποιαδή­πο­τε προ­ο­δευ­τι­κή αλ­λα­γή σε αυ­τό.  Η ε­νό­τη­τά μας με το λα­ό ε­νά­ντια στην κα­τα­στρο­φή της πα­ρα­γω­γής, αλ­λά και των ψυ­χών και του πνεύ­μα­τος που συ­ντελεί­ται κα­θη­με­ρι­νά, η πα­ρε­μπό­δι­ση του ξε­που­λήμα­τος της χώ­ρας εί­ναι η α­ναγκαί­α προ­ϋ­πό­θε­ση για την αλ­λα­γή στο σχο­λεί­ο.
- Να μη δε­χτού­με καμ­μιά μεί­ω­ση των μι­σθών.
- Να α­παι­τή­σου­με να κα­ταρ­γη­θεί ά­με­σα ο νό­μος 4057/12 που τρο­μο­κρα­τεί και προε­τοι­μά­ζει α­πο­λύ­σεις για τους συ­να­δέλ­φους που δεν θα συμ­μορ­φώ­νονται στο νέ­ο φα­σι­στι­κό και διε­φθαρ­μέ­νο σχο­λεί­ο που σχε­διά­ζε­ται να α­ντι­κατα­στή­σει το ση­με­ρι­νό σχο­λεί­ο της πα­ρα­σι­τι­κής γρα­φειο­κρα­τι­κής διά­λυ­σης.
- Να βά­λου­με την η­με­ρή­σια διά­τα­ξη και κα­τά προ­τε­ραιό­τη­τα την πάλη, μα­ζί με τους μα­θη­τές και τους γο­νείς τους, ε­νά­ντια στη σχο­λι­κή βί­α, το ρατσι­σμό και τον εκ­φο­βι­σμό, ι­διαί­τε­ρα ε­νά­ντια στη βί­α της να­ζι­στι­κής συμ­μορί­ας της Χρυ­σής Αυ­γής, που πρέ­πει να α­πα­γορευ­τεί. Ο να­ζι­σμός δεν εί­ναι άπο­ψη, εί­ναι προ­α­ναγ­γελμέ­νη βί­α και ταυ­τό­χρο­να συ­κο­φά­ντη­ση λα­ών και εθνών με στό­χο την γε­νο­κτο­νί­α τους.
- Α­πο­φά­σεις μέ­σα α­πό πραγ­μα­τι­κά μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις.
Συ­νά­δελ­φοι,
Οι συν­θή­κες σή­με­ρα εί­ναι χει­ρό­τε­ρες α­πό κά­θε άλ­λη ε­πο­χή. Σω­τή­ρες δεν υ­πάρ­χουν πιά. Μό­νο ο δι­κός μας α­γώ­νας, η δι­κή μας θέ­λη­ση μπο­ρούν να αλλά­ξουν τις ζω­ές μας.
Ας α­να­πτύ­ξου­με πα­ντού πλα­τειές προ­ο­δευ­τι­κές δη­μο­κρα­τι­κές κινή­σεις σε κά­θε σχο­λεί­ο συ­ζη­τώ­ντας και πα­λεύ­ο­ντας  για έ­να άλ­λο πρό­γραμ­μα και μιαν άλ­λη πο­ρεί­α.
Και τό­τε έ­να άλ­λο προ­ο­δευ­τι­κό και δη­μο­κρα­τι­κό σχο­λεί­ο μπο­ρεί να γί­νει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα!
 
ΣΗ­ΜΕIΩ­ΣΗ: Η κί­νη­ση «Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη» ι­δρύ­θηκε το 2005 α­πό λί­γους εκ­παι­δευ­τι­κούς του δη­μό­σιου και ι­διω­τι­κού το­μέ­α της εκπαί­δευ­σης κυ­ρί­ως στην Ατ­τι­κή, στην Θεσ­σα­λί­α και την Κρή­τη που άρ­χι­σαν να α­να­ζη­τούν τρό­πους α­πε­λευ­θέ­ρω­σης του εκ­παιδευ­τι­κού κι­νή­μα­τος α­πό μια η­γε­σί­α κυ­ρί­ως με μια υ­πο­τι­θέ­με­νη α­ρι­στε­ρή μορ­φή που το δυ­νά­στευε και το δυ­να­στεύ­ει στην ου­σί­α με σκο­τα­δι­στι­κές, α­ντι­βιο­μη­χα­νι­κές και πα­ρα­σιτι­κές γρα­φειο­κρα­τι­κές θέ­σεις. Η η­γε­σί­α αυ­τή, ει­δι­κά στην α­νώ­τα­τη παι­δεία, εί­ναι ε­ξέ­χον τμή­μα μιας κα­τα­πιε­στι­κής και συ­χνά διε­φθαρ­μέ­νης νέ­ας γραφειο­κρα­τι­κής α­στι­κής τά­ξη νέ­ου τύ­που, που συ­χνά ε­νώ­νε­ται με την πιο συ­ντη­ρη­τι­κή και λα­ϊ­κί­στι­κη δε­ξιά στα πλαί­σια ε­νός ι­διό­τυ­που φαιο-«κόκ­κι­νου» με­τώ­που. Αυ­τό που συν­δυά­ζει τα λό­για του πιο ευαί­σθη­του κα­τα­πιε­σμέ­νου και την πρά­ξη του πιο βί­αιου κα­τα­πιε­στή και ε­ξου­σια­στή. Η Κί­νη­ση έ­χει πε­ρά­σει α­πό φά­σεις έ­ντο­νης δρά­σης, αλ­λά και α­να­δί­πλω­σης α­να­ζη­τώ­ντας τρόπους για να ξε­πε­ρά­σει τα τεί­χη που υ­ψώ­νει στο δρό­μο κά­θε ρι­ζο­σπα­στι­κής προσπά­θειας αυ­τό το έ­μπει­ρο, ευ­λύ­γι­στο, πο­λύ­πλευ­ρο και τό­σο κυ­ρί­αρ­χο, σχε­δόν δια­κομ­μα­τι­κό μέ­τω­πο της εκ­παι­δευ­τι­κής αλ­λά και πο­λι­τι­κής α­ντί­δρασης. Οι ση­με­ρι­νές συν­θή­κες ο­ξύ­τα­της και κα­θο­λι­κής κρί­σης ε­χουν ω­στό­σο οδη­γή­σει σε κρί­ση και την κυ­ριαρ­χί­α αυ­τού του μέ­τω­που και οι α­ντι­στά­σεις εκ­παι­δευ­τι­κών, μα­θη­τών, φοι­τη­τών, γο­νιών θα αρ­χί­ζουν πα­ντού να δυ­να­μώ­νουν. Οι συ­νά­δελ­φοι α­να­ζη­τούν τώ­ρα βα­θειές α­πα­ντή­σεις ας εί­ναι και δύ­σκο­λες και ας εί­ναι δύ­σκο­λος και ε­πώ­δυ­νος ο δρό­μος της σω­τη­ρί­ας. Ε­μείς δεν μπο­ρού­με να μη δώσου­με το πιο έ­ντο­νο πα­ρών μας σε μια τέ­τοια πε­ρί­ο­δο. Έ­στω κα­τε­βαί­νο­ντας σε αυ­τή τη φα­ση στις ε­κλο­γές σε μό­νο μί­α ΕΛ­ΜΕ, στην Α­θή­να. 
Α­θή­να 24/11/2015
Ι­στο­σε­λί­δα της κί­νη­σης: www.kpad.gr
 
ΕΡΓΑΤΙΚΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟΣ! Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ  ΟΤΙ  ΕΧΕΙ  ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΙΟ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ »
επιστροφή στην κορυφή