"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Μα θα αναρωτηθεί κάποιος αναγνώστης: Η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι μια ασφαλής, δηλαδή εντελώς πιστή αποικία για τη Ρωσία δεν είναι επίσης ένας άλλος “ευγενικός” σκοπός της συμμορίας; Ασφαλώς και είναι, αλλά αυτός είναι ένας μερικός σκοπός, γι αυτό πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να υπηρετεί πρώτα και κύρια το γενικό σκοπό.
Για παράδειγμα η συμμορία έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει οικονομικά την Ελλάδα με τον πολύ σύντομο και αποδοτικό τρόπο που της προτείνουν οι ψευτoαριστεροί κριτικοί της : να τη βγάλει δηλαδή έξω από την Ευρώπη και το Ευρώ χωρίς να έχει εξασφαλίσει από τις υπόλοιπες χώρες του Ευρώ έστω στοιχειώδη πιστωτική κάλυψη του νέου νομίσματος για μια μεταβατική περίοδο. Αυτού του είδους την έξοδο θα μπορούσε να την κάνει άνετα πέρυσι η κυβέρνηση μετά το δημοψήφισμα με μια άγρια χρεωκοπία η οποία θα έκανε τη Βενεζουέλα του Μαδούρο να μοιάζει μπροστά στην Ελλάδα με Ελβετία. Αλλά αυτό θα ήταν κατασπατάληση των τεράστιων δυνατοτήτων του δουλικότερου πολυεργαλείου που διαθέτουν τα πουτινικά αφεντικά της συμμορίας όχι έξω αλλά μέσα στην Ευρώπη ακριβώς για να διαλύσουν, να τραυματίσουν βαθειά και να υποδουλώσουν αυτήν την τελευταία. Δηλαδή την αποικιοποίηση της Ελλάδας τα ρώσικα αφεντικά και οι κινέζοι φασίστες φίλοι τους την προτιμούν μέσα στην ΕΕ, ώστε να έχουν μια καλή βάση μέσα σε αυτήν παρά έξω της.
Μόνο κάτω από αυτό το γενικό πρίσμα πρέπει να εξετάσει κανείς και την υπόθεση του “επιδόματος στους συνταξιούχους” και δευτερευόντως κάτω από το πρίσμα της πάλης του ΣΥΡΙΖΑ για να κρατηθεί στην εξουσία, όπως πιστεύουν στην αντιπολίτευση.
Το επίδομα, που αναφέρεται με θράσος και σαν 13η σύνταξη από την κυβέρνηση, φανερώνει όσο τίποτα άλλο τη γενική βαναυσότητα της ελληνικής αστικής τάξης απέναντι στη φτωχολογιά και την ειδική υπουλία, τον κυνισμό και το ραδιούργο χαρακτήρα της συμμορίας Τσίπρα.
Η διαπάλη ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην “ευρωπαϊκή” αντιπολίτευση στο ζήτημα του επιδόματος έχει εμφανιστεί ως εξής: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έδωσε στους φτωχούς συνταξιούχους το έκτακτο επίδομα τάχα για να τους αποζημιώσει για το ότι η Τρόικα, δηλαδή η Γερμανία, δηλαδή ο Σόιμπλε τους έκοψε το ΕΚΑΣ. Επίσης η κυβέρνηση κατηγορεί τη ΝΔ ότι αντί να είναι με τους φτωχούς και την πατρίδα είναι υπέρ του Σόιμπλε και γι αυτό δεν ψηφίζει υπέρ αυτού του επιδόματος. Η “ευρωπαϊκή” αντιπολίτευση απαντά ότι είναι υπέρ του επιδόματος αλλά δεν το ψηφίζει γιατί η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει προηγούμενα συνεννοηθεί γι αυτό με την Τρόικα, αλλά αυτό δεν το έκανε μόνο και μόνο για να φανεί ότι είναι εναντίον των δανειστών βάζοντας όμως έτσι τη χώρα σε περιπέτειες και τελικά κάνοντας νέες υποχωρήσεις στους δανειστές.
Σαν τάχα πέρα και πάνω από αυτά τα δύο στρατόπεδα στέκονται σαν αδιαπραγμάτευτοι εχθροί των ευρωπαίων δανειστών και υπερασπιστές των φτωχών οι κνίτες και οι χρυσαυγίτες, οι πρώτοι σαν γνήσιοι προλετάριοι εχθροί του καπιταλισμού, οι δεύτεροι σαν γνήσιοι πατριώτες εχθροί κάθε διεθνούς ένωσης τραπεζιτών δηλαδή “εβραίων τοκογλύφων”. Και οι δύο αυτοί δεν ασχολούνται με πολύπλοκα πράγματα, όπως οικονομικές διαπραγματεύσεις, κρατικούς ισολογισμούς και εμπορικά ελλείμματα. Απλά ορίζουν εχθρούς. Από κει ορίζουν τους φίλους. Ορίζουν εχθρό τη Δύση μόνο και μόνο για να προκύψει αυτόματα σαν φίλος η Ανατολή. Κύριος εχθρός η Ευρώπη. Κύριος φίλος η Ρωσία. Από κει και πέρα δεν τους νοιάζει καθόλου η συγκεκριμένη κατάσταση του λαού, η συγκεκριμένη ανακούφισή του, η συγκεκριμένη φτώχια του, η πιο επείγουσα ανάγκη του, η ιεραρχία της δυστυχίας της αρρώστιας και του θανάτου. Για τους φασίστες οι μάζες είναι εργαλείο ποτέ σκοπός. Και απέναντι στις μάζες όλα τα κόμματα αποδείχτηκαν φασιστικά.
Αυτό που κρύβουν πίσω από αυτή τη διαμάχη για το επίδομα όλοι τους είναι ότι με τη σιωπή και την ανοχή τους έχουν από κοινού πραγματοποιήσει ένα πελώριο έγκλημα, μια φυσική εκτέλεση των πιο φτωχών συνταξιούχων καθώς κόβουν ακριβώς από αυτούς το πιο μεγάλο ποσοστό απολαβών, πραγματοποιούν την πιο μεγάλη μείωση σύνταξης που έχει ποτέ σημειωθεί σε ποσοστό από το πιο χαμηλό, το πιο κρίσιμο όριο επιβίωσης. Συγκεκριμένα αυτό που θα γίνει σε τρεις μήνες είναι ότι η σύνταξη 250.000 από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους δηλαδή ηλικιωμένων και γέρων που παίρνουν ΕΚΑΣ θα πάει από 530 σε 415 Ευρώ, δηλαδή θα υποστεί μείωση κατά 21%! Αυτό γιατί στα 530 Ευρώ που έπαιρναν ως τώρα τα 300 Ευρώ ήταν η σύνταξη και τα υπόλοιπα 230 Ευρώ ήταν το βοήθημα του ΕΚΑΣ. Η κυβέρνηση Τσίπρα υπέγραψε το ΕΚΑΣ να μειωθεί το 2017 στο μισό, δηλαδή από 230 Ευρώ να γίνει 115. Ταυτόχρονα υπέγραψε από 1/1/2018 να γίνει μηδέν, δηλαδή η σύνταξη των 415 Ευρώ να γίνει 300 Ευρώ, δηλαδή η σύνταξη των 530 Ευρώ να μειωθεί κατά 42% σε σχέση με σήμερα!!!
Αυτό που έκανε τώρα ο Τσίπρας με το έκτακτο επίδομα ήταν το εξής: Στους συνταξιούχους που θα πήγαιναν πχ από τα 530 Ευρώ στα 415 Ευρώ από 1/1/2017, δηλαδή που θα βλέπανε αυτά τα 115 Ευρώ να χάνονται από την τσέπη τους μέσα στα Χριστούγεννα όπου πληρώνονται για τον Γενάρη του 2017, έδωσε 515 Ευρώ έκτακτο επίδομα, ώστε όχι μόνο να μη μειωθεί αυτό που θα παίρνανε για το Γενάρη του 2017, αλλά να αυξηθεί κατά 515-115=400 Ευρώ. Αυτά τα 400 Ευρώ είναι σαν οι συνταξιούχοι να παίρνουν όλο μαζί το ΕΚΑΣ τους για τους επόμενους 3μισι περίπου μήνες, ας πούμε ως τον Απρίλιο. Όμως από το Μάη του '17 θα δουν τη σύνταξή τους να βυθίζεται στα 415 Ευρώ, ενώ από τα Χριστούγεννα του 2017 θα πάει στα 315 Ευρώ. Δηλαδή αυτό που έκανε ο Τσίπρας ήταν να τους δώσει τώρα ένα δώρο για να τους γλυκάνει τη μεγάλη ληστεία που τους ετοιμάζει αργότερα. Αυτό είναι που κάνει λογική τη σκέψη ότι πάει για εκλογές την Άνοιξη πριν οι γέροι θυμώσουν πολύ μαζί του.
Οι συνταξιούχοι που παίρνουν περισσότερα από 500 Ευρώ δηλαδή εκείνοι με 600, 700 ή 800 Ευρώ θα δουν ή έχουν δει τις απολαβές τους να μειώνονται λιγότερο επειδή έχουν μικρότερο ΕΚΑΣ, ενώ αυτοί που παίρνουν παραπάνω συντάξεις έχουν μηδενικό ΕΚΑΣ. Σε όλους όσους θα μειωθεί το ΕΚΑΣ υπάρχει ένα δράμα, αλλά κανένα δράμα δεν μοιάζει σε ωμότητα με εκείνο των 500ρηδων.
Το ότι οι Συριζαίοι έκαναν αυτή την πολιτική απάτη είναι κάτι που το επισήμαναν οι πάντες και πρώτη-πρώτη η ΝΔ. Αλλά η απάντησή τους ήταν χοντρικά η εξής: Πάρτε το όπως θέλετε, αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι η βύθιση των χαμηλών συντάξεων από τον Απρίλη είναι καλύτερο πράγμα για τους συνταξιούχους από τη βύθισή τους από σήμερα και αυτό το πετύχαμε πολεμώντας ενάντια στον εθνικό εχθρό Σόιμπλε και όχι υποχωρώντας όπως εσείς, ή ζητώντας του την άδεια, που ποτέ δεν θα την έδινε.
Αυτό το επιχείρημα στέκει εντελώς αν μείνει κανείς στα πλαίσια των όρων και των ορίων που βάζει ο Σύριζα τώρα και κάθε φορά που είναι να συγκρουστεί με το λαό και ταυτόχρονα με τους δανειστές. Σε αυτούς τους όρους και τα όρια συμφωνεί πάντα το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, δηλαδή όχι μόνο οι στρατηγικοί σύμμαχοι του Σύριζα, δηλαδή τα ψευτοΚΚΕ, οι ναζί της ΧΑ, και το πλέον εντελώς λαλιωτικό, δηλαδή συριζέικο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ .
Πραγματικά είναι καλύτερα τώρα λίγο περιθώριο χρόνου για τους συνταξιούχους των 500 Ευρώ παρά η οικονομική εκτέλεσή τους. Αλλά ο Σόιμπλε και οι άλλες βιομηχανικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς δεν θα δίνανε την άδειά τους χωρίς μια δραματική σύγκρουση για μια έκτακτη ενίσχυση των συνταξιούχων, ή αλλιώς για μια νέα έκτακτη παραβίαση των δημοσιονομικών δεσμεύσεων που έχει υπογράψει ένα κράτος που διαρκώς τις παραβιάζει, που διαρκώς μεγαλώνει το χρέος του γιατί σαμποτάρει την ανάπτυξή του και που διαρκώς εκβιάζει τους δανειστές ότι θα ανατινάξει μαζί με τον εαυτό του όλη την Ευρώπη. Γι αυτό η ψήφιση του λευκού στη Βουλή από τη ΝΔ ήταν γι αυτήν μια μεγάλη πολιτική ήττα, επειδή όχι μόνο φάνηκε σύμμαχος του επί χρόνια κατασκευασμένου εθνικού εχθρού, της Γερμανίας του Σόιμπλε, (στην πραγματικότητα της πιο ευρωπαϊκής και πιο ανεξάρτητης απέναντι στην πουτινική Ρωσία Γερμανίας), την ώρα που αυτή διέπραττε μια πρωτοφανή υποτιθέμενη ωμότητα κατά των πιο φτωχών ελλήνων συνταξιούχων, αλλά γιατί τελικά ο Σόιμπλε και ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός Βορράς έχασε τη μάχη με μια ελληνική κυβέρνηση, και μάλιστα για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά. Μάλιστα για πρώτη φορά η Ευρώπη βρέθηκε διασπασμένη στην καρδιά της, δηλαδή στο επίπεδο του γαλλογερμανικού άξονα στο ελληνικό ζήτημα. Έγινε τώρα αυτό που έχουμε διαγνώσει εδώ και χρόνια σαν το βασικό στόχο της ελληνικής ρωσόφιλης διπλωματίας από την πρώτη μέρα της κρίσης, στόχος που τώρα όπως είπαμε στη αρχή είναι και ο κεντρικός της κυβέρνησης Τσίπρα.
Αυτό συνέβη μόλις τώρα με εργαλείο το επίδομα των συνταξιούχων γιατί μόλις τώρα για πρώτη φορά βγήκε σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ και τον διοικητή του ESM Ρέγκλινγκ, δηλαδή με σύσσωμο το λεγόμενο μέτωπο του ευρωπαϊκού Βορρά η Γαλλία με τον Ολάντ, τον Σαπέν (υπουργό οικονομικών) και τον Μοσκοβισί (Επίτροπο των οικονομικών της Κομισιόν) που και οι τρεις τους κατήγγειλαν με σαφήνεια και με ασυνήθιστα οξείες για τις γαλλογερμανικές σχέσεις τόνους την απόφαση των πρώτων να επιβάλλουν κατά της κυβέρνησης Τσίπρα το μέτρο του παγώματος της απόφασης του ESM για μείωση του βραχυπρόθεσμου χρέους.
Ο Ολάντ μιλώντας μετά τους Μοσκοβισί και Σαπέν είπε καθαρά πηγαίνοντας σε μια συνάντηση ηγετών της ΕΕ στις 15 του Δεκέμβρη ότι θα έπρεπε να επιτραπεί στην Ελλάδα “να πάρει κυρίαρχες αποφάσεις που σέβονται τις δεσμεύσεις που έχουν παρθεί εδώ στις Βρυξέλλες” και συνέχισε παίρνοντας το μέρος των διαλυτών, σαμποταριστών και μεγαλύτερων μπαταχτζήδων της ΕΕ: “Θέλω να δω την Ελλάδα να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια και γι αυτό να μένει στην Ευρωζώνη” και ζήτησε να υπάρχει πιο εκτεταμένη ανακούφιση χρέους: “Αυτή είναι η προϋπόθεση για να έχουν η Ελλάδα και η Ευρώπη σταθερότητα” .
Στην πραγματικότητα οι Γάλλοι μπήκαν απλά μπροστά. Η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή η ρώσικη διπλωματία είχε συσπειρώσει πριν από αυτήν τη μεγάλη αναμέτρηση ένα σκληρό και αποφασισμένο για σύγκρουση με το Σόιμπλε μέτωπο της ηγεσίας Γιουνκέρ της Κομισιόν, με την Ιταλική, τη Γαλλική και τη Γερμανική σοσιαλδημοκρατία μαζί με τους Πράσινους και τη λεγόμενη ευρωπαϊκή αριστερά που έχει στο σκληρό φιλορώσικο πυρήνα της τη σταζίτικη Λίνκε. Σαν ουσιαστικό εκπρόσωπό του αυτό το αντι-Σόιμπλε μέτωπο είχε τον επίσημο εκπρόσωπο των ευρωσοσιαλιστών και υποψήφιο για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου Τζιάνι Πιτέλα που μια μέρα πριν τον Ολάντ δήλωνε «Η απόφαση της ευρωζώνης αποτελεί όνειδος. Πίσω από αυτή την απόφαση είναι το κακό χέρι του Σόιμπλε. Είναι απαράδεκτο να ανταλλάσσεις τα δίκαια και αναγκαία κοινωνικά μέτρα, όπως η υποστήριξη σε συνταξιούχους με χαμηλό εισόδημα, με το ζήτημα του χρέους».
Πιτέλα σημαίνει Ρέντζι και ενότητα με τον Πούτιν στο όνομα της κοινής πάλης Ρωσίας - ΕΕ, ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία. Αυτή ακριβώς είναι και η γραμμή της γερμανικής και της ιταλικής σοσιαλδημοκρατίας σε επίπεδο ηγεσίας (http://www.socialistsanddemocrats.eu/newsroom/gianni-pittella-choice-further-sanctions-russia-fully-putin%E2%80%99s-hands).
Είναι λοιπόν αυτή η μεγάλη φιλοπουτινική συμμαχία και ειδικά το βέτο της γαλλικής προεδρίας που υποχρέωσε το μέτωπο Σόιμπλε στο Ευρωγκρουπ να καταργήσει αμέσως την ουσιαστική κύρωση που είχε επιβάλλει στην ελληνική κυβέρνηση, και να δοκιμάσει μια πολιτική ήττα σε επίπεδο κύρους για τον ίδιο τον Σόιμπλε και τη βαλλόμενη σήμερα από παντού γερμανική χριστιανοδημοκρατία. Αυτή η νίκη του αντι-Σόιμπλε μετώπου έχει σαν κύρια αιτία της την κατακλυσμιαία αλλαγή των παγκόσμιων και των ευρωπαϊκών συσχετισμών που έφερε τη τετραπλή νίκη των φιλοπουτινικών φασιστικών δυνάμεων στη Μ. Βρετανία με το Μπρέξιτ, στις ΗΠΑ με την νίκη του Τραμπ, στη Γαλλία με την νίκη του Φιγιόν πάνω στον ευρωπαίο Ζιπέ, στην Ιταλία με την νίκη του “όχι” του ανοιχτά φιλοπουτινικού μετώπου και στη Συρία με την ατιμώρητη για τη Ρωσία, ισοπέδωση και εκκένωση του ανατολικού Χαλεπιού από αντάρτες και κατοίκους.
Όμως είναι αμφίβολο αν αυτοί οι νέοι γενικοί συσχετισμοί θα μπορούσαν να οδηγήσουν από μόνοι τους σε μια τέτοια δραματική εκδήλωση αλλαγής στους πολιτικούς συσχετισμούς στο κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσης των διαφορετικών οικονομικών πολιτικών στους κόλπους της ΕΕ, δηλαδή στο ζήτημα της στάσης απέναντι στο ελληνικό χρέος και στην ελληνική διάσωση ή μη διάσωση, αν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε στη φαρέτρα της το μεγάλο όπλο της επίκλησης των μέτρων υπέρ της επιβίωσης των πιο φτωχών συνταξιούχων.
Χωρίς αυτή τη σημαία της αστικής ανθρωπιστικής βοήθειας το αντι-Σόιμπλε μέτωπο δεν θα μπορούσε να συσπειρώσει με τόσο πάθος όλη την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που μόνο αποτυχίες και προδοσίες έχει να επιδείξει απέναντι στα μεροκάματα των προλετάριων οπαδών της στην Ευρώπη που ακόμα την ακολουθούν. Όμως το έγκλημα στην Ελλάδα πράγματι ξεπερνάει κάθε άλλο και μπορεί να ξεπλύνει κάπως τέτοιες ενοχές.
Πραγματικά ποιον φτωχό άνθρωπο θα μπορούσαν να πείσουν οι παραινέσεις του Σόιμπλε σαν εκπροσώπου της γερμανικής μεγαλοαστικής τάξης προς τον Τσίπρα να είναι συνεπής στις υποσχέσεις του αν αυτή η συνέπεια σημαίνει εξόντωση των πιο φτωχών; Τους μόνους που θα μπορούσε να έχει μαζί του είναι τους γερμανούς εργαζόμενους που είναι αρκετά ενημερωμένοι για το ζήτημα και έχουν μάθει λόγω της παλιάς διαμάχης με τους έλληνες μπαταχτσήδες, απατεώνες και μπαμπέσηδες κυβερνήτες της Ελλάδας να μην τους εμπιστεύονται όταν “ανεμίζουν το σάκο της προλεταριακής επαιτείας” , όπως έλεγε ο Μαρξ για τους φεουδάρχες σοσιαλιστές, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Όμως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αυτή η άρνηση δεν γίνεται δεκτή από την κοινή γνώμη, εκτός αν αυτή διαφωτιζόταν, αλλά αυτό ήθελε ένα πραγματικό και ισχυρό εργατικό κίνημα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ο ελιγμός των προβοκατόρων του Σύριζα με το επίδομα σύνταξης, ή με τον 13ο μισθό όπως τον αποκάλεσε ο απατεώνας Τσίπρας στηρίχθηκε στην εξής πολιτική απάτη, που δεν την αποκάλυψαν και δεν είχαν λόγο να την αποκαλύψουν οι οικονομικά φιλελεύθεροι της ΝΔ που ποτέ δεν νοιάζονται για τη φτωχολογιά και χαίρονται όταν ακούν για πολύ χαμηλά μεροκάματα και συντάξεις. Η απάτη ήταν ότι τη μείωση ως τον πλήρη μηδενισμό του ΕΚΑΣ τους την απαίτησε η Τρόικα από την κυβέρνηση Σαμαρά το 2014 και την αποδέχτηκαν υποχρεωτικά τελικά “με το πιστόλι στον κρόταφο” και στο ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτός συνηθίζει να αποδέχεται τα χειρότερα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που απαίτησε η Τρόικα στα τέλη του 2014 αρχές του 2015 ήταν ότι το ΕΚΑΣ πρέπει να θεωρείται από το ελληνικό κράτος ότι ήταν ένα προνοιακό επίδομα στους φτωχότερους συνταξιούχους, που σημαίνει ότι το κράτος έπρεπε να το παίρνει από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από όλους τους φορολογούμενους, και να το μοιράζει με τα λεγόμενα κοινωνικά κριτήρια στους πιο φτωχούς, δηλαδή σε αυτούς τους συνταξιούχους που παίρνανε μικρές συντάξεις και δεν είχαν άλλα εισοδήματα από πουθενά, και να τα δίνει σε τέτοιο μεταβαλλόμενο ύψος ώστε ο πιο φτωχός συνταξιούχος να έχει μια ανθρώπινη σύνταξη. Αλλιώς θα επιβαρύνονταν τα ήδη ελλειμματικά συνταξιοδοτικά ταμεία, δηλαδή θα επιβαρύνονταν παραπέρα και υπέρμετρα οι ήδη υπέρμετρα μεγάλες εισφορές στα ταμεία σε εποχές χαμηλής νόμιμης απασχόλησης.
Όμως η κυβέρνηση Σύριζα δεν έκανε απολύτως τίποτα γι αυτό μέχρι που αποφάσισε να κόψει -πρακτικά από τον Απρίλη του '17 όπως είπαμε στην αρχή- τα περισσότερα από τους πιο φτωχούς που παίρνανε το μεγαλύτερο ΕΚΑΣ. Δηλαδή κόβει το μισό ΕΚΑΣ, πχ τα 15 από τα 30 Ευρώ που έπαιρνε ένας συνταξιούχος των 800 Ευρώ, και κόβει 115 Ευρώ από τον συνταξιούχο που έπαιρνε ΕΚΑΣ 230 Ευρώ από 500 Ευρώ συνολικής σύνταξης. Αυτό το έγκλημα το κάνει εφαρμόζοντας τάχα κατά γράμμα την απαίτηση της Τρόικας να μειωθεί στο μισό το ΕΚΑΣ το 2017 και ολόκληρο το 2018. Όμως η Τρόικα δεν είπε στην κυβέρνηση να μην αντικατασταθεί αυτό το ποσό από προνοιακό επίδομα. Ήταν δικιά της δουλειά να βρει το προνοιακό επίδομα κυρίως για τους 500ρηδες με δυο τρόπους:
Ο καλύτερος και εύκολος τρόπος ήταν να σταματήσει αυτό που δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε: το τρομερό πολύπλευρο σαμποτάζ στην παραγωγή που πραγματοποιεί η κυβέρνηση ΣΫΡΙΖΑ, πολλαπλάσια από ότι οι προηγούμενες, με το να εμποδίζει όλα τα μεγάλα έργα, όπως του Ελληνικού, της Αφάντου της Ρόδου, τη Μεταλλουργία χρυσού, ή τους εκσυγχρονισμούς των υποδομών όπως τις συγκοινωνίες της πόλης, ή να καθυστερεί με σύστημα την αδειοδότηση και εγκατάσταση επιχειρήσεων ή τη δικαστική διεκπεραίωση σχετικών διαδικασιών (πάει τώρα να ματαιώσει έτσι τη συνέχιση λειτουργίας της Μαρινόπουλος) ή να αυξάνει τη φορολογία του παραγωγικά οργανωμένου πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
Ο δεύτερος ήταν να χτυπήσει την φοροδιαφυγή και να μαζέψει πόρους από κει. Μόνο η φοροδιαφυγή από το λαθρεμπόριο των καυσίμων σύμφωνα με μελέτες είναι γύρω στο 1 δισ. Αυτό το λαθρεμπόριο όχι μόνο δε το χτύπησε αλλά το υποβοήθησε η κυβέρνηση Τσίπρα σαμποτάροντας σκανδαλωδώς όλη την εφαρμογή της νομοθεσίας για τη σύλληψή του και κυρίως ακυρώνοντας στην πράξη το πανάκριβο εγκατεστημένο σύστημα εκροών εισροών σε όλα τα επίπεδα του. Για να πάρουν σε προνοιακά επιδόματα 100 Ευρώ το μήνα τον πρώτο χρόνο οι 300.000 χαμηλοσυνταξιούχοι χρειάζεται το 1/3 από αυτό το ποσό. Και δεν μιλάμε για τη συνέχιση της φοροδιαφυγής της εκκλησιαστικής περιουσίας με τη θεσμική υποφορολόγηση και κυρίως το ανέλεγκτό της και με την ελάχιστη φορολόγηση του εφοπλισμού.
Ο άλλος που είναι ο χειρότερος, αλλά ήταν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έκανε η κυβέρνηση να παρατείνει επ άπειρο τις διαπραγματεύσεις και τις κόντρες με τις ευρωπαϊκές χώρες που τη δανείζουν με τους πιο ευνοϊκούς όρους της παγκόσμιας αγοράς, ήταν να κόψει 15 Ευρώ το μήνα από τις μεγαλύτερες συντάξεις που ο μέσος όρος τους είναι κοντά στα 1000 Ευρώ για περίπου 2.000.000 συνταξιούχους και να τα δώσει στις 300.000 μικρότερες συντάξεις, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα του τέλους του 2014.
Γιατί δεν τα έκανε αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα; Γιατί αφήνει στην αγωνία τουλάχιστον 300.000 συνταξιούχους και τους ετοιμάζει το χειρότερο μέλλον; Γιατί παρατείνει μια κατάσταση μόνιμης κρίσης με τους πιστωτές που σημαίνει υποεπένδυση, χρεωκοπίες λόγω πιστωτικού κενού, ανεργία και διαρκή αποικιοποίηση της χώρας για όσους έχουν καλές σχέσεις με το βρώμικο και φασιστικό καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΑΖΙ και τους ξένους πάτρωνές του;
Μα ακριβώς για να έχει τους εξαθλιωμένους από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ συνταξιούχους που χάσαν το ΕΚΑΣ σαν τους πιο βασανισμένους ομήρους του, σαν το πιο θεαματικό διαπραγματευτικό χαρτί για τη μακρυά διαδικασία διάσπασης, διάλυσης και πολιτικού και στρατιωτικού αφοπλισμού της Ευρώπης μπροστά στον ανερχόμενο ρωσοκινεζικό άξονα. Ήδη αποδείχτηκε πως αυτό το χαρτί λειτουργεί.
Και δεν λειτουργεί μόνο στο εξωτερικό, που είναι το κύριο, αλλά ακόμα καλύτερα λειτουργεί και στο εσωτερικό παρόλο που αυτό είναι το δευτερεύον μέτωπο της συμμορίας Τσίπρα. Ήδη το ξεπάγωμα των μέτρων ανακούφισης του βραχυπρόθεσμου χρέους έχει οδηγήσει τη ΝΔ αλλά και το Ποτάμι σε πολιτική ήττα με αρκετά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, καθώς αχρήστευσε το βασικό τους επιχείρημα ότι τα μέτρα υπέρ των συνταξιούχων θα παγίωναν το μέτρο του παγώματος της ελάφρυνσης, οπότε θα καθυστερούσαν πολύ τη β' αξιολόγηση, και θα δημιουργούσαν στην κυβέρνηση μεγάλα προβλήματα στην αποπληρωμή του χρέους το καλοκαίρι. Έτσι παρέδωσαν όχι τόσο τους ίδιους αυτούς συνταξιούχους που η κυβέρνηση τόσο προβοκατόρικα χτυπάει και χρησιμοποιεί, όσο γενικά τους συνταξιούχους και του μισθοδοτούμενους από το κράτος, στα χέρια της δημαγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ και των σοσιαλφασιστών και φασιστών συμμάχων του. Σύμφωνα με αυτήν όποιος φτύνει πιο πολύ τον γερμανό Σόιμπλε, και όσο πιο πολύ συνεργάζεται με τους φίλους του Πούτιν, τόσο πιο πολλά παίρνει και τόσα πιο πολλά πληρώνει στους υπηκόους του. Αυτό αξίζει άλλωστε σε ένα έθνος που δεν χρειάζεται να παράγει αλλά να αποσπά από τα άλλα έθνη, χάρη στη γεμάτη περηφάνια απέναντι στους πλούσιους και καλοσύνη για τους φτωχούς ψυχή του και βέβαια τη γνωστή από πάντα εξυπνάδα του.
Εννοείται ότι αυτή την ήττα των κομμάτων τους δεν την υπέστησαν τυχαία οι Μητσοτάκης και Θεοδωράκης. Είναι ότι δεν θέλησαν να παλέψουν για τους φτωχούς συνταξιούχους και να μπουν μπροστά και να απαιτήσουν μια λύση, μια ανακούφιση γι αυτούς. Αυτές τις ανακουφίσεις τις αφήνουν στον “λαϊκό” αν και απατεώνα Τσίπρα και στους κνίτες και χρυσαυγίτες “λαϊκιστές” συμμάχους του, που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ για τσιράκι της Ευρώπης. Ειδικά σε ότι αφορά το ψευτοΚΚΕ αυτό του κάνει και καμιά διαδήλωση για να πείθει την Ευρώπη ότι είναι εχθρός του Τσίπρα δηλαδή ότι ο Τσίπρας είναι φίλος της. Βέβαια από την άλλη το ψευτοΚΚΕ δεν κάνει εναντίον του κάτι μεγάλο πχ κλείσιμο δρόμων και λιμανιών για βδομάδες και μήνες, ώστε να τον θεωρεί η Ευρώπη σπουδαίο πολιτικό επειδή “εκτονώνει” επιδέξια τα “κινήματα” και ξέρει και να κερδίζει τις εκλογές.
Πώς να μην τις κερδίζει με τύπους σαν το Μητσοτάκη που διαρκώς διαβεβαιώνει τους γεμάτους αγωνία οπαδούς του, ότι ο Τσίπρας πέφτει χάρη στα λάθη του χωρίς ο ίδιος να χρειάζεται να κινεί εναντίον του και να οργανώνει έστω και λίγο είτε την αστική και μικροαστική τάξη είτε τον εργαζόμενο λαό. Ο ζωηρός αυτός νεαρός δεν έχει κάνει ούτε μια μεγάλη συγκέντρωση ούτε μια συνδικαλιστική κίνηση μόνο έστω για να πει κάτι στις εκατοντάδες χιλιάδες μικροαστούς, μικροεπιχειρηματίες, επαγγελματίες, μικρομαγαζάτορες που η συμμορία καθημερινά ισοπεδώνει και ρίχνει στην απελπισία.
Γι αυτό αυτός ο τύπος, που ποτέ δεν είπε μια κακή κουβέντα για τον Πούτιν, πάντα νικάει, πάντα κατατροπώνει τον “αυτόχειρα” Τσίπρα ώστε να μην χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνω από τις ανακοινώσεις του Κουμουτσάκου, τα τουιτ του Γεωργιάδη και τα σχόλια του Δένδια τους οποίους συχνά αδειάζει αν πειράξουν λίγο παραπάνω το σύστημα Τσίπρα. Τίποτα δεν τον πτοεί. Ακόμα και προχθές που έβγαλε ακόμα για μια φορά τον Τσακαλώτο δηλωσία ο οποίος δεν έκανε τίποτα άλλο από αυτό που η συμμορία ξέρει να κάνει: να υπόσχεται ότι θα εφαρμόσει αύριο τη συμφωνία που ποδοπατάει σήμερα.
Απλά βρίσκει και τα κάνει. Τώρα έχει ένα αληθινό πρόβλημα με τον Τόμσεν που είναι σε αντικειμενική ίσως και υποκειμενική συμμαχία ενάντια στη συμμορία. Μάλιστα για πρώτη φορά είναι ο Τόμσεν που έσπασε τη “θεσμική” ως τώρα υποχρέωση των δανειστών να μην απαντάνε ποτέ όταν τους χτυπάνε οι ελληνικές κυβερνήσεις αναθέτοντας σε αυτούς την ευθύνη της πείνας, της ανεργίας και της αγωνίας για το μέλλον που τρώει τα σωθικά αυτού του λαού.
Η συμμορία ανταπάντησε αδύναμα αρχικά και μετά ο Τόμσεν συνέχισε την κριτική του. Η συμμορία δεν ανταπάντησε. Δεν ξέρουμε αν αυτή η “ελευθερία” των στελεχών του ΔΝΤ οφείλεται στο ότι αδυνάτισε η θέση της Λαγκάρντ που ίσως τους συγκρατούσε να μιλήσουν ή μυρίζονται ότι η προεδρία του πουτινοΤραμπ θα δουλέψει για τον Τσίπρα και ετοιμάζονται να κάνουν ηρωική έξοδο. Δεν μπορούμε ασφαλώς να ξέρουμε. Το σίγουρο είναι ότι πολλοί άνθρωποι σ' αυτό τον κόσμο ακόμα και ψυχροί γραφειοκράτες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πόσο δόλια λειτουργούν και να θυμώνουν γνήσια με τους παλιανθρώπους που μας κυβερνάνε.