"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Κι όμως αυτή η πιο καταστροφική, η πιο απατεωνίστικη, η πιο μισητή στο λαό, η θρασύτερη και η πιο τραμπούκικη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης παίρνει από τους ευρωπαίους πιστωτές της χώρας όχι μόνο τους μεγαλύτερους επαίνους που έχει πάρει οποιαδήποτε προηγούμενη , αλλά αυτοί ανακοινώνουν ότι θα της δώσουν πολύ μεγαλύτερες ελευθερίες στα έξοδά της και σημαντική ελάφρυνση των δόσεων που θα πληρώνει στους δανειστές της. Της δίνουνε δηλαδή πραγματικές πολιτικές και οικονομικές διευκολύνσεις για να παραμείνει με τις κατάλληλες συμμαχίες στην εξουσία μετά τις εκλογές που έρχονται . Το μόνο πραγματικό στοιχείο από το οποίο πιάνονται για να κάνουν αυτές τις παραχωρήσεις είναι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 που το έφτιαξε ο Τσίπρας διπλάσιο από όσο του ζητήσανε οι δανειστές, για να τους δείξει την συνεπεια του στην δέσμευσή του να αποπληρώνει το χρέος. Αλλά όπως γράφουμε σε άλλο σημείωμα μας όλο αυτό το υπερπλεόνασμα βγήκε από τον παραπέρα στραγγαλισμό μιας οικονομίας που δεν τροφοδοτείται με επενδύσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστική ανάπτυξη, η οποία θα ήταν η μόνη εγγύηση για ένα βιώσιμο πρωτογενές πλεόνασμα οπότε αυτό το χρέος θα μπορούσε να αποπληρώνεται. Κι όμως η κυβέρνηση των σαμποταριστών εισπράττει συγχαρητήρια για τις λαμπρές επιδόσεις της.
Αυτά δεν γίνονται απλά με διπροσωπίες και απάτες προς τους δανειστές. Αυτά γίνονται μόνο αν πρακτορεύεις συμφέροντα μιας υπερδύναμης που επειδή είναι φασιστική υπερσυγκεντρωτική στην άσκηση της κρατικής εξουσίας της, δηλαδή έχει τη δυνατότητα της συνομωτικής δράσης, και έχει και την κατάλληλη παράδοση, διαθέτει σήμερα την πιο επεμβατική και εισοδιστική διπλωματία του κόσμου . Αυτή της επιτρέπει ως τώρα: να έχει δικό της πρόεδρο στις ΗΠΑ, δικό της διπρόσωπο καγκελλάριο στη Γερμανία, να έχει πετάξει έξω από την ΕΕ την Αγγλία, δηλαδή τη μόνη χώρα που της βγάζει γλώσσα, και να έχει χώσει με υπομονή και πείσμα τον έναν μετά τον άλλο στενούς φίλους της σε όλα τα βασικά πόστα της γεμάτης εσωτερικές αντιθέσεις ΕΕ. Έτσι εξασφάλισε με τη βοήθεια της Μέρκελ τη θέση του αρχηγού της Κομισιόν για τον Γιουνκέρ, τη θέση του ΥΠΕΞ της ΕΕ για τη Μογκερίνι, τη θέση του Ντάισελμπλουμ για τον Σεντένο, αφού προηγούμενα ξεπάστρεψε πάλι με τη βοήθεια της Μέρκελ τον αληθινό αρχηγό του Γιούρογκρουπ Σόυμπλε και έβαλε στη θέση του τον Σολτς. Ταυτόχρονα οι γενικοί πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρωζώνη υπέρ της Ρωσίας άλλαξαν δραματικά τον τελευταίο χρόνο με την άνοδο μιας ανοιχτά φιλορώσικης κυβέρνησης στην Αυστρία και πιο πολύ με την ανοιχτά φιλορώσικη πλειοψηφία που βγήκε από τις ιταλικές εκλογές.
Χρειάστηκε δηλαδή πολλή δουλειά προηγούμενα και μπόλικα χρόνια ώστε ο περιφερειακός της πρακτορίσκος του Πούτιν Τσίπρας να ακούει τέτοιους επαίνους και οι αναλυτές της ΝΔ να καταπλήσσονται πως γίνεται οι πιστωτές να βγάζουν πρώτον έξω από τα μνημόνια τον καταστροφέα ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να μην απαιτούν από καν προληπτική γραμμή στήριξης αδειάζοντας τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και σύμμαχο της ΝΔ Σουρνάρα, δηλαδή τον κατεξοχήν οικονομικό εκπρόσωπο των πιστωτών στη χώρα. Αυτά όλα σημαίνουν ότι η πολιτική θέση της ΝΔ, που στην πολιτική της βάση είναι φιλοευρωπαϊκή, αδυνατίζει εξαιρετικά.
Η εξήγηση που δίνουν γι αυτό οι φιλοΝΔ αναλυτές είναι ότι οι δανειστές προτιμούν την κυβέρνηση Τσίπρα επειδή επιβάλλει όλα τα μέτρα περικοπών καλύτερα από κάθε άλλη προηγούμενη γιατί ως αριστερή δεν έχει απέναντι της κανένα λαϊκό και εργατικό απεργιακό κίνημα. Αυτή η εξήγηση δεν έχει ουσιαστική βάση γιατί κιόλας από την περίοδο Σαμαρά τα διάφορα λαϊκά «κινήματα» είχαν αποσυρθεί από το βαθύ καθεστώς και δεν ήταν αυτά που εμπόδιζαν τις πολιτικές περικοπών. Από την άλλη δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί οι πιστωτές δεν νοιάζονται για το ότι όλα τα βασικά νούμερα της οικονομίας πέρα από αυτό το εύκολα δημιουργούμενο από μια κυβέρνηση 4% δείχνουν στασιμότητα ως κάμψη για την πραγματική οικονομία, ιδίως ο συνεχιζόμενος στραγγαλισμός των επενδύσεων και κυρίως το νέο τελμάτωμα της μεγαλύτερης επένδυσης, αυτής του Ελληνικού, ενώ ούτε η επένδυση του Χρυσού προχωράει. Μόνα τους αυτά τα δύο τελευταία δείχνουν ότι η κυβέρνηση αυτή εφαρμόζει μόνο τα φορολογικά μνημονιακά μέτρα που στραγγαλίζουν την κατανάλωση και τη μικρομεσαία παραγωγή και κανένα από τα μέτρα που ξεμπλοκάρουν την ανάπτυξη. Αυτό δεν αντιστοιχεί στα συμφέροντα των δανειστών αλλά στα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ευρύτερα. Γιατί μια άρρωστη Ελλάδα θα συνεχίσει να αρρωσταίνει και να αποσαθρώνει όλη την Ευρώπη.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΥΠΕΡΠΛΕΟΝΑΣΜΑ
Για δεύτερη χρονιά το πρωτογενές πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης* εκτοξεύτηκε στα ύψη. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Eurostat και της ΕΛΣΤΑΤ, τα έσοδα μείον τα έξοδα της Γενικής Κυβέρνησης, χωρίς τις πληρωμές των τόκων, δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, έφτασε τα 7,08 δις ή το 4% του ΑΕΠ. Το δανειακό πρόγραμμα, ακολουθεί λίγο διαφορετικούς κανόνες υπολογισμού των ισοζυγίων από αυτούς που ακολουθεί η Eurostat. Οπότε το 4% του πρωτογενούς πλεονάσματος της Eurostat αντιστοιχεί σε πλεόνασμα 4,2% του προγράμματος.
Όμως οι δανειστές και τα μνημόνιά τους απαιτούσαν πλεόνασμα μόνο 1,75 % του ΑΕΠ και όχι 4,2% . Αυτή η διαφορά αντιστοιχεί σε 4 επιπλέον δις. Οι σαμποταριστές σχηματίζουν αυτό το υπερπλεονάσμα με το να τσακίζουν παραπέρα την υπονομευμένη παραγωγή υπερφορολογώντας άμεσα ή μέσω ασύλληπτα ψηλών ασφαλιστικών εισφορών ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες. Επίσης αφαίρούν για ασφάλιση ένα δυσανάλογα μεγάλο κομμάτι σε σχέση με άλλες χώρες, περίπου το 40% του μισθού, που πληρώνει ο εργοδότης. Αυτά όλα τα λεφτά δεν πάνε πίσω στους εργαζόμενους, όπως γίνεται σε μερικές ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες που ναι μεν έχουν ψηλούς φορολογικούς συντελεστές και ψηλές ασφαλιστικές εισφορές αλλά ταυτόχρονα έχουν και ψηλού επιπέδου συνταξιοδοτικές και κοινωνικές εξασφαλίσεις για τον πληθυσμό τους, Εδώ οι συντάξεις και η υγεία βυθίζονται ασταμάτητα σε δολοφονικά, ιδιαίτερα για τη φτωχολογιά, επίπεδα, ενώ την ίδια ώρα οι μεγάλες αυτές ρουφήχτρες συνεχίζουν με την έγκριση των δυτικών μονοπωλιστών να υπερφορολογούν με τους έμμεσους φόρους τους πιο φτωχούς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat και ΕΛΣΤΑΤ το 41% του υπερπλεονάσματος δηλαδή τα 2,9 δις από τα περίπου 7 δις του συνολικού υπερπλεονάσματος, προέρχεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και από την μείωση των συντάξεων! Ένα άλλο κομμάτι του πλεονάσματος, ύψους 441 εκ. ευρώ ή ποσοστό 6,7% πρόκυψε από την τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή από μικρότερες κοινωνικές παροχές των Δήμων. Το πρωτογενές επομένως πλεόνασμα των 7,08 δις σχηματίστηκε κατά 47,7% από τα δύο αυτά πλεονάσματα, από το φόρτωμα δηλαδή της παραγωγής με αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές χωρίς κανένα όφελος για εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Με αυτό το υπερπλεόνασμα των 7, 08 δις, το δημόσιο χρέος αντί να μειωθεί αυξήθηκε απόλυτα Από 315,009 δις το 2016, ή 180,8% του ΑΕΠ, ανέβηκε στα 317,407 δις το 2017 ή στο 178,6 % του ΑΕΠ. Η απόλυτη αύξηση του δημόσιου χρέους ήταν 2,398 δις. Η ποσοστιαία του μείωση οφείλεται στην αύξηση του ΑΕΠ. Το ΑΕΠ, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ από 174,199 δις το 2016 αυξήθηκε στα 177,735 δις το 2017, αύξηση 3,536 δις ή 2 %.
Έτσι σχηματίζονται τα πλεονάσματα από τους σαμποταριστές συν από τις μειώσεις στις δαπάνες για δημόσια έργα, συν την στάση πληρωμών του δημοσίου στους κάθε λογής προμηθευτές του, ιδιαίτερα μάλιστα στους προμηθευτές στον τομέα της υγείας.
Οι σαμποταριστές εκμεταλλεύονται τον σάπιο χαρακτήρα των ευρωπαίων μονοπωλιστών που κάτω από την ηγεσία των ρωσόφιλων ηγετικών στελεχών της ΕΕ καταστρέφουν την χώρα
Μπροστά στη θέα του χρήματος ή στην ιδεατή συγκέντρωσή του στο πρωτογενές υπερπλεόνασμα, οι διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές οι οποίες πιο πολύ ενδιαφέρουν τους ευρωπαίους, ηρεμούν. Το βασικό γεγονός για τις αγορές είναι ότι ο Έλληνας χρεώστης απέδειξε για δεύτερη συνεχή χρονιά ότι έχει ένα τρόπο να συγκεντρώνει χρήματα για να πληρώνει το κρατικό χρέος, χωρίς να πολυνοιάζονται αν αυτό το κάνει υπονομεύοντας την δυνατότητα της χώρας για τις μελλοντικές της πληρωμές. Σε ένα ζώο δεν μπορείς να υπόσχεσαι την τροφή του για το μέλλον ώστε να ηρεμήσει τώρα. Πρέπει να του δίνεις τώρα την τροφή του.
Είναι αλήθεια ότι τα οικονομικά επιτελεία των δανειστών δεν συμπεριφέρονται με τα τόσο πρόσκαιρα αντανακλαστικά των χρηματιστηριακών αγορών γιατί σκέφτονται αν κάποτε τα δανεικά τους θα εξοφληθούν, ενώ ειδικά οι ευρωπαίοι πιστωτές σκέφτονται περισσότερο μήπως κάποια στιγμή η Ελλάδα χρεωκοπήσει και αυτό παρασύρει προς τα κάτω όλη την ΕΕ. Μάλιστα το ΔΝΤ, που δεν είναι δεσμευμένο από τις προσπάθεις των ρωσόφιλων της ΕΕ να προστατεύσουν τον Τσίπρα, αποκάλυψαν ότι το υπερπλεόνασμα είναι αποτέλεσμα του χτυπήματος της παραγωγής (http://www.capital.gr/oikonomia/3287144/tomsen-i-athina-exontose-tin-anaptuxi-me-forous). Σύμφωνα με το ΔΝΤ αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή δεν θα μπορεί να παράγεται νέο πρωτογενές πλεόνασμα οπότε πρέπει οι βασικοί δανειστές της Ελλάδας, που είναι οι ευρωπαίοι, να μειώσουν το ελληνικό χρέος ώστε να μην πηγαίνουν πολλά λεφτά σε τοκοχρεωλύσια, αλλά σε ανάπτυξη, οπότε έτσι θα μπορούν να παράγονται υγιή πλεονάσματα, δηλαδή μόνο έτσι θα μπορεί να αποπληρωθεί το χρέος οπότε να πάρει τελικά τα λεφτά του και το ΔΝΤ.
Η εκτίμηση αυτή του ΔΝΤ ότι δηλαδή το ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι κάτι το υγιές οπότε και βιώσιμο είναι πιο σωστή από τον εντελώς ηλίθιο, πολιτικής αιτιολογίας, ισχυρισμό των ευρωπαίων δανειστών ότι η Ελλάδα πάει καλά. Όμως από την άλλη και η θέση του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της αν οι ευρωπαίοι δανειστές της μειώσουν σημαντικά το χρέος, οπότε και τα τοκοχρεωλύσια θα μειωθούν, είναι τελείως λαθεμένη πιθανά επίσης με πολιτικά κίνητρα για να έρθει σε δύσκολη θέση η ΕΕ (προηγούμενα γραμμή Ομπάμα, τώρα Τραμπ). Είναι λαθεμένη γιατί αν το ελληνικό χρέος μειωθεί, δηλαδή αν τα τοκοχρεωλύσια μειωθούν τα κρατικά λεφτά που θα περισσεύουν κάθε χρόνο από αυτή τη μείωση δεν θα πηγαίνουν σε καμιά ανάπτυξη, όπως πιστεύει το ΔΝΤ, αλλά θα πηγαίνουν στην πληρωμή των ανατολικών κρατικομονοπωλιστών και των ντόπιων και των δυτικών συνεργατών τους, καθώς και στον πολυάριθμο πολιτικό στρατό που θα συντηρεί το πολιτικό καθεστώς των νεοδοσιλόγων για να διατηρεί την εξουσία του. Θα πηγαίνει δηλαδή κυρίως στην πληρωμή μιας παρασιστικής μάζας που θα αποτελείται από τα χειρότερα στοιχεία της απέραντης κρατικο-υπαλληλικής μηχανής και από ένα μεγάλο πλήθος μικρομεσαία εργολαβικά λαμόγια στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Οπωσδήποτε πάντως πολύ χειρότερες από το ΔΝΤ είναι οι πολιτικές ηγεσίες της ΕΕ που συμπορεύονται με τη διπρόσωπη πρώην σταζίτισα Μέρκελ και τον αγαπημένο της Γιουνκέρ και δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για το «ελληνικό θαύμα». Ο Γιουνκέρ μόλις βγήκε το υπερπλεόνασμα της πείνας και της καταστροφής ήρθε αμέσως στην Αθήνα, πριν κοπάσουν οι πρώτες ενστικτώδεις αντιδράσεις των αγορών σε αυτό το νέο, για να στηρίξει πολιτικά τον Τσίπρα απέναντι τόσο στην μη ρωσόφιλη αστική τάξη, που τον έχει ζήσει σαν σαμποταριστή όσο και απέναντι στο λαό που τον απεχθάνεται σαν θρασύτατη και απατεωνίστικη αιματορουφήχτρα. Διαβεβαίωσε δηλαδή τον ελληνικό λαό ότι ο Τσίπρας ακολουθεί μια καλή οικονομική πολιτική και ότι τελειώνει τα μνημόνια τον Αύγουστο, και μαζί τους τελειώνουν και τα βάσανα του. Εμφανίστηκε δηλαδή σαν μεγαλύτερος ψεύτης και από τον Τσίπρα. Έτσι είναι το πρακτοριλίκι.
Η ΕΕ και το ΔΝΤ δανείζουν τεράστια ποσά στους χρεοκόπους, για να βγάλουν τη χώρα από τη χρεοκοπία, ενώ ταυτόχρονα αποδέχονται κάθε παραβίαση των αναπτυξιακών πλευρών των μνημονίων και κλείνουν τα μάτια στο ανοιχτό σαμποτάρισμα της οικονομίας από όλες τις κυβερνήσεις, αλλά πιο πολύ από τους αρχισαμποταριστές της σημερινής πιο ρωσόφιλης από όλες τις κυβερνήσεις. Έτσι οι δανειστές διαγράφουν στην πράξη την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας και την ικανότητά της για την πληρωμή των χρεών της. Γιατί είναι αδύνατο να υπάρχει μια έστω και μικρή πραγματική ανάπτυξη του ΑΕΠ όσο καταστρέφονται σταδιακά οι υποδομές της χώρας και μειώνονται τα παραγωγικά πάγια της (δες άλλο άρθρο στο ίδιο φύλλο της Νέας Ανατολής), όσο δεν εξοφλεί το κράτος τις υποχρεώσεις του στους προμηθευτές, όσο πέφτει παραπέρα η αποταμίευση των νοικοκυριών, και στο βάθος όσο δεν αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας παρά την πτώση των μισθών λόγω μη εκσυγχρονισμού των παραγωγικών μέσων. Το ΑΕΠ κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορεί να ανεβαίνει μόνο λογιστικά αλλά αυτό για πολύ λίγα χρόνια ακόμα. Κάποια στιγμή θα έρθει και μάλιστα πολύ απότομα η ώρα της αλήθειας. Αντίθετα το ΑΕΠ της χώρας μπορεί να εκτιναχτεί στα ύψη αν τσακιστεί το παραγωγικό σαμποτάζ, δηλαδή μόλις επιτραπούν οι βιομηχανικές επενδύσεις από κάθε κεφάλαιο που δεν θέλει να πλουτίσει στη χώρα μέσα από μια αποικιακή, κατοχική υπερπρόσοδο όπως κάνει το ρωσοκινέζικο. Και αυτό μπορεί να γίνει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οπότε θα μειωθεί πολύ το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, οπότε θα συγκεντρωθούν με άνεση πρωτογενή πλεονάσματα επαρκή για την αποπληρωμή του χρέους χωρίς τον πνιγμό της λίγης παραγωγικής ικανότητας της χώρας που έχει απομείνει. Λέγοντας «με άνεση» εννοούμε πλεονάσματα που θα προκύπτουν από την αυξημένη παραγωγή και όχι από την μείωση των επενδύσεων, από την μείωση των παγίων της χώρας, από την τρομακτική μείωση των μισθών και την εντατικοποίηση της εργασίας, δηλαδή από την εξάντληση κάθε φυσικής αντοχής και της υγείας των μισθωτών που είναι οι πραγματικοί παραγωγοί της ζωής στη χώρα αυτή.
Οι παραγωγοί υποφέρουν ακριβώς γιατί οι ξενόδουλοι σαμποταριστές απαγορεύουν στους ανέργους να έρθουν σε επαφή με τα μέσα παραγωγής, που τη μόνη μορφή που μπορούν να σεργατικής επανάστασης) είναι τη μορφή του κεφάλαιου. Οι ψευτομαρξιστές πράκτορες της Ρωσίας για να τσακίσουν τις παραγωγικές δυνάμεις που δεν ανήκουν στα αφεντικά τους, αλλά σε αντίπαλά τους κομμάτια της αστικής τάξης, εμφανίζονται υποκριτικά στους εργάτες σαν αρνητές του κεφάλαιου, δηλαδή σαν αρνητές της καπιταλιστικής μορφής που παίρνουν οι παραγωγικές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύουν κάθε επαναστατικό αγώνα της εργατικής τάξης για να τις ιδιοποιηθεί. Έτσι αποσύρουν ένα πελώριο τμήμα της εργατικής τάξης από την παραγωγή, δηλαδή από τα μέσα επιβίωσής της που θα της τα εξασφάλιζε ο μισθός της, ενώ εξαθλιώνουν στο έπακρο το υπόλοιπο εργαζόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Γιατί αυτό το τελευταίο από τη μια πιέζεται από τον τεράστιο εφεδρικό στρατό των ανέργων, από την άλλη δουλεύει σε μικρομεσαίες και στα όρια της χρεωκοπίας επιχειρήσεις που στηρίζονται όλο και περισσότερο στο άθλιο μεροκάματο και όλο και λιγότερο, λόγω του πολύμορφου σαμποτάζ, στον σύγχρονο παραγωγικό εξοπλισμό. Έτσι ο μισθός γκρεμίζεται κάτω από το όριο της ανθρώπινης διαβίωσης χτυπημένος από δύο μεριές όσο σε καμιά άλλη ευρωπαική χώρα. Η Ελλάδα στην ουσία έχει μισθούς εμπόλεμης χώρας και είναι πράγματι εμπόλεμη χώρα. Μόνο που ο πόλεμος αυτός είναι πολύ ύπουλος, καθώς τον διεξάγει ένας εσωτερικός στρατός κατοχής που έχει επικεφαλής του σε αυτή τη φάση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνένοχες τις ηγεσίες όλων των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, ιδιαίτερα του ψευτοΚΚΕ .
Κι όλα αυτά γιατί στα ντουλάπια των υπουργείων βρίσκονται θαμένες εκατοντάδες δις σαμποταρισμένων επενδύσεων. Το παραγωγικό κενό που έχουν δημιουργήσει και συνεχίζουν να δημιουργούν οι νεοδοσίλογοι που διοικούν τη χώρα είναι τεράστιο. Η υπερφορολόγηση και η παρεμπόδιση με κάθε τρόπο του εκσυγχρονισμού των λίγων μέσων παραγωγής που έχουν επιβιώσει από το σαμποτάζ δεκαετιών, θα αρκούσε για να ανακόψει κάθε έξοδο από το τέλμα που βυθίζει τη χώρα. Ο ασθενής έχει ανάγκη από αίμα και οι σαμποταριστές του κάνουν αφαίμαξη.