Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Βασικό προεκλογικό στοιχείο στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν η επιτάχυνση των επενδύσεων που είχαν παγώσει με το ΣΥΡΙΖΑ, με ιδιαίτερη έμφαση στο «Ελληνικό». Μια επένδυση που θα απασχολήσει, αν και όποτε ξεκινήσει, χιλιάδες εργαζόμενους στην κατασκευή και λειτουργία του, δίνοντας μια ανάσα στις εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους της χώρας και ιδιαίτερα της Αττικής.

Την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου ο υπουργός Ανάπτυξης Γεωργιάδης απαντώντας στον ΣΥΡΙΖΑ που τον κατηγορούσε για το κλείσιμο της Πίτσος ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter (https://twitter.com/AdonisGeorgiadi/status/1316703449615151105) αντί για άλλη απάντηση ένα άρθρο της ΟΑΚΚΕ που είχε γραφτεί γι αυτό το κλείσιμο το 2018 (https://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/item/909-). 

Το να αναδημοσιεύει ένας υπουργός, που είναι μάλιστα αντιπρόεδρος του κόμματος που κυβερνάει, και ταυτόχρονα ένα ηγετικό στέλεχος της εθνικιστικής δεξιάς, ένα άρθρο μιας μικρής οργάνωσης του επαναστατικού μαρξισμού δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, ούτε είναι κάτι το ασήμαντο, πόσο μάλλον που το άρθρο ρίχνει σαφώς ευθύνες και στα υπόλοιπα κόμματα, ιδιαίτερα στη ΝΔ, δηλαδή το κόμμα του Γεωργιάδη! 

Ο πρώτος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη απόδειξε πως εννοεί ο πρωθυπουργός την πολιτική της “συνεννόησης” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πολιτική υποδούλωσης όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο κόμμα που βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα του σοσιαλφασισμού, στο ψευτοΚΚΕ. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε το κεφάλι του Γεωργιάδη, από τον οποίο αφαιρέθηκαν οι επενδύσεις, δηλαδή το κεντρικό αντικείμενο του υπουργείου του. Παρόλο που ονομαστικά κράτησε τη θέση του υπουργού, ουσιαστικά έγινε γραμματέας για το “εμπόριο και τη βιομηχανία”.

Η ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη στη ΝΔ εξασφαλίζει ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι μία συνέχεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το σοσιαλφασιστικό κράτος στη διοίκηση έχει μείνει σε ένα μεγάλο βαθμό ανενόχλητο, η διείσδυση του ρωσοκινέζικου κεφαλαίου εξελίσσεται ομαλά και η εξωτερική πολιτική παραμένει προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ρωσοκινέζικου άξονα, ενώ προσποιείται τη φιλοδυτική.

Το τεχνικό πρόβλημα που διέκοψε τη διαδικασία εκλογής αρχηγού της ΝΔ μέχρι στιγμής φαίνεται ότι διευκολύνει τη λύση ενός μεγάλου πολιτικού προβλήματος για τις ως τώρα ηγετικές δυνάμεις αυτού του κόμματος αλλά και όλου του πολιτικού καθεστώτος.

Αποκεφαλισμός του Παναγιωτόπουλου. Ο στρατός στο ρωσόδουλο Δένδια. Έξωση του Γεωργιάδη από τη Βιομηχανία. Τιμωρία με προαγωγή της Κεραμέως.

Στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη διώχτηκε από το κρίσιμο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο δυτικόφιλος, όπως φάνηκε και στη σχεδόν αδιόρατη θέρμη του στο ουκρανικό, και λιγότερο εχθρικός απέναντι στην Τουρκία Παναγιωτόπουλος. Στη θέση του ήρθε ο ρωσόδουλος Δένδιας αφού κυρίως αυτός, αλλά μαζί του και ο Μητσοτάκης, με τον υστερικό αντιτουρκισμό τους έκαναν τα πάντα και τα κατάφεραν να οξύνουν στο έπακρο τη σχέση Δύσης -Τουρκίας και να οδηγήσουν τη δεύτερη βαθιά στην αγκαλιά του Πούτιν. Μόλις τα κατάφεραν την αγκάλιασαν εγκαινιάζοντας μια περίοδο κάποιου είδους ελληνοτουρκικής, δηλαδή ρωσικής ειρήνης στο Αιγαίο που η Αμερική δεν έχει κανένα πρόβλημα να τη βλέπει για νατοϊκή με τη συνηθισμένη τύφλα με την οποία μια υπερδύναμη σε πτώση θέλει να βλέπει τα πράγματα ευνοϊκά για τη ίδια. Μετά από αυτή την «ειρήνη» το υπουργείο εξωτερικών μπορούσε να το αναλάβει ο γενικά δυτικόφιλος αλλά απόλυτα υποτακτικός στον Μητσοτάκη, όπως όλοι οι εκ μεταγραφής πασόκοι, Γεραπετρίτης που ίσως μπορέσει να απαλύνει κάπως τις αλγεινές εντυπώσεις της Δύσης για τον Δένδια, όταν στο συμβούλιο των υπουργών εξωτερικών εμπόδισε το Μάη και ξανά τον Ιούνη το 11ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ στη Ρωσία μαζί με την Ουγγαρία.

Η υπόθεση των διώξεων της Νοβάρτις περιγράφεται με δυο λόγια ως εξής: Πρόκειται για την πιο ωμή και κυνική φασιστική πρακτική χρήσης σκανδάλου για εξόντωση πολιτικών αντιπάλων των τελευταίων δεκαετιών.