Αν η εκλογική διαδικασία συνεχιζόταν κανονικά σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, που βέβαια ακυρώθηκαν στη συνέχεια, αλλά και σύμφωνα με όλα τα γκάλοπ των προηγούμενων ημερών πρόεδρος της ΝΔ θα γινόταν ο Μεϊμαράκης. Ο Μεϊμαράκης όμως πέρα από το ότι μπήκε προσωρινός αρχηγός κάτω από την εποπτεία και την κηδεμονία του Καραμανλή είναι γενικά δυτικόφιλος. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά στην εκλογή Σαμαρά όπου αυτός είχε πάρει ενεργητικά το μέρος της Μπακογιάννη. Βέβαια όταν μιλάμε για έλληνες δυτικόφιλους πολιτικούς δεν εννοούμε ανθρώπους με δυτική νοοτροπία αλλά με βυζαντινούς που απλά προτιμάνε τη συμμαχία με τη Ρώμη παρά με το Μόσκοβο.
Το πρόβλημα που έχουν οι ρωσόφιλοι γενικά με τις διαδοχές στη ΝΔ είναι ότι δεν έχουν μια κάπως σημαντική δεξαμενή ρωσόφιλων στελεχών για να καλύπτουν τις συνήθως ραγδαίες φθορές των αρχηγών τους από την άσκηση εξουσίας, ενώ τα δυτικόφιλα στελέχη γεννιούνται διαρκώς μέσα από τη φυσική πολιτικο-ιδεολογική κίνηση αυτού του κόμματος. Δεν είναι τυχαίο ότι μπορούσαν να κατεβάσουν για τη διαδοχή τρία στελέχη, ενώ η μόνη διέξοδος των ρωσόδουλων ήταν ο Τζιτζικώστας, ο άνθρωπος στον οποίο έδειξε όλη του την προτίμηση ο ολιγάρχης του Πούτιν Ιβάν Σαββίδης. Αλλά αυτή η υποψηφιότητα όπως όλα έδειξαν δεν περπάτησε σε τέτοιο βαθμό ώστε να αμφισβητήσει όχι μόνο τη θέση του Μεϊμαράκη αλλά έστω να ανέβει σε ανώτερο επίπεδο από τους Μητσοτάκη και Γεωργιάδη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το τεχνικό πρόβλημα, που πολύ πιθανά ήταν μια πράξη σαμποτάζ, έφερε στην επιφάνεια ένα συντριπτικό μέτωπο ενάντια στον Μεϊμαράκη.
Δεν είναι μόνο ότι αμέσως και χωρίς τρανταχτά στοιχεία έσπευσαν να θεωρήσουν τον Μεϊμαράκη υπεύθυνο του προβλήματος όχι μόνο ο Τζιτζικώστας αλλά και οι Μητσοτάκης και Γεωργιάδης, ούτε είναι μόνο ότι αμέσως προσφέρθηκε η Γιαννάκου να τον πετάξει κάτω από την προσωρινή αρχηγία, αλλά είναι ότι τον χτύπησε άμεσα και ισχυρά ο Σαμαράς και έμμεσα, αλλά ακόμα πιο παταγώδικα, ο αρχικομματάρχης και υποτιθέμενος προστάτης του Κ. Καραμανλής. Ο τελευταίος αυτός, που οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία χωρίς να πει λέξη απολογίας και τώρα ελέω καθεστωτικής ασυλίας παριστάνει τον πατέρα της ΝΔ, είναι αυτός που δημιούργησε την εικόνα της καταστροφής λέγοντας για όλους (οπότε η μπάλα έπαιρνε κυρίως τον Μεϊμαράκη) ότι είναι απαράδεκτοι και χρεωκοπημένοι.
Τέτοια ορμητικά πολιτικά μέτωπα δεν παράγονται ξαφνικά, αυθόρμητα και ορμητικά ενάντια σε κάποιον που δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία μιας εφορευτικής επιτροπής στην οποία συμμετείχαν ισόποσα μέσω αντιπροσώπων όλοι οι υποψήφιοι. Βέβαια για να σχηματιστούν τέτοια μέτωπα δε φτάνει μόνο μια βαθιά ενοποιητική και οργανωμένη γραμμή, αλλά χρειάζεται η πολιτική αχρειότητα και η πολιτική τύφλα των επίσης φιλοευρωπαίων ανθυποψήφιων του Μεϊμαράκη, του Μητσοτάκη και του Γεωργιάδη, που για να γίνουν αρχηγοί της ΝΔ όχι μόνο τον προπορευόμενο Μεϊμαράκη θα πυροβολούσαν σε κοινά πυρά με το ανατολικό Τζιτζικώστα αλλά και την ίδια τους τη μάνα θα σκότωναν. Έτσι ανεβαίνει ο φασισμός σ’ αυτή τη χώρα, σχεδόν ανενόχλητα επί τόσες δεκαετίες εκμεταλλευόμενος την πιο ποταπή ματαιοδοξία, την πιο ξετσίπωτη αρχομανία και την πιο κραυγαλέα έλλειψη αρχών και χαρακτήρα που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τούτην εδώ την αστική τάξη.
* Δείτε και παλαιότερο άρθρο για τις εκλογές της ΝΔ εδώ: