Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΙΣΟΒΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΟΝ Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟ

Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης στο διακομματικό πνεύμα του ναζιστικού συνθήματος “Θάνατος στους πολιτικούς”   H κα­τα­δί­κη του πρώ­ην δή­μαρ­χου Θεσ­σα­λο­νί­κης Β. Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λου με ι­σό­βια κά­θειρ­ξη για υ­πε­ξαί­ρε­ση
πο­σού 18 ε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευ­ρώ πε­ρί­που α­πό τα τα­μεί­α του δή­μου Θεσ­σα­λο­νί­κης χει­ρο­κρο­τή­θη­κε α­πό τα ψευ­το­α­ρι­στε­ρά κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΔΗ­ΜΑΡ, ψευ­τοΚ­ΚΕ) και τη να­ζι­στι­κή συμμο­ρί­α της “Χρ. Αυ­γής” σαν έ­ναρ­ξη της κά­θαρ­σης στα “λα­μό­για” της πο­λι­τι­κής. Ο Σα­μα­ράς τι­μώ­ρη­σε το στέ­λε­χος του με α­να­στο­λή της κομ­μα­τι­κής του ι­διό­τη­τας μέ­χρι να δι­κα­στεί η έ­φε­ση και να βγει τε­λε­σί­δι­κη α­πό­φα­ση.
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πρό­κει­ται για μί­α φα­σι­στι­κή α­πό­φα­ση πο­λιτι­κής ε­ξό­ντω­σης και “πα­ρα­δειγ­μα­τι­σμού”, για­τί στη­ρί­χθη­κε α­πο­κλει­στι­κά και μό­νο στη μαρ­τυ­ρί­α του αυ­τουρ­γού της υ­πε­ξαί­ρε­σης τα­μί­α του δή­μου. Αυ­τό εί­ναι πρω­το­φα­νές για­τί σύμ­φω­να με τη δι­κο­νο­μί­α, τη νομο­λο­γί­α αλ­λά και την κοινή αί­σθη­ση δι­καί­ου του λα­ού δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει κα­τα­δί­κη με μονα­δι­κό στοι­χεί­ο την κα­τά­θε­ση ε­νός συ­γκα­τη­γο­ρού­με­νου για το ί­διο α­δί­κημα που εί­χε κά­θε λό­γο να ε­λα­φρώ­σει τη θέ­ση τους φορ­τώ­νο­ντας το κύ­ριο βά­ρος σε έ­ναν τρί­το. 
Εί­ναι μια α­πό­φα­ση υ­πα­γο­ρευ­μέ­νη α­πό το δια­κομ­μα­τι­κό πο­λι­τι­κό καθε­στώς των σα­μπο­τα­ρι­στών κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης που κα­τα­στρέ­φουν α­πό κοι­νού τη  χώ­ρα και κλεί­νουν στη φυ­λα­κή τις πε­ρισ­σό­τε­ρες φο­ρές αυτούς που εί­ναι έ­ντι­μοι και κα­λύ­πτουν τους χει­ρό­τε­ρους κλέ­φτες εί­τε αυτοί εί­ναι διε­φθαρ­μέ­νοι με­γά­λοι ο­λι­γάρ­χες, εί­τε μι­κρό­τε­ροι γρα­φειο­κράτες α­πα­τε­ώ­νες και εκ­βια­στές. Ό­χι τυ­χαί­α τους τε­λευ­ταί­ους ό­λοι μα­ζί αρ­νούνται να τους α­πο­λύ­σουν α­πό το δη­μό­σιο.
Αλ­λά σύμ­φω­να με το σκε­πτι­κό του δι­κα­στη­ρί­ου ο τα­μί­ας, δη­λα­δή ο απλός υ­πάλ­λη­λος, δεν μπο­ρεί να έ­κα­νε έ­να τέ­τοιο α­πε­χθές έ­γκλη­μα, ό­πως το να κλέ­ψει δη­μό­σιο χρή­μα μό­νο με τη συ­νέρ­γεια ε­νός κυ­κλώ­μα­τος υ­παλ­λή­λων μέ­σα στο δή­μο των μό­νων που ή­ταν ε­πι­φορ­τι­σμέ­νοι με τον έ­λεγ­χο του τα­μία, και οι ο­ποί­οι στην πλειο­ψηφί­α τους δεν έ­πα­θαν α­πο­λύ­τως τί­πο­τα, χω­ρίς να υ­πάρ­χουν “ά­νω­θεν” ε­ντο­λές. Δη­λα­δή θα έ­πρε­πε να ξέ­ρει για την κλε­ψιά ένας δή­μαρ­χος σε έ­ναν δή­μο που εί­ναι έ­να μι­κρό κρά­τος και δια­χειρί­ζε­ται κε­φά­λαια πε­ρί­που 400 εκ Ευ­ρώ κά­θε χρό­νο ε­πί δέ­κα χρό­νια ί­σον με τέσσερα δις Ευ­ρώ αλ­λά δεν ό­φει­λαν να ξέ­ρουν οι υ­πάλ­λη­λοι που ό­φει­λαν να ελέγ­χουν τον κλέ­φτη υ­πάλ­λη­λο. Το ποσό των 18 εκ ευρώ δεν είναι μεγάλο για τον όγκο των ποσών που διαχειρίζεται ο δήμος, παρόλο που είναι μεγάλο για τον κλέφτη που το ιδιοποιείται. Η έγκριση της κίνησης ενός τέτοιου ποσού που περνάει από το λογιστήριο και τις ελεγκτικές υπηρεσίες, δεν είναι υποχρεωτικό να περνάει από το δήμαρχο. Το δι­κα­στή­ριο της “λα­ϊ­κής κά­θαρ­σης” δεν δέ­χε­ται ό­τι υ­πάρ­χουν συμ­μο­ρί­ες λη­στών και πα­λιαν­θρώ­πων, κομ­μα­τι­κά διο­ρι­σμέ­νων και ε­γκά­θε­των, μέ­σα στους δή­μους και στο δη­μό­σιο. Σύμ­φω­να με το δι­κα­στή­ριο μό­νο κα­τό­πιν ε­ντο­λής κά­ποιου που έ­χει κά­νει χρό­νια σε δημό­σιες θέ­σεις και εί­ναι κα­τά τεκ­μή­ριο γι’ αυ­τό το λό­γο “λα­μό­γιο” της πο­λι­τικής, ό­πως ο Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λος, μπο­ρεί να γί­νει υ­πε­ξαί­ρε­ση α­πό έ­ναν α­πλό υ­πάλλη­λο. Έ­τσι έ­γι­νε δε­κτό ό­τι ο Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λος (πρώ­ην υ­φυ­πουρ­γός α­θλη­τισμού επί κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη) μα­ζί με το συ­νερ­γά­τη του Μ. Λε­μού­σια έ­δι­ναν ε­ντο­λές στον τα­μί­α να κλέ­βει τα χρή­μα­τα, οι ί­διοι έ­κα­ναν πα­ρεμ­βά­σεις στους ε­λε­γκτι­κούς υ­παλ­λή­λους και τους ε­μπό­δι­ζαν να κά­νουν τη δου­λειά τους (!) και οι ί­διοι έ­παιρ­ναν το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος των χρη­μά­των ε­νώ ο τα­μί­ας κρα­τού­σε μί­α μι­κρή προ­μή­θεια. Ό­λα αυ­τά, που τα εί­πε ο τα­μί­ας του δή­μου, τα δέ­χτη­κε το δι­κα­στή­ριο σαν πα­νί­σχυ­ρα α­πο­δει­κτι­κά στοι­χεί­α, πα­ρό­λο που δεν μπό­ρε­σε να α­πο­δει­χτεί α­πό την έ­ρευ­να στους λο­γα­ρια­σμούς του Πα­πα­γε­ωργό­που­λου και στο πό­θεν έ­σχες ό­τι εί­χε πα­ρά­νο­μα έ­σο­δα. 
Κα­τά συ­νέ­πεια το δι­κα­στή­ριο α­πόρ­ρι­ψε ε­πί­σης την ει­σαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση να γί­νει δε­κτό το ε­λα­φρυ­ντι­κό του πρό­τε­ρου έ­ντι­μου βί­ου, ε­πει­δή σύμφω­να με το σκε­πτι­κό ο Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λος ή­ταν κλέ­φτης και πριν α­πό το συγκε­κρι­μένο α­δί­κη­μα, σε ό­λες τις δη­μό­σιες θέ­σεις που κα­τεί­χε στην κα­ριέρα του σαν πο­λι­τι­κός, για­τί ό­ποιος πο­λι­τι­κός πια­στεί μί­α φο­ρά κλέ­φτης ήταν πά­ντα και κα­τά συρ­ρο­ή κλέ­φτης, α­κό­μα και αν δεν έ­χει κα­τη­γο­ρη­θεί ή ε­ρευνη­θεί πο­τέ για άλ­λο α­δί­κη­μα σύμ­φω­να με το πρω­το­φα­νές στα νο­μι­κά χρο­νι­κά α­μά­χη­το τεκ­μή­ριο που κα­θιέ­ρω­σε το Τρι­με­λές Ε­φε­τεί­ο Κα­κουρ­γη­μά­των Θράκης!!! Δεν μπο­ρού­σε να σώ­σει τον Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λο ού­τε καν το γε­γο­νός ό­τι κάπο­τε εί­χε κερ­δί­σει με­τάλ­λια σε βαλ­κα­νι­κούς και ευ­ρω­πα­ϊ­κούς α­γώ­νες στίβου.
 
Ο πρό­ε­δρος του δι­κα­στη­ρί­ου διά­βα­σε το σκε­πτι­κό της α­πό­φα­σης τριά­ντα σε­λί­δων ε­πί της έ­δρας, κά­τι ε­πί­σης πρω­το­φα­νές στην πρα­κτι­κή των δι­κα­στη­ρί­ων, που δεν εί­χε άλ­λο νό­η­μα, α­πό έ­να δη­μό­σιο δια­συρ­μό και λι­ντσάρι­σμα που α­πό­κτη­σε νο­μι­κό μαν­δύ­α. Πρό­κει­ται στην πραγμα­τι­κό­τη­τα για σκε­πτι­κό που δι­καιώ­νει το να­ζι­στι­κό σύν­θη­μα “Θά­να­τος στους πο­λι­τι­κούς”.
Το πιο τρα­ντα­χτό ση­μεί­ο της υ­πό­θε­σης εί­ναι ό­τι τον τα­μί­α τον είχε κα­ταγ­γεί­λει ο ί­διος ο Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λος!
Την ί­δια τύ­χη με τον Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λο εί­χε και ο στε­νός συ­νερ­γάτης του στο δή­μο Θεσ­σα­λο­νί­κης Μ. Λε­μού­σιας για τον ο­ποί­ο τα α­πο­δει­κτικά στοι­χεί­α ή­ταν ό­τι ή­ταν το alter ego του Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λου (!!!). Με ι­σό­βια τι­μωρή­θη­κε ο αυ­τουρ­γός της υ­πε­ξαί­ρε­σης, τα­μί­ας του δή­μου, ε­νώ ποι­νές δέκα και δεκαπέντε ετών με α­να­στο­λή πή­ραν δύ­ο διευ­θυ­ντές της τα­μεια­κής υ­πη­ρε­σί­ας που έ­κα­ναν έ­λεγ­χο στον τα­μί­α. Οι υ­πό­λοι­ποι υ­πάλ­λη­λοι που βρέ­θη­καν κα­τη­γο­ρού­με­νοι για την ί­δια υπό­θε­ση και εί­χαν την ευ­θύ­νη του ε­λέγ­χου του τα­μί­α α­θω­ώ­θη­καν!!!     
Το ό­τι δεν υ­πήρ­ξε α­ντί­δρα­ση στους νο­μι­κούς κύ­κλους για την α­πόφα­ση της κα­τα­δί­κης Πα­παγε­ωρ­γό­που­λου εί­ναι άλ­λο έ­να δείγ­μα για την πα­ρακμή και την προϊού­σα φα­σι­στι­κο­ποί­η­ση ό­λων των θε­σμών και πιο πο­λύ της δικα­στι­κής ε­ξου­σί­ας στη χώ­ρα. 
 
Δεν μπο­ρού­με να γνω­ρί­ζου­με αν ο Β. Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου εί­ναι έ­ντι­μος πολι­τι­κός, ε­άν έ­χει κά­νει κα­κο­δια­χεί­ρι­ση στα οι­κο­νο­μι­κά του δή­μου ή α­κό­μα και αν έ­χει κα­τα­χρα­στεί δη­μό­σιο χρή­μα. Για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη υ­πό­θε­ση ω­στόσο, σύμ­φω­να με τα στοι­χεί­α που πα­ρου­σιά­στη­καν και α­πό το γε­γο­νός ό­τι ένα δι­κα­στή­ριο τό­σο φα­να­τι­σμέ­νο και α­πο­φα­σι­σμέ­νο να τον κα­τα­δι­κά­σει δεν μπό­ρε­σε να βρει στοι­χεί­α, και κυ­ρί­ως ό­τι τον χτυ­πά­ει με τό­ση λύσ­σα και χω­ρίς στοι­χεί­α έ­να τό­σο διε­φθαρ­μέ­νο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, ο Πα­πα­γε­ωρ­γό­πουλος έ­πρε­πε να κη­ρυ­χθεί α­θώ­ος. Το πιο α­νη­συ­χη­τι­κό που δια­πι­στώ­νου­με εί­ναι ό­τι το σκε­πτι­κό αυ­τής της α­πό­φα­σης χρη­σι­μο­ποιεί σαν τεκ­μή­ριο ε­νο­χής την ι­διό­τη­τα του πο­λι­τι­κού που έ­χει α­σκή­σει ε­ξου­σί­α και στην ο­ποί­α ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός έ­χει δώ­σει το χα­ρα­κτή­ρα του “ε­χθρού του λα­ού”. Μί­α τέ­τοια από­φα­ση ή­ταν δυ­να­τή ε­πει­δή σε αυ­τό συμ­φώ­νη­σαν ό­λες οι κοι­νο­βου­λευ­τι­κές ηγε­σί­ες που εί­ναι σή­με­ρα ο πραγμα­τι­κός ε­χθρός του λα­ού, ό­πως φά­νη­κε α­πό τις ε­πευ­φη­μί­ες τους στο δι­κα­στή­ριο. Αυ­τοί, με πρώ­τη την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, δεί­χνουν τους πο­λι­τι­κούς τους α­ντι­πά­λους στο λα­ό σαν ε­νό­χους για την ε­ξαθλί­ω­ση και την πεί­να του, και κρύ­βουν το με­γά­λο τους έ­γκλη­μα που εί­ναι η κατα­στρο­φή της πα­ρα­γω­γι­κής βά­σης της χώ­ρας και το ξε­πού­λη­μα στο ρώ­σι­κο ι­μπερια­λι­σμό και τους συμ­μά­χους του Κί­να και Κα­τάρ. Θυ­μί­ζου­με ό­τι το πολι­τι­κό τέ­λος του Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λου το εί­χε υ­πο­γρά­ψει ο ί­διος ο Σα­μα­ράς ό­ταν α­πέ­συ­ρε την υ­πο­ψη­φιό­τη­τά του στις δη­μοτι­κές του 2010 και έ­βα­λε στη θέση του τον Γκιου­λέ­κα. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ε­πί­σης πως α­παί­τη­σε ο Τσί­πρας α­πό τον Σα­μα­ρά να ξη­λώ­σει τον Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λο και α­πό το κόμ­μα, ε­νώ ο ί­διος φαί­νε­ται ό­τι έ­χει κά­ποια κομ­μα­τι­κή ι­σχύ και προ­σω­πι­κό κύ­ρος α­φού και με­τά τα ι­σό­βια εί­χαν συ­γκε­ντρω­θεί υ­πο­στη­ρι­κτές του έ­ξω α­πό το δικα­στή­ριο που φώ­να­ζαν “α­θώ­ος, α­θώ­ος”.
 
Η δι­κα­στι­κή α­πό­φα­ση έ­χει την ί­δια πο­λι­τι­κή βά­ση με την ο­ποί­α έ­χουν γί­νει πλή­θος πο­λι­τι­κών εκ­κα­θα­ρί­σε­ων. Η τα­κτι­κή που α­κο­λου­θού­σε το καθε­στώς μέ­χρι σή­με­ρα κα­τά των πο­λι­τι­κών του α­ντι­πά­λων ή­ταν η συ­κο­φά­ντηση μέ­σω των ΜΜΕ και η κα­τα­δί­κη για α­νύ­παρ­κτα σκάν­δα­λα πριν γί­νει ο­ποια­δήπο­τε δί­κη. Ό­ταν στα δι­κα­στή­ρια α­κο­λου­θού­σαν οι α­θω­ώ­σεις κα­νέ­νας πλέ­ον δεν α­σχο­λού­νταν. Ο πο­λι­τι­κός θά­να­τος των θυ­μά­των ή­ταν ο­ρι­στι­κός (Νε­ο­νά­κης, Μα­νί­κας, Ρου­σό­που­λος, Βουλ­γα­ρά­κης, κλπ). Ό­μως πρώ­τη φο­ρά το ί­διο το δι­καστή­ριο α­να­λαμ­βά­νει το ρό­λο του “λα­ϊ­κού δι­κα­στή” ή κα­λύ­τε­ρα του δι­κα­στή του ό­χλου που κα­τα­σκευά­ζει η πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α πα­ρα­βιά­ζο­ντας κάθε κα­νό­να του γρα­πτού ή ά­γρα­φου δι­καί­ου. Πριν α­πό αυ­τή την α­πό­φα­ση τα ελλη­νι­κά δι­κα­στή­ρια εί­χαν κατ’ ε­ντο­λή του πο­λι­τι­κού κα­θε­στώ­τος α­θω­ώ­σει ληστρι­κούς ο­λι­γάρ­χες ό­πως ο Κόκ­κα­λης α­πό τις διώ­ξεις που τόλ­μη­σαν να α­σκήσουν έ­ντι­μοι ει­σαγ­γε­λείς, και κω­λυ­σιερ­γού­σαν και κω­λυ­σιερ­γούν συ­στη­ματι­κά ό­ταν πρό­κειται να δι­κά­σουν υ­πο­θέ­σεις διε­φθαρ­μέ­νων και ε­πί­ορ­κων δημο­σί­ων υ­παλ­λή­λων που α­πο­λαμ­βά­νουν μέ­χρι σή­με­ρα πλή­ρη πο­λι­τι­κή προ­στασί­α α­πό ό­λα τα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα, και έ­χουν κα­τα­βα­σα­νί­σει και ξε­ζουμί­σει το λα­ό. Κυ­ρί­ως έ­χουν τη βα­ριά ευ­θύ­νη της σύ­μπλευ­σης με το να­ζι­σμό στην υ­πό­θε­ση του Κ. Πλεύ­ρη που ά­νοι­ξε το δρό­μο στη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α της “Χρ. Αυ­γής”. Μά­λι­στα ε­κεί που δεν εί­χαν κα­μί­α αμ­φι­βο­λί­α για την ε­νο­χή του Πα­πα­γε­ωρ­γό­που­λου, εί­χαν πολ­λές αμ­φι­βο­λί­ες για τη κα­τά­θε­ση του μάρ­τυ­ρα κατη­γο­ρί­ας κα­τά του “βου­λευτή” της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας Κα­σι­διά­ρη στη δίκη του για λη­στεί­α, που με­τά α­πό πολ­λές α­να­βο­λές κα­τά­λη­ξε στην πα­νη­γυ­ρική του α­θώ­ω­ση. 
Και η κα­τρα­κύ­λα της ελ­λη­νι­κής δι­καιο­σύ­νης συ­νε­χί­ζε­ται με γρή­γορους ρυθ­μούς. Α­κό­μα και για τον Τσο­χα­τζό­που­λο που ό­λα τα στοιχεί­α δεί­χνουν ό­τι έ­χει πά­ρει με­γά­λες μί­ζες στην υ­πουρ­γι­κή του κα­ριέ­ρα, η ποι­νή των 8 χρό­νων που του ε­πι­βλή­θη­κε για το α­νει­λι­κρι­νές  πόθεν έ­σχες εί­ναι έ­ξω από κά­θε φα­ντα­σί­α για το συ­γκε­κρι­μέ­νο α­δί­κη­μα και α­ντι­στοι­χεί σε λο­γι­κή λυντσα­ρί­σμα­τος.
 
Τέ­τοιου εί­δους δι­κα­στι­κές α­πο­φά­σεις εί­ναι ρώ­σι­κου που­τι­νι­κού τύπου και α­νοί­γουν το δρό­μο για κα­τα­δί­κες πο­λι­τι­κών χω­ρίς στοι­χεί­α μό­νο και μό­νο ε­πει­δή αυ­τοί δεν α­ρέ­σουν στο κα­θε­στώς που πε­ρί­ο­πτο τμή­μα του τώ­ρα εί­ναι οι να­ζι­στές της “Χρ. Αυ­γής”, και τε­λι­κά για διώ­ξεις μα­χη­τι­κών δημο­κρα­τών που ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός θα βά­λει στο πο­λι­τι­κό του στό­χα­στρο.