ενόψει κυρίως των γερμανικών εκλογών, για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ο δεύτερος λόγος, ο πιο μεσοπρόθεσμος, σχετιζόταν με το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο και την πολιτική αυτοπροστασία της ΔΗΜΑΡ, αλλά βαθύτερα και την προστασία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο εκβιασμός της Ευρώπης μέσα από την αποχώρηση Κουβέλη και την «κατά περίπτωση» στήριξη της κυβέρνησης
Η αποχώρηση Κουβέλη από την κυβέρνηση είχε αμέσως εξωτερική επίπτωση. Οδήγησε το χρηματιστήριο σε «μίνι κραχ» (www.iefimerida.gr-21/6) και το σπρεντ της Ελλάδας εκτοξεύτηκε για άλλη μία φορά (www.reporter.gr -22/6). Η είδηση για την κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα έσπειρε τον πανικό στην Ευρώπη. Γιατί όλα αυτά γίνονται τις παραμονές της αξιολόγησης από την τρόικα του ελληνικού προγράμματος από την οποία θα κριθεί η χορήγηση της επόμενης δόσης δανεισμού της χώρας τον Ιούλη. Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό, οι Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ (ο νέος πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, διάδοχος του ρωσόφιλου Γιουνκέρ) άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να σβήσει από το ελληνικό χρέος ένα πολύ μεγάλο μέρος από τα 50 δισ. Ευρώ που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (www.newsit.gr, 21/3). Αυτό σημαίνει την πρώτη επιβάρυνση απευθείας για τους γερμανούς φορολογούμενους. Γιατί μέχρι τώρα τα κουρέματα, δηλαδή το χάρισμα των χρωστούμενων στην Ελλάδα, γινόταν από τους ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας, δηλαδή από αυτούς που αγόραζαν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Τώρα θα πληρώνουν το ελληνικό χρέος τα ίδια τα ευρωπαϊκά κράτη και το 1/3 από αυτό η Γερμανία. Αν αυτό συμβεί πριν από τις γερμανικές εκλογές θα πρόκειται για ένα καίριο πολιτικό χτύπημα στη Μέρκελ που έχει υποσχεθεί ότι δεν θα πληρώσουν οι γερμανοί φορολογούμενοι ξένο χρέος. Αν η Μέρκελ δεχτεί τώρα κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να βγει αυτοδύναμη στην Καγκελαρία. Αντίθετα μια Μέρκελ –που πάντως είναι και αυτή υφεσιακή απέναντι στη Ρωσία- στα χέρια των σοσιαλδημοκρατών του Στάινμπρουκ και των Πρασίνων δεν θα μπορεί να κάνει μια σχετικά ανεξάρτητη πολιτική απέναντι στο Κρεμλίνο. Γι αυτό το λόγο οι φιλορώσικες δυνάμεις στις ΗΠΑ, στο ΔΝΤ και στην ίδια την ΕΕ, απαιτούν από τη Γερμανία να δεχτεί τώρα άμεσως κούρεμα του ελληνικού χρέους. Τα ντόπια τσιράκια της Ρωσίας έχουν το δικό τους τρόπο να ζητάνε το κούρεμα: Φωνάζουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, που στα μάτια της απελπιστικά εκτεθειμένης Μέρκελ είναι η μόνη ελπίδα ελληνικής μη χρεωκοπίας, θα πέσει χωρίς πρόσθετη ανακούφιση. Η ελληνική χρεωκοπία είναι για τη Μέρκελ χειρότερη από το κούρεμα γιατί θα κακοφορμίσει την κρίση όλου του ευρωπαϊκού νότου. Η αποχώρηση του ενός από τα τρία κόμματα που στήριζαν ως τώρα την κυβέρνηση ήταν ο καλύτερος τρόπος για να πει ο Σαμαράς στη Γερμανία των Μέρκελ-Σόιμπλε το: «Πέφτω αν δεν μου δώσετε κι άλλα λεφτά». Άλλωστε υποτίθεται ότι και ο Κουβέλης φεύγει γιατί δεν μπορεί να εφαρμόσει μια τόσο σκληρή πολιτική πείνας, και φεύγει «μαλακά», δηλαδή με την υπόσχεση ότι αν μπορεί και «κατά περίπτωση» θα στηρίζει την κυβέρνηση. Αυτό το κατά περίπτωση σημαίνει ότι ο Σαμαράς δεν θα κυβερνά χωρίς να ενημερώνει και τον Κουβέλη, δηλαδή χωρίς ο Κουβέλης να συμμετέχει κατά κάποιον τρόπο στην κυβέρνηση μη συμμετέχοντας, δηλαδή χωρίς να επιβάλλει έμμεσα πολιτική. Από την άλλη με 153 βουλευτές και δυο τρεις άλλους «υπεύθυνους» πατριώτες τύπου Λοβέρδου η συμμορία θα κοψοχολιάζει την ΕΕ και όλο τον πλανήτη σε κάθε ψηφοφορία στη Βουλή, δηλαδή τα «πέφτω τώρα» δεν θα εξαρτούνται από κόμματα, αλλά από μεμονωμένους βουλευτές. Η ασταθής πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα θα αποτελεί για τους ντόπιους κυβερνήτες ένα αποτελεσματικό εργαλείο πίεσης σε Ευρώπη-Γερμανία όχι βέβαια για να απαλλάξουν τη χώρα από το δυσβάσταχτο χρέος της- αφού αυτό το δυναμώνουν οι ίδιοι κάθε μέρα με το εντεινόμενο βιομηχανικό και γενικότερα το παραγωγικό και εξαγωγικό σαμποτάζ- αλλά για να αποσαθρώνουν οικονομικά και πολιτικά την ΕΕ, ιδιαίτερα το κέντρο της που είναι η Γερμανία.
Να γιατί η παραίτηση ήταν στημένη. Αν ο Κουβέλης διαφωνούσε πραγματικά με το φασιστικό και πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ, τότε θα έφευγε από την κυβέρνηση αμέσως μετά από το πραξικόπημα, οπότε θα προκαλούσε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, θα υποχρέωνε τον Παπούλια να μην υπογράψει το προεδρικό διάταγμα κλπ. Έφυγε όμως αφού έγινε στην ουσία της η βρωμοδουλειά και μάλιστα ο ίδιος αναγνώρισε τη δυνατότητα της «αναδιάρθρωσης εν λειτουργία» από τον ίδιο τον πραξικοπηματία πρωθυπουργό. Από την άλλη έπρεπε κανονικά οι Βενιζέλος - Σαμαράς να καταγγείλουν τον Κουβέλη τουλάχιστον σαν αφερέγγυο επειδή τινάζει στον αέρα μια κυβέρνηση με μία «κόκκινη γραμμή» που τοποθετεί εκ των υστέρων. Και όμως ήταν γεμάτοι αβρότητα και κατανόηση για τον Κουβέλη, με αποκορύφωμα τη δήλωση του Σαμαρά ότι η «εικόνα που έχει για το πρόσωπο του δεν αλλάζει». Ειδικά ο Βενιζέλος δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί έσυρε τη χώρα σε διπλή εκλογή το 2012 όταν έλεγε ότι λόγω «υπευθυνότητας» δεν μπορούσε να μπει στην κυβερνηση χωρίς τη ΔΗΜΑΡ, και τώρα μένει μέσα σε αυτήν χωρίς τη ΔΗΜΑΡ πάλι λόγω «υπευθυνότητας».
Οι εξελίξεις αυτές δικαιώνουν πλήρως την αρχική ανάλυση της ΟΑΚΚΕ, όταν ξεκίνησε το πραξικόπημα της ΕΡΤ, στο άρθρο της 12/6 που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της (www.oakke.gr) με τίτλο «Το φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ σαν προβοκάτσια»: «Ο εξωτερικός προβοκατόρικος στόχος είναι νομίζουμε ο κυριότερος σε αυτήν την υπόθεση. Όλα δείχνουν ότι το κλείσιμο έγινε χωρίς την έγκριση των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ώστε να μπούμε σε μια κατάσταση ανολοκλήρωτης κυβερνητικής κρίσης που μπορεί να σέρνεται ακόμα και ως τις γερμανικές εκλογές για να μπορεί να εκτοξεύει ο νεο-«γερμανός» Σαμαράς (μετά το νεο-«γερμανό» Γ. Παπανδρέου) την εξής απειλή στην ΕΖ και βασικά στη Γερμανία:
«Κύριοι έγινα τελικά δικός σας ενώ ξέρετε ότι αρχικά δεν ήμουνα. Όταν έγινα πέτυχα για χάρη σας τα πάντα: Καθάρισα με επιστρατεύσεις όλες τις απεργίες στις ΔΕΚΟ, στα λιμάνια, στα σχολεία και όπου αλλού χρειάστηκε. Φορολόγησα όσο κανείς άλλος φτωχούς και μεσαίους. Τσάκισα όσο κανείς άλλος τις συντάξεις. Και ενώ τα έκανα όλα αυτά σταμάτησα και όλες τις εξεγέρσεις και τους εμπρησμούς που προκαλούσαν απίστευτους πυρετούς στα επιτόκια και στα χρέη του Νότου. Επίσης μετά από 30 χρόνια ξεσπίτωσα και τους αναρχικούς χωρίς να ανοίξει μύτη. Τελικά μόνος μου έδιωξα μέσα σε μια νύχτα 2.500 υπαλλήλους από ένα από τα πιο μεγάλα σύμβολα της εξουσίας των σπάταλων συντεχνιών. Όμως τώρα κινδυνεύω να πέσω. Δώστε λοιπόν κάτι στους συνεργάτες μου, στους επίσης όψιμους αυτοθυσιακούς δικούς σας, στο «σοσιαλδημοκράτη» σας Βενιζέλο και στον «αριστερό» σας Κουβέλη. Δώστε τους αυτό που ζητάνε εδώ και καιρό, δώστε τους μια δημοσιονομική ανάσα, οπότε και κάποια φράγκα για τους φτωχομεσαίους της καταπροδομένης βάσης τους πριν αυτή εξαφανιστεί, δώστε τους δηλαδή ένα ακόμα κουρεματάκι του ελληνικού χρέους. Και δώστε το τώρα, δηλαδή δώστε το πριν από τις γερμανικές εκλογές και όχι μετά. Τώρα, γιατί τώρα πέφτω, αφού οι ρώσοι φύγανε και ούτε το ένα δις ευρώ δεν πήρα από τις αποκρατικοποιήσεις των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ».
Σε αυτό το κουρεματάκι του ελληνικού χρέους επικεντρώνεται σήμερα η ρώσικη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, που έχει γίνει πολιτική των ΗΠΑ του Ομπάμα, πολιτική του ΔΝΤ, πολιτική του ευρωπαϊκού Νότου, και εν μέρει της Κομισιόν και που πρακτικά σημαίνει, αν γίνει δεκτό από τη Γερμανία πριν τις γερμανικές εκλογές, ήττα της δυτικής Μέρκελ στις εκλογές και υποχρέωση της να συγκυβερνήσει αδυνατισμένη με τους ρωσόφιλους σοσιαλδημοκράτες. Αλλά ανεξάρτητα από τη Μέρκελ ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους σημαίνει μακροπρόθεσμα βάθαιμα της πιστωτικής αξιοπιστίας των χωρών της ΕΖ και όξυνση στο έπακρο της αντίθεσης Βορρά-Νότου καθώς και των ενδογερμανικών πολιτικών αντιθέσεων».
Ο διπρόσωπος Κουβέλης με την έξοδο προφυλάσσει την ίδια τη ΔΗΜΑΡ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ στο μεγάλο σάλτο των ρωσόδουλων στην κυβέρνηση.
Για να ζητάει όμως ο Σαμαράς ανταλλάγματα από τους ευρωπαίους, θα πρέπει να κάνει όλο και περισσότερες ανθρωποθυσίες που θα δείχνουν τις καλές του προθέσεις για περικοπή των δαπανών και μείωση των ελλειμμάτων, αφού η οικονομία θα πηγαίνει όλο και χειρότερα λόγω του συνεχιζόμενου παραγωγικού σαμποτάζ. Ακόμα δηλαδή και αν ένα μέρος του χρέους θα κουρεύεται, η ανεργία θα δυναμώνει, και οι μισθοί θα τσεκουρεύονται παραπέρα καθώς και οι συντάξεις. Ο Κουβέλης θέλει να κρατήσει καθαρά τα χέρια του από όλα αυτά τα εγκλήματα για να διασωθεί σαν «αριστερός φιλοευρωπαϊκός πόλος» και να μπορεί να παίξει κυβερνητικό ρόλο αργότερα, πιθανά σε μια συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ. Τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ εκμηδενίζονταν την τελευταία περίοδο βγάζοντας την εκτός Βουλής σχεδόν. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειάζεται, όταν αναπόφευκτα έρθει στην εξουσία μετά την υπερ-φθορά και αποκάλυψη του αναλώσιμου απατεώνα Σαμαρά, μια προστατευτική ασπίδα που να απορροφά κάπως τη λαϊκή οργή από τον ίδιο. Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αποκτήσει κυβερνητικές θέσεις σε μία επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα, και να παίξει το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των «αντιμνημονιακών» και των ευρωπαίων. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τέλη Γενάρη ο γραμματέας της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ Λυκούδης, μίλησε για ενδεχόμενο συνεργασίας ΔΗΜΑΡ – ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί ο τελευταίος να εγκαταλείψει τα περί καταγγελίας του μνημονίου (http://www.lifo.gr/now/politics/22033).
Αν η ΔΗΜΑΡ δεν διασωθεί σήμερα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα λιώσει αύριο πιο γρήγορα από ότι έλιωσε η ΔΗΜΑΡ μέσα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά αν λιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο γεμάτος επιδέξιους πράκτορες της Ρωσίας πολιτικός χαμαιλέοντας, τότε θα μένουν να κυβερνήσουν, ως άφθαρτοι, μόνο οι διεθνώς αποκρουστικοί ναζιστές και οι εμφανιζόμενοι σαν απολίτικοι «αντικαπιταλιστές», δηλαδή οι εντελώς εύθραυστοι σε κάθε άσκηση φανερά αστικής εξουσίας, ψευτοκομμουνιστές.
Στην πραγματικότητα μόνο σε μια λογική είναι όλοι τους συνεπείς: Κουβέλης, Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσίπρας, Καμμένος, ψευτοΚΚΕ και οι ναζιστές της «ΧΑ» θέλουν να εξαθλιώσουν όσο μπορούν περισσότερο τον ελληνικό λαό, ρίχνοντας τις ευθύνες στην Ευρώπη, για να τον σύρουν υπόδουλο στη νεοναζιστική Ρωσία του Πούτιν. Η ΟΑΚΚΕ εδώ και καιρό τους ξεσκεπάζει με τη γραμμή της εξόδου από τη Ευρωζώνη με μεταβατικά μέτρα σε συνενόηση με την ΕΖ. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι δημοκράτες πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από την ΟΑΚΚΕ για να μην περάσουν τα βρώμικα σχέδια των 7 κομματικών ηγεσιών.
25/6/2013