Από το βράδυ της 11 του Ιούνη η χώρα ζει το πρώτο, ωμό και ανοιχτό βήμα ενός εξελισσόμενου φασιστικού πραξικοπήματος με κοινοβουλευτικό μανδύα. Με κατάφωρα αντισυνταγματικές εντολές μιας κυβέρνησης που συνεχίζει να έχει τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ αλλά πολιτικά και της ΔΗΜΑΡ απολύθηκαν διαγγελματικά όλοι οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί και το διοικητικό προσωπικό του μεγαλύτερου ΜΜΕ της χώρας, και η αστυνομία έκλεισε τις κεραίες, και τις ιντερνετικές συνδέσεις του.Ο ελληνικός λαός διαισθάνθηκε από την οδυνηρή πείρα του σε δικτατορίες ότι αυτό το πράγμα δεν είναι μια πράξη με κύρια οικονομικούς στόχους, αλλά μια πολιτική πράξη φίμωσης του τύπου, μια πράξη λογοκρισίας. Γι’ αυτό αντιδράει αλλιώτικα από τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε όταν κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες έκλειναν για οικονομικούς λόγους Γι αυτό πλημμύρισε τους τηλεοπτικούς σταθμούς στην πρωτεύουσα και στην επαρχία για να διαμαρτυρηθεί. Αυτό το κατάλαβαν αυτόματα και οι δημοσιογραφικές ενώσεις, οι δημόσιες τηλεοράσεις, τα θεσμικά όργανα και ηγετικά πολιτικά στελέχη σε όλες τις δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες και καταδίκασαν την επαίσχυντη πράξη.
Όσοι λένε ότι η κυβέρνηση κλείνει την κρατική τηλεόραση για να τη δώσει σε ιδιώτες, υποβιβάζουν εντελώς το ζήτημα της πολιτικής φίμωσης και μετά του φασιστικού πολιτικού ελέγχου μέσω των απολύσεων και των επιλεκτικών επαναπροσλήψεων. Ειδικά σε μια χώρα που καμιά κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν θέλησε ποτέ να δίνονται άδειες στα υπάρχοντα ιδιωτικά κανάλια, όπου αυτά ποδηγετούνται μέσω του ΕΣΡ και της κρατικής διαφήμισης, το πρόβλημα δεν είναι η ιδιωτικοποίηση της ενημέρωσης αλλά ο βίαιος κρατικος έλεγχος της. Στην Ελλάδα τα κρατικοφασιστικά πραξικοπήματα επιβάλλουν φασιστική ενημέρωση και όχι οι ιδιώτες. Αν υπάρξουν τέτοιοι αυτοί θα είναι κρατικές διορισμένες μεγαλοβδέλλες, που δεν μπαίνουν σε καμιά λογική ελεύθερου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και στη αντίστοιχη ελευθερία της γνώμης.
Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η κυβέρνηση φίμωσε την ΕΡΤ και γιατί να θέλει μέσω των απολύσεων να την ελέγξει; Το θέλει γιατί με όλα τα στραβά της, δηλαδή τα ρουσφέτια, τις ρεμούλες της και τις διαρκείς κρατικοκομματικές παρεμβάσεις, η κυρίαρχη και πλειοψηφική πολιτική κουλτούρα των δημοσιογράφων, των καλλιτεχνών αλλά και των τεχνικών της ΕΡΤ, η γενική ιδεολογική ατμόσφαιρά του μέσου αυτού, είναι η δημοκρατική μεταπολιτευτική, η σχηματισμένη αντικειμενικά από την αντιχουντική εμπειρία. Αυτός ο αστικός δημοκρατισμός αν και στη μορφή είναι ευρωπαϊκός, είναι νεοελληνικού τύπου, είναι δηλαδή δηλητηριασμένος από τον εθνοσοβινισμό και βεβαίως δεν είναι καθόλου λαϊκός και επαναστατικός δημοκρατισμός. Όμως, σήμερα δεν έχουμε κάποιο μαζικό επαναστατικό κίνημα που να το εμποδίζει η αστική δημοκρατία. Αντίθετα είναι η ώρα που η αστική δημοκρατία, και η πιο ατελής, κινδυνεύει από τους μεγάλους φασισμούς και τις ιμπεριαλιστικές δικτατορίες που εμφανίζονται με κλασικό φασιστικό ή με ψευτοαριστερό σοσιαλφασιστικό ή με ισλαμοφασιστικό πρόσωπο. Ειδικά στη χώρα μας η αστική δημοκρατία απειλείται σήμερα κύρια από τον πιο καθαρό, κτηνώδη και δολοφονικό ναζισμό, ενώ βάλλεται εδώ και χρόνια και από τον ψευτοαριστερό σοσιαλφασισμό.
Το ότι ο Σαμαράς κλείνει με φασιστικό τρόπο την τηλεόραση δεν είναι άσχετο με το ότι είναι ο πιο φιλοχρυσαυγίτης πολιτικός αρχηγός. Μόνο αυτός ονομάζει τη δολοφονική αυτή ναζι-ρατσιστική συμμορία ακραία και μάλιστα τη θεωρεί ανοιχτά τμήμα της εθνικής ενότητας. Όμως οι δολοφονικοί ναζι- ρατσιστές δεν είναι στο άκρο που πολιτικού φάσματος, είναι έξω από την πολιτική σαν τέτοια και έξω από οποιαδήποτε εθνική ενότητα. Στην ουσία είναι έξω από τον πολιτισμό και δεν μπορεί να υπάρχει ενωμένο και πολιτισμένο έθνος που να αποκλείει από μέσα του ακόμα και να εξοντώνει ανθρώπους επειδή γεννήθηκαν με εθνικά «ξένο αίμα». Βέβαια ο καθένας που ψηφίζει τη ναζιστική συμμορία δεν είναι υποχρεωτικά ναζιστής αφού πολλοί δεν έχουν συνείδηση της αληθινής φύσης της. Αλλά αυτό δεν ισχύει για έναν πρωθυπουργό που αρνείται κάθε πραγματική αντιρατσιστική νομοθεσία, πράγμα που κάνει τη φίμωση της ΕΡΤ ανατριχιαστική. Όχι τυχαία η ίδια η ναζιστική συμμορία δήλωσε ότι θέλει το κλείσιμο της ΕΡΤ επικαλούμενη το γεγονός, το τιμητικό για την ΕΡΤ, ότι μόνο αυτή δεν έχει καλέσει ποτέ εκπρόσωπο της να μιλήσει.
Ο μεγάλος κίνδυνος από τις δήθεν «ενδιάμεσες» δυνάμεις ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ. Δύο σημεία αρχής, δύο προϋποθέσεις νίκης
Αλλά ο κίνδυνος δεν είναι μόνο από το Σαμαρά και τη «Χρ. Αυγή». Ένας πιο ύπουλος κίνδυνος προέρχεται από τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ που προσπαθούν να υπνωτίσουν το δημοκρατικό κόσμο έτσι ώστε να μην αντιδράσει σε βάθος στην εγχείριση στην ΕΡΤ. Η φράση τους που αποκαλύπτει τα σχέδιά τους είναι η: «Αναδιάρθρωση εν λειτουργία». Ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης παίζουν δηλαδή το ρόλο του ενδιάμεσου ή και του καλού, αλλά μπορούν να τον παίζουν μόνο και μόνο επειδή ο Σαμαράς έπαιξε το ρόλο του απόλυτα κακού. Ο Κουβέλης διαχωρίζεται τώρα από τον Σαμαρά για την ΕΡΤ δέκα μέρες μετά το πραξικόπημα, αλλά, θεωρεί θετική την επαίσχυντη απόφαση του ΣτΕ υπέρ της κατάργησης της ΕΡΤ και πάνω από όλα συνεχίζει να μιλάει για «αναδιάρθρωση εν λειτουργία». Αν μετά το πραξικόπημα επιτραπούν οι όποιες απολύσεις, της όποιας αναδιάρθρωσης σε μια «νέα ΕΡΤ» θα μπορεί το πολιτικό καθεστώς να διαλέξει τους πιο υπάκουους, τους πιο τρομοκρατημένους, τους λιγότερο δημοκράτες δημοσιογράφους και να προσλάβει καινούριους αντιδραστικούς με δεξιά ή τάχα «αριστερή» προβιά, για να φτιάξει μια νέα φασιστική και σοσιαλφασιστική ΕΡΤ.
Είναι γι αυτό δύο σημεία αρχής που πρέπει να βάλει αυτή τη στιγμή το δημοκρατικό κίνημα μπροστά του. 1ο Πλήρης κατάργηση της διυπουργικής απόφασης, καμιά «Νέα ΕΡΤ», 2ο Καμία απόλυση μετά το πραξικόπημα Σαμαρά.
Κάθε απόλυση, όσο εγκρίνεται το κλείσιμο της ΕΡΤ και η δημιουργία μιας άλλης, πρέπει αυτόματα να θεωρείται πράξη πολιτικής εκκαθάρισης. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους δημοσιογράφους αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Γιατί κάθε απόλυση σήμερα σπάει το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων ενάντια στο φασιστικό κλείσιμο-φίμωση της ΕΡΤ. Γι αυτό πρέπει να δίνονται εγγυήσεις στο λαό από το κίνημα των εργαζομένων ότι τα έξοδα της ΕΡΤ μπορούν να μειωθούν χωρίς απολύσεις με το χτύπημα κάθε ρεμούλας και με το να αξιοποιηθούν οι ίδιοι με τον καλύτερο και πιο παραγωγικό τρόπο. Καμιά λοιπόν «αναδιάρθρωση» μέσω απολύσεων από ποδοπατητές της δημοκρατίας. Αυτό είναι προφανές για κάθε δημοκρατικό άνθρωπο.
Το συμμαχικό μέτωπο Ρωσίας-Κίνας είναι η κρυμμένη πηγή του φασισμού που χτύπησε την ΕΡΤ
Εκείνο που δεν είναι προφανές είναι το ποια είναι η αληθινή πολιτική πηγή του φασισμού που χτύπησε την ΕΡΤ και που δίχως τη γνώση της είναι δύσκολη η άμυνα σε αυτόν. Ο μέσος πολίτης βλέπει σαν κύριο εχθρό της δημοκρατίας αυτόν που έχει διδαχτεί από το σύνολο του ελληνικού πολιτικού συστήματος να βλέπει και σαν κύριο υπαίτιο της οικονομικής καταστροφής του, δηλαδή τους δανειστές και βασικά τη Γερμανία. Τον καλούμε να εξετάσει έναν άλλο δρόμο ανάλυσης που τον προτείνει εδώ και χρόνια η ΟΑΚΚΕ και που εξηγεί πολύ πιο σφαιρικά και πειστικά τα φαινόμενα που ζούμε (δες τα κείμενά μας για την κρίση στο www.oakke.gr).
Εδώ μόνο κάνουμε τις εξής επισημάνσεις: 1. Υπάρχουν τρεις μεγάλες δυνάμεις, που εμπλέκονται ισχυρά στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας σε αυτή τη φάση : Η ΕΕ (κυρίως η Γερμανία), η Ρωσία και η Κίνα. Από αυτές η πρώτη, που είναι μόνο οικονομικά δυνατή αλλά όχι στρατιωτικο-διπλωματικά, ναι μεν επιβάλλει τα μέτρα πείνας αλλά όλοι τη βρίζουν. Αντίθετα αυτές που επωφελούνται από την καταστροφή και αγοράζουν με διακομματική ανοχή, σχεδόν τζάμπα τη χώρα, είναι οι δύο δεύτερες που κανείς δεν τις ενοχλεί. (Αυτές αγοράζουν λιμάνια, τράπεζες (Πειραιώς, Αγροτική), συνεταιριστικά εργοστάσια (ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ), φιλέτα τουριστικής γης, ποδοσφαιρικές ομάδες και ετοιμάζονται να αγοράσουν πολλά άλλα). Πριν από αυτές τις εξαγορές επί 3 δεκαετίες έχει σαμποταριστεί από τις αντιευρωπαϊκές και ουσιαστικά ρωσόφιλες πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα από την ψευτοαριστερά κάθε βιομηχανική επένδυση και το σαμποτάζ αυτό οργιάζει ιδιαίτερα πάνω στην κρίση, πράγμα που είναι η βαθύτερη αιτία της απόλυτης ελληνικής καταστροφής. Η λιτότητα που προωθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιταχύνει αυτήν τήν ξεχωριστή ελληνική καταστροφική αποβομηχάνιση, οπότε και ανεργία, αλλά από μόνη της δεν θα μπορούσε να την προκαλέσει όπως απέδειξε η πρίπτωση των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. 2. Στην Κίνα και στη Ρωσία κανένας παράγοντας με στοιχειώδη πολιτική ισχύ δεν βγήκε να καταγγείλλει το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ, την ώρα που οι πιο ισχυρές διακρατικές θεσμικές δυνάμεις στην ΕΕ αντέδρασαν σε πολλά επίπεδα και μερικές, όπως η ένωση δημόσιων τηλεοράσεων (ΕΒU), στάθηκαν μαχητικά στο πλευρό της ΕΡΤ. 3. Η χρυσαυγίτικη συμμορία, δηλαδή το απόσταγμα του φασισμού που όχι τυχαία υποστήριξε το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι τόσο φανατική στην υποστήριξη της Ρωσίας, ώστε κάλεσε το ρώσικο στρατό να έρθει να φυλάξει τους αγωγούς υδρογονανθράκων! (Κασιδιάρης στη Βουλή). Ο Σαμαράς είναι ο πρώτος προωθητής της στρατηγικής θεωρίας ότι η Ελλάδα πρέπει να μπει στο «ορθόδοξο τόξο» που είναι η θρησκευτική διατύπωση της ρώσικης στρατηγικής στα Βαλκάνια και στο εγγύς εξωτερικό της. Ο Κεδίκογλου είναι ειδικός προωθητής των πωλήσεων γης στη Ρωσία.
Όχι στον αποπροσανατολισμό, στο χαντάκωμα του αγώνα και στην άλωση της ΕΡΤ από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΜΕ
Μόνο αν καταλάβει κανείς ποια είναι η κύρια πηγή του φασισμού σήμερα θα μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι γενικά τόσο χλιαρή η αντίθεση όλου του πολιτικού κόσμου, δηλαδή όχι μόνο της κυβέρνησης και των φασιστών αλλά και της λεγόμενης «αριστεράς», στη γενική επιχείρηση εκφασισμού του κράτους τον τελευταίο καιρό. Αυτή περιλαμβάνει πρώτα απ όλα την πολιτική, νομοθετική, αστυνομική ανοχή και ατιμωρησία των ναζί, τις αλλεπάλληλες επιστρατεύσεις απεργών χωρίς μεγάλες και επίμονες πολιτικές κινητοποιήσεις των συνδικάτων, και τελικά τη διακυβέρνηση της χώρας με διατάγματα που δεν περνάνε από την Βουλή. Η ραγδαία κίνηση σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας προς το ρωσοκινεζικό άξονα είναι η αιτία της διακομματικής και συνδικαλιστικής ανοχής στην απόλυτη κατάργηση των εργατικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στο κρατικό κινέζικο κάτεργο της ΚΟΣΚΟ. Η φιλία προς το νέο ρωσο-κινεζικό μέτωπο εξουσίας είναι η βαθύτερη πηγή της δηλωμένης ή αδήλωτης κοινής αντιευρωπαϊκής πολιτικής των 6 κομμάτων και της ναζιστικής συμμορίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο πρώτα μεγάλα χτυπήματα απολύσεων στο δημόσιο, ήταν τα εκκαθαριστικά στον ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους: στους καθηγητές και στην ΕΡΤ.
Στη βάση αυτού του σκεπτικού, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πρέπει να αντιμετωπίσουν και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που χτυπάνε τον αγώνα τους από τα μέσα και τον αποπροσανατολίζουν όταν λένε ότι ο κεντρικός εχθρός στην περίπτωση της ΕΡΤ είναι η ΕΕ και η φιλελεύθερη πολιτική υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και όχι ο ανατολικού τύπου κρατικοφασισμός που καταργεί την ελευθερία του τύπου. Γι αυτό δεν μιλάνε κύρια για λογοκρισία και φίμωση αλλά μιλάνε κύρια για απολύσεις-λιτότητα. Έτσι προώθησαν, στην ουσία επέβαλαν, μια παρατεταμένη απεργία στα ιδιωτικά ΜΜΕ που όχι μόνο δεν χτυπούσε τον εχθρό, αλλά τον ευνοούσε γιατί του επέτρεψε να λέει ότι οι αγωνιζόμενοι της ΕΡΤ χτυπάνε όλη την υπόλοιπη ελεύθερη ενημέρωση. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι εξαφανίστηκε από την πρόσοψη της ΕΡΤ το πανώ που έγραφε: «thank you Europe» που βέβαια δεν ήταν ευχαριστώ στη Μέρκελ αλλά στο πανευρωπαϊκό δημοκρατικό ρεύμα καταδίκης και βασικά στην EBU. Μετά εμφανίστηκαν σε κάποιες εκπομπές της ΕΡΤ ευρωπαϊκές σημαίες να καίγονται, ενώ οι αναφορές στην καίρια και αποφασιστική στήριξη της ΕBU άρχισαν να σπανίζουν. Στην ουσία παραμερίστηκε ο μεγαλύτερος στρατηγικός σύμμαχος του αγώνα, ενώ θα έπρεπε όλη η ΕΡΤ να είναι σε διαρκή επαφή και να συνεχίζει να διαφωτίζει και να ξεσηκώνει τις ευρωπαϊκές ενώσεις δημοσιογράφων, κόμματα, κυβερνήσεις, δημοκρατικές προσωπικότητες κλπ. Το πιο μεγάλο χτύπημα δόθηκε όμως από την ίδια την ΠΟΣΠΕΡΤ και το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αντί να καταδικάσουν την επαίσχυντη απόφαση του ΣτΕ (που Η ΠΟΣΠΕΡΤ προκάλεσε με την προσφυγή της) η οποία επικροτούσε την κατάργηση της ΕΡΤ και τις απολύσεις, μίλησαν για «πρώτη νίκη» και έτσι παραπλάνησαν τους εργαζόμενους και κυρίως τους φίλους τους στο εξωτερικό και στο εσωτερικό που άρχισαν να ζητάνε εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ ενώ έπρεπε να κατηγορούν τη δικαστική εξουσία για υποταγή στην κυβέρνηση, όπως συμβαίνει στις φασιστικές χώρες. Με αυτόν τον τρόπο αφόπλισαν τον αγώνα στην πιο κρίσιμη φάση, ενώ διαρκώς τον εκθέτουν στην πολιτική απομόνωση με το να εμφανίζονται διαρκώς οι ίδιοι αυτοί αντιευρωπαίοι και σαμποταριστές κάθε αναπτυξης, σαν προστάτες του. Στόχος τους είναι να αξιοποιήσουν -μετά από μια ενδεχόμενη απομόνωση και ήττα του αγώνα- τις απολύσεις-εκκαθαρίσεις για να εμφανιστούν σαν πολιτικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων και έτσι να πάρουν μέρος από θέση ισχύος στη διανομή της νέας ΕΡΤ.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση της ΕΡΤ είναι πολύ καίριος για τη δημοκρατία για να επιτραπεί να πέσει στα χέρια πολιτικο-συνδικαλιστικών δυνάμεων που ο λαός δεν εμπιστεύεται. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πρέπει να μείνουν οι ίδιοι στο τιμόνι του αγώνα τους και, να μην εκχωρήσουν την πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία τους στις εξωτερικά ποδηγετούμενες ηγεσίες μιας παλιότερης περιόδου ρουτίνας και οπωσδήποτε όχι στους ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΜΕ. Τώρα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, οι αποφάσεις τους να είναι πρώτα απ όλα αποφάσεις της βάσης, δηλαδή γενικών συνελεύσεων, και με απεργιακά όργανα που θα έχουν εκλεγεί από αυτές τις συνελεύσεις. Ο αγώνας της ΕΡΤ δεν πρέπει να χαθεί.
Αθήνα 21/6/2013