κάνει πως κυνηγάει τους ναζί για να βγάλει από πάνω της μεγάλο μέρος της διεθνούς, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής πίεσης. Τώρα φαίνεται πιθανό ότι μαζί με τον παραπάνω πρώτο και πιο άμεσο στόχο επιδιώκει και έναν άλλο, ίσως ακόμα πιο βασικό μακροπρόθεσμο στόχο: να κάνει εγχείριση μέσα στη «Χρ. Αυγή», δηλαδή να εξουδετερώσει πολιτικά και ποινικά το σημερινό υποτακτικό της υπο-φύρερ και να ανοίξει το δρόμο σε έναν ανταγωνιστή του, υποψήφιο υπο-φύρερ, που είναι πιο άφθαρτος και κυρίως πιο ακραία και κραυγαλέα ρωσόδουλος, όπως ειναι ο Κασιδιάρης. Τους αποκαλούμε υπο-φύρερ γιατί η ελληνική αστική τάξη δεν θα μπορούσε ποτέ να βγάλει έναν δικό της φύρερ και εν προκειμένω ο αληθινός φύρερ των ντόπιων ναζί ονομάζεται Βλαδιμίρ Πούτιν.
Είχαμε γράψει ότι ο ξαφνικός εγκλεισμός της ηγεσίας της συμμορίας ήταν μια θυσία στην οποία υποχρεώθηκε το ελληνικό διακομματικό καθεστώς για να καθησυχαστούν η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, καθώς ένα πελώριο ρεύμα αποδοκιμασίας και ανησυχίας είχε γιγαντωθεί ενάντια στην άνοδο των ναζί στην Ελλάδα. Αυτό το ρεύμα απειλούσε τη χώρα μας με διπλωματικό και οικονομικό εξοστρακισμό, πράγμα που σε καμιά περίπτωση δεν ήθελε το νεο-αποικιακό αφεντικό της, η πουτινική Ρωσία.
Παράλληλα εκτιμούσαμε ότι η Ρωσία και το δουλικό της (στην κορυφή του) ελληνικό καθεστώς δεν ήταν διατεθειμένοι να δώσουν στους δυτικούς το βασικό, δηλαδή να θέσουν εκτός νόμου τη συμμορία, γιατί θα χρειάζονται για τη μελλοντική αποικιακή κυριαρχία τους έναν αφοσιωμένο και εντελώς κτηνώδη μηχανισμό πολιτικής δικτατορίας. Γι αυτό όλα τα κόμματα με επικεφαλής την ψευτοαριστερά φρόντιζαν να τονίζουν στη διάρκεια των συλλήψεων ότι η κατά συρροή δολοφονική αυτή συμμορία δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, δηλαδή ότι δεν πρέπει να ασκηθεί κρατική βία πάνω της, αλλά πρέπει απλά «να απομονωθεί» πολιτικά, ηθικά κλπ. Βεβαίως κανείς δεν απομονώνει φονιάδες μόνο με το να τους καταγγέλλει αν πρώτα δεν εξουδετερώσει τη βία τους. Μάλιστα σημειώναμε ότι εφόσον η συμμορία δεν διαλυόταν η δίωξη κάποιων στελεχών της, ακόμα και ηγετικών, θα μπορούσε να την ενδυναμώσει σαν τάχα αντισυστημική. Αυτές οι εκτιμήσεις επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα, ιδιαίτερα μετά τη σκανδαλώδη αποφυλάκιση των 3, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα δικαιολόγησε σαν σεβαστή δικαστική απόφαση.
Όμως στο ίδιο άρθρο ανάλυσης θεωρούσαμε σαν ακραίο δείγμα για το πόσο στριμώχθηκε το καθεστώς το ότι αναγκάστηκε να αλυσοδέσει και τον Κασιδιάρη, το μόνο αρχι-χρυσαυγίτη που τόσο ωμά αποκάλυψε τη ρωσοδουλία του κόμματός του καλώντας το ρώσικο στρατό να μπει στη χώρα μας για να προστατέψει τάχα τους ρώσικους αγωγούς υδρογονανθράκων. Τελικά αποδείχτηκε ότι αυτή η τελευταία θυσία δεν έγινε. Ο Κασιδιάρης είναι ελεύθερος και μάλιστα αποθρασυμένος, όπως είναι και η συμμορία γενικότερα. Τα τσιράκια του καθεστώτος επαναλαμβάνουν ότι οι 3 είναι ελεύθεροι αλλά με περιοριστικούς όρους, που σημαίνει ότι οι δικαστές που τους αποφυλάκισαν δεν τους θεωρούν αθώους ή λένε, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο Άρειος Πάγος τους είχε παραπέμψει με ανεπαρκή στοιχεία. Μα, όπως είπαν έγκριτοι νομικοί, και όπως άλλωστε είναι λογικό, η αποφυλάκιση ενός κατηγορούμενου σαν ηγετικού στελέχους μιας εγκληματικής συμμορίας δεν είναι δυνατή ούτε με περιοριστικούς όρους, δηλαδή δεν είναι στοιχειωδώς πειστικό το επιχείρημα ότι δεν θα διαπράξει έγκλημα όσο είναι ελεύθερος. Αν αυτό το πιστεύουν εκείνοι που τον αποφυλάκισαν τότε δεν τον θεωρούν πραγματικά ύποπτο, δηλαδή τον θεωρούν αθώο, ιδιαίτερα τη στιγμή που οι φυλακές είναι σήμερα γεμάτες με προφυλακιστέους που έχουν κάνει ασήμαντα πράγματα σε σχέση με αυτά γι αυτά που κατηγορούνται οι ναζί. Γι αυτό οι ναζί θριαμβολογούσαν προχθές ενώ ο δημοκρατικός κόσμος και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θύμωσε πολύ με αυτήν την απελευθέρωση. Μάλιστα οι πιο πολλοί πίστεψαν ότι το ίδιο θα γινόταν και με τον αρχηγό και τον υπαρχηγό της συμμορίας. Όμως αυτό δεν έγινε. Και οι δύο προφυλακίστηκαν. Μία ημιεπίσημη ποινική εξήγηση που δίνεται από το καθεστώς γι αυτή την αντίφαση, δηλαδή το έξω οι 3 και μέσα οι δύο, είναι ότι ο Κασιδιάρης και η ουρά του δεν εμπλέκονταν στην δολοφονία του Φύσσα, ενώ ο Μιχαλολιάκος εμπλεκόταν μέσα από τα τηλεφωνήματα με το Λαγό και, κυρίως ως Φύρερ. Η ανεπίσημη πολιτική εξήγηση όμως που δίνεται από το καθεστώς, και που είναι η μόνη πιστευτή, είναι ότι όταν απελευθερώθηκαν οι 3 οι εσωτερικές και διεθνείς αντιδράσεις ήταν τόσο μεγάλες που οι ίδιοι πρωτοδίκες δεν ήταν πια σε θέση να απελευθερώσουν τους επόμενους δύο κατηγορούμενους. Αυτή η πολιτική εξήγηση βοηθάει πολύ το καθεστώς να καλύψει την ασύλληπτη και σκανδαλώδη εύνοιά του στον Κασιδιάρη και την ουρά του σε σχέση με τη φυσιολογική μεταχείριση των Μιχαλολιάκου-Παππά. Όταν λέμε ότι αυτή η εξήγηση καλύπτει τον Κασιδιάρη ιδιαίτερα μέσα στη συμμορία εννοούμε το εξής: Αν η συμμορία σαν σύνολο καταλάβει ότι το καθεστώς συνειδητά απελευθέρωσε τον Κασιδιάρη σε βάρος του Μιχαλολιάκου τότε η φράξια του πρώτου θα δυσκολευτεί να καθησυχάσει τον προηγούμενο μικρο-φύρερ και τους οπαδούς του συνολικά και να πάρει κάποτε την εξουσία στο κοινό έκτρωμα.
Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι αυτή η πολιτική εξήγηση γίνεται ακόμα πιο πιθανή όταν μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι έχει βοηθηθεί σκηνοθετικά και από το ίδιο το καθεστώς.
Καταρχήν δεν είναι λογικό για μια ισχυρή ανακριτική διαδικασία για εξάρθρωση συμμορίας (που την ύπαρξή της δέχτηκαν και οι πρωτοδίκες που αποφυλάκισαν τον Κασιδιάρη) το ότι πρώτα εξετάστηκαν οι παρακατιανοί της ηγετικής ομάδας και τελευταίος ο αρχηγός της. Αν ο αρχηγός της συμμορίας, που ήταν πιο εκτεθειμένος ποινικά ακριβώς σαν αρχηγός (με τη Φύρερ Prinzip που είχε επικαλεστεί ο Βουρλιώτης) αλλά και πιο άμεσα σαν εμπλεκόμενος στο φόνο του Φύσσα, κατέθετε πρώτος και προφυλακιζόταν πρώτος, αυτό μοιραία θα μείωνε τις αντιστάσεις των επόμενων στους ανακριτές και θα μπορούσαν να προσφέρανε νέα στοιχεία ενοχής του αρχηγού τους. Εννοείται ότι αυτός θα μπορούσε μετά την προφυλάκισή του να καλεστεί για συμπληρωματικές καταθέσεις. Αντίθετα η σειρά των ανακρίσεων διευκόλυνε την αποφυλάκιση των πρώτων από κάποια δήθεν τυχαία «παραδρομή» ή «μεροληψία» και διευκόλυνε επίσης την προφυλάκιση του αρχηγού και του υπαρχηγού. Δηλαδή επειδή η αποφυλάκιση των πρώτων συλληφθέντων θα προκαλούσε σίγουρα και αυθόρμητα έντονες διεθνείς και εσωτερικές αντιδράσεις, η προφυλάκιση μόνο του αρχηγού και του υπαρχηγού θα περνούσε και πολιτικά πολύ εύκολα σαν τάχα δικαστικός και πολιτικός κατευνασμός αυτών των αντιδράσεων. Και όχι μόνο αυτών. Το καθεστώς σκηνοθέτησε και απειλή παραίτησης του υπουργού δικαιοσύνης και του υπουργού της αστυνομίας επειδή τάχα η απόφαση για τους 3 τους εξέθετε, ενώ διέρρευσε ταυτόχρονα και η δήθεν ιερή οργή του Αρείου Πάγου κατά της απόφασης των πρωτοδικών. Μιλάμε για δήθεν οργή επειδή πρόκειται για τον ίδιο Άρειο Πάγο που πριν τρία χρόνια επικύρωσε το αντισημιτικό, φιλοναζιστικό σκεπτικό της αθώωσης του Κ. Πλεύρη. Αλλά αν όλοι αυτοί ένιωθαν αληθινή οργή για την όντως σκανδαλώδη και παράνομη αποφυλάκιση των 3 είχαν τη δυνατότητα να πιέσουν τα αρμόδια δικαστικά όργανα να ορίσουν νέους ανακριτές και νέα ανάκριση, πράγμα που δεν έκαναν ούτε πριν ούτε μετά τη σκανδαλώδη αποφυλάκιση των ναζι-μαφιόζων. Άλλωστε ακριβώς για να μη δοκιμάσει την οποιαδήποτε αναίρεση της αποφυλάκισης των Κασιδιάρη και Σία κάποιος έντιμος δικαστής στον Άρειο Πάγο, βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ αμέσως και προκλητικά υποστήριξαν ξαφνικά το σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις, δηλαδή πήραν θέση υπέρ της αποφυλάκισης του Κασιδιάρη και των άλλων 2 ναζί. Τέλος ο ίδιος ο ναζι-Κασιδιάρης και η λούμπεν ουρά του έκαναν ότι μπορούσαν μετά την αποφυλάκιση τους για να διευκολύνουν την προφυλάκιση του αρχηγού τους.
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο υποψήφιος υπο-φύρερ κλωτσούσε δημοσιογράφους και οι άλλοι δύο τους απειλούσαν και τους ταπείνωναν έκανε την προφυλάκισή του επίσημου αρχηγού του κάτι σαν απαίτηση όλης της ανθρωπότητας. Βεβαίως αφού έκανε αυτήν την επίδειξη κτηνωδίας την άλλη μέρα και αφού ο αρχηγός του μπήκε σίγουρα στη φυλακή ο Κασιδιάρης έγινε ένας τζέντλεμαν εκπρόσωπος τύπου. Εννοείται ότι αν αυτά τα δικαστήρια είχαν ίχνος πολιτικής ανεξαρτησίας, δηλαδή αν δεν ήταν τυφλοί εντολοδόχοι του διακομματικού πολιτικού ηγετικού απαράτ θα είχαν ζητήσει αμέσως από τον Κασιδιάρη και την ουρά του να ξαναεμφανιστούν μπροστά τους και να μπουν στη φυλακή γι αυτές και μόνο τις χιτλερικές προσβολές στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Το ότι δεν το έκαναν αυτό και το ότι τα 6 κόμματα δεν τους το ζητάνε να το κάνουν έστω τώρα είναι ένα δείγμα για το πόσο αυτό το διακομματικό καθεστώς θέλει να προστατεύσει τη «Χρ. Αυγή» και ιδιαίτερα τον Κασιδιάρη. Τώρα αποδεικνύεται πόσο συνειδητά το ΠΑΜΕ χειροκροτούσε τον Κασιδιάρη όταν αυτός σαν επικεφαλής αντιπροσωπίας της «Χρ. Αυγής» δήλωνε τη συμπαράσταση της στην κατάληψη-ψευτοαπεργία (από ένα σημείο και πέρα) της Χαλυβουργίας. Τώρα φαίνεται επίσης πόσο συνειδητά διαφυλάχθηκε αυτός από το διακομματικό καθεστώς όταν έδερνε και προπηλάκιζε μπροστά σε όλη την έκπληκτη χώρα δύο γυναίκες, εκπροσώπους του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, τις Κανέλλη και Δούρου. Τότε ούτε η μία ούτε η άλλη του έκαναν μήνυση αν και η πρώτη αρχικά δήλωσε ότι θα το κάνει αλλά τελικά, προφανώς κάτω από κομματική υπόδειξη, δεν το έκανε. Τότε κανένα κόμμα δεν έδωσε ειδικό πολιτικό βάρος στο πρωτοφανές αυτό για τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη περιστατικό βίας. Αυτή η διαρκής μεθοδευμένη ατιμωρησία αντάμειψε το θράσος του πιο ωμού από τους τραμπούκους της «Χ.Α» και του επέτρεψε να αποκτήσει μια ξεχωριστή δημοτικότητα στον καταπτοημένο και όλο και πιο εξαχρειωμένο πολιτικά και φασιστικοποιημένο όχλο που υποστηρίζει τη συμμορία. Ήδη κυκλοφορούσαν φήμες ότι είχε ξεκινήσει ανταγωνισμός του με το σημερινό υπο-φύρερ αλλά και σε κάθε περίπτωση αυτός έκανε ότι μπορούσε για να δείχνει κάποια ανεξαρτησία.
Τώρα επιχειρούν να ξεπλύνουν τον Κασιδιάρη και ταυτόχρονα πάνε να ξεπλύνουν τη συμμορία. Θεωρούμε πολύ ανησυχητικό ότι όλη η μπόχα που αποσυνθέτει πολιτικά στους οπαδούς της τη συμμορία (σωματεμπορία, ξενοδοχεία ειδικού τύπου, προστασία σε πακιστανούς, σκληρός φιλοχιτλερισμός), βγήκε χάρη και στην ΕΥΠ (!) μόνο για το κομμάτι της ηγεσίας που είναι μέσα, δηλαδή για τους Μιχαλολιάκο, Παπά, Λαγό, Πατέλη κλπ και όχι για τους αποφυλακισμένους ναζί, που θα μπορούν από δω και μπρός να παριστάνουν τους ιδεολόγους «πατριώτες» και «αγνούς» μαχαιροβγάλτες. Το διαρκές ξέπλυμα του είναι η μέθοδος που διαλέγει ο φασισμός για να έρχεται στην εξουσία ή να κρατιέται σε αυτήν, ρίχνοντας το βάρος όλης της σαπίλας του στα πιο χρεωκοπημένα ή πολιτικά αδύναμα δικά του τμήματα καθώς και στα αντίστοιχα τμήματα των εχθρικών του πολιτικών τάσεων. Στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι ήρθε το τέλος της ηγεμονίας της χουντοφασιστικής τάσης των ελλήνων ναζί.
Γι αυτό το λόγο πρέπει τώρα μετά από τις τελευταίες εξελίξεις να επιμείνουμε ακόμα πιο έντονα από ποτέ στο σύνθημα μας : «Εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή», που μάλιστα πρέπει να συνοδεύεται και με το ειδικότερο σύνθημα «Στη φυλακή όλα τα στελέχη της συμμορίας και πρώτα απ όλους ο ναζι-τραμπούκος Κασιδιάρης». Όταν λέμε «εκτός νόμου» εννοούμε εκτός νόμου όλη η Χρυσή Αυγή, κάθε οργανωτική σχέση και συνεργασία με αυτή τη συμμορία και κάθε ελευθερία στη δολοφονική της προπαγάνδα. Κάθε τμήμα μιας τέτοιας συμμορίας είναι παράνομο και όχι μόνο κάποιο τμήμα της όπως θέλει το καθεστώς και όπως ανοιχτά ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ στο αποκαλυπτικό επίσημο πόνημα-απάντησή του προς τον Μούιζνιεκς. Σύμφωνα με αυτήν το κόμμα Χρυσή Αυγή σαν κόμμα θα πρέπει να είναι νόμιμο (Δες δικό τους στο http://leftlab.gr/?p=1698, και το άρθρο του Δ. Μπελαντή στο οποίο γίνεται αναφορά ως παραπομπή 16 στο http://rednotebook.gr/details.php?id=7429, όπου μάλιστα «προτείνονται» δύο κόμματα για τη Χρ. Αυγή: ένα νόμιμο και ένα παράνομο, όπως πχ το Μπατασούνα και η ΕΤΑ (!). Από δω και μπρος, δηλαδή μετά τη σκανδαλώδη αποφυλάκιση του Κασιδιάρη, στο στόχαστρο των δημοκρατών πρέπει πια να μπαίνουνε και τα κόμματα που κάλυψαν την απελευθέρωση αυτή, και που επιμένουν ότι η «Χρ. Αυγή» σαν κόμμα πρέπει να είναι νόμιμο, δηλαδή ότι οι πολίτες θα πρέπει να συνεχίσουν να είναι έρμαιο του κάθε πρωτοδίκη και κάθε αστυνομικού φίλου της νόμιμης αυτής συμμορίας. Τα 6 κόμματα πρέπει να θεωρούνται πολιτικοί προστάτες της «Χρ. Αυγής» ενώ ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ, που δουλεύουν μαχητικά για το «όχι εκτός νόμου» της συμμορίας και προβάλουν σαν μόνη λύση τη θεωρία της «απομόνωσης» της πρέπει να θεωρούνται τουλάχιστον αντικειμενικοί σύμμαχοί της.
Ο μεγάλος, πλατύς και βαθύς αγώνας ενάντια στο νεοναζισμό θα ξεκινήσει μόνο σαν πλατύς παλλαϊκός αγώνας όταν αποκαλυφθεί ο ρόλος της ψευτοαριστεράς που είναι η μόνη που τον μπλοκάρει από τα μέσα. Υπάρχουν τώρα αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις γι αυτήν την αποκάλυψη.