Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ για την εκλογή νέας διοίκησης της Συνομοσπονδίας πραγματοποιήθηκε. Η είδηση εδώ είναι πρώτα και κύρια ότι ένα συνέδριο που το ΠΑΜΕ - ψευτοΚΚΕ ματαίωνε συστηματικά εδώ και πάνω από έναν χρόνο, με τραμπουκισμούς και συνεχείς διαλύσεις, από την Καλαμάτα έως τη Ρόδο, συνήλθε, πραγματοποιήθηκε και τελικά κονιορτοποίησε το κνίτικο πραξικόπημα, που είχε ως συνεργούς ανοιχτά την προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ και πιο καλυμμένα την κλίκα Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Το πραξικόπημα διαρκείας αυτό είχε ως ανοιχτό και διακηρυγμένο στόχο να παραδώσει τον τριτοβάθμιο συνδικαλισμό των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα στους μειοψηφικούς σοσιαλφασίστες του Περισσού.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης της χώρας μας από τις 24ωρες πανελλαδικές απεργίες που κηρύσσουν αραιά και που τα δύο τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και τις οποίες συνήθως αναλαβαίνει να μεταφράσει σε μαζικές μετωπικές κομματικές του συγκεντρώσεις το ψευτοΚΚΕ. Αυτό το κόμμα όμως το απεχθάνεται η καρδιά της εργατικής τάξης, το βιομηχανικό προλεταριάτο, επειδή εκτός από αντιδημοκρατικό είναι και λυσσαλέα αντίθετο σε κάθε μορφής βιομηχανική ανάπτυξη δηλαδή αντίθετο στους υλικούς όρους ύπαρξης αυτής της τάξης αλλά και ολόκληρου του λαού. Γι αυτό το λόγο και παρόλη την τεράστια κινητοποίηση του κομματικού του στρατού το ψευτοΚΚΕ δεν μπορεί ποτέ να δώσει πνοή στον τελετουργικό, δημοσιο-υπαλληλικό, ταξικά άγονο και πολιτικο-ιδεολογικά υπονομευτικό της εργατικής τάξης χαρακτήρα αυτών των 24ωρων απεργιών.

Μιλάμε για υπονόμευση γιατί οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών 24ωρων απεργιών είναι στην πράξη συνθήκες υποκατάστασης και ευνουχισμού της εργατικής τάξης από τα αστικά μισοδημοκρατικά ή ακόμα περισσότερο από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα καθώς: πρώτο οι απεργίες αυτές και η πλατφόρμα τους αποφασίζονται από τα πάνω και δεν επικυρώνονται και δεν οργανώνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων πράγμα που θα έδινε στους εργαζόμενους τη συνείδηση ότι ο αγώνας είναι δικός τους, οπότε θα είχαν λόγο στην προοπτική του και θα μπορούσαν να κριτικάρουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες τους που συστηματικά καταστρέφουν κάθε προοπτική, δεύτερο δεν συνδυάζονται με πραγματικές παρατεταμένες απεργίες σε μεγάλες επιχειρήσεις ή κλάδους της παραγωγής των οποίων αυτές οι 24ωρες είτε θα αποτελούσαν την κορύφωση, ή αντίθετα θα αποτελούσαν μια προετοιμασία, μια σφυγμομέτρηση για ένα φάσμα από πιο ειδικές παρατεταμένες, δηλαδή ουσιαστικές ταξικές απεργίες, τρίτο δεν διεξάγονται από το βασικό και πιο άγρια εκμεταλλευόμενο μισθωτό προλεταριάτο στο κεντρικό πεδίο της απεργιακής ταξικής πάλης που είναι αυτό του ιδιωτικού τομέα, αλλά διεξάγεται κυρίως από όλο και λιγότερα τμήματα του προλεταριάτου των κρατικών ΔΕΚΟ, όπως πχ τους οδηγούς των ΜΜΜ ή από τους μικρο-ιδιοκτήτες ταξί, ή από λίγα τμήματα του μισοπρολεταριάτου της δημόσιας υπαλληλίας. Όμως τέτοιες απεργίες δεν συγκινούν θετικά ή ακόμα και γεννούν αντιθέσεις στους εργαζόμενους αφού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στους πολιτικούς ανταγωνισμούς των αστικών μισοδημοκρατικών φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων και τέταρτο και το χειρότερο, αυτού του είδους οι 24ωρες διασπούν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και ακομα περισσότερο σχετικοποιούν και εξευτελίζουν το ιερό ζήτημα της απεργίας μετατρέποντας σε ατομικό ζήτημα του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου το να συμμετέχει ή όχι σε μια απεργία που κηρύσσει ένα υποτίθεται ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι πάνω σε αυτόν τον εξευτελισμό του απεργιακού όπλου, καθώς και σε μια μακριά σειρά από απεργίες των ΔΕΚΟ που πραγματοποιήθηκαν εκβιάζοντας και κρατώντας σε ομηρεία το λαό, το βάθρο στο οποίο πάτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει νέα εμπόδια για να περιορίσει ή ακόμα και να συντρίψει το απεργιακό δικαίωμα. Γι αυτό ακόμα και σε αυτές τις απεργίες που καλλιεργούν τη διάλυση και την ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, οι πραγματικά ταξικοί δημοκράτες, αφού επιχειρηματολογήσουν πρέπει να υποτάσσονται στις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων του χώρου της δουλειάς τους προωθώντας όσο μπορούν ΓΣ.

-- Επειδή σήμερα (8/7) που δημοσιεύουμε αυτό το διεξοδικό άρθρο για τα ναυπηγεία Ελευσίνας είχαμε και το θάνατο ενός εργαζόμενου στα ναυπηγεία, ο οποίος είχε προβλήματα υγείας και που τουλάχιστον αυτός δεν έπρεπε να δουλεύει μέσα σε καύσωνα, δηλώνουμε το εξής: Η εργοδοσία πρέπει να αναλάβει στο ακέραιο τις ευθύνες της γι’ αυτόν τον θάνατο, ποινικές και αστικές και να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για να μη θρηνήσουμε νέα θύματα στο ναυπηγείο. Το σωματείο των ναυπηγείων πρέπει να μπει μπροστά για να απαιτήσει να παρθούν αυτά τα μέτρα και να φροντίσει σχολαστικά για τον έλεγχο της τήρησης τους από την εργοδοσία. Παράλληλα και με αυτή την ευκαιρία σημειώνουμε πως το σωματείο των περιφερόμενων τραμπούκων του Συνδικάτου Μετάλλου δημαγωγεί και δείχνει τα έγγραφα με τα οποία προειδοποιούσε τους εργοδότες να πάρουν μέτρα για τον καύσωνα. Αυτά τα έγγραφα δεν λένε τίποτα, είναι μόνο δηλώσεις γραφειοκρατών για να έχουν «πισινές» όταν θα γίνει η «στραβή». Η πράξη δείχνει πόσο νοιάζεται ένα συνδικάτο για την ασφάλεια των μελών του και αυτά χάνονται κάθε τόσο στη Ζώνη εξαιτίας της βαθιάς αδιαφορίας των δικών του επιτροπών της υγιεινής και ασφάλειας. Επίσης μόνο για το πάθος του για διαφάνεια δεν φημίζεται το κόμμα των τραμπούκων, το ψευτοΚΚΕ που μόλις πριν λίγους μήνες, το σωματείο του στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της ΚΟΣΚΟ, η ΕΝΕΔΕΠ, έπνιξε όσο μπορούσε το θάνατο επίσης πάνω στη δουλειά ενός 29χρονου εργαζόμενου που είχε προβλήματα υγείας και δούλευε σε νυχτερινή βάρδια. Ο μόνος λόγος για τον οποίο βάζει ζήτημα σήμερα για το θάνατο του εργαζόμενου το Συνδικάτο Μετάλλου είναι για να δώσει άλλο ένα χτύπημα στο ναυπηγείο. Η ασφάλεια των εργαζομένων σήμερα μπορεί να είναι έργο ενός νέου μεγάλου εργατικού αλλά και δημοκρατικού κινήματος που θα έχει αναλάβει δυο καθήκοντα: α) Χτύπημα του παραγωγικού σαμποτάζ, δηλαδή της σχετικής αποβιομηχάνισης, που σημαίνει της υποκατάστασης της μεγάλης οργανωμένης από τη μικρή και πιο ανασφαλή παραγωγή, β) Εργατικός έλεγχος της ασφάλειας παντού και στη μεγάλη και, ακόμα περισσότερο στη μικρή παραγωγή. --

 

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ-ΨΕΥΤΟΚΚΕ: ΠΩΣ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΕΡΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ

Είχαμε καταγγείλει επίμονα στη διάρκεια της προεκλογικής μας καμπάνιας και στους δύο γύρους τον ξυλοδαρμό μελών του σωματείου των εργαζομένων της Ελευσίνας που πρόσκειται στη ΔΑΚΕ από τους τραμπούκους του ψευτοΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στην Επισκευαστική Ζώνη και ταυτόχρονα τη σιωπή της ΝΔ σαν κραυγαλέο δείγμα των αδελφικών δεσμών της ηγεσίας Μητσοτάκη με το ψευτοΚΚΕ.

  Με κοινή αφίσα και προκήρυξη, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ κατάγγειλαν τις αλλεπάλληλες προβοκάτσιες που στήθηκαν από τους δήθεν αντιφασίστες "φίλους" του Π. Φύσσα μετά τη δολοφονία του με αποκορύφωμα τα σπασίματα και τις καταστροφές στο Κερατσίνι στην πορεία της 18/9. Η αφίσα με τίτλο "Με αλλεπάλληλες προβοκάτσιες, ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ!" κολλήθηκε σε όλο το Κερατσίνι.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έφερε και ψήφισε στη Βουλή ένα νόμο για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες που υποτίθεται ότι θα ρύθμιζε δύο ώριμα αιτήματα πολιτικής δημοκρατίας, να μην κλείνουν τακτικά οι δρόμοι και να μην καταστρέφεται το κέντρο της πόλης, που κρύβονται πίσω από την πολύχρονη και βαθιά παραχάραξη και αντιστροφή «από τα αριστερά», δηλαδή από το σοσιαλφασισμό, των πιο κλασσικών μορφών μαζικής πολιτικής διαμαρτυρίας.