Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.

Μεγάλο αχό (που κράτησε όμως μια-δυο μέρες) σήκωσαν οι αντιδράσεις των ηγεσιών του ψευτοαριστερού, σοσιαλφασιστικού μπλοκ, δηλαδή των βασικών υποστηρικτών, επί της ουσίας, της ναζιστικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία (ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ και οι ουρές τους) για την αποστροφή του λόγου του νεοδημοκράτη υφυπουργού Παιδείας Συρίγου περί του «μύθου του Πολυτεχνείου στην περίοδο της Μεταπολίτευσης» και για τον ισχυρισμό του ότι ήταν η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και όχι το Πολυτεχνείο που έβαλε ταφόπλακα στη δικτατορία.

Οι σοσιαλφασίστες εμφανίστηκαν έτσι για ακόμη μια φορά ως κληρονόμοι και πολιτικοί εκφραστές της αντιφασιστικής - αντιχουντικής εξέγερσης του Νοέμβρη του 73 και ως τάχα υπερασπιστές της απέναντι σε μια εναντίον της συκοφαντία από την πλευρά της παλιάς δεξιάς διά στόματος του Συρίγου. Ο Τσίπρας-ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, αποχώρησε από τη Βουλή για να καταδείξει πόσο «βέβηλη» πολιτικά θεώρησε την τοποθέτηση του τελευταίου.

Όταν απέναντι στα βίτσια και στην παρακμή της μεγαλοαστικής τάξης προσπαθεί να εμφανιστεί σαν τιμωρός της και σαν σωτήρας της ηθικής των μαζών ο φασισμός για να επιταχύνει την επιβολή της φριχτής του δικτατορίας, δηλαδή την επιβολή της απόλυτα κτηνώδικης βίας και της απόλυτης μεγαλοαστικής ηθικής παρακμής τότε η αριστερά και η δημοκρατία δεν πρέπει να ξεγελαστούν και να ακολουθήσουν το φασισμό.

Σήμερα το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο με επικεφαλής του τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ, και από κοντά η Ελληνική Λύση έχουν ξεσηκώσει ένα κίνημα καταδίκης των δικαστών επειδή άφησαν ελεύθερο τον Λιγνάδη ως την εκδίκαση της έφεσής του, κατηγορώντας τους ότι έδρασαν έτσι από αλληλεγγύη στον πλούσιο βιαστή. Δεν θα επεκταθούμε εδώ στη νομική συζήτηση γύρω από το ζήτημα αυτό, πέρα από το ότι η ισχυρότερη πλευρά είναι αυτή των δικαστών όπως δείχνει και αρθρογραφία νομικών ακόμα και στον τύπο που είναι ιδιαίτερα φιλικός στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλωστε επειδή το κίνημα κατά των δικαστών είναι αδύναμο στο καθαρά νομικό επίπεδο που επικεντρώνει την επιχειρηματολογία του στο περί δικαίου αίσθημα των μαζών. Αλλά αν κάποιος καταπατάει συστηματικά αυτό το αίσθημα στη χώρα μας δεν είναι οι δικαστές που πάνε να τηρήσουν έναν νόμο που δεν το εκφράζει αλλά οι νομοθέτες, δηλαδή τα κόμματα, κυρίως αυτά της ψευτοαριστεράς που για τα χειρότερα εγκλήματα νομοθετούν συστηματικά τις πιο χαμηλές ποινές οι οποίες καθόλου πια δεν ανταποκρίνονται στο περί δικαίου αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.