Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Λίγα πολιτικά καθεστώτα στον κόσμο καταφέρνουν να συγκεντρώσουν τόσο καθολικό και τόσο έντονο μίσος από τις μάζες που εξουσιάζουν όσο το φασιστικό θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Το νέο στοιχείο που δείχνει πως το έδαφος τρίζει σοβαρά κάτω από τα πόδια αυτού του αιμοσταγούς τέρατος δεν είναι οι μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους – αυτό συνέβαινε και σε μια σειρά άλλες λαϊκές εξεγέρσεις – αλλά το κάψιμο των χιτζάμπ και το κόψιμο των μαλλιών των γυναικών, συμβολικές κινήσεις που δείχνουν ωστόσο πως οι ιρανικές δημοκρατικές μάζες κινούνται προς την κατεύθυνση του να τραβήξουν την πάλη με το καθεστώς των μουλάδων στα άκρα. Γιατί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης γίνεται ακόμα πιο αφόρητη η πολιτική επιβολή του μεσαιωνικού κλήρου πάνω στην κοινωνία, ιδιαίτερα η κοινωνική περιθωριοποίηση και η πλήρης απώλεια ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τη γυναίκα, ο ασφυκτικός έλεγχος στη συμπεριφορά και την εμφάνισή της, κάτι που οδήγησε στην πρόσφατη δολοφονία της νεαρής Μασχά Αμινί από την αστυνομία ηθών.

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».

-Η γενική πολιτική διάσταση του τελευταίου σκανδάλου παρακολουθήσεων.   -Η γενική προβοκατόρικη φύση όλων των σκανδάλων παρακολούθησης μετά τη μεταπολίτευση.   -Το κλειδί σε όλες τις εκκαθαρίσεις μέσω σκανδάλων είναι οι εκκαθαριστές από το εσωτερικό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.   -Το 4ο είναι το ως τώρα πιο πολιτικά αποδοτικό για το θύμα του σκάνδαλο υποκλοπών. Το ρήγμα στη βάση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και το τέλος του επιτελικού κράτους.   -Η εισαγγελική υπογραφή: Το σημείο κλειδί στο οποίο αποκαλύπτεται η αντιδημοκρατική υποκρισία των ρωσόφιλων.   -Το Predator ή η ραδιουργία που μπορεί να διαβαστεί και αντίστροφα από τον τρόπο που τη διαβάζουν Ανδρουλάκης και Τσίπρας.   -Η προβοκάτσια Καραμανλή του 2005 και του 2009 επαναλαμβάνεται αντικειμενικά σε πολύ ανώτερη κλίμακα και με πιο λίγα λάθη.   -Ακόμα πιο πολύ βρωμάει η υπόθεση του αιτήματος παρακολούθησης του Ανδρουλάκη από «σύμμαχες» χώρες για τις επαφές του με «κινέζους αξιωματούχους».   -Να μην στηριζόμαστε σε μυστικές υπηρεσίες, ιδίως φασιστικές, για να βγάζουμε τα κύρια πολιτικά συμπεράσματα μας. Ειδικά όμως σε ότι αφορά την ΕΥΠ αυτή το καλύτερο θα ήταν να διαλυθεί (αν δεν ήταν για να φτιάξει μια νέα ο ΣΥΡΙΖΑ).

Η γενική πολιτική διάσταση του τελευταίου σκανδάλου παρακολουθήσεων

Το ρωσόφιλο μπλοκ σοσιαλφασιστών και φασιστών έχοντας επικεφαλής του την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαλιωτική κλίκα Ανδρουλάκη μέσα στο ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό αλλά κυρίως την ΕΕ ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ αποτελεί την απόδειξη ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει μια ακροδεξιά κυβέρνηση που πρέπει να αντικατασταθεί το συντομότερο από μια δημοκρατική. Εννοούν στην ουσία ότι πρέπει να πέσει από την κυβέρνηση το σχετικά πιο προοδευτικό δυτικόφιλο τμήμα της ΝΔ που στέκεται απέναντι στους ρώσους νεοναζί ενεργειακούς στραγγαλιστές της Ευρώπης και να αντικατασταθεί από ένα μέτωπο διακυβέρνησης που ο κορμός του θα βρίσκεται στο πλευρό τους σε όλα τα καίρια σημεία εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η φύση αυτού του μετώπου αποκαλύπτεται πάνω απ όλα στο ζήτημα του εξοπλισμού * της Ουκρανίας. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει πραγματικά μια πολύ ισχυρή ακροδεξιά τάση που έχει επίσημο εκφραστή τον ρωσόφιλο ορθοδοξοφασίστα Σαμαρά, αλλά ουσιαστικό και βαθύ αρχηγό τον Καραμανλή τον Β΄. Όμως τον μεν πρώτο σπάνια ή καθόλου δεν τον χτυπάει ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ τον δεύτερο τον εκθειάζει με κάθε ευκαιρία απλά γιατί είναι ένας ανοιχτός ρωσόφιλος. Ο κυνισμός και η πραγματική ακροδεξιά φύση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχτεί σε όσους δεν είναι πολιτικά τυφλοί στη συγκυβέρνησή του με τους ΑΝΕΛ.

Προς το παρόν σε αρκετό βαθμό οι δυτικές δημοκρατίες (μέχρι τώρα οι σοσιαλδημοκράτες αλλά όχι οι κεντροδεξιοί) τσιμπάνε σ’ αυτήν την πολιτική εκστρατεία όχι μόνο επειδή όλη η υπόθεση των παρακολουθήσεων Ανδρουλάκη, (σε συνδυασμό με εκείνη του Κουκάκη) είναι μια από τις πιο καλοστημένες προβοκάτσιες αυτού του είδους, αλλά κυρίως γιατί οι ρωσόφιλοι τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ των ΓΑΠ και Ανδρουλάκη είναι μόνιμα ντυμένοι ευρωπαίοι δημοκράτες. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται σαν δυτικός φιλελεύθερος στο ζήτημα των μεταναστών και στην πολιτική των φύλων, ενώ πιο πολύ κοροϊδεύει τη Δύση ο Ανδρουλάκης ο οποίος έχει επενδύσει για χρόνια στην Ευρωβουλή στο να παριστάνει τον ακραιφνή ευρωπαίο σοσιαλδημοκράτη αλλά και το φιλονατοϊκό. Ειδικά πάντως αυτή τη στιγμή έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κεντρική παραπλάνηση: να καταγγέλλει στο εξωτερικό την ακροδεξιά τάση της ΝΔ την ώρα που την καλύπτει στην πράξη στο εσωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που κάνει τώρα με τη φιλοχιτλερική εισαγγελέα Παγουτέλη την οποία καταγγέλλει με στόμφο στην Ευρωβουλή επειδή η ΝΔ την έκανε αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου ενώ κυριολεκτικά δεν έβγαλε άχνα όταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αυτή προβιβάστηκε σε μέλος του Αρείου Πάγου!