Γιατί αν δεν ήταν καθαρά φασιστική η επίθεση του ψευτοΚΚΕ στους συνέδρους της ΓΣΕΕ δεν θα εκδηλωνόταν από τα πάνω από οπλισμένους με λοστούς τραμπούκους, αλλά θα είχε εκδηλωθεί από καιρό με ένα ανοιχτό, καταγγελτικό κίνημα εργαζομένων από τα κάτω καθώς είναι μόνο οι εργαζόμενοι της βάσης που μπορούν και έχουν το δικαίωμα να κρίνουν ποιος είναι και ποιος δεν είναι εργοδότης στο χώρο δουλειάς τους. Η στρατιωτικού τύπου επίθεση από τα πάνω οφείλεται στο ότι το ΠΑΜΕ είναι συνήθως μια μειοψηφία στα πρωτοβάθμια σωματεία, και τούτο γιατί οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά εκεί και απεχθάνονται τη βαθιά αντιδημοκρατική συμπεριφορά του, τον ιδιοτελή, βολεψάκικο χαρακτήρα των συνδικαλιστικών πυρήνων του και κυρίως το μίσος τους για την επιβίωση κάθε επιχείρησης που η ιδιοκτησία της δεν τους είναι πολιτικά φιλική.
Αλλά το μεγάλο ζήτημα είναι το πολιτικό πραξικόπημα με ουσιαστικά διακομματικά χαρακτηριστικά που συντελείται αυτή τη στιγμή με αιχμή του δόρατος το ψευτοΚΚΕ. Το μεγάλο ζήτημα δηλαδή είναι ότι ένα κόμμα του 6% έχει την πλήρη άδεια από την κυβέρνηση, την αστυνομία, και ως τώρα και τους δικαστές να εισβάλει φανερά σε ένα συνδικαλιστικό όργανο (σήμερα σε ένα τριτοβάθμιο σαν τη ΓΣΕΕ, και πριν λίγες βδομάδες και μήνες σε μια σειρά δευτεροβάθμια όργανα, δηλαδή εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες), για δυο συνεχόμενες φορές και να ματαιώνει με τη βία τη συνεδρίασή του και να στέλνει τους συνέδρους του στο νοσοκομείο και όλη αυτή η θεσμική αδειοδότηση αυτής της βίας να θεωρείται από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, και κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση μια παρεκτροπή ρουτίνας.
Η βία του κνίτη είναι βία κρατική και βία του ιμπεριαλισμού
Η λογική που λέει ότι το βαθύ ιδεολογικό και πολιτικό ζήτημα του ποιος εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων, δεν πρέπει να λυθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους με τη δική τους εσωτερική ιδεολογική πάλη και τις εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά από κάποιους προστάτες τους που ξέρουν τα συμφέροντά τους, είναι 17νοεμβρίτικη λογική του τιμωρού του αστού και του πουλημένου σε αυτόν συνδικαλιστή, που δρα τάχα για λογαριασμό της εργατικής τάξης ενάντια στις διαθέσεις της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης. Η διαφορά είναι ότι ο κνίτης τιμωρός ασκεί τη βία του έχοντας στο πλευρό του την κυβέρνηση, την αστυνομία και τους δικαστές. Έχουμε δηλαδή εδώ το επίσημο κράτος και όχι το παρακράτος που τιμωρεί τους "εχθρούς των εργατών". Αυτό θα αποδειχτεί πιο καθαρά αν το ψευτοΚΚΕ παραλάβει την ηγεσία της ΓΣΕΕ από τα δικαστήρια, οπότε θα πρέπει να παραδεχτεί ότι θα είναι το κράτος που θα έχει επικυρώσει τη βία του, δηλαδή θα την έχει αναγνωρίσει σαν κρατική βία και θα έχει αποδώσει σε αυτό το κόμμα τη νόμιμη συνδικαλιστική εκπροσώπηση του προλεταριάτου για να μπορεί αυτό να κάνει «τίμια» συνέδρια και «τίμιες» εκλογές. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα χρειαστεί το ψευτοΚΚΕ να συντρίψει το αστικό κράτος για να πάρει την εξουσία, όπως γράφει στο καταστατικό του για να κοροϊδεύει τα μέλη του, αφού μπορεί να την πάρει από το πρωτοδικείο της Αθήνας.
Στην πραγματικότητα ένα κόμμα που επιβάλλει τη θέληση του σαν κρατική θέληση δεν μπορεί παρά να εκπροσωπεί μια πολιτικά ηγεμονική μερίδα του κεφάλαιου. Αυτό το κεφάλαιο το ψευτοΚΚΕ το κρύβει εδώ και πολλές δεκαετίες με μεγάλη σχολαστικότητα πίσω από τόνους βροντώδους όσο και κούφιας ταξικής και αντιιμπεριαλιστικής δημαγωγίας και περιαυτολογίας (και λιγότερο το κομματικό εισοδιστικό απόσπασμα του ψευτοΚΚΕ μέσα στην αστική τάξη, μέσα στο κράτος και μέσα στην ΕΕ και γενικά στη Δύση που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ). Πρόκειται για το κεφάλαιο των δύο ανερχόμενων και πιο φασιστικών μονοπωλιακών καπιταλισμών του πλανήτη, εκείνων της Ρωσίας και της στρατηγικής συμμάχου της Κίνας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βλέπει κανείς το ψευτοΚΚΕ να ξελαρυγγιάζεται όλη την ώρα ενάντια στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και μόνο πολύ σπάνια για «ταξικό» ξεκάρφωμα στους οπαδούς του, κάτι να ψελλίζει γενικόλογα ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα ενώ σε όλες τις διεθνείς επεμβάσεις τους είναι στο πλευρό τους. Όμως σήμερα είναι αυτοί οι ιμπεριαλισμοί που απευθείας (ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΑΔΜΗΕ, ΟΠΑΠ) ή σε συνεργασία με φιλικά τους δυτικά μονοπώλια (ιταλική SNAM στη ΔΕΣΦΑ και Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, γερμανική Φράπορτ στα περιφερειακά αεροδρόμια) αρπάζουν τη μια μετά την άλλη τις στρατηγικές υποδομές της χρεωκοπημένης χώρας μας.
Αυτός είναι ο λόγος που το ψευτοΚΚΕ, ενώ δεν χάνει ευκαιρία για περιβαλλοντικά κινήματα, και απεργίες διαρκείας σε εταιρίες του ντόπιου ή του δυτικού κεφάλαιου (πάντα όταν αυτές γίνονται ζημιογόνες για να τις κλείσει και όχι για να πετυχαίνει καλύτερους όρους δουλειάς για τους εργάτες όταν πάνε καλά), δεν έχει κάνει ποτέ καμιά καμπάνια καταγγελίας για σκάνδαλα ή για το περιβάλλον και ποτέ καμιά απεργία διαρκείας ενάντια στις εργοδοσίες σαν εκείνες της Κίνας (χαρακτηριστική η στάση του στο γκέτο της ΚΟΣΚΟ) ή της Ρωσίας (χαρακτηριστική η στάση του απέναντι στην Γκάζπρομ- Προμηθέας Γκας, στην οποία η Ελλάδα πληρώνει το πιο ακριβό φυσικό αέριο). Πολύ χαρακτηριστικά επίσης δεν έχει κάνει ποτέ ούτε ένα τόσο δα κινηματάκι, έστω για τα μάτια ενάντια στους κυρίαρχους πια φιλο-ανατολικούς ή ανοιχτά ρώσους ολιγάρχες τύπου Σαββίδη, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Κοπελούζου, Γερμανού, Μυτιληναίου κλπ παρά την οργιώδη από τη μεριά τους λεηλασία του δημόσιου χρήματος.
Οι βαθύτεροι δεσμοί του ψευτοΚΚΕ με τους ναζήδες βρίσκουν τη συμπύκνωσή τους στη Ζώνη
Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να είναι το ψευτοΚΚΕ που ιδρύθηκε από έλληνες αποστάτες του κομμουνισμού και αστούς νέου τύπου, οι οποίοι διέλυσαν το αληθινό ΚΚΕ το 1958 για λογαριασμό των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών και μετά συνεργάστηκαν με αυτούς στη δολοφονία του γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, το κόμμα που ανέλαβε τώρα να διαλύσει κάθε επίφαση αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού εργατικού συνδικαλισμού και ακόμα χειρότερα κάθε επίφαση πολιτικής δημοκρατίας. Η κατάργηση κάθε δημοκρατικής κατάχτησης στο συνδικαλισμό δεν εναι μόνο απαραίτητη στο ψευτοΚΚΕ για να παραδώσει την ελληνική εργατική τάξη σιδηροδέσμια στα χέρια των νεοαποικιοκρατών και νεοχιτλερικών αφεντικών του μετατρέποντας όλη την Ελλάδα σε μια απέραντη γαλέρα τύπου ΚΟΣΚΟ, αλλά το κυριότερο γι αυτό είναι, αφού πάρει την εξουσία στα συνδικάτα να επιβάλει με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» την πολιτική δικτατορία των ιμπεριαλιστικών αφεντικών του στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού. Αυτό το τελευταίο είναι εκείνο που κάνουν οι φίλοι του ψευτοΚΚΕ επίσης πράκτορες της Ρωσίας σε συνεργασία με τους νεοτσαρικούς ορθοδοξοφασίστες στα μισοκατεχόμενα Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ της διαμελισμένης Ουκρανίας. Αυτός ο φασισμός που έρχεται είναι ένας φαιο-«κόκκινος» φασισμός που το πολιτικό κίνημα που θα τον σχηματοποιήσει θα έχει τη μορφή του κοινού αντιδυτικού και φιλο-ανατολικού μετώπου που ήδη εκδηλώθηκε από ψευτοΚΚΕ και ΧΑ στο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών.
Δεν είναι από αυτήν την άποψη καθόλου τυχαίο ότι είναι στη σημερινή Επισκευαστική Ζώνη της ΚΟΣΚΟ που τον έλεγχο των εργατών και την κομματική εξαγορά των ανέργων τα διαχειρίζονται δίπλα-δίπλα το σωματείο Μετάλλου του ψευτοΚΚΕ και το μοναδικό σε εργατικό χώρο ανοιχτά ρατσιστικό σωματείο της «Χρυσής Αυγής». Η κινέζικη πρεσβεία δεν κρύβει την αγάπη της σε αυτό καθώς καλεί την ίδια τη ΧΑ σε συναντήσεις και η πρέσβειρα δεν διστάζει να φωτογραφίζεται χαμογελώντας δίπλα σε αυτά τα τέρατα (https://www.oakke.gr/antifasism/item/1102-). Ετσι εξηγείται γιατί το σωματείο του ΠΑΜΕ δεν έχει ασκήσει εναντίον του χρυσαυγίτικου σωματείου ούτε καν δικαστική προσφυγή για απαγόρευση παρά τον ανοιχτά ρατσιστικό χαρακτήρα του καταστατικού του. Αυτό το μοίρασμα επιρροής και η ξεδιάντροπη ειρηνική συνύπαρξη αυτοαποκαλούμενων κομμουνιστών με ναζιστές, οφείλεται στο ότι η ΧΑ είναι το πιο ανοιχτά ρωσόφιλο και κινεζόφιλο κόμμα της χώρας. Από αυτή τη συνύπαρξη με τους ναζήδες και βαθύτερα από τη σύμπλευση μαζί τους στη διεθνή γραμμή το ψευτοΚΚΕ προσπαθεί να ξεπλυθεί σηκώνοντας μόνιμα τη σημαία της αιματηρής επίθεσης που δέχτηκαν τα μέλη του ΠΑΜΕ στη Ζώνη το 2013. Αλλά ένα αίμα που συνοδεύτηκε από προδοσία όχι μόνο δεν εξαγνίζει την ηγεσία αυτού του κόμματος, αλλά λογαριάζεται αντικειμενικά σαν άλλοθι και σαν κάλυψη γι αυτήν.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η σημερινή επισκευαστική Ζώνη των ναζί και των κνιτών είναι για τους πρώτους το πιο βασικό πολιτικό ορμητήριο για την τρομοκράτηση των δημοκρατών του Περάματος και όλου του Πειραιά ενώ ήταν πάντα, το πολιτικό ορμητήριο των δεύτερων για τον τραμπουκισμό στους καταπέλτες της ακτοπλοΐας με τον οποίο ελέγξανε το ναυτεργατικό συνδικαλισμό και από εκεί όλο το συνδικαλισμό του Πειραιά.
Το απόγειο της δράσης των τραμπούκων του ψευτοΚΚΕ στη Ζώνη ήταν ωστόσο όταν το 2010 έστειλαν στο νοσοκομείο τους εργάτες της Ζώνης που με την πρωτοπόρα συμμετοχή της ΟΑΚΚΕ έκαναν κίνημα για να φτιαχτεί και στη Ζώνη ένα πρωτοβάθμιο συνδικάτο ώστε να αντιμετωπίσουν τη νοθεία του κλαδικού του Μετάλλου. Αυτό το ΠΑΜΕ το είχε κάνει πανελλαδικό ώστε να ψηφίζουν τα μέλη του ΠΑΜΕ από όλη την Ελλάδα και με αυτόν τον τρόπο να παίρνει πάντα την πλειοψηφία, οπότε να εξασφαλίζει τον ουσιαστικό έλεγχο των κρατικών επιτροπών υγιεινής και ασφάλειας της Ζώνης. Με αυτές τις επιτροπές εκβίαζε τους εργολάβους και κατάφερνε να παίρνουν τα μέλη του ΠΑΜΕ στη δουλειά, ειδάλλως τους επέβαλε διοικητικές κυρώσεις με πρόσχημα ότι δεν τηρούσαν τα μέτρα ασφάλειας. Και ενώ με την κτηνώδη βία εμπόδισαν να φτιαχτεί δημοκρατικό σωματείο βάσης στη Ζώνη άφησαν εντελώς ανενόχλητο να εγκατασταθεί το ρατσιστικό συνδικάτο της ΧΑ που προαναφέραμε. Αρχηγός των τραμπούκων ενάντια στους εργάτες της Ζώνης ήταν τότε ο πρόεδρος του σωματείου Πουλικόγιαννης, ο ίδιος που τώρα ήταν αρχηγός των τραμπούκων της Ρόδου με το λοστάρι στο χέρι.
Η ξενόδουλη και δίχως δημοκρατικό χαρακτήρα ελληνική αστική τάξη οπλίζει το φασιστικό χέρι του ψευτοΚΚΕ
Αλλά μια στρατιωτική, διπλωματική και ενεργειακή υπερδύναμη σαν τη Ρωσία και μια οικονομική σαν την Κίνα δεν θα μπορούσαν να στηρίζονται μόνο σε ένα αφοσιωμένο πρακτορείο της πρώτης για να αποκτήσουν την εξουσία σε μια ολόκληρη χώρα όπου η Δύση είχε μέχρι τα 1980 πολύ ισχυρές θέσεις. Στηρίχθηκαν λοιπόν και στην κλασική ελληνική αστική τάξη στην οποία διείσδυσαν αξιοποιώντας όπως καλά ξέρουν τις αντιθέσεις της και τον ιστορικά ξενόδουλο χαρακτήρα της.
Ο άνθρωπος κλειδί ήταν ο τροτσκιστής γόνος της παλιάς αστικής τάξης Α. Παπανδρέου, γενάρχης μιας ακολουθίας ρωσόφιλων πρωθυπουργών που πάντα εμφανίστηκαν σαν δυτικόφιλοι που απλά έπαιζαν με τη Ρωσία (Σημίτης, Καραμανλής ο Β, Σαμαράς, Γ. Παπανδρέου) αρχικά για να καθησυχάζουν τη Δύση ώσπου να δυναμώσουν μέσα από αλλεπάλληλες πολιτικές εκκαθαρίσεις των δυτικόφιλων ηγετικών στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τις πολιτικές και οικονομικές θέσεις της Ρωσίας και των φίλων της μέσα στην Ελλάδα και στη συνέχεια για να μπορούν η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα μέσω της Ελλάδας να διεισδύσουν στην Ευρώπη και να δυναμώσουν την αποσάθρωσή της . Αυτό το παιχνίδι παίζει τώρα και ο Τσίπρας πηγαίνοντας το στην άκρη του. Από όλες τις πελώριες πολιτικές εκδουλεύσεις που πρόσφεραν οι παραπάνω πρωθυπουργίες στο ρωσοκινεζικό άξονα μέσα σε τέσσερις δεκαετίες η μεγαλύτερη είναι η καταστροφή της βιομηχανίας της Ελλάδας, που σημαίνει και η τρομακτική αποσυγκέντρωση, αποδιοργάνωση και αριθμητική συρρίκνωση του βιομηχανικού προλεταριάτου της. Το ψευτοΚΚΕ έχει αναλάβει μαζί με τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ να παίζει το πρώτο βιολί σε αυτό το πολύχρονο βιομηχανικό σαμποτάζ μέσα από ψευτοπεριβαλλοντικά και ψευτοταξικά κινήματα, και ταυτόχρονα την παραπλάνηση της εργατικής τάξης ώστε αυτή να δεχτεί την αποβιομηχάνιση, δηλαδή την αριθμητική και ταξική της αποδυνάμωση σαν μέρος του αντικαπιταλιστικού αγώνα. Το κόκκινο νήμα που συνδέει τις παραπάνω ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και που αποδεικνύει την αληθινή διεθνή κλίση τους είναι η πάντα τρυφερή σχέση τους και η μόνιμα εκδηλωμένη εκτίμηση τους στην «εντιμότητα», και στο «πνεύμα αρχών» του ψευτοΚΚΕ. Τέτοια αισθήματα καλλιεργούσαν και καλλιεργούν στα μέλη τους για το κόμμα που είχε το μεγαλύτερο και πιο βίαιο πολιτικό στρατό της χώρας, που όξυνε ασταμάτητα την αντίθεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ συμμαχώντας ακριβώς χωρίς αρχές μια με το ένα και μια με το άλλο για να πραγματοποιεί το καθένα φασιστικές σκανδαλολογικού τύπου εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του άλλου, που έκανε το μεγαλύτερο παραγωγικό σαμποτάζ μαζί με το προωθημένο κομματικό του απόσπασμα μέσα στο κράτος και στη μεγαλοαστική τάξη που λέγεται ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ , και που έσπειρε λυσσασμένα το μεγαλύτερο μίσος στις μάζες ενάντια στον ευρωπαϊκό δημοκρατισμό, οργώνοντας το έδαφος του φασιστικού μικροαστικού αντικαπιταλισμού πάνω στο οποίο φυτρώνει τόσο ο ναζισμός της ΧΑ όσο και ο 17νοεμβρίτικος σοσιαλφασισμός και που το ανοιχτό κοινό σημάδι τους είναι ο σύγχρονος αντισημιτισμός αντισιωνιστικού τύπου, ενώ το λιγότερο φανερό η αγάπη τους στο ρωσοκινέζικο παγκόσμιο άξονα του πολέμου και του φασισμού.
Είναι λοιπόν όλο αυτό το ρωσόφιλο κομμάτι της ελληνικής αστικής τάξης, κυρίως αυτό που προσποιείται το πιο φιλοευρωπαϊκό , που ανέλαβε να στηρίξει το πραξικόπημα του ψευτοΚΚΕ στην Καλαμάτα και τη Ρόδο ανοίγοντας το δρόμο σε μια ΓΣΕΕ που είναι το πιθανότερο ότι θα επιβάλουν τα δικαστήρια. Πρόκειται για τα δικαστήρια που έχει ελέγξει προηγούμενα σε μεγάλο βαθμό ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις δικές του αλλεπάλληλες φασιστικές εκκαθαρίσεις των δικαστών τα τελευταία τρία χρόνια. Μόνο τέτοια δικαστήρια θα μπορούσαν να επιτρέψουν σε αυτά τα τάγματα εφόδου τους αλλεπάλληλους ξυλοδαρμούς και τα οποία αν διορίσουν νέα ηγεσία στη ΓΣΕΕ θα έχουν εξασφαλίσει την ικανοποίηση και του βασικού στόχου αυτών των ταγμάτων, την ακύρωση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ.
Αλλά ποιος θα διαμαρτυρηθεί για το φασισμό των ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ και την ως τώρα συμπεριφορά της κυβέρνησης, της αστυνομίας και των δικαστών; Ο φιλόδοξος καιροσκόπος Μητσοτάκης που είναι υποτελής στους Καραμανλή- Σαμαρά οι οποίοι τον διόρισαν σ αυτή τη θέση μόνο για να έχουν μια δυτική φιλελεύθερη πρόσοψη στη ρωσόφιλη αληθινή ηγεσία της ΝΔ, πράγμα που ο Μητσοτάκης απέδειξε περίτρανα με το ταξίδι του στη Ρωσία στην οποία υποσχέθηκε ότι θα είναι πιο εξυπηρετικός προς αυτήν από όσο ο Τσίπρας ενώ ήδη είναι πιο κινέζος από τους κινέζους. Ή μήπως γενικά οι φιλελεύθεροι στη ΝΔ, μπορούν να απαλλαχτούν από το φτωχό αντικρατισμό τους που τους διδάσκει ότι ο κάθε φασίστας μονοπωλιστής της ΚΟΣΚΟ καθώς και ο πιο βάρβαρος κνίτης είναι χίλιες φορές προτιμότεροι από τον «απόλυτο σατανά» που είναι μια βγαλμένη κυρίως από τις κρατικές ΔΕΚΟ ηγεσία της ΓΣΕΕ; Ή μήπως θα αντιδράσει στο φασιστικό πραξικόπημα των Τσίπρα και Κουτσούμπα ένα ΠΑΣΟΚ που είναι επίσης στα χέρια των Λαλιώτη-Γ. Παπανδρέου; Ή θα διαμαρτυρηθεί η ΕΕ και ειδικά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στην οποία προσέφυγε για στήριξη η πολιορκημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ; Μα ο Τσίπρας είναι σήμερα ο ήρωας των δυτικών μονοπωλιστών –ιμπεριαλιστών γιατί η δουλειά που του έχει αναθέσει τελευταία η ρώσικη διπλωματία είναι ακριβώς να τους καθησυχάζει με το να τους προσφέρει φαινομενικά τη Μακεδονία και την ίδια την Ελλάδα, που την είχαν ως χθες χαμένη, σαν ένα αντίβαρο της Τουρκίας, ακόμα και της Ιταλίας που αποσκιρτούν προς το ρωσοκινεζικό άξονα.
Η βάση της αντίστασης στην κοινοβουλευτική δικτατορία των φαιο-«κόκκινων» που έρχεται με γοργά βήματα είναι η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός
Καλούμε κάθε ταξικό εργάτη και κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, σε αντιφασιστικό μέτωπο ενάντια στο ψευτοΚΚΕ καθώς και ενάντια στο διπρόσωπο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να κρύψει την έμπρακτη υποστήριξη του στο πρώτο με το όψιμο και πολύ βρώμικο σύνθημα: ούτε ΠΑΜΕ ούτε ΓΣΕΕ. Αυτό το αντιφασιστικό μέτωπο πρέπει να συνεχίζει να καταφέρεται με την ίδια και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση ενάντια στους πιο τερατώδεις φασίστες, τους ναζιχρυσαυγίτες και να αποκαλύπτει διαρκώς στο λαό την κρυμμένη τους στρατηγική ενότητα με τους κνιτοσυριζαίους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για να προβοκάρουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να διευκολύνουν το ψευτοΚΚΕ οι ναζήδες έριξαν τα κύρια πυρά τους στο ψευτοΚΚΕ, όμως είναι με αυτό και όχι με τη ΓΣΕΕ, γιατί με αυτό μοιράζονται τους ίδιους κύριους εχθρούς και τους ίδιους φίλους και βέβαια τρέφουν την ίδια απέχθεια στη δημοκρατία και κυρίως την απέχθεια στην εργατική τάξη που η συνειδητή της ενότητα ενάντια στους εκμεταλλευτές της στηρίζεται πάνω απ όλα στην ελεύθερη δημοκρατική ζύμωση και την ιδεολογική πάλη στο εσωτερικό της.
Το μεγάλο μάθημα που πρέπει να μας δώσει το φασιστικό πραξικόπημα της ΓΣΕΕ είναι ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να περιμένει καμιά σωτηρία από την ελληνική αστική τάξη και από τους ευρωπαίους μονοπωλιστές αλλά να στηριχθεί πρώτα και κύρια στις δυνάμεις του προλεταριάτου και των πλατιών εργαζόμενων μαζών της πόλης και της υπαίθρου και μόνο στη βάση της δικής τους αντιφασιστικής συγκρότησης να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού καθώς και να ενωθεί με κάθε δημοκρατικό στοιχείο και κάθε ρεύμα οποιασδήποτε τάξης, που θέλει να ενταχθεί στο αντιφασιστικό μέτωπο.
Το βασικό που πρέπει να γίνει τώρα σαν απάντηση σε κάθε ενδεχόμενη νέα διορισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι η καταγγελία της και η μη αποδοχή της ΠΟΤΕ γιατί όποια και να είναι η σύνθεση της που θα αποφασίσουν τα δικαστήρια, την αληθινή ηγεσία της θα την έχουν οι τραμπούκοι του ψευτοΚΚΕ αφού με την αναγνώριση της ματαίωσης του Συνεδρίου από τη βία τους, αυτή η βία νομιμοποιείται και θα συνεχιστεί ανενόχλητα σε όλα τα όργανα και σε όλα τα συνδικαλιστικά επίπεδα μέχρι το τελευταίο πρωτοβάθμιο σωματείο. Ήδη αυτό αποδείχτηκε καθώς τα δικαστήρια αποδέχτηκαν πριν το συνέδριο της ΓΣΕΕ τη διάλυση του συνέδριου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων πάλι με τη βία του ψευτοΚΚΕ και διόρισαν προσωρινή ηγεσία σε αυτήν αντί να απαιτήσουν και να διασφαλίσουν επανάληψη του συνεδρίου. Έτσι οι τραμπούκοι κλιμάκωσαν διαλύοντας και το συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Από δω και μπρος λοιπόν πρώτο πολιτικό καθήκον για τους εργαζόμενους αλλά και γενικά για τους δημοκράτες είναι να στήσουν ταξικούς αντιφασιστικούς, δηλαδή αντιφαιο-«κόκκινους» πυρήνες σε όλους τους χώρους δουλειάς, και από εκεί να επιχειρούν δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις και εκλογή ΔΣ κόντρα στους ανθρώπους που σύντομα θα αρχίσουν να εγκαθιστούν οι σοσιαλφασίστες, σαν τοποτηρητές διαλύοντας όπου μπορούν τα πρωτοβάθμια σωματεία, ή μετατρέποντας τα σε εργαλεία τους για να ελέγξουν τόσο τους εργάτες όσο και την εργοδοσία όταν αυτή δεν είναι εντελώς υποταγμένη στο ρωσοκινέζικο αφεντικό τους. Ταυτόχρονα με την άνοδο του σοσιαλφασισμού στα συνδικάτα θα πάρουν αέρα και οι ναζήδες που θα εμφανισθούν σαν αντίβαρο στην κυριαρχία των «κομμουνιστών», όταν δεν θα συνεργάζονται μαζί τους για την κατάπνιξη και το ρουφιάνεμα του δημοκρατικού ταξικού συνδικαλισμού. Στην πραγματικότητα κόντρα σε όλους τους φαιο-«κόκκινους» θα ξεκινήσει ένα νέο ταξικό και γι αυτό δημοκρατικό εργατικό κίνημα που μόνο από τα κάτω μπορεί να ξαναστηθεί. Αναγκαστικά δηλαδή θα ξαναστηθεί εκείνο το κίνημα που αποδυναμώθηκε καίρια από τον Παπανδρέου και το ψευτοΚΚΕ μετά το 81 όταν όλη η πάλη των εργαζομένων για το ύψος του μεροκάματου έφυγε νομοθετικά από τα πρωτοβάθμια σωματεία και πήγε στα κλαδικά, τις ομοσπονδίες και τη ΓΣΕΕ και βασικά στη διαιτησία, δηλαδή στο κράτος οπότε η ταξική πάλη και η συνδικαλιστική οργάνωση μαράζωσε στη βάση της. Το μαράζωμα αυτό μεγάλωσε όταν οι δανειστές κατάργησαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στην εποχή της κρίσης καθώς τότε τα συνδικάτα πέρασαν τη λαίλαπα της ανεργίας που βρίσκοντάς τα αδύναμα παρέλυσε και κάθε αυτόνομη μισθολογική διεκδίκηση τους. Έτσι με παθητική τη μεγάλη εργατική μάζα και αριθμητικά μειωμένη από το παραγωγικό σαμποτάζ του οποίου οι ίδιοι οι σοσιαλφασίστες επί δεκαετίες ηγήθηκαν μπόρεσαν αυτοί και κάνανε την τελική μεγάλη τους τραμπούκικη εφόρμηση για να πάρουν τη συνδικαλιστική εξουσία και μέσα από αυτήν και, κυρίως παράλληλα με αυτήν, την πολιτική.
Εργάτες και εργαζόμενοι, Δημοκράτες και Πατριώτες
Πρέπει να εμποδίσουμε την πολιτική δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Για να πετύχουμε αυτό το στόχο σε μια εποχή όπου οι μάζες της φτωχολογιάς έχουν δει την υλική τους ζωή να τσακίζεται από ανθρώπους που μιλάνε για δημοκρατία πρέπει να ξεκινήσουμε από την πάλη για το ψωμί, ενάντια στις συνθήκες γαλέρας και πάνω από όλα ενάντια στην οικονομική αιτία που φέρνει τις συνθήκες γαλέρας. Πρέπει να εξηγήσουμε υπομονετικά στους εργαζόμενους ότι αυτή η αιτία είναι η πίεση από τον πελώριο εφεδρικό στρατό ανέργων ο οποίος με τη σειρά του παράγεται διαρκώς από το σαμποτάζ της μεγάλης σύγχρονης παραγωγής όλων των κομματικών ηγεσιών αλλά έχει πηγή του τους ρωσοκινέζους φασίστες και επικεφαλής του τους νεοταγματασφαλίτες φαιο-«κόκκινους» πράκτορές των τελευταίων. Η πάλη ενάντια σε αυτά τα τέρατα κάνει την πάλη για το ψωμί γρήγορα πάλη και για τη δημοκρατία.
Ετσι θα ξαναγεννηθεί αυτή η χώρα. Ο αγώνας θα είναι επώδυνος και αρκετά μακρόσυρτος, αλλά θα είναι ένας αγώνας για την υλική, ψυχική και ηθική απελευθέρωση ενός λαού που το μεγαλύτερο μαρτύριό του είναι ότι δεν μπορεί ακόμα να βρει τον αληθινό κύριο εχθρό του.