Ο πρώτος, σαν υπουργός δικαιοσύνης, ανέλαβε το βρώμικο έργο να καταργήσει, μέσα σε ένα όργιο παρανομιών και σε σύγκρουση με τη διεθνή ποδοσφαιρική ομοσπονδία (ΦΙΦΑ), το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, περνώντας τη διοίκηση της ΕΠΟ (Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) ουσιαστικά σε κρατικό έλεγχο, σε συμμαχία με ό,τι πιο βρώμικο και τραμπούκικο υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο δεύτερος (ο Παρασκευόπουλος), σαν υπουργός δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, ανέλαβε και διεκπεραίωσε την εκκαθάριση της εισαγγελέως Τσατάνη, η οποία είχε καταγγείλει τις συντονισμένες απειλές εναντίον της από τον καραμανλικό κυπατζή υφυπουργό του Τσίπρα Παπαγγελόπουλο-Ρασπούτιν, τον πολιτικό συκοφάντη-εκτελεστή του ΣΥΡΙΖΑ Μπαξεβάνη και τους εγκάθετούς τους ψευτοαναρχικούς φασίστες θαυμαστές του ναζι-Καλέντζη "Πυρήνες της φωτιάς". Επί Παρασκευόπουλου ξηλώθηκε και ο εισαγγελέας Ντογιάκος, που έβγαλε το εξαιρετικά καλό κατηγορητήριο εναντίον της «Χρυσής Αυγής» που πολύ ενόχλησε το καθεστώς, επειδή πολύ σωστά την κατονόμαζε "εγκληματική οργάνωση ενδεδυμένη με το μανδύα πολιτικού κόμματος"! Αυτή η φράση ενόχλησε πολύ και τελικά εξαφανίστηκε από την απόφαση του δικαστηρίου, επειδή ξεσκεπάζει την τακτική των ναζιστών να μεταμφιέζονται σε "νόμιμο κόμμα", και, αν γινόταν δεκτή από το δικαστήριο, θα έκλεινε το δρόμο για παρόμοιες μελλοντικές μεταμφιέσεις (πχ κόμμα Κασιδιάρη ή κάποιο άλλο κόμμα-συμμορία). Ο Ντογιάκος τιμωρήθηκε ιδιαίτερα γι' αυτή του την παρέκβαση, με την έκπτωσή του από τη θέση του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, γιατί το διακομματικό καθεστώς καθόλου δε θέλει ένα συντριπτικό χτύπημα στους ναζιστές, αλλά μάλλον μια εγχείρηση προσαρμογής τους και πιθανά την απόσυρσή τους για ένα διάστημα. Άλλωστε ο Παρασκευόπουλος βαρύνεται και με την κατάπτυστη φιλοχρυσαυγίτικη δήλωση ότι με τους ναζιστές "πρέπει να επιδιώκουμε σύγκλιση και όχι ρήξη"!
Φαίνεται, πάντως, πως αυτοί οι δυο δεν ήταν διατεθειμένοι να λερώσουν αρκετά τα χέρια τους, και ο ένας μετά τον άλλον ξηλώθηκαν από τον Τσίπρα, για να αντικατασταθούν τελικά από το συνήγορο των "Πυρήνων της Φωτιάς", Καλογήρου.
Έλα που ο Κοντονής τους τη φυλούσε, και χθες κάρφωσε κανονικά τον Τσίπρα για το τεράστιο σκάνδαλο της ευνοϊκής προς τους ναζιστές αλλαγής του Ποινικού Νόμου, που μέχρι τώρα είχε κουκουλωθεί και είχε καταγγελθεί εμφατικά μόνο από την ΟΑΚΚΕ! Μάλιστα ήταν το κεντρικό σημείο του πανό της ΟΑΚΚΕ στην προχθεσινή μαζική αντιναζιστική διαδήλωση. Στο χορό μπήκε αμέσως ο Παρασκευόπουλος που επιβεβαίωσε τις κατηγορίες κατά του Τσίπρα, και γρήγορα η Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ τρέξανε να καλυφθούνε καταγγέλλοντας κι αυτοί το Σύριζα για το φιλοχρυσαυγίτικο νόμο. Μέχρι και ο Λαφαζάνης, που πρόπερσι χαριεντιζόταν με τους ναζιστές του Πλεύρη για το Μακεδονικό, πήδηξε στο τρένο των καταγγελιών, το ίδιο και οι ΣΕΚίτες-Ανταρσαίοι και οι ΠΑΜΕτζήδες-κνίτες που τρέχουν τώρα να εξηγήσουν γιατί σαν συνήγοροι των θυμάτων των ναζιστών αποσιώπησαν τις εκτρωματικές διατάξεις του νόμου και δεν κήρυξαν πολιτικό πόλεμο στον ΣΥΡΙΖΑ για να εμποδίσουν αυτή την τερατώδη εκδούλευση στους ναζιστές! Εννοείται ότι οι δικαιολογίες που ψελλίζει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ του τύπου “τις αλλαγές τις πρότεινε μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή που δούλευε επί 10 χρόνια, δηλαδή για αλλαγές βάθους χρόνου σύμφωνα με κατευθυντήριες της ΕΕ και όχι έχοντας στο μυαλό της μια συγκεκριμένη δίκη” είναι γελοίες. 1ον γιατί αυτή δεν ήταν μια απλή δίκη αλλά η πρώτη στην χώρα και στον κόσμο μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο ενάντια σε κοινοβουλευτική ομάδα ναζιστών-δολοφόνων, 2ον γιατί στις δημοκρατίες δεν νομοθετούν οι οποιεσδήποτε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, αλλά τα κοινοβούλια με προτάσεις των κυβερνήσεων, 3ον γιατί μια δημοκρατική κυβέρνηση μπορούσε και όφειλε σύμφωνα ακριβώς με τις ευρωπαϊκές δικαιϊκές αρχές να διακρίνει με σαφήνεια ανάμεσα σε μια ρατσιστική και μάλιστα ναζιστική (δηλαδή γενοκτονικά αντισημιτική) εγκληματική συμμορία και σε κάθε άλλη και να νομοθετήσει προβλέποντας ειδικά πελώριες ποινές γι αυτήν, και 4ον, και το συντριπτικότερο για το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αφού σκόπευε να περάσει νόμο που έκοβε στο μισό τις ποινές των ναζί και επιπλέον τους επέτρεπε κατέβασμα στις εκλογές από τη φυλακή, είχε όλη την άνεση χρόνου να επιταχύνει τη δίκη της ΧΑ που σερνόταν τόσα χρόνια ανάμεσα στα άλλα ...ακόμα και λόγω έλλειψης αιθουσών, ώστε αυτή να έχει τελειώσει πριν την αλλαγή του νόμου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι λοιπόν βαριά εκτεθειμένοι όλοι τους, όχι μόνο γιατί όταν ο σκανδαλώδης νόμος ψηφίστηκε το 2019 δεν το κάνανε τεράστιο θέμα, όχι μόνο γιατί το ξεχάσανε την επόμενη μέρα, αλλά γιατί διαπράξανε ένα έγκλημα μεγάλης διάρκειας που επιπλέον φρόντισαν να το κουκουλώσουν τόσο μεθοδικά και τόσο μπετοναρισμένα ομόφωνα ως χθες. Αν δεν είχε βρεθεί συμπτωματικά ο Κοντονής και οι προσωπικές του βεντέτες, (που βαθύτερα αντιστοιχούν στο ότι ο σοσιαλφασισμός χρησιμοποιεί τις διάφορες αστικές φράξιες και στελέχη σαν απλά σκαλιά για να ανεβαίνει και μετά τα κλωτσάει οπότε κάποτε αυτά μπορούν να παίρνουν εκδίκηση), η δίκη θα τελείωνε με την ευνοϊκή για τους ναζιστές ρύθμιση να περνάει απαρατήρητη στην πλατιά μάζα των δημοκρατών. Ειδικά η Νέα Δημοκρατία είχε για πάνω από ένα χρόνο την ευκαιρία να αλλάξει τα σχετικά άρθρα του Ποινικού Κώδικα και δεν το έκανε. Μάλιστα το Νοέμβρη του 2019 έκανε αλλαγές στον Ποινικό Νόμο χωρίς να πειράξει τα συγκεκριμένα άρθρα! Αυτό το δικαιολογεί λέγοντας ότι, ακόμα και αν άλλαζε το νόμο, κάθε κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να δικαστεί με τον πιο ευνοϊκό για αυτόν νόμο που ήταν σε ισχύ κατά τη διάρκεια της δίκης του. Πράγματι έτσι είναι, όμως η αλλαγή του νόμου θα ήταν μια ισχυρή πολιτική δήλωση, μια έμπρακτη καταγγελία και καταδίκη του συριζέικου φιλοχρυσαυγιτισμού, και μια ασπίδα για μελλοντικές δίκες.
Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να τα μαζέψει, διέγραψε ταχύτατα τον Κοντονή, λέγοντας ότι οι δηλώσεις του εκπροσωπούν “εχθρικά προς την αριστερά συμφέροντα” (δηλαδή ότι όλο αυτό είναι ένα κόλπο της ΝΔ και ο Κοντονής πράκτοράς της!), εξαπολύοντας μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για το περιεχόμενο των αλλαγών στο νέο ΠΚ, προκειμένου να συσπειρώσει τους υποστηρικτές του που πολύ ζορίζονται για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ο ίδιος ο Κοντονής φαίνεται να τα στρογγυλεύει μετά τη διαγραφή του, λέγοντας πως ποτέ δεν είπε ότι υπήρχε πολιτική σκοπιμότητα.
Οι αριστεροί και οι δημοκράτες θα πρέπει να αξιοποιήσουν αυτή την αποκάλυψη για να αναζητήσουν τη βαθύτερη εξήγηση του γιατί κόμματα που εμφανίζονται σαν αριστερά ή δημοκρατικά δεν θέλουν να ξεμπερδέψουν με το ναζισμό οριστικά και αμετάκλητα, αλλά του προσφέρουν τέτοιες πρωτοφανείς ξεδιάντροπες εκδουλεύσεις.