Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από το βράδυ της 11 του Ιούνη η χώρα ζει το πρώτο, ωμό και ανοιχτό βήμα ενός εξελισσόμενου φασιστικού πραξικοπήματος με κοινοβουλευτικό μανδύα. Με κατάφωρα αντισυνταγματικές εντολές μιας κυβέρνησης, που συνεχίζει να έχει τη στήριξη και των 3 κομμάτων που τη συναποτελούν παρά τις όποιες λεκτικές διαφωνίες τους, απολύθηκαν διαγγελματικά όλοι οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί και το διοικητικό προσωπικό του μεγαλύτερου ΜΜΕ της χώρας, ενώ η αστυνομία έκλεισε τους πομπούς αναμετάδοσης, σταμάτησε τις διεθνείς εκπομπές και τις αναμεταδόσεις του από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κανάλια, καθώς και τις ιντερνετικές συνδέσεις του. 

Ο ελληνικός λαός διαισθάνθηκε από την οδυνηρή πείρα του σε δικτατορίες ότι αυτό το πράγμα δεν είναι μια πράξη με οικονομικούς στόχους, αλλά μια πολιτική πράξη φίμωσης του τύπου. Γι’ αυτό αντιδράει αλλιώτικα από τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε όταν κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες έκλειναν επικαλούμενα οικονομικούς λόγους (αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, πχ ΑΛΤΕΡ, υπήρχε καλυμμένη πολιτική επέμβαση). Γι αυτό πλημμύρισε τους τηλεοπτικούς σταθμούς στην πρωτεύουσα και στην επαρχία για να διαμαρτυρηθεί. Αυτό το κατάλαβαν επίσης αυτόματα και οι δημοσιογραφικές ενώσεις, οι δημόσιες τηλεοράσεις, τα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα και τα ηγετικά πολιτικά στελέχη σε όλες τις δημοκρατικές χώρες και καταδίκασαν την επαίσχυντη πράξη. 

Όσοι λένε ότι η κυβέρνηση κλείνει την κρατική τηλεόραση για να τη δώσει σε ιδιώτες, υποβιβάζουν εντελώς το ζήτημα της πολιτικής φίμωσης και μετά του φασιστικού πολιτικού ελέγχου μέσω των απολύσεων και των επιλεκτικών επαναπροσλήψεων του προσωπικού της. Ειδικά σε μια χώρα που καμιά κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν θέλησε ποτέ να δίνονται άδειες στα υπάρχοντα ιδιωτικά κανάλια, σε μια χώρα στην οποία τα κόμματα και οι κυβερνήσεις ποδηγετούν τα ιδιωτικά κανάλια μέσω του ΕΣΡ και της κρατικής διαφήμισης, σε μια τέτοια χώρα το πρόβλημα δεν είναι η ιδιωτικοποίηση της ενημέρωσης αλλά ο βίαιος κρατικοκομματικός έλεγχος της. Στην Ελλάδα τα κρατικοφασιστικά πραξικοπήματα παίρνουν τις τηλεοράσεις και τις τερατοποιούν και όχι οι ιδιώτες. 

Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η κυβέρνηση φίμωσε την ΕΡΤ και γιατί να θέλει μέσω των απολύσεων να την ελέγξει; Το θέλει γιατί με όλα τα στραβά της, τα ρουσφέτια, τις ρεμούλες, η κυρίαρχη, η πλειοψηφική πολιτική κουλτούρα των δημοσιογράφων, των καλλιτεχνών αλλά και των τεχνικών της ΕΡΤ, η ιδεολογική και γενική ατμόσφαιρά του μέσου αυτού, είναι η δημοκρατική μεταπολιτευτική, η σχηματισμένη αντικειμενικά  από την αντιχουντική εμπειρία. Αυτός ο δημοκρατισμός είναι βέβαια σε γενικές γραμμές ο αστικός ευρωπαϊκού τύπου δημοκρατισμός. Δεν είναι δηλαδή ο αληθινά λαϊκός ή ο επαναστατικός σοσιαλιστικός δημοκρατισμός κλπ, όμως, σήμερα δεν είναι η ώρα ενός μαζικού επαναστατικού κινήματος που το πολεμάει η αστική τάξη με δημοκρατικά προσχήματα. Αντίθετα είναι η ώρα που η αστική δημοκρατία κινδυνεύει από τους μεγάλους φασισμούς και τις σοβινιστικές και ιμπεριαλιστικές δικτατορίες που εμφανίζονται με ανοιχτό φασιστικό ή ψευτοαριστερό πρόσωπο. Ειδικά στη χώρα μας απειλείται άμεσα από τον καθαρό και κτηνώδη, τον πιο δολοφονικό ναζισμό. Το ότι ο Σαμαράς κλείνει την τηλεόραση με τα ΜΑΤ και απολύει τους εργάτες της δεν είναι άσχετο με το ότι είναι ο πιο φιλοχρυσαυγίτης πολιτικός αρχηγός. Μόνο αυτός ονομάζει τη δολοφονική αυτή ρατσιστική συμμορία άκρο και μάλιστα τη θεωρεί τμήμα της εθνικής ενότητας, ενώ οι δολοφονικοί ρατσιστές δεν είναι στο άκρο  που πολιτικού φάσματος, είναι έξω από την πολιτική σαν τέτοια και έξω από οποιαδήποτε εθνική ενότητα, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει ενωμένο έθνος, ούτε πολιτική, ούτε πολιτισμός που να αποκλείει από μέσα του ακόμα και να εξοντώνει από θέση αρχής κάθε ανθρώπινο ον μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε με  εθνικά «ξένο αίμα». Βέβαια ο κάθε ένας που ψηφίζει τη ναζιστική συμμορία δεν είναι υποχρεωτικά ναζιστής γιατί δεν έχει υποχρεωτικά συνείδηση για την αληθινή φύση της. Αλλά καθένας που ξέρει αυτή τη φύση, σαν τον Σαμαρά και την κρύβει μεθοδικά από το λαό είναι φιλοναζιστής. Το ότι ο άνθρωπος που έκλεισε την ΕΡΤ αρνείται επίμονα κάθε πραγματική αντιρατσιστική νομοθεσία είναι αυτό που κάνει τη φίμωση της ανατριχιαστική. Είναι εντελώς χαρακτηριστικό ότι η ίδια ναζιστική συμμορία δήλωσε ότι θέλει το κλείσιμο της ΕΡΤ επικαλούμενη το γεγονός, το τιμητικό για την ΕΡΤ, ότι μόνο αυτή δεν κάλεσε εκπρόσωπο της να μιλήσει.

Ο βαθύτερος κίνδυνος είναι από ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ. Δύο σημεία αρχής, δύο προϋποθέσεις νίκης

Αλλά ο κίνδυνος δεν είναι μόνο από το Σαμαρά και τη «Χρ. Αυγή». Μάλιστα ο βαθύτερος κίνδυνος σήμερα είναι από τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ που προσπαθούν να υπνωτίσουν το δημοκρατικό κόσμο έτσι ώστε να μην αντιδράσει στη εγχείριση στην ΕΡΤ. Η φράση τους που αποκαλύπτει τα σχέδιά τους είναι η φράση «Αναδιάρθρωση εν λειτουργία». Δηλαδή ο Σαμαράς κατεβάζει το διακόπτη και απολύει όλο το προσωπικό, ενώ  οι άλλοι δύο του λένε: «Ανέβασε το διακόπτη και μη διώχνεις έτσι ωμά όλο τον κόσμο. Ας το κάνουμε γλυκά. Έλα  να απολύσουμε, αλλά όχι όλους απότομα παρά μόνο όσους τελικά δεν επιλέξουμε για τη Νέα ΕΡΤ , όπου θα στήσουμε νέες ηγετικές ομάδες και νέα συστήματα, ενώ στο μεταξύ θα εκπέμπουμε σήμα. Εμπρος να στήσουμε το νέο τέρας αλλά χωρίς ο λαός και προπαντός η Ευρώπη να θυμώσουν». Ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης παίζουν δηλαδή το ρόλο του καλού, αλλά μπορούν να τον παίζουν μόνο και μόνο επειδή ο Σαμαράς έπαιξε το ρόλο του απόλυτα κακού. 

Αν δηλαδή η ΕΡΤ ανοίξει και μετά αρχίσουν οι απολύσεις ή αν οι εργαζόμενοι αναγκαστούν να υποβάλουν οποιεσδήποτε αιτήσεις επαναπρόσληψης, ή εφαρμοστεί κάποιο μικτό σχέδιο, θα μπορεί ο πραξικοπηματίας Σαμαράς και αυτοί που ανέχονται για μέρες τώρα το πραξικόπημα του, να διαλέξουν τους πιο υπάκουους, τους πιο τρομοκρατημένους, τους λιγότερο δημοκράτες, και κυρίως τους πιο φασίστες δημοσιογράφου, με δεξιά ή τάχα «αριστερή»  προβιά, για να φτιάξουν μια νέα φασιστική ΕΡΤ. Ακόμα και αν γίνουν τώρα εκλογές, θα ισχύουν μετά από αυτές οι απολύσεις του προσωπικού επειδή τις υπέγραψε ο Παπούλιας, πράγμα που το επέτρεψε η συνέχιση της συμμετοχής των Κουβέλη-Βενιζέλου στην κυβέρνηση μετά από αυτό το πραξικοπηματικό αντισυνταγματικό όργιο. Έτσι ακόμα και μετά από ενδεχόμενες εκλογές μια μαζική πολιτική εκκαθάριση προσωπικού της ΕΡΤ είναι πολύ πιο εύκολη πολιτικά από όσο αν δεν υπήρχε η φασιστική κατάργηση της ΕΡΤ.

Είναι γι αυτό δύο σημεία αρχής που πρέπει να βάλει αυτή τη στιγμή το δημοκρατικό κίνημα μπροστά του. 1ο πλήρης κατάργηση της επαίσχυντης πράξης νομοθετικού περιεχομένου, καμιά «Νέα ΕΡΤ», 2ο Απόρριψη έστω και μιας απόλυσης, ιδιαίτερα όσο θα μένει στη θέση της μια κυβέρνηση Σαμαρά. Όσο δηλαδή ο πραξικοπηματίας Σαμαράς είναι πρωθυπουργός, κάθε απόλυση από την ΕΡΤ πρέπει αυτόματα να θεωρείται πράξη πολιτικής εκκαθάρισης και αντεκδίκησης. Οι μόνοι που πρέπει να απολυθούν είναι οι εγκάθετοι διοικητές που πρόδωσαν την αποστολή τους και τους εργαζόμενους. Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να μείνουν στις θέσεις τους, και τα έξοδα της ΕΡΤ μπορούν να μειωθούν με το να αξιοποιηθούν οι τελευταίοι με τον καλύτερο τρόπο. Δεν επιτρέπεται να υπάρξει οποιαδήποτε αναδιάρθρωση μέσω απολύσεων της ΕΡΤ από αποδειγμένους εχθρούς, από τραμπούκους, από ποδοπατητές της δημοκρατίας, από βιαστές των εργαζομένων της ΕΡΤ. Αυτο είναι προφανές για κάθε δημοκρατικό άνθρωπο.

Εκείνο που δεν είναι προφανές είναι το ποια είναι η αληθινή πολιτική πηγή του φασισμού που χτύπησε με αυτό το βάναυσο τρόπο την ΕΡΤ και που δίχως τη γνώση της είναι δύσκολο ο αγώνας υπέρ της δημοκρατικής ΕΡΤ να προφυλαχτεί πολιτικά και να νικήσει. Ο κάθε δημοκρατικός αναγνώστης μπορεί να έχει τη δικιά του άποψη για την πηγή του φασισμού, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας βλέπει σαν κύριο εχθρό της δημοκρατίας αυτόν που έχει διδαχτεί από το σύνολο του ελληνικού πολιτικού συστήματος να βλέπει σαν κύριο υπαίτιο της οικονομικής καταστροφής του, δηλαδή τους δανειστές και βασικά τη Γερμανία. Τον καλούμε να εξετάσει έναν άλλο δρόμο για τον εντοπισμό του κύριου εχθρού και στο επίπεδο της δημοκρατίας και στο επίπεδο της οικονομικής καταστροφής, που τον προτείνει εδώ και χρόνια η ΟΑΚΚΕ και που εξηγεί πολύ πιο σφαιρικά  και πειστικά τα φαινόμενα που ζούμε (δες τα κείμενά μας στο www.oakke.gr). 

Το συμμαχικό μέτωπο Ρωσίας-Κίνας είναι η κρυμμένη πηγή του φασισμού

Εδώ μόνο κάνουμε τις εξής επισημάνσεις: 1. Υπάρχουν τρεις μεγάλες δυνάμεις, που εμπλέκονται ισχυρά στη πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας σε αυτή τη φάση : Η ΕΕ (κυρίως η Γερμανία), η Ρωσία και η Κίνα. Από αυτές η πρώτη, που είναι μόνο οικονομικά δυνατή αλλά όχι στρατιωτικοδιπλωματικά, υπογράφει τα μέτρα πείνας και όλοι τη βρίζουν. Αντίθετα αυτές που επωφελούνται από την καταστροφή και  αγοράζουν με διακομματική ανοχή, σχεδόν τζάμπα τη χώρα είναι οι δύο δεύτερες. (Αυτές αγοράζουν λιμάνια, τράπεζες (Πειραιώς, Αγροτική), συνεταιριστικά εργοστάσια (ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ), φιλέτα τουριστικής γης, ποδοσφαιρικές ομάδες και ετοιμάζονται να αγοράσουν πολλά άλλα). Πριν από αυτές τις εξαγορές επί 3 δεκαετίες έχει σαμποταριστεί από τις αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα από την ψευτοαριστερά κάθε βιομηχανική επένδυση και το σαμποτάζ αυτό οργιάζει ιδιαίτερα πάνω στην κρίση, πράγμα που είναι η βαθύτερη αιτία της απόλυτης καταστροφής και ανεργίας σε συνδυασμό με τη λιτότητα. 2. Στην Κίνα και στη Ρωσία κανένας πολιτικός και κοινωνικός παράγοντας δεν βγήκε να καταγγέλλει το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ, ενώ η ΕΕ αντέδρασε σε πολλά επίπεδα και στάθηκε συχνά μαχητικά στο πλευρό της ΕΡΤ. 3. Η χρυσαυγίτικη συμμορία, δηλαδή το απόσταγμα του φασισμού που ζήτησε ωμά το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι τόσο  ανοιχτά φανατική στην υποστήριξη της Ρωσίας, ώστε κάλεσε το ρώσικο στρατό να έρθει να φυλάξει τους ρώσικους αγωγούς! (Κασιδιάρης στη Βουλή).  Ο Σαμαράς είναι ο πρώτος προωθητής της στρατηγικής θεωρίας ότι η Ελλάδα πρέπει να μπει στο «ορθόδοξο τόξο» που είναι η θρησκευτική διατύπωση της ρώσικης στρατηγικής στα Βαλκάνια και στο εγγύς εξωτερικό της. Ο Κεδίκογλου είναι ειδικός προωθητής των πωλήσεων γης στη Ρωσία.

Μόνο αν καταλάβει κανείς ποια είναι η κύρια πηγή του φασισμού σήμερα θα μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι γενικά τόσο χλιαρή η αντίθεση όλου του πολιτικού κόσμου, με δεξιά ή αριστερή μορφή, στην επιχείρηση εκφασισμού του κράτους που περιλαμβάνει πρώτα απ όλα την πολιτική, νομοθετική, αστυνομική ανοχή και ατιμωρησία των ναζί, και μετά τις επιστρατεύσεις των απεργών και τη διακυβέρνηση της χώρας με διατάγματα που δεν περνάνε από την Βουλή. Αυτή είναι η αιτία της κοινής διακομματικής και συνδικαλιστικής ανοχής στην απόλυτη κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων στο κάτεργο της ΚΟΣΚΟ. Αυτή είναι η πηγή του αδήλωτου κοινού εθνικού αντιευρωπαϊκού μετώπου των 6 πολιτικών κομμάτων και της μίας συμμορίας.

Στη βάση αυτού του σκεπτικού, εκτός από τους ανοιχτούς εχθρούς τους και τους δήθεν ενδιάμεσους, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και ο δημοκρατικός λαός που τους συμπαραστέκεται συγκινητικά, πρέπει να αντιμετωπίσουν και εκείνες τις θεωρούμενες αριστερές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που ενώ εμφανίζονται σαν οι πιο φανατικές στον αγώνα  τον αποπροσανατολίζουν αλλά και τον σφετερίζονται πολιτικά όταν λένε ότι ο κεντρικός εχθρός είναι η ΕΕ και η φιλελεύθερη πολιτική υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και όχι ο ανατολικού τύπου κρατικοφασισμός και η κατάργηση της ελευθερίας του τύπου. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια χαντακώνουν αυτή τη στιγμή τον καίριο αυτό αγώνα και τον απομονώνουν στο λαό προωθώντας μια καθολική και παρατεταμένη απεργία στα ιδιωτικά ΜΜΕ που όχι μόνο δεν χτυπάει  τον κύριο εχθρό, αλλά αντίθετα τον ευνοεί. Από τη μια μεριά τον ευνοεί γιατί επιτρέπει στους φασίστες εχθρούς της ελεύθερης ενημέρωσης να πουν, και το λένε ήδη, ότι οι αγωνιζόμενοι της ΕΡΤ χτυπάνε όλη την υπόλοιπη ελεύθερη ενημέρωση, οπότε παλεύουν με ιδιοτέλεια. Από την άλλη τον ευνοεί γιατί  εμποδίζει το λαό να πληροφορηθεί για την πανευρωπαϊκή και την ντόπια πλατειά συμπαράσταση στο μεγάλο αγώνα  ενάντια στους βιαστές δημίους της ΕΡΤ.

Ο αγώνας αυτός είναι πολύ καίριος για τη δημοκρατία και την ύπαρξη της χώρας για να επιτραπεί να πέσει στα χέρια των βαθιά απομονωμένων,  χρεωκοπημένων ακόμα και μισητών  από το λαό «λαϊκών» πολιτικο-συνδικαλιστικών  δυνάμεων και τακτικών. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πρέπει να μείνουν στο κέντρο του και να μη χάσουν την πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία τους. Αν αυτός ο αγώνας χαθεί θα έχουμε παντού απολύσεις και επιλεκτικές πολιτικές εκκαθαρίσεις για ένα  νέο φασιστικό κράτος με υπόδουλους και εξαθλιωμένους υπαλλήλους. 

Αθήνα 15/6/2013