Αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις της η κυβερνητική συμμορία Τσίπρα θα βυθίσει τη χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη πείνα και ανεργία. Αυτό γιατί θα συνεχίσει να σαμποτάρει κάθε τομέα της σύγχρονης παραγωγής μεγάλης και μικρής, ιδιαίτερα της βιομηχανικής, καθώς και την έρευνα και την τεχνική εκπαίδευση. Ο ανομολόγητος στόχος της συμμορίας είναι να δώσει τα βασικά κλειδιά της οικονομίας και πάνω απ όλα τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού στο φασιστικό άξονα Ρωσίας-Κίνας, κάτω από την ηγεσία της πρώτης που είναι μια στρατιωτική, ενεργειακή, και διπλωματική ιμπεριαλιστική υπερδύναμη.
Αν προσέξει κανείς το που πάνε οι ενεργειακές πηγές, τα δίκτυα μεταφοράς της ενέργειας, τα λιμάνια και οι σιδηρόδρομοι της χώρας, θα διαπιστώσει ότι πάνε κυρίως στα χέρια της Ρωσίας και της Κίνας (, Γκαζπρομ, λιμάνια Πειραιά, Θεσσ/νίκης, ΑΔΜΗΕ) καθώς και στα χέρια των συνεργαζόμενων με τη Ρωσία μονοπωλιστών της Ευρώπης (ιταλικοί Σιδηρόδρομοι, ιταλική ΣΝΑΜ επικεφαλής συμμαχίας που ελέγχει τον αγωγό ΤΑΡ, γερμανική Φράπορτ, γαλλική Τοτάλ). Επίσης, εδώ και δεκαετίες οι πιο σκανδαλώδεις εκχωρήσεις δημόσιου πλούτου γίνονται στους ντόπιους κρατικούς ολιγάρχες που έχουν δεσμούς με τη Ρωσία (Μπόμπολας, Κόκκαλης, Κοπελούζος Γερμανός, Μυτιληναίος κ.α).
Αυτή η παράδοση πλούτου προστατεύεται από τους συνεργαζόμενους με τη Ρωσία κμονοπωλιστές εντός της ΕΕ, κυρίως από εκείνους που είναι εξαρτημένοι από τους ρώσικους υδρογονάνθρακες. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι αυτών των μονοπωλιστών αποσπούν σταδιακά όλο και πιο ισχυρές θέσεις στην ΕΕ μέσα από τις οποίες στηρίζουν με πάθος τη συμμορία Τσίπρα. Τέτοιοι είναι οι Γιουνκέρ και Μογκερίνι, οι Μέρκελ και Στάινμαγιερ, οι Ρέντζι και Πέπε Γκρίλο, αλλά και οι Κουρτς, Σαλβίνι και οι Ορμπάν. Αλλά και η γαλλική στήριξη στη συμμορία Τσίπρα οφείλεται κυρίως στις παροχές της προς τo πετρελαϊκό μονοπώλιο της Τοτάλ, το οποίο η Ρωσία εξαρτά με να του εξασφαλίζει του πλούσια πεδία εξόρυξης στην Αρκτική και στα συμμαχικά της κράτη Ιράν και Ιράκ. Τέλος η συμμορία έχει την πλήρη υποστήριξη του πουτινόφιλου και αντιευρωπαίου Τραμπ..
Η πουτινική Ρωσία θέλει την Ελλάδα έναν αποικιακού τύπου διάδρομο ενεργειακής και πάνω απ’ όλα διπλωματικής διείσδυσης της στην ΕΕ, ενώ η Κίνα τη θέλει μια βάση οικονομικής διείσδυσης στην ΕΕ. Αυτή την αποικιοποίηση δεν θα την επέτρεπε ποτέ μια Ελλάδα με ανεπτυγμένη βιομηχανία και ένα ισχυρό και οργανωμένο προλεταριάτο. Γι’ αυτό οι σαμποταριστές θέλουν να τα σκοτώσουν και τα δύο. Στην καταστροφική της αυτή πολιτική η κυβέρνηση Τσίπρα έχει δίπλα της τις ηγεσίες και των υποτιθέμενων φιλοευρωπαϊκών κομμάτων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οι οποίες κάτω από την πολύχρονη εσωκομματική δουλειά των ρωσόδουλων Α. Παπανδρέου, Λαλιώτη (προωθητή των Σημίτη, Γ. Παπανδρέου στην εξουσία), και Καραμανλή του Β΄ (προωθητή του Σαμαρά) έχουν επιβάλει τη στρατηγική συμμαχία της χώρας με το ρωσοκινεζικό άξονα.
Να γιατί οι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χαιρετίζουν κάθε σκανδαλώδη εκχώρηση δημοσίου πλούτου στους ρωσοκινέζους κρατικο-μονοπωλιστές, ενώ μόνο για τα μάτια της ΕΕ διαμαρτύρονται όταν η κυβέρνηση Τσίπρα σαμποτάρει με λύσσα μέσα στην πιο μεγάλη ανεργία τις πιο μεγάλες ντόπιες ή δυτικές βιομηχανικές και τουριστικές επενδύσεις (Ελληνικό, Χρυσός Χαλκιδικής, Αφάντου Ρόδου, υδατοδρόμια κλπ). Σημειώνουμε εδώ ότι ενώ είναι η κυβέρνηση Τσίπρα που έφτασε το παραγωγικό σαμποτάζ σε πρωτοφανή ύψη, κυρίως χρεοκοπώντας τις τράπεζες το 2015, δεν το ξεκίνησε αυτή. Το ξεκίνησε ο Α. Παπανδρέου και μετά υνέχισαν οι Σημίτης, Γ. Παπανδρέου, Καραμανλής και Σαμαράς. Αυτό το σαμποτάζ γινόταν και γίνεται κυρίως με περιβαλλοντικά προσχήματα, ή εμφανίζεται σαν γραφειοκρατική καθυστέρηση και διαφθορά, ενώ έχει στο κέντρο του την αύξηση της τιμής της ενέργειας για τη συντριβή της βαριάς βιομηχανίας.
Όμως τον πιο ενεργητικό ρόλο στο παραγωγικό σαμποτάζ, ιδιαίτερα στη βιομηχανία και στη μέση τεχνική εκπαίδευση, τον έπαιξε το αντεργατικό γι αυτό και λυσσαλέα αντιβιομηχανικό ψευτοΚΚΕ, (το κόμμα που έστησαν μετά το 1956 οι σοβιετικοί ψευτοκομμουνιστές παλινορθωτές του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ αφού διαλύσανε το παλιό ηρωικό ΚΚΕ) και το εισοδιστικό του απόσπασμα στην παλιά αστική τάξη, ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά τα δύο κόμματα και η εξωκοινοβουλευτική ουρά τους αντί να παλεύουν, όπως κάνουν οι μαρξιστές, για να μετατρέψουν τις παραγωγικές δυνάμεις σε κτήμα του λαού αποσπώντας τες με επαναστατικό αγώνα από την καπιταλιστική τους χρήση, τις καταστρέφουν ενώ διατηρούν τον καπιταλισμό και μάλιστα στην πιο απεχθή μορφή του. Είναι χαρακτηριστικό πόσο αυτά τα δυο κόμματα στηρίχτηκαν για να κάνουν σαμποτάζ στο αστικό κράτος, ιδιαίτερα στο ΣτΕ (πχ Λιπάσματα της Δραπετσώνας, TVX, Αχελώος, Ελληνικό κλπ). Επίσης όποτε οργάνωναν παρατεταμένες απεργίες, και όχι τις γνωστές 24ωρες λιτανείες, το έκαναν σε τέτοιες συνθήκες και με τέτοιο τρόπο ώστε να κλείνουν εργοστάσια (Πιρέλι, Χαλυβουργία Ασπροπύργου) ή να καταστρέφουν εργοτάξια για να δίνονται σχεδόν τζάμπα στα νέα αφεντικά (Επισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα που την πήρε η ΚΟΣΚΟ και τώρα την σκοτώνει για να τη γεμίσει κοντέινερ).
Είναι χαρακτηριστικό ότι πολύ δραστήριο ρόλο στο βιομηχανικό σαμποτάζ στο πλευρό της ψευτοαριστεράς παίζει και η ανοιχτά αντιβιομηχανική ξετσίπωτα ρωσόδουλη ναζιστική συμμορία της ΧΑ (δες στάση της στη Χαλυβουργία Ασπροπύργου και το Χρυσό της Χαλικιδικής). Την ταξική φύση αυτού του φαιο-«κόκκινου» αντιβιομηχανικού μπλοκ την αποκαλύπτει το γεγονός ότι καταγγέλλει σαν υπεύθυνους των δεινών του λαού αποκλειστικά τους ευρωπαίους και τους ντόπιους καπιταλιστές ενώ σιωπά και φροντίζει να μη θίγονται οι τρομερές εκχωρήσεις δημόσιου πλούτου στους ρωσοκινέζους κρατικοκαπιταλιστές και τους δυτικούς συνεργάτες τους.
Είναι σκανδαλώδης η ανοχή του ψευτοΚΚΕ στην ΚΟΣΚΟ η οποία έχει κάνει γαλέρες τις αποβάθρες 2 και 3, ποδοπατώντας κάθε αρχή εργατικής νομοθεσίας. Μόνο τελευταία το ΠΑΜΕ, που ελέγχει εδώ και 4 χρόνια το σωματείο στις προβλήτες 2 και 3, κάνει κάποιες ολιγοήμερες απεργίες που όμως τις σταματάει ξαφνικά χωρίς καμιά πρακτική υποχώρηση της ΚΟΣΚΟ. Το βασικό είναι ότι δεν τις κάνει θέμα στα κανάλια για να μη μάθει τίποτα ο λαός για το κινέζικο κάτεργο. Αυτές τις απεργίες τις κάνει για ξεκάρφωμα στους λιμενεργάτες που βλέπουν ότι στη διπλανή προβλήτα 1 που την πήρε η ΚΟΣΚΟ πιο πρόσφατα - και όπου διατηρήθηκαν τα παλιά σωματεία των λιμενεργατών που είχαν παλέψει να μη πάρει η ΚΟΣΚΟ το λιμάνι-, οι εργασιακές συνθήκες είναι ασύγκριτα καλύτερες από ότι στις 2 και 3. Μάλιστα ακόμα και η ολιγόωρη απεργία του 2014 που έκανε το ΠΑΜΕ λειτούργησε υπέρ της ΚΟΣΚΟ. Γιατί τότε η ΟΜΥΛΕ (η ομοσπονδία των λιμενεργατών) είχε προσφύγει στην ΕΕ κατά της παραχώρησης της προβλήτας 3 στην ΚΟΣΚΟ επειδή αυτή δεν σεβόταν τα εργατικά δικαιώματα. Έτσι η ΕΕ δεν ενέκρινε την παραχώρηση. Μετά την ολιγόωρη απεργία του 14 οπότε δημιουργήθηκε και το σωματείο του ΠΑΜΕ στις προβλήτες, η ΕΕ έδωσε την έγκρισή της.
Είναι το παραγωγικό σαμποτάζ δεκαετιών (που μέρος του είναι και το σαμποτάρισμα κάθε παραγωγικής λειτουργίας του δημοσίου) η βασική αιτία για τη χρεωκοπία του 2009 οπότε και για τα μνημόνια των πιστωτών. Και επειδή το σαμποτάζ συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση μέσα στην κρίση, οπότε δεν γίνονται επενδύσεις, παραμένει τεράστια η ανεργία. Ετσι ο ατέλειωτος εφεδρικός στρατός των ανέργων αναγκάζει τους εργαζόμενους να πουλάνε όσο-όσο την εργατική τους δύναμη. Αυτό δίνει στους μικρούς και μεγάλους καπιταλιστές, ειδικά στα παραγωγικά πιο καθυστερημένα τμήματά τους, τη δυνατότητα να συντρίβουν τα μεροκάματα και να σκοτώνουν τους εργαζόμενους στη δουλειά συχνά κλέβοντας τους υπερωρίες και ένσημα.
Αυτή η υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης είναι το δώρο που δίνουν οι σαμποταριστές στα ντόπια και στα δυτικά κεφάλαια σαν αντάλλαγμα για τα πλήγματα που δίνουν στην παραγωγική τους ανάπτυξη. Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει όλα τα μνημονιακά μέτρα που περιορίζουν τους μισθούς και τις συντάξεις και κανένα από τα μέτρα που ξεμπλοκάρουν τις επενδύσεις όπως πχ τα μέτρα για να μην καθυστερούν οι αδειοδοτήσεις επενδύσεων ή οι δικαστικές αποφάσεις που είναι σχετικές με επιχειρήσεις. Το πιο αποκαλυπτικό είναι πόσο αύξησε τη φορολογία και στις εισφορές στις πιο υγιείς μικρές επιχειρήσεις στην πόλη και στην ύπαιθρο για να τις στραγγαλίσει.
Για να μπορέσει η συμμορία Τσίπρα να επιβάλει τη ρωσοκινεζική κυριαρχία στη χώρα και να μην απειλείται αυτή από την πτώση της στις όποιες εκλογές έχει εξαπολύσει εκστρατεία για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, της Τηλεόρασης και κυρίως του Στρατού για τον έλεγχο του οποίου ο Τσίπρας χρειάζεται τόσο πολύ τον ρωσόφιλο σοβινο-φασίστα Καμμένο. Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να καταλάβει την κρατική μηχανή ώστε να μπορέσουν τελικά η Ρωσία και η Κίνα κάτω από οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση να επιβάλουν μια δικτατορία που να έχει όμως κοινοβουλευτικό μανδύα, γιατί θέλουν την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ ώστε να μπορούν να διεισδύουν σε αυτήν, να τη διασπούν και να την αφοπλίζουν.
Η χρησιμότητα της πολιτικής «μέσα στην ΕΕ ενάντια στην ΕΕ» αποδείχθηκε στο προσφυγικό όπου ο προβοκάτορας Τσίπρας άνοιξε πραξικοπηματικά, σε συνεννόηση μόνο με τη Μέρκελ και όχι με τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, την ευρωπαϊκή πύλη του Αιγαίου για να προκαλέσει σε συνεργασία με τους δουλεμπόρους την πιο μαζική μεταναστευτική ροή όλων των εποχών. Έτσι διασπάστηκε η ΕΕ και δυναμωσαν μέσα της οι φασίστες που όλοι ανεξαίρετα είναι εχθροί της Ενωσης και θερμοί υπερασπιστές της πουτινικής Ρωσίας. Την ίδια χρησιμότητα έχει για τη ρώσικη διπλωματία η διαμάχη για το «όνομα» με την οποία η Ελλάδα όντας μέλος της ΕΕ κατάφερε και πέτυχε να κρατήσει έξω από την ΕΕ και κυρίως το ΝΑΤΟ, τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Τώρα επιτρέπει σε αυτή να ξεκινήσει διαδικασία ένταξης της στην ΕΕ για να τη διασπασει εσωτερικά με την πιεστική ανάμειξη των Μέρκελ, Γιουνκέρ και Μογκερίνι, πράγμα θα σπρώξει πιο πολύ τους εθνικιστές εκεί προς την Ρωσία. Όσο για την ένταξη της στο ΝΑΤΟ εκτιμάμε ότι αυτή θα αποτραπεί για μια ακόμα φορά από τη τη καραμανλο-σαμαρική ΝΔ που ετοιμάζει το κατάλληλο πνεύμα στις μάζες. Τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει και το ακραιφνώς αμερικανόφιλο κόμμα και μάλιστα τόσο πολύ ώστε για ξεκάρφωμα να σκηνοθετεί κόντρες με τη Ρωσία για να καθησυχάζονται οι δυνάμεις στις ΗΠΑ που ελέγχουν το στρατό και που είναι ακόμα στη γραμμή ότι κύρια απειλή για τη Δύση είναι η Ρωσία. Έτσι μπορεί να αναλαμβάνει κεντρικό διπλωματικό ρόλο εκ μέρους όχι μόνο της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή για να προωθεί ύπουλα τα ρώσικα συμφέροντα. Εκείνο πάντως που είναι πολύ χαρακτηριστικό είναι ότι και το ψευτοΚΚΕ και οι ναζί παρά το αντιευρωπαϊκό μένος τους δηλώνουν ανοιχτά ότι θέλουν η χώρα να είναι στην ΕΕ αλλά ταυτόχρονα φροντίζουν να τη μισεί στο έπακρο λέγοντας του διαρκώς ότι πεινάει εξαιτίας των μνημονίων που η ΕΕ που επέβαλε.
Αλλά οι εκκαθαρίσεις μόνες δεν φτάνουν για να προετοιμάσουν μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Χρειάζονται και μηχανισμοί ωμής πολιτικής βίας, τέτοιοι όμως που να μην χρεώνονται την κοινοβουλευτική πρόσοψη του νέου καθστώτος. Ο πιο βασικός τέτοιος μηχανισμός είναι αυτός των ναζήδων της ΧΑ, που δεν αποκλείεται να φτιασιδωθεί κάπως και να αποκτήσει κάποια πιο πλατειά, πιο «καθωσπρέπει», πιο «μετωπικά» χαρακτηριστικά για να βγάλει από πάνω του το καθαρό ναζιστικό στίγμα. Αυτό δεν διευκολύνει την πουτινική Ρωσία η οποία προσποιείται ότι ξαναπαίζει το αντιφασιστικό ρόλο που είχε στον β παγκόσμιο πόλεμο αντιστεκόμενη σε μια γερμανική Ευρώπη που τάχα ξαναγυρίζει στους ναζί και μέσω των ουκρανών ναζί έχει ήδη εξαπολύσει πόλεμο στη Ρωσία! Οι χρυσαυγίτες κανίβαλοι είναι επιφορτισμένοι σε κάθε περίπτωση με το να ασκήσουν μαζική βία στο λαό οργανώνοντας τάγματα εφόδου αλλά κυρίως πυρήνες κανιβάλων στην αστυνομία και ιδιαίτερα στο στρατό. (Γι αυτό και οι στρατιωτικές τιμές και ο ειδικός «εθνικός ρόλος» στον πιο ανοιχτά ρωσόδουλο ναζιστή Κασιδιάρη). Όσο για τη βία στα αντίπαλα κομμάτια της αστικής τάξης το νέο καθεστώς την έχει αναθέσει σε αριστερά στη μορφή και υπερδεξιά στην ουσία της πολιτικής τους αποσπάσματα του. Τέτοια είναι οι φιλο-εθνικοσοσιαλιστές Πυρήνες της Φωτιάς (δες προκήρυξη για τη Χ.Α. με θετική αναφορά στο ναζιστή Α. Καλέντζη, www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/98) και ο κυβερνητικός Ρουβίκωνας. Αυτά τα αποσπάσματα χτυπάνε τα ίδια ακριβώς κομμάτια της αστικής τάξης που χτυπάνε με πιο «πολιτικές μέθοδες» ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ.
Η αστική τάξη εξαιτίας της ιστορικής εξάρτησης της από τον κάθε φορά ανερχόμενο ιμπεριαλισμό είναι ανίκανη να υπερασπίσει τις παραγωγικές δυνάμεις που αυτός καταστρέφει, ενώ δεν θέλει να αντισταθεί ουσιαστικά στο φασισμό με τον οποίο έχει παλιούς ταξικούς δεσμούς. Έτσι η χώρα και ο λαός μπορούν να σωθούν από την πείνα και την φασιστική δικτατορία μόνο αν το βιομηχανικό προλεταριάτο μπορέσει και μπει επικεφαλής όλων των εργαζομένων και των ανέργων και οικοδομήσει ένα πλατύ αντιφασιστικό και πατριωτικό μέτωπο στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν και όσες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις θέλουν να αντισταθούν στο φασιστικό νεοκατοχικό μέτωπο.
Ένα τέτοιο μέτωπο πρέπει και μπορεί 1ον Να απαιτήσει από το κράτος να σταματήσει ΤΩΡΑ δα το παραγωγικό σαμποτάζ παντού, ιδιαίτερα στη βιομηχανία. 2ον Να αντισταθεί σε κάθε χώρο δουλειάς στην εργοδοτική υπερεκμετάλλευση εφαρμόζοντας πολιτική ενιαίου ταξικού μετώπου και πλατειά δημοκρατία κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που εχουν χρεωκοπήσει γιατί δουλεύουν σαν συμμορίες μόνο για τα μέλη τους. 3ον Να απαιτήσει επίδομα ανεργίας ΤΩΡΑ για ΟΛΟΥΣ τους ανέργους το οποίο θα μπορεί να εξασφαλιστεί από ένα πρώτο ξεμπλοκάρισμα της παραγωγής και από τη φορολόγηση των ουσιαστικά αφορολόγητων α) ξένων και ντόπιων κρατικο-ολιγαρχών, β) της εκκλησίας, γ) των εφοπλιστών και δ) των μεγαλογαιοκτημόνων της υπαίθρου. 4ον Να παλέψει ενάντια στην πραξικοπηματική άλωση του κράτους από το φασισμό και σοσιαλφασισμό, που μόλις καθαρίσουν με τους αστούς αντιπάλους τους θα πνίξουν το μεγαλύτερο εχθρό τους, που είναι ο εργαζόμενος λαός και οι άνεργοι. Γιαυτό το λόγο το πρώτο και κύριο δημοκρατικό καθήκον του προλεταριάτου σήμερα είναι το να βγει εκτός νόμου η ναζιστική ΧΑ και όλα της ανεξαίρετα τα στελέχη. Το δεύτερο αλλά πιο πολύπλοκο καθήκον του προλεταριάτου είναι να αποκαλύψει στο λαό ότι εκείνοι που εμφανίζονται σαν εχθροί της αστικής δημοκρατίας από την πλευρά της λαικής επανάστασης είναι εχθροί της από την πλευρά του πιο φασιστικού ιμπεριαλισμού. Αν ήταν υπέρ της επανάστασης θα πάλευαν να είναι πολυάριθμο, οργανωμένο και στηριγμένο στις δυνάμεις του το βιομηχανικό προλεταριάτο, ενώ το αφανίζουν με το σαμποτάζ, το διασπούν κατηγορώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του σαν αστικά αλλοτριωμένο, και το αποδυναμώνουν ιδεολογικά εμφανιζόμενοι σαν σωτήρες του.