Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δεύτερη παραβίαση της που έγινε τον Οκτώβρη η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι έφταιγαν γι αυτό οι κακές καιρικές συνθήκες. Άλλωστε ήταν η τούρκικη πλευρά αυτή που διαρκώς έβαζε ζήτημα παραβιάσεων της κυριαρχίας της ενώ η Ρωσία δεν είχε βάλει ζήτημα απειλών από την Τουρκία όταν τα αεροπλάνα της πετούσαν μέσα στο συριακό εναέριο χώρο. Αλλά τι ζήτημα θα μπορούσε να βάλει η Ρωσία που κάνει βομβαρδισμούς στη Συρία, μια ξένη χώρα όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν τη θέλει, και όταν είναι αυτή τα τελευταία χρόνια που οργιάζει σε εισβολές, διαμελισμούς και προσαρτήσεις χωρών; Τέλος δεν έχουμε λόγους να πιστέψουμε ότι το ΝΑΤΟ, που βρίσκεται κάτω από αμερικάνικη στρατιωτικο-πολιτική ηγεμονία, θα είχε λόγους να παραδεχτεί και στα προηγούμενα επεισόδια και τώρα, ότι τα ρώσικα αεροσκάφη παραβίαζαν τον τούρκικο εναέριο χώρο την ώρα που η Αμερική προσπαθούσε και προσπαθεί να συσφίξει τις σχέσεις της με τη Ρωσία στο κεντρικό γι αυτήν αντι-ISIS μέτωπο.
Για όσους έστω και λίγο παρακολουθούν την εξέλιξη της ρώσικης εμπλοκής στο μεσανατολικό δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία επεδίωξε συστηματικά και τελικά προκάλεσε έαν θερμό πολεμικό επεισόδιο με την Τουρκία για να εμφανιστεί μέσα από αυτό σαν θύμα εχθρικής επίθεσης.
Στόχος της ρώσικης διπλωματίας μέσα από αυτήν την προβοκάτσια είναι να αξιοποιήσει τη συσπείρωση της Δύσης που έχει πετύχει εναντίον του ΙSIS, ώστε να μπορέσει να απομονώσει την Τουρκία από τη Δύση και να την περικυκλώσει από το Νότο συμμαχώντας με το Ιράν, το υπό ιρανική κυριαρχία Ιράκ, και το ρωσόφιλο ΡΚΚ. Η πάλη ενάντια στον ISIS είναι ένα καθαρό πρόσχημα για τη Ρωσία να επέμβει στα μεσανατολικά πράγματα και να κάνει ένα στρατηγικό αντιπερισπασμό για το ουκρανικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ISIS γιγαντώθηκε γιατί στη μεν Συρία έστησε την πρώτη βάση του χάρη στη σκανδαλώδη ανοχή του Άσαντ τον οποίο και ποτέ δεν ενόχλησε ενώ το θνησιγενές χαλιφάτο δημιουργήθηκε όταν η ιρανόδουλη κυβέρνηση Μαλίκι του Ιράκ, άνοιξε στο συριακό ISIS τις πύλες του σουνιτικού κομματιού του Ιράκ.
Το κεντρικό σημείο της ρώσικης επίθεσης στη Μέση Ανατολή είναι η Τουρκία. Αυτή είναι ο μόνος ισχυρός περιφερειακός παράγοντας που κόβει το ρώσικο δρόμο για μια νικηφόρα επίθεση στον κόλπο των πετρελαίων τον οποίο κρατάει έξω από τον έλεγχο του ρωσο-ιρανικού άξονα η Σαουδική Αραβία. Ταυτόχρονα η Τουρκία είναι το στρατηγικότερο εμπόδιο για το κατέβασμα του ρώσικου στόλου της Μαύρης θάλασσας στη Μεσόγειο για τη στρατηγική ενεργειακή περικύκλωση και ασφυξία της Ευρώπης.
Όσο και να φαίνεται περίεργο, το μέλλον της Ευρώπης, το μέλλον της ειρήνης, κρίνεται, σε μεγάλο βαθμό στο αν θα μπορέσει η Τουρκία να υψώσει το ανάστημά της στους νέους Χίτλερ, ύστερα από την τρομακτικά γλοιώδη στάση που έδειξαν απέναντι στη νεοχιτλερική Ρωσία οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές απόγονοι του Τσάμπερλαιν και του Νταλαντιέ.