Μια α­ρι­στε­ρή, προ­ο­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή θα έ­βα­ζε το ζή­τη­μα του ά­με­σου χω­ρι­σμού της εκ­κλη­σί­ας α­πό το κρά­τος και της κα­τάρ­γη­σης των θρη­σκευ­τι­κών α­πό τα σχο­λεί­α. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φυ­σι­κά και δεν βά­ζει τέ­τοιο πράγ­μα. Ο λό­γος πρέ­πει να α­να­ζη­τη­θεί α­κρι­βώς στην ρω­σό­δου­λη πο­λι­τι­κή του Ιε­ρώ­νυ­μου. Στις αρ­χές του Ιού­νη του 2012 ο Ιε­ρώ­νυ­μος ε­πι­σκέ­πτε­ται τη Μό­σχα και συ­να­ντιέ­ται με τον Πού­τιν  και με τον πα­τριάρ­χη Μό­σχας. Σε συ­νέ­ντευ­ξη που έ­δω­σε λέ­ει με­τα­ξύ άλ­λων τα ε­ξής α­σύλ­λη­πτα ι­διαί­τε­ρα αυ­τά που α­φο­ρούν την πα­ρά­δο­ση της α­κί­νη­της εκ­κλη­σια­στι­κής πε­ριου­σί­ας στο κα­γκε­μπί­τι­κο Πα­τριαρ­χεί­ο της Μό­σχας: 

“Η συ­νά­ντη­ση με τον πρό­ε­δρο Πού­τιν ή­ταν πο­λύ ση­μα­ντι­κή για μας. Δια­πί­στω­σα ό­τι πρό­κει­ται για σο­βα­ρό η­γέ­τη, που ε­μπνέ­ει ε­μπι­στο­σύ­νη και α­σφά­λεια. Δό­θη­κε η ευ­και­ρί­α να μι­λή­σου­με αρ­κε­τή ώ­ρα μα­ζί του και να συ­ζη­τή­σου­με διά­φο­ρα θέ­μα­τα. Μι­λή­σα­με και για την Ορ­θο­δο­ξί­α και για τα προ­βλή­μα­τα που έ­χουν σχέ­ση με τη γε­νι­κό­τε­ρη πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα. Το­νί­σα­με ι­διαί­τε­ρα την α­να­γκαιό­τη­τα συ­νερ­γα­σί­ας. Πα­ρα­κά­λε­σα τον Βλα­ντί­μιρ Πού­τιν να ε­ξευ­ρε­θούν, στο πλαί­σιο των δυ­να­το­τή­των που υ­πάρ­χουν, τρό­ποι για α­νά­πτυ­ξη της συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ της Ελ­λά­δας και της Ρω­σί­ας. Η χώ­ρα μας έ­χει με­γά­λη α­νά­γκη γι’ αυ­τό…Η Ελ­λη­νι­κή Εκ­κλη­σί­α βρί­σκε­ται σή­με­ρα σε πο­λύ δύ­σκο­λη οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση, αλ­λά έ­χει ση­μα­ντι­κές δυ­να­τό­τη­τες κα­θώς δια­θέ­τει πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α, τό­σο ε­κτά­σεις γης ό­σο και α­κί­νη­τα. Α­να­ζη­τού­με αν­θρώ­πους, οι ο­ποί­οι θα α­να­λά­βουν την α­ξιο­ποί­η­ση και την α­να­βάθ­μι­ση αυ­τής της πε­ριου­σί­ας. Χρεια­ζό­μα­στε ό­μως αν­θρώ­πους, για τους ο­ποί­ους θα έ­χου­με την εγ­γύ­η­ση ό­τι μπο­ρού­με να τους ε­μπι­στευό­μα­στε.Ε­μείς δεν εί­μα­στε ει­δι­κοί σ’ αυ­τόν τον το­μέ­α και για μας θα ή­ταν εγ­γύ­η­ση, ε­άν οι άν­θρω­ποι αυ­τοί ΠΡΟ­ΕΡ­ΧΟ­ΝΤΑΝ εκ μέ­ρους του Πα­τριαρ­χεί­ου Μό­σχας. Εί­ναι αυ­το­νό­η­το, ό­τι και στην αρ­μο­διό­τη­τα του Πα­τριάρ­χη Κυ­ρίλ­λου δεν α­νή­κει τέ­τοιου εί­δους συ­νερ­γα­σί­α, αλ­λά μας εί­ναι πο­λύ ση­μα­ντι­κή α­κό­μα και η γνώ­μη του για τα πρό­σω­πα και τις δυ­να­τό­τη­τες που υ­πάρ­χουν ε­δώ” (http://www.romfea.gr/epikairotita/12750-arxiepiskopos-theloume-sinergasia-me-rosiki-ekklisia). Αυ­τόν τον άν­θρω­πο που δεν ε­μπι­στεύ­ε­ται τους έλ­λη­νες αλ­λά τους ρώ­σους για τη δια­χεί­ρι­ση της εκ­κλη­σια­στι­κής πε­ριου­σί­ας συ­νά­ντη­σε ο Τσί­πρας. 

Α­κο­λού­θη­σε  η ε­πί­σκε­ψη της Δού­ρου στο Α­γιο ό­ρος και η με­τέ­πει­τα συ­νέ­ντευ­ξή της στο Α­γιο­ρεί­τι­κο Βή­μα: “το­νί­ζω ό­τι στο θέ­μα σχέ­σε­ων κρά­τους - εκ­κλη­σί­ας, δεν πρό­κει­ται να προ­βού­με σε κα­μί­α μο­νο­με­ρή ε­νέρ­γεια αλ­λά με διά­λο­γο να ε­πι­διώ­ξου­με τη συ­νεν­νό­η­ση προς ό­φε­λος της με­γά­λης πλειο­ψη­φί­ας του ελ­λη­νι­κού λα­ού. Νο­μί­ζω ό­τι έ­χει εν­δια­φέ­ρον να πα­ρα­τη­ρή­σει κα­νείς ό­τι στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρί­α της ο­ξεί­ας αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης, οι κοι­νω­νι­κές δρά­σεις της εκ­κλη­σί­ας συ­γκλί­νουν με ε­κεί­νες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Υ­πό αυ­τό το πρί­σμα, η σχέ­ση εκ­κλη­σί­ας - κοι­νω­νί­ας νο­η­μα­το­δο­τεί­ται εκ νέ­ου, λαμ­βά­νο­ντας νέ­ες, δυ­να­μι­κές μορ­φές” (http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/28695). 

Για να ο­λο­κλη­ρώ­σει τον πε­ρα­σμέ­νο Αύ­γου­στο ο ί­διος ο Τσί­πρας με την ε­πί­σκε­ψή του στον Ά­θω. Δεν θα πή­γαι­νε αν το Ά­γιο Ό­ρος ή­ταν α­κό­μη με το πα­τριαρ­χεί­ο Κων/πο­λης. Αλ­λά μέ­σα α­πό το σκάν­δα­λο Ε­φραίμ και με­τά την προ­σχώ­ρη­σή του Ε­φραίμ στο στρα­τό­πε­δο του Πού­τιν, με την ε­πί­σκε­ψή του στη Μό­σχα, τα πράγ­μα­τα ή­ταν πια ώ­ρι­μα για τον Τσί­πρα. 

Αυ­τός εί­ναι ο βα­θύ­τε­ρος λό­γος που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν κά­νει κα­θό­λου ζή­τη­μα τον α­ντι­ση­μι­τι­σμό των μη­τρο­πο­λι­τών, στο βαθ­μό που αυ­τοί εί­ναι ρω­σό­φι­λοι, και γιαυ­το εμ­φα­νί­στη­κε τα Φώ­τα δί­πλα στο μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραιά, πα­σί­γνω­στο φι­λο­να­ζι­στή και α­ντι­ση­μί­τη. Πράγ­μα­τι, ποιος δη­μο­κρά­της θα σκε­φτό­ταν να εμ­φα­νι­στεί δί­πλα σε έ­να τέ­τοιο τέ­ρας;

Αλ­λά ο κλή­ρος μπο­ρεί να κά­νει ρω­σό­φι­λο το λα­ό μέ­σα α­πό τα κυ­ρήγ­μα­τα της ορ­θό­δο­ξης πί­στης του και να ε­νι­σχύ­ει το φι­λο­ρω­σι­σμό μέ­σα στο λα­ό στο ό­νο­μα του δή­θεν ο­μό­δο­ξου ρώ­σι­κου έ­θνους. 

Έ­τσι η ελ­λη­νι­κή ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α μα­ζί με το σο­σιάλ­φα­σι­σμό που φέρ­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­πο­τε­λούν το α­φιό­νι του λα­ού ό­πως το πρω­το­δια­τύ­πω­σε ο Μάρ­ξ στο κο­μου­νι­στι­κό μα­νι­φέ­στο.