Ο πόλεμος στο Μαλί, που ξεκίνησε σα μια διεθνοτική και θρησκευτική εσωτερική σύγκρουση, έχει πλέον ξεφύγει από τα όρια της αφρικανικής αυτής χώρας για να επηρεάσει τις πολιτικές ισορροπίες στη Βόρεια Αφρική.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των αμερικάνικων εκλογών διαψεύδουν τα αρχικά προγνωστικά που έδειχναν άνετη νίκη στον Μπάιντεν καθώς παίζεται όσο ποτέ πριν στην κόψη του ξυραφιού η αποτροπή μιας δεύτερης θητείας Τραμπ, δηλαδή μιας δεύτερης προεδρίας Πούτιν στον Λευκό Οίκο. Στην πραγματικότητα κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι μια εκλογική μάχη που θα κρίνει πολύ περισσότερο και από όσο αυτή του Ρούσβελτ το 1936 το ζήτημα του χρόνου αλλά και των προϋποθέσεων για την έκρηξη ενός νέου παγκόσμιου πολέμου με πρωτοβουλία του νεοχιτλερικού Άξονα Ρωσίας-Κίνας. Έτσι εξηγείται γιατί ο εκπρόσωπος αυτού του Άξονα στην προεδρία των ΗΠΑ κάνει πρωτοφανείς στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ πραξικοπηματικές κινήσεις αρνούμενος να αναγνωρίσει την εκλογική διαδικασία και στέλνοντας ένοπλους τραμπούκους έξω από τα εκλογικά τμήματα για να απειλήσει ακόμα και με εμφύλιο τη χώρα αν είναι αρνητικό γι αυτόν το αποτέλεσμα των εκλογών.

 

Τα χημικά και η επαπειλούμενη επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία φέρνουν πιο κοντά την «Γενεύη 2». Αν αυτή πραγματοποιηθεί, η Ρωσία θα γίνει ρυθμιστής και πυροδότης των βασικών αντιθέσεων σε όλο τον κόσμο

 Το φρικτό χτύπημα με χημικά όπλα έξω από τη Δαμασκό, που κόστισε τη ζωή εκατοντάδων αμάχων ήταν ένας ποιοτικός κρίκος στην αλυσίδα του αντιδραστικού και ατέλειωτου εμφύλιου στη Συρία και προοιωνίζει ακόμα μεγαλύτερη βαρβαρότητα σε αυτόν.

 

Η πολιτική ζωή και αντιπαράθεση στις ΗΠΑ για πρώτη φορά θυμίζει τόσο έντονα Ευρώπη. Για πρώτη φορά δηλαδή βλέπουμε τα βρώμικα πλασμα­τικά δίπολα τα οποία έμαθε τόσο καλά να στήνει ο ρώσικος σοσιαλφασισμός στην ευρωπαϊκή ήπειρο από τη δεκαετία του ’70 και ακόμη περισσότερο από τη δεκαετία του ΄90 να μορφοποιούνται με παραπλήσιο τρόπο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

 

Ο βρώμικος ρόλος της αμερικανικής υπερδύναμης

 Έχουμε ξαναγράψει ότι το Πακιστάν έχει μια πελώρια στρατηγική σημασία, γιατί αν ποτέ η Ρωσία

 

Η φύση και τα αποτελέσματα της συνόδου των G20 στην Αγία Πετρούπολη επιβεβαιώνουν σκανδαλωδώς την παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας την 1ης του Σεπτέμβρη. Σε μια στιγμή δηλαδή όπου πουθενά

  Η ήττα του ρεπουμπλικανικού Μιτ Ρόμνεϋ στις τελευταίες αμερικανικές προεδρικές εκλογές ήταν για το ρωσοκινεζικό επιθετικό άξονα ένα δώρο ανεκτίμητης, πιστεύουμε ιστορικής αξίας. Η υπερεπεμβατική πολιτική Ομπάμα ενάντια στον τρίτο κόσμο και μάλιστα υπέρ των ρωσόδουλων φασιστών του και η αγαστή συνεργασία του με την ίδια τη Ρωσία θα δυναμώσουν

 

Με το πρόσχημα της δραστηριότητας των βολικών για την παγκόσμια στρατηγική της Ρωσίας κανίβαλων του Ισλαμικού Κράτους (ΙΣΙΣ), η κυβέρνηση του Ιράκ έχει ξαμολήσει τις σιιτικές πολιτοφυλακές για να ανακαταλάβουν εδάφη από τους τζιχαντιστές.

Τα εδάφη αυτά, στο δυτικό Ιράκ,

 

Ο Ομπάμα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στην προεδρία των ΗΠΑ και μέχρι την πρόσφατη προεκλογική περίοδο προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να καλλιεργήσει παγκόσμια το προφίλ του φιλελεύθερου δημοκράτη και του ειρηνόφιλου αντιεπεμβασία. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ανήκε από την πλευρά του πατέρα του σε μια ιστορικά καταπιεσμένη πλευρά του πληθυσμού των ΗΠΑ, τους Αφροαμερικανούς, τον έκανε γενικά συμπαθή σε πλατιές μάζες στη Δύση, αλλά και στον Τρίτο Κόσμο.

Η σφο­δρή ε­πέ­λα­ση του τζι­χα­ντι­κού σου­νι­τι­κού στρα­τού του “Ι­σλαμι­κού Κρά­τους στο Ι­ράκ και τη Συ­ρί­α” (ISIS) προς την ι­ρα­κι­νή πρω­τεύ­ου­σα ό­ξυ­νε πα­ρα­πέ­ρα τις ή­δη α­ντα­γω­νι­στι­κές σχέ­σεις α­νά­με­σα στις δύ­ο ση­μα­ντι­κό­τερες θρη­σκευ­τι­κές ι­σλα­μι­κές κοι­νό­τη­τες του Ι­ράκ, την πλειο­ψη­φι­κή σι­ι­τική και τη μειο­ψη­φι­κή σου­νι­τι­κή (και δευ­τε­ρευό­ντως α­νά­με­σα στην α­ρα­βι­κή και την κουρ­δι­κή ε­θνό­τη­τα).