Τη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη αγόρασε ο ρώσικος όμιλος Strategic Ιnitiatives (SI-CP) που έχει τη βάση του στη Μόσχα και πρόεδρο τον Γιούρι Ζέκτσερ (Yuri Zektser), σύμβουλο του προέδρου της ρώσικης κρατικής Τράπεζας Επενδύσεων (VEB), και πρώην στέλεχος της ρώσικης κρατικής αυτοκινητοβιομηχανίας Avtovaz κατασκευάστριας των Lada. Η εξαγορά της Δωδώνης έγινε με διεθνή διαγωνισμό που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο. Στη διάρκεια του έγιναν διάφορες μεθοδεύσεις που απέκλεισαν κάθε άλλο ενδιαφερόμενο,

Κοινοποιούμε εδώ το κάλεσμα της ουκρανικής και της ιρανικής κοινότητας σε συγκέντρωση και πορεία από την ιρανική στη ρώσικη πρεσβεία, αύριο Κυριακή 22/1, με ώρα συγκέντρωσης έξω από την ιρανική πρεσβεία (Στρ. Καλλάρη 16, Ψυχικό) στις μία το μεσημέρι.

 

Καλούμε όλους τους φίλους να στηρίξουν αυτή την κινητοποίηση ενάντια στη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία και ενάντια στη φασιστική δικτατορία των μουλάδων στο Ιράν.

Εδώ το κείμενο του καλέσματος (https://www.facebook.com/ukrainianwomengr/) :

 

<<Σταματήστε δικτάτορες! Σταματήστε εγκληματίες!

Την Ημέρα της Εθνοσυνέλευσης της Ουκρανίας, οι ουκρανικές, ιρανικές και λευκορωσικες κοινοτήτες στην Αθήνα, ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στις δικτατορίες του Πούτιν, του Χαμενεΐ και του Λουκασένκο.

Οι εγκληματίες πρέπει να είναι σε φυλακές και όχι σε εξουσία.

Καταδικάζουμε την καταστολή των διαδηλωτών από την ιρανική δικτατορία και τη δολοφονία του ιρανικού λαού.

Η Ρωσία πρέπει να αποβληθεί από τον ΟΗΕ.

Η φασιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η δολοφονία του ουκρανικού λαού υποστηρίζονται από το καθεστώς του Χαμενεΐ και του Λουκασένκο.

Η Ευρωπαϊκές και οι ανθρωπιστικές αρχές απειλούνται κάθε μέρα από τους δικτάτορες της Ρωσίας, του Ιράν και της Λευκορωσίας.

Γι' αυτό διαδηλώνουμε μπροστά στις πρεσβείες του Ιράν και της Ρωσίας και σας καλούμε να μας ακολουθήσετε στη πορεία την Κυριακή 22/01/2023 , στις 13:00.

Σημείο συνάντησης: Ιρανική Πρεσβεία.

Στρ. Καλλάρη 16, Ψυχικό 154 52

Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Πραγματoποιήθηκε το Σάββατο 8 Μάρτη το μεσημέρι η ανακοινωμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας της ΟΑΚΚΕ έξω από τη ρώσικη πρεσβεία.

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».

 

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Όσο περνούν οι μέρες έρχονται στο φως οι πρώτες σημαντικές πληροφορίες που διαψεύδουν την εικόνα που μηρυκάζουν αυτάρεσκα οι δυτικές κυβερνήσεις για το «θαύμα» της Συρίας. Μιλάνε για μια δήθεν αστραπιαία επανάσταση που κατάργησε αναίμακτα μια από τις πιο δολοφονικές και μεσαιωνικά κτηνώδικες δικτατορίες της ιστορίας και κυρίως ανέτρεψε τους παγκόσμιους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, καθώς δήθεν εξοβέλισε από τη Μέση Ανατολή τη Ρωσία. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σκεφτούν ότι την ίδια ώρα αυτή προέλαυνε στρατιωτικά στο κεντρικό της μέτωπο στην Ουκρανία, προωθούσε διαρκώς τις πολιτικές θέσεις της στην Ευρώπη, ενώ τελευταία απολάμβανε τη θριαμβευτική άνοδο ενός ανοιχτού φίλου της στην προεδρία της αμερικάνικης υπερδύναμης. 

Η δολοφονία από την πουτινική Ρωσία ενός κατοίκου της Βρετανίας με ένα στρατιωτικό νευροτοξικό αέριο εκλαμβάνεται σωστά από την κυβέρνηση αυτής της χώρας σαν η πρώτη επίθεση με χημικό όπλο σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και προκαλεί εκ μέρους της την πιο σοβαρή πολιτική απάντηση που έχει δοθεί ως τώρα από ευρωπαϊκή χώρα στη νεοχιτλερική υπερδύναμη.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

 

Η αεροπειρατεία και η απαγωγή του λευκορώσου αντιφρονούντα Προτάσεβιτς ουσιαστικά από το έδαφος δύο χωρών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Λιθουανίας, και, συνακόλουθα η κακοποίηση και η απόσπαση από αυτόν «ομολογιών» σε παγκόσμια κοινή θέα σηματοδοτεί μια νέα φάση στην πολιτικοστρατιωτική επίθεση που οργανώνουν εδώ και πολλές δεκαετίες οι ρώσοι νεοχιτλερικοί ενάντια στην Ευρώπη. Μιλάμε για μια νέα φάση γιατί αυτοί διεκδικούν πια το δικαίωμα της απαγωγής υπηκόων τους από τρίτες χώρες και ειδικά το δικαίωμα στην κρατική αεροπειρατεία, δηλαδή το αξίωμα ότι οι διεθνείς ουρανοί ανήκουν στους φασίστες που βρίσκονται από κάτω τους απ όπου μπορούν να κατεβάζουν με τα καταδιωκτικά τους όποια αεροπλάνα θέλουν σαν μπεκάτσες.

Οι προβοκάτσιες Τραμπ αρχίζουν να παίρνουν κατακλυσμιαία μορφή, ιδιαίτερα όσον αφορά στην ενεργειακή αχίλλεια φτέρνα της Δύσης, δηλαδή το παγκόσμιο επίκεντρο της παραγωγής και ροών πετρελαίου, τη Μέση Ανατολή. Και φυσικά το αιώνιο «κέντρο» σε όλες τις ευρείας κλίμακας άδικες διεθνείς αντιπαραθέσεις και αλληλοφαγώματα, η πουτινική Ρωσία, είναι ήδη εκεί, καλά πλασαρισμένη,