Το πιο αποκαλυπτικό όμως πρόσφατο πολιτικό γεγονός στο οποίο εμπλέκεται η Κόσκο έχει να κάνει με τις επιθέσεις των ιρανόφιλων ναζί της Υεμένης, των Χούθι στα περισσότερα πλοία που περνάνε από την Ερυθρά θάλασσα και στα οποία ουσιαστικά έχουν κόψει το δρόμο προς τη Μεσόγειο. Έτσι αυτά αναγκάζονται να κάνουν το γύρο της Αφρικής για να μπουν από το Γιβραλτάρ στη Μεσόγειο και να φτάσουν στον Πειραιά σαν τελευταίο λιμάνι της Μεσογείου και όχι σαν πρώτο, όπως ως πρόσφατα. Αυτό έχει άμεσες αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις για όλη τη χώρα μας γιατί τα ψηλά κόμιστρα αυξάνουν τις τιμές των πρώτων υλών και των τελικών εμπορευμάτων που έρχονται από την Ασία. Με πρώτη ματιά η Κόσκο, που είναι εταιρεία του κινέζικου κράτους (και μάλιστα του «Κ»Κ της Κίνας), και γενικά η Κίνα χάνουν από αυτό το πλήγμα για τη χώρα μας. Όμως όχι. Γιατί η Cosco και το κινέζικο κράτος δεν είναι μόνο ο ιδιοκτήτης του Λιμανιού αλλά είναι και ο πιο μεγάλος μεταφορέας που κατευθύνεται στο λιμάνι καθώς το Νοέμβρη του ’22 κάλυπτε το 24,5% των προσεγγίσεων με δικά της πλοία, ενώ το 40,5% των πλοίων που έρχονταν στον Πειραιά ήταν πλοία της OceanAlliance, που είναι ένα κονσόρτσιουμ μεγάλων ναυτιλιακών εταιρειών στην οποία η Cosco έχει την πολιτική και οικονομική ηγεσία. Έτσι συμβαίνει το εξής: Η Κόσκο χάνει έσοδα από τις μεγάλες δυτικές ναυτιλιακές που έρχονταν στον Πειραιά αλλά 1ον αυτά μπορούν να πάνε και σε άλλες φορτοεκφορτωτικές εγκαταστάσεις που η Κίνα διαθέτει στην Ευρώπη, κυρίως στην Ισπανία.** 2ον και το σημαντικότερο: Τα καράβια της Κόσκο και τουλάχιστον αυτά του Χονγκ Κονγκ περνάνε ελεύθερα από τους Χούθι γιατί η Κίνα είναι φίλη της Χαμάς. Μάλιστα είναι τόσο πολύ φίλη ώστε έχει αναλάβει το φρικτό ρόλο να επιβάλλει τη Χαμάς στη Φατάχ σαν νόμιμη και στην πράξη σαν ηγετική συνιστώσα της ΟΑΠ. Αλλά το πιο επαχθές για τη χώρα μας είναι η ισχυρή διπλωματική στήριξη που παρέχει στους αντάρτες Χούθι ο ρωσοκινεζικός νεοναζιστικός άξονας. Γιατί η Ρωσία και η Κίνα, ενώ οι ίδιες είναι οι πιο ανοιχτά καταπιεστικές ιμπεριαλιστικές μεγάλες δυνάμεις, παρουσιάζονται ως καταπιεσμένες χώρες του λεγόμενου «Παγκόσμιου Νότου» που αντιστέκονται στους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Έτσι καταφέρνουν να συσπειρώσουν γύρω τους τις πιο αδύναμες χώρες του Τρίτου κόσμου, να τις υποτάσσουν σε φιλικές τους φασιστικές δικτατορίες και με όχημα τον «αντισιωνιστικό» σύγχρονο αντισημιτισμό να τις χρησιμοποιήσουν ενάντια στις χώρες και τους λαούς κυρίως της περικυκλωμένης ως προς τις στρατηγικές πρώτες ύλες Ευρώπης. Έτσι, στις 19/1 οι Χούθι ανακοίνωναν ότι η ναυσιπλοΐα όσων χωρών δε σχετίζονται με το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων Ρωσίας-Κίνας, δεν κινδυνεύουν από τις επιθέσεις τους. Στις 21/3 το Bloomberg αποκάλυψε κάποια συμφωνία ανάμεσα στα δυο αυτά κράτη και τους Χούθι, η οποία συμφωνία επέτρεπε στα πλοία Ρωσίας και Κίνας να περνούν ελεύθερα τα στενά με αντάλλαγμα την πολιτική τους στήριξη. Αν και αμέσως μετά οι Χούθι έπληξαν «για ξεκάρφωμα» ένα κινεζικής ιδιοκτησίας πετρελαιοφόρο η Κίνα είχε ήδη μπει στο στόχαστρο της Δύσης για την ένοχη εύνοια που είχε εξασφαλίσει από τους ισλαμοφασίστες τραμπούκους του Άξονα σαν αντάλλαγμα της δικιάς της εύνοιας στον ΟΗΕ υπέρ των Χούθι. Έγραφε το Forbes στις 21/3: «Η εν λόγω συμφωνία ενισχύει αυτό που ήταν ήδη μια σχετικά φιλικότερη σχέση ανάμεσα στους Χούθι, τη Ρωσία και την Κίνα. Ρωσία και Κίνα είχαν προσφέρει ήπια υποστήριξη στην ομάδα σε διεθνή περιβάλλοντα. Το Γενάρη οι δυο χώρες απείχαν από την ψηφοφορία για μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που καταδίκαζε τις επιθέσεις των Χούθι. Και το Φλεβάρη, Ρωσία και Κίνα επέκριναν ως παράνομες τις αμερικανικές και βρετανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα που εξαπολύθηκαν ως απάντηση στην απειλή των Χούθι, ισχυριζόμενες ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν είχε ποτέ εγκρίνει τέτοια δράση στην Υεμένη». Επιπλέον η Κίνα ενισχύει έμμεσα και οικονομικά τους ιρανόφιλους Χούθι αγοράζοντας το 90% του ιρανικού πετρελαίου, τα έσοδα απ’ το οποίο καταλήγουν εν μέρει σ’ αυτούς.
Έτσι η Κόσκο έχει σε μεγάλο βαθμό εξασφαλίσει όχι μόνο το μονοπώλιο της λειτουργίας του Πειραιά αλλά και το σχεδόν μονοπώλιο της χρήσης του για τον εμπορικό στόλο της Κίνας που έχει γίνει χάρη στους Χούθι ο ντε φάκτο πιο φτηνός μεταφορέας της Ασίας προς την Ευρώπη σε σχέση με κάθε άλλον. Γι’ αυτό δεν βλέπουμε καθόλου την Κίνα και τα τσιράκια του ρωσοκινεζικού Άξονα στη χώρα μας να ανησυχούν από τους Χούθι. Μόνο η χώρα μας χάνει καθαρά όχι μόνο γιατί το λιμάνι του Πειραιά έχει λιγότερα φορολογικά έσοδα από τα λιγότερα κινέζικα κέρδη, αλλά κυρίως γιατί το κινέζικο κρατικοφασιστικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κερδίζει, κι ακόμα περισσότερο κερδίζει πολιτικά όλος ο Άξονας. Οι σύγχρονοι προκρούστηδες Χούθι που αυτός ο πολεμικός Άξονας έχει εγκαταστήσει στα στενά του Άντεν κάνουν καλή δουλειά.
Κανονικά αφού οι επιθέσεις των Χούθι εμποδίζουν κάθε δυτική ναυτιλιακή δύναμη και μάλιστα κάθε ελληνική να περνάει προς τον Πειραιά από το Σουέζ αλλά όχι την Κίνα, θα έπρεπε να έχουν οδηγήσει το ελληνικό κράτος και τα κόμματα στο να καυτηριάζουν την Κίνα για τις προνομιακές σχέσεις που έχει εξασφαλίσει με αυτούς τους εχθρούς της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας και να ζητάνε και κάποιες αποζημιώσεις για τις μειωμένες κρατικές εισπράξεις από τον ΟΛΠ. Η άμεση οικονομική ζημιά για τη χώρα μας αποτυπώνεται σε σχετικό στατιστικό πίνακα του Theo Notteboom, επικεφαλής του PortEconomics, δημοσιευμένου στις 29/8, που δείχνει την ετήσια μεταβολή στη διακίνηση κοντέινερ (μετρημένη σε 1000 teu) για τα 15 κορυφαία λιμάνια της Ευρώπης. Το λιμάνι του Πειραιά (προβλήτες ΙΙ-ΙΙΙ όπου γίνεται και η κυρίως διακίνηση του τράνζιτ φορτίου προς την Ευρώπη) εμφανίζεται 4ο στην κατάταξη το 2022 και πέφτει στην 5η θέση το 2023 με 5.100 χιλ. teu και το 2024 έχει τη μεγαλύτερη ετήσια πτώση κατά 12,9% όταν τα 11 απ’ αυτά τα λιμάνια σημειώνουν άνοδο της διακίνησης, και 7 από αυτά διψήφια άνοδο. Αναμένεται λοιπόν, σύμφωνα με τον πίνακα, ο Πειραιάς να ξεπεραστεί από την Αλχεθίρας (ισπανικό λιμάνι που από 4.733 χιλ. teu το ’23 σημειώνει αύξηση 2,7%) και το Μπρέμενχαβεν (γερμανικό λιμάνι που κατά το πρώτο 4μηνο του ’24 από 4.181 χιλ. teu σημειώνει αύξηση 12,8%) πέφτοντας στην 7η θέση.
Αντίθετα η ίδια η Cosco ανακοίνωσε φέτος ότι «η εταιρεία συντονίστηκε με τα υπόλοιπα μέλη της OCEAN Alliance, προτείνοντας την προσωρινή αναδρομολόγηση εμπορευματοκιβωτίων που αρχικά προορίζονταν για το λιμάνι του Πειραιά, σε άλλα λιμάνια και συγκεκριμένα στον σταθμό του Zeebrugge (Βέλγιο), ή στον αντίστοιχο της Βαλένθια (Ισπανία)». Με τον τρόπο αυτό, η Cosco αποφεύγει να χάσει έσοδα ως όμιλος, μεταφέροντας μέρος της κίνησης που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μέσω Πειραιά, σε άλλες λιμενικές υποδομές, συμφερόντων της, όπως σχολιάζουν τα Παραπολιτικά στις 2/5.
Εννοείται βέβαια ότι η κυβέρνηση της χώρας μας και κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν καταγγέλλει γι’ αυτές τις προνομιακές σχέσεις τους κινέζους νέο-αποικιοκράτες και ακόμα περισσότερο δεν έχει ζητήσει ούτε ένα ευρώ αποζημίωση. Εδώ δεν καταγγέλλει κανείς από αυτούς τους Χούθι, θα καταγγείλει τους συνεργούς τους; Το μόνο που κάνει, όπως και με την Ουκρανία όπου στέλνει κάποια όπλα, είναι να έχει στείλει ένα πολεμικό πλοίο στην Ερυθρά Θάλασσα ανάμεσα στα άλλα δυτικά ώστε να εξασφαλίζει από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ το δικαίωμα να διαμορφώνει απερίσπαστη υπέρ του νεοχιτλερικού Άξονα την πιο βασική υλική δύναμη της χώρας: Την πολιτική συνείδηση του ελληνικού λαού. Γιατί οι φασίστες δεν είναι φτηνοί οικονομιστές όπως είναι οι σε στρατηγική πτώση δυτικοί φιλελελεύθεροι. Οι φασίστες νοιάζονται πρώτα απ’ όλα για την πολιτική, δηλαδή για να κερδίσουν την κοινή γνώμη σε κάθε χώρα με τους πράκτορες τους. Αφού έχουν εξαντλήσει αυτή τη δυνατότητα πότε με εσωτερικά πραξικοπήματα και πότε με εξωτερικές εισβολές επιχειρούν τότε να αρπάξουν τις κρατικές εξουσίες. Και τότε χάνουν αν και όχι αμέσως αλλά μετά από πολύ πόνο. Γιατί τελικά στρέφουν εναντίον τους ενωμένους τους λαούς, που τότε καταλαβαίνουν το πραγματικό διακύβευμα οπότε αντιπαρατάσσουν στους φασίστες δικτάτορες και εισβολείς τη δικιά τους ένοπλη αντιφασιστική βία.
Σήμερα οι δυνάμεις της σοσιαλφασιστικής ψευτοαριστεράς και της φασιστικής ακροδεξιάς, σε ανοιχτή σύμπλευση με τις κυβερνήσεις Ρωσίας-Κίνας, καταδικάζουν τη Δύση για την προσπάθειά της να αντιμετωπίσει συμβολικά, δηλαδή ούτε καν ουσιαστικά, τον αποτελεσματικό μερικό θαλάσσιο αποκλεισμό που έχουν επιβάλει στην Ευρώπη οι Χούθι, για τη δικαίωση των νεοναζί της Χαμάς και την ενίσχυση του Άξονα. Η κυβέρνηση επίσημα συμμετέχει στο συνασπισμό που πολεμάει τους Χούθι αλλά δεν ενημερώνει το λαό γι’ αυτό τον πόλεμο. Αποφεύγει να μιλήσει για τη φασιστική φύση του καθεστώτος τους, δεν κάνει ποτέ ζήτημα το ότι αρκετά πλοία με ελληνική σημαία έχουν γίνει στόχος των Χούθι και κυρίως δεν συνδέει ένα μέρος της ακρίβειας στα αγαθά στη χώρα μας με την τρομοκρατική τους απαγόρευση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας. Το ίδιο, αλλά πιο ωμά κάνουν τα σοσιαλφασιστικά κόμματα. Αυτά, όπως στο Ουκρανικό είναι με τη Ρωσία, στον πόλεμο Ισραήλ- Χαμάς είναι με τη Χαμάς και βέβαια με τη Χεζμπολάχ και τους Χούθι τους οποίους ποτέ δεν καταγγέλλουν. Η συμμετοχή της χώρας στο στόλο της Ερυθράς Θάλασσας γίνεται όπως και στο Ουκρανικό μόνο και μόνο για να καθησυχαστεί η Δύση ως προς το στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας.
Βέβαια η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στον πόλεμο του Ισραήλ με τη Χαμάς είναι πιο περίπλοκη, όπως είναι πιο περίπλοκος αυτός ο πόλεμος. Η χοντρική τους στάση είναι: «μακριά από εμάς οι πόλεμοι κι οι φασαρίες». Αλλά η βασική τους δουλειά είναι από τη μια να παίρνουν το μέρος όχι του Ισραήλ όσο του Νετανιάχου για να είναι προβοκατόρικα- τακτικά με τη φιλορωσική ακροδεξιά της Δύσης κατά του Ισλάμ και όχι κατά του αντισημιτισμού, και από την άλλη να αφήνουν τους σοσιαλφασίστες να παίρνουν το μέρος της Χαμάς για να δουλεύεται η χώρα με τη ρωσική αντισημιτική στρατηγική του δήθεν «αντισιωνιστικού» «Παγκόσμιου Νότου».
Να λοιπόν πως γίνεται οι ίδιες αυτές δυνάμεις που έπνιξαν στη σιωπή το μεγαλειώδες κίνημα των Ιρανών για δημοκρατία, που εδώ και δυόμιση χρόνια πνίγουν εκείνο των Ουκρανών για απελευθέρωση της χώρας τους από τον κατακτητή, αυτή τη φορά να παρατάσσονται στην πράξη στο πλευρό του ίδιου νεοχιτλερικού μετώπου δίπλα στους κανίβαλους αντισημίτες κόντρα στα πολιτικά και μάλιστα και τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα του όλο και πιο εξαθλιωμένου ελληνικού λαού.