Μέχρι πρόσφατα η άμεση εμπειρία του λαού μας για το τι σημαίνει ρωσικού τύπου νεοαποικιακή διείσδυση στη χώρα μας ήταν πολύ περιορισμένη και γι’ αυτό αρκετός κόσμος ήταν ίσως διατεθειμένος να τη δει ακόμα και σαν κάτι θετικό για τη χώρα, σαν έναν παράγοντα ανάπτυξης και ευημερίας. Σήμερα όμως που έχει αυξηθεί η ρωσική διείσδυση πάνω στην οικονομία για να συμπεριλάβει εκτός από τον τομέα της ενέργειας, τις τράπεζες, την αγροτική παραγωγή, το ποδόσφαιρο αλλά και μεγάλα «φιλέτα» τουριστικής γης – που αγοράζονται τζάμπα κυρίως από μια δράκα ολιγαρχών με στενότατες σχέσεις με το πολιτικό περιβάλλον του Κρεμλίνου – οι αυταπάτες έχουν αρχίσει να διαλύονται.

Ο ερ­χο­μός των με­ταλ­λω­ρύ­χων στην Α­θή­να και η με­γά­λη τους πο­ρεί­α τον Α­πρί­λη ε­νά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση που θέ­λει να τους κό­ψει το ψω­μί βρή­κε πολύ με­γά­λη συ­μπά­θεια στο λα­ό και κέρ­δι­σε την κοι­νή γνώ­μη. Η δια­μαρ­τυ­ρί­α τους,

Ο βάρ­βα­ρος δια­με­λι­σμός της Ου­κρα­νί­ας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου έ­χει α­νη­συ­χή­σει σο­βα­ρά μια σει­ρά χώ­ρες της βό­ρειας Ευ­ρώ­πης, και ι­διαί­τε­ρα τις χώ­ρες της Βαλ­τι­κής που θε­ω­ρού­νται σαν ο ε­πό­με­νος πι­θα­νός στό­χος της ε­πε­κτα­τι­κής αυ­τής πο­ρεί­ας.

Η α­νά­πτυ­ξη της πα­ρα­γω­γής εί­ναι ο μό­νος  δρό­μος για να πα­ρα­χθεί κοι­νω­νι­κός πλού­τος και στη συ­νέ­χεια να μοι­ρα­στεί στα μέ­λη της κοι­νω­νί­ας. Πως θα μοι­ρα­στεί, αυ­τό το α­πο­φα­σί­ζει η τα­ξι­κή πά­λη. Αλ­λά για να μοι­ρα­στεί κά­τι πρέ­πει πρώ­τα να υ­πάρ­ξει. Δεν χρειά­ζε­ται να εί­ναι κα­νείς βα­θυ­στό­χα­στος μαρξι­στής ή α­στός οι­κο­νο­μο­λό­γος των κο­ρυ­φαί­ων πα­νε­πι­στη­μί­ων. Το λέει η α­πλή λο­γι­κή. 

Τε­λευ­ταί­α ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο καλ­λιερ­γεί­ται α­πό ε­πί­ση­μα χεί­λη στη χώ­ρα μας έ­να κλί­μα πο­λε­μι­κής έ­ντα­σης ε­νά­ντια στην Ε­νω­μέ­νη Ευ­ρώπη. Έ­να τέ­τοιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα εί­ναι π.χ. η δή­λω­ση που έ­κα­νε πρόσφα­τα ο υ­πουρ­γός υ­γεί­ας Π. Κου­ρου­μπλής με α­φορ­μή το ζή­τη­μα των γε­νο­σή­μων: “Α­πο­φά­σι­σα πως στη συ­ντα­γο­γρά­φη­ση των γε­νο­σή­μων θα πρέ­πει να γρά­φε­ται και η ε­μπο­ρι­κή ο­νο­μα­σί­α,