Στις 8/1 διοργανώθηκε συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης για τη δολοφονία των γάλλων σκιτσογράφων - δημοσιογράφων έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο με κάλεσμα πρωτοβουλίας πολιτών.

Ό­πως κά­θε χρό­νο έ­τσι στο τέ­λος και  αυ­τής της χρο­νιάς η Ο­ΑΚ­ΚΕ κά­νει μια οι­κο­νο­μι­κή ε­ξόρ­μη­ση που έ­χει σαν κύ­ριο στό­χο να κα­λύ­ψει τα χρέ­η που έ­χει α­φή­σει η χρο­νιά. Αυ­τή η χρο­νιά εί­χε τις ευ­ρω­ε­κλο­γές που οι­κο­νο­μι­κά ήταν για μας μια με­γά­λη δο­κι­μα­σί­α  για­τί παρά το κά­λε­σμα που κά­να­με προς τα έ­ξω και πα­ρά τη συ­γκι­νη­τι­κή ε­νί­σχυ­ση που έ­δω­σαν αρ­κε­τοί φί­λοι μας,  τε­λι­κά το με­γα­λύ­τε­ρο οι­κο­νο­μι­κό βά­ρος το α­νέ­λα­βαν πά­λι  κυ­ρί­ως  τα μέ­λη  του κόμ­μα­τος.

Ε­πει­δή  η τα­ξι­κή σύν­θε­ση της Ο­ΑΚ­ΚΕ εί­ναι τέ­τοια ώ­στε τα μέ­λη μας και οι πιο κο­ντι­νοί ορ­γα­νω­τι­κά φί­λοι και ε­νι­σχυ­τές μας βρέ­θη­καν α­πό την κρί­ση με τσα­κι­σμέ­να  με­ρο­κά­μα­τα ή στην α­νερ­γί­α, το κα­τέ­βα­σμα έ­γι­νε δυνα­τό με αι­μα­τη­ρές προ­σω­πι­κές θυ­σί­ες  και με νέ­α χρέ­η.  Γι αυ­τό δυ­στυ­χώς δεν μπο­ρού­με να κα­τε­βού­με και σε τού­τες ε­δώ τις πο­λύ κρί­σι­μες ε­κλο­γές  που έ­χουν σχε­δια­στεί για να α­νε­βά­σουν για πρώ­τη φο­ρά στην ε­ξου­σί­α τον πιο σκλη­ρό πυ­ρή­να του σο­σιαλ­φα­σι­σμού και της πο­λι­τι­κής α­νω­μα­λί­ας. 

Ό­ταν στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’80 η σο­βιε­τι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α υπό τον Μ. Γκορ­μπα­τσόφ λάν­σα­ρε την πο­λι­τι­κή της “πε­ρε­στρό­ι­κα”, αρ­κε­τοί άν­θρωποι και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις στον πλα­νή­τη έ­χα­φταν το πα­ρα­μύ­θι πε­ρί οι­κειοθε­λούς ε­ξη­μέ­ρω­σης της ρω­σι­κής ι­μπε­ρια­λι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης (η ο­ποί­α προέ­κυ­ψε μέ­σα απ’ την α­ναρ­ρί­χη­ση της κρα­τικο-κομ­μα­τι­κής α­στι­κής τά­ξης στην ε­ξου­σί­α στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’50 και τη με­τα­τρο­πή των σο­σια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής σε κα­πι­τα­λι­στι­κές),

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.

Το Γε­νά­ρη του ’12 ο βούλ­γα­ρος πρω­θυ­πουρ­γός Μπ. Μπο­ρί­σοφ α­νέ­στει­λε την ά­δεια που εί­χε δο­θεί στην α­με­ρι­κα­νι­κή Chevron για να ε­ρευ­νή­σει κοι­τά­σματα σχι­στο­λι­θι­κού α­ε­ρί­ου ε­ξαι­τί­ας σφο­δρών οι­κο­λο­γι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. 13 μή­νες αρ­γό­τε­ρα εμ­φα­νί­στη­κε έ­να πα­ρό­μοιο κί­νη­μα δια­μαρ­τυ­ρό­με­νο για τις αυ­ξή­σεις στο η­λε­κτρι­κό ρεύ­μα και για την υ­ψηλή τι­μή των καυ­σί­μων, φέρ­νοντας σε πο­λύ δύ­σκο­λη θέ­ση την κυ­βέρ­νη­ση.

Ο­ξύ­νε­ται στην Τουρ­κί­α η κό­ντρα με­τα­ξύ του ε­θνι­κι­στή ι­σλα­μι­στή προ­έ­δρου Ερ­ντο­γάν και του ι­σλα­μι­κού δι­κτύ­ου του Γκιου­λέν, που ε­πι­χει­ρεί να τον ρί­ξει προς ό­φε­λος του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού. Στα μέ­σα Δε­κέμ­βρη οι τουρ­κι­κές αρ­χές προ­έ­βη­σαν στη σύλ­λη­ψη 30 πε­ρί­που δημοσιο­γρά­φων, συ­ντα­κτών, αλ­λά και πρώ­ην α­στυ­νο­μι­κών διευ­θυ­ντών, που φέ­ρο­νται να ε­μπλέ­κο­νται σ’ αυ­τό το δί­κτυο.