Κατ αρχήν πρέπει να μιλήσουμε ξανά στο ίδιο αυτό κοινό που μας άκουσε στις πρώτες εκλογές για να υπερασπίσουμε την Οργάνωση και την ορθότητα της πολιτικής και ιδεολογικής της γραμμής και να τιμήσουμε τους ανθρώπους που την ψήφισαν ή και αυτούς που εκφράσαν σ αυτήν την μεγάλη τους εκτίμηση η τη συμπάθεια τους. Θα είναι μια ευκαιρία να τους πούμε ότι η Οργάνωση παρόλο που περίμενε ένα καλύτερο αποτέλεσμα κρίνοντας από τους περισσότερους ανθρώπους που είχε δει ποτέ δίπλα της να την υποστηρίζουν τόσο ανοιχτά στα κοινωνικά δίκτυα, όχι μόνο δεν βλέπει το αποτέλεσμα αυτό σαν ήττα αλλά είναι περήφανη όσο ποτέ γιατί στην πιο διαβρωμένη από τους ρωσόφιλους χώρα της Ευρώπης, μια μικρή οργάνωση μπόρεσε να έχει δίπλα της χίλιους ανθρώπους στη μετωπική της σύγκρουση με όλες τις κομματικές ηγεσίες που συνεργάζονται στον σταδιακό εκφασισμό, στην παραγωγική αποσάθρωση και την πολιτιστική φθορά της χώρας, και που πάνω απ όλα είναι υπεύθυνες για τη φτώχια, το σωματικό και ψυχικό βασανισμό καθώς και την οργανωτική διάλυση και την ξενιτειά της εργαζόμενης νεολαίας της. Κυρίως η ΟΑΚΚΕ είναι περήφανη που μπόρεσε και αντιστάθηκε στον ιστορικό εξευτελισμό της άρχουσας τάξης της, που σύσσωμη είτε ανοιχτά είτε κυρίως ύπουλα έχει πετύχει μέσα σ ένα χρόνο να ξεκόψει το λαό μας από την κοινή ευρωπαϊκή αντίσταση συμπαρατασσόμενη με τους ρώσους νεοχιτλερικούς στο ξεκίνημα του μεγάλου πολέμου τους ενάντια στην Ευρώπη καθώς αυτοί αιματοκυλούν και συκοφαντούν για ναζιστή, αυτοί οι πραγματικοί ναζιστές, τον ηρωικό δημοκρατικό λαό της Ουκρανίας και προσαρτούν ολόκληρα κομμάτια της. Μάλιστα αμέσως μετά τις εκλογές της 21 Μάη η ΟΑΚΚΕ δικαιώθηκε όταν ο «ευρωατλαντιστής» υποτιθέμενος φιλο-ουκρανός Μητσοτάκης ήταν ένας ύπουλος ρωσόφιλος καθώς έβαλε βέτο, χωρίς απολύτως κανένα ελληνικό κόμμα να διαφωνήσει μαζί του, στο τελευταίο πακέτο κυρώσεων της Ευρώπης ενάντια στη Ρωσία εκβιάζοντας την ότι θα έπρεπε να μην ασκήσει κυρώσεις στους έλληνες μαυραγορίτες εφοπλιστές συνεργάτες της νεοχιτλερικής Ρωσίας ( https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/item/1578- ). Καθόλου τυχαία ανάμεσά τους είναι και ο Προκοπίου στον οποίο ο Μητσοτάκης έδωσε τον Σκαραμαγκά μόνο και μόνο για να τον κρατήσει κλειστό. Επίσης το γιατί ο Μητσοτάκης, όπως και ο Ανδρουλάκης παριστάνουν τους φιλονατοϊκούς και τους φιλο-ουκρανούς η απάντηση δεν είναι δύσκολη: Η Ρωσική διπλωματία προτιμάει την Ελλάδα μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για να αποσαθρώνει την τελευταία και να την περικυκλώνει στρέφοντας εναντίον της χώρες κλειδιά όπως τον φύλακά των Στενών Τουρκία και την καρδιά των Δυτικών Βαλκανίων, την με βίαια αλλαγμένο όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ταυτόχρονα είναι η ίδια διπλωματία που εκβαρβαρίζει τη χώρα μας στρέφοντάς το λαό της ενάντια στις δυο ιστορικές εθνικές της μειονότητες την τουρκική και ακόμα πιο πολύ την εθνικά μακεδονική, ενώ η ίδια μέσω κάποιων από τους ρωσόφιλους προσπαθεί να τις προσεταιριστεί.
Το ότι δηλαδή μόνο η ΟΑΚΚΕ κατήγγειλε τη Ρωσία σε αυτές τις εκλογές δεν ήταν παρά η κορυφή ενός πολιτικού παγόβουνου γεμάτου εγκλωβισμένη σαπίλα που αυτή ανέλαβε να αποκαλύψει στις ομιλίες της στον ελληνικό λαό καταγγέλλοντας όλα τα κρυμμένα αίσχη αυτού του καθεστώτος, δηλαδή το διακομματικό σαμποτάζ κορυφής στην παραγωγή, ιδιαίτερα στην βαριά βιομηχανία, τη στρατηγική συμμαχία των φαιών και των «κόκκινων» φασιστών, τον καθολικό διακομματικό αντεργατισμό, την διακομματική υποστήριξη κορυφής στον γραφειοκρατικό παρασιτισμό και το ποδοπάτημα της φτωχολογιάς στην μέση εκπαίδευση, στην υγεία και στην κατοικία.
Ιδιαίτερα ανέλαβε η ΟΑΚΚΕ να ξεκαθαρίσει τα πράγματα όσο ποτέ πριν από το ουκρανικό καταγγέλλοντας τη λεγόμενη αριστερά σε επίπεδο ηγεσιών σαν μια σοσιαλφασιστική ακροδεξιά, που βρίσκεται ακόμα πιο δεξιά από το στελεχικό σώμα της μεγαλοαστικής ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που παρά τις ρωσόδουλες ηγεσίες των δύο κομμάτων και τους φασίστες και σοσιαλφασίστες που έχουν μέσα τους έχουν αστοδημοκρατικές πλευρές αντίστασης στους φαιο-«κόκκινους», όπως αντιστέκονται σε αυτούς πλευρές του κράτους όπως η δικαστική εξουσία και ο αστοδημοκρατικός τύπος. Ακόμα η ΟΑΚΚΕ ήρθε σε απόλυτη ρήξη με την ψευτοαριστερά, που η βασική ιδεολογική σημαία κάλυψης της είναι ο τροτσκισμός του «κάτω όλοι οι ιμπεριαλιστές», και ακολούθησε τη γραμμή του Αντιφασιστικού μετώπου της Τρίτης Διεθνούς αλλά και του ΚΚΚίνας και του Μάο τσε Τουνγκ και στο ζήτημα του ΝΑΤΟ λέγοντας ότι σε όσο βαθμό αυτό δεν χτυπάει τον Τρίτο κόσμο και δεν συνεργάζεται με τον νεοχιτλερικό Αξονα Ρωσίας-Κίνας οι κομμουνιστές όσο διαρκεί η νεοχιτλερική επίθεση στην Ευρώπη και αυτή είναι πολύ αδύναμη στρατιωτικά δεν βάζουν ζήτημα αποχώρησης από αυτό.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν οι άνθρωποι που πολιτικά συμπαθούν τις θέσεις της ΟΑΚΚΕ αλλά δεν έχουν άμεσες οργανωτικές σχέσεις μαζί της, και είναι οι περισσότεροι, να βρεθούν ανάμεσα σε δυο πυρά: Από τη μια κυρίως από τους σοσιαλφασιστές που την κατηγόρησαν για δεξιά-αμερικανόφιλη και από την άλλη από τους δεξιούς φιλελεύθερους που την χτυπάνε επειδή είναι πιστή στην τριτοδιεθνιστική κομμουνιστική γραμμή. Όμως οι περισσότερες απώλειες σε ψήφους ήρθαν από τους αριστερούς δημοκράτες που ψήφισαν Μητσοτάκη για να απαλλαχθούν από τον αποδεδειγμένο και αναντίρρητο τραμπούκο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο τελευταίος είναι πιστεύουμε ο κύριος λόγος για τον οποίο η ατμόσφαιρα πολιτικής υποστήριξης της ΟΑΚΚΕ που εκφράστηκε από τους αριστερούς δημοκράτες και φιλελεύθερους δεν εκφράστηκε σε ψήφους.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτά τα ρεύματα με την οργανωτική ή αριθμητική τους συντριπτική υπεροπλία απέναντι μας θα έχουν την ίδια ή ίσως και μεγαλύτερη δυνατότητα να μας στερήσουν ψήφους στις 25 του Ιούνη. Αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από το κατά πόσο η Ρωσία, που πιστεύουμε προτιμάει τον «αμερικανό» Μητσοτάκη αυτοδύναμο στην εξουσία από οποιαδήποτε κυβέρνηση συνεργασίας για να κάνει τη μεγάλη ζημιά στην Ευρώπη αλλά και για να σαρώσει με εκκαθαρίσεις όλους τους φιλοδυτικούς και αναπτυξιακούς αστούς μέσα στη ΝΔ , θα πετύχει να τρομοκρατήσει τους δημοκράτες με το ότι η ΝΔ κινδυνεύει να χάσει την αυτοδυναμία.
Αλλά εμάς δεν μας νοιάζει αυτό. Εκείνο που θέλουμε από τους φίλους μας αυτή τη φορά είναι να σταθούν δίπλα στην ΟΑΚΚΕ και να προπαγανδίσουν την υπερψήφισή της όχι σαν την καλύτερη διέξοδο απέναντι στο σοσιαλφασισμό και το φασισμό αλλά σαν την μόνη διέξοδο, γιατί αυτή τη φορά πρέπει να δουν καθαρά αυτό που ο Μητσοτάκης δεν κρύβει πια όταν λέει ότι ο Κουτσούμπας είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που θα ‘ήθελε να πιει καφέ μαζί του, που αποκεφαλίζει κάθε ‘έναν στο κόμμα του που αμφισβητεί τον πατριωτισμό του και που εμποδίζει οποιονδήποτε να αντιστέκεται τη βία του, όπως δεν κρύβει και το ψευτοΚΚΕ αυτόν τον έρωτα όταν λέει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν χειρότερη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Επίσης ακόμα περισσότερο πρέπει να ανησυχεί τους δημοκράτες ότι οι τραμπούκοι του ΠΑΜΕ έδειραν τους συνδικαλιστές της Ελευσίνας με τις πλάτες της ΠΑΣΚΕ και του Ανδρουλάκη. Αυτό πάντως κυρίως για το οποίο δεν πρέπει να αμφιβάλει κάθε δημοκράτης που δεν βρίσκεται σε καθεστώς πανικού μπροστά σε μια πιθανή ενδυνάμωση του σεισμόπληκτου ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι Μητσοτάκης στην εξουσία σημαίνει όχι απλά «ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία» όπως λέγαμε και ίσχυε στην αρχή της πρώτης τετραετίας του, αλλά σημαίνει «το ψευτοΚΚΕ στην εξουσία» και μάλιστα με έναν τρόπο ώστε αυτό να μην φθείρεται. Δηλαδή σε μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη θα έχουμε τους πιο σκληρούς σοσιαλφασίστες να μοιράζονται την εξουσία στο όνομα της υπεράσπισης των εργατών. Τότε πολλοί θα δουν ότι μπροστά στους κνίτες τραμπούκους οι πιο βάναυσοι συριζαίοι θα μοιάζουν με ευαίσθητους ποιητές. Γενικά η Ελλάδα θα φρίξει με το πόσο μίσος κρύβει για κάθε δημοκρατισμό αυτός ο μεγαλύτερος, ίσως ο μόνος πια μαζικός και πειθαρχημένος πολιτικός στρατός της χώρας.
Γι’ αυτό ενώ ήταν κάπως κατανοητό το λάθος να ψηφίσει ένας διορατικός και συνεπής δημοκράτης ΝΔ η ΠΑΣΟΚ και όχι ΟΑΚΚΕ στις 21 του Μάη, στις 25 του Ιούνη αυτό θα είναι ένα μεγάλο λάθος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ακόμα χειρότερα ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα πιο καταστροφικά Κουτσούμπα ή κάποιον άλλο από τους αποδεδειγμένους σοσιαλφασίστες τύπου Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκη, πόσο μάλλον τους κλασσικούς φασίστες της Νίκης και του Βελόπουλου. Το σωστό θα είναι να ψηφίσει ΟΑΚΚΕ.
Γι’ αυτούς τους λόγους λέμε ότι η διέξοδος είναι μόνο η ΟΑΚΚΕ σ αυτές τις εκλογές. Και όχι μόνο με την έννοια ότι αυτή είναι ο σπόρος του μέλλοντος όπως ήταν πάντα αλλά γιατί τώρα έχουμε μπει στην περίοδο που το δυνάμωμά της είναι πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα. Γι αυτό άλλωστε ό,τι και να γίνει στο επίπεδο των ψηφοφόρων αυτό που έχει ήδη αλλάξει με την ΟΑΚΚΕ είναι ότι νέοι αγωνιστές έρχονται δίπλα της για να την αναπτύξουν οργανωτικά και πολιτικά σαν τη βάση για το χτίσιμο του νέου κομμουνιστικού κόμματος, αλλά και πιο άμεσα για να παίξει και έναν πιο πρακτικό ρόλο πέρα από τη διαφώτιση του εργαζόμενου λαού και των δημοκρατών, ρόλο οργάνωσης του Αντιφασιστικού Μετώπου με γενικό στόχο μέσα στην πολύ δύσκολη παγκόσμια περίοδο πολεμικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης που έρχεται, την Αντιφασιστική Διακυβέρνηση της χώρας.