Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα όσα έθιξε είναι η έμμεση πρόσκληση προς τη ΧΑ να μπει μαζί με την κυβέρνηση στο μέτωπο υπέρ του επικείμενου εκλογικού νόμου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, “στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι. Δεν έχουμε μιλήσει με τη Χρυσή Αυγή. Από κει και πέρα η Βουλή λειτουργεί με 300. Ποτέ δεν αφαιρέθηκε καμία ψήφος από καμία μεριά”.
Βέβαια, αμέσως μετά, επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθεί (και δικαίως) για ανοιχτό μέτωπο με τη ΧΑ, πρόσθεσε: “Αυτό που σας λέω δεν αποτελεί πρόσκληση προς τη Χρυσή Αυγή. Αλλά επειδή ο εκλογικός νόμος είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και κάθε κόμμα έχει τη δική του άποψη, περιμένουμε να δούμε τι θα πει και η Χρυσή Αυγή”.
Όσο και να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο Βούτσης, το πελώριο πολιτικό ζήτημα είναι εδώ: από πού κι ως πού στη Βουλή, που υποτίθεται ότι είναι ο κορυφαίος χώρος έκφρασης των πολιτικών απόψεων των κομμάτων σε ένα αστικό καθεστώς, η ψήφος του κάθε κόμματος είναι πολιτικά ουδέτερη; Από πού κι ως πού είναι αδιάφορο αν είναι “ευπρόσδεκτη ή μη ευπρόσδεκτη” η ψήφος ενός ανοιχτά ναζιστικού κόμματος; Είναι θέμα απλής αριθμητικής πράξης μια ψηφοφορία στη Βουλή σε ένα κορυφαίο θέμα όπως αυτό του εκλογικού νόμου, που μπορεί να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις για πολλά χρόνια;
Ας θυμηθεί ο αναγνώστης τι κοπιώδεις προσπάθειες είχε κάνει το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’90, προκειμένου να μην επιτρέψει στον επελαύνοντα, τότε, Μητσοτάκη (πατέρα) να κυβερνήσει τη χώρα. Ας θυμηθεί πόσες απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις είχε υποστεί τότε η χώρα, με τεράστιες δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία, ώσπου να καταφέρει, τελικά, ασθμαίνων να ανεβεί στην κυβέρνηση ο δυτικόφιλος Μητσοτάκης με την ισχνή πλειοψηφία των 151 εδρών και να περάσει η ρωσόφιλη αντιπολίτευση (ψευτοΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ) τη χώρα δια πυρός και σιδήρου, ώσπου στο τέλος να πέσει ο Μητσοτάκης από πισώπλατη μαχαιριά του Σαμαρά.
Το σκηνικό τώρα πάει να επαναληφθεί, αλλά στη θέση του Παπανδρέου είναι ο Τσίπρας και στη θέση του πατρός Μητσοτάκης ο υιός, ο ρωσόφιλος πλέον. Και μέσα σ’ αυτό το σκηνικό βγαίνει ο πρόεδρος της Βουλής, δηλαδή ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας, κατά το ελληνικό Σύνταγμα, να πει ότι “δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι”;
Σε μια στοιχειώδη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο και ο “αμαρτήσας” Βούτσης θα είχε αποπεμφθεί πάραυτα, καθώς έτσι ανοίγει για τη ΧΑ ο δρόμος στο μέλλον και για ένα σωρό άλλα σοβαρά ζητήματα, π.χ. στο ζήτημα της απαίτησης πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Μήπως εδώ δεν έχουν κοινό μέτωπο και κοινή “εθνική” θέση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΧΑ για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Έτσι δεν αποενοχοποιείται και δε νομιμοποιείται πολιτικά, αργά αλλά μεθοδικά και συνειδητά, το χιτλερικό αυτό κόμμα στα μάτια του ελληνικού λαού;