Παρόλο που δεν έδωσαν στη συγκέντρωση μεγάλο προπαγανδιστικό βάρος, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέβηκε αφάνταστα μαζικά μία νεολαία που θύμωσε πάρα πολύ με αυτή τη σφαγή γιατί νιώθει μέσα της βαθιά στο πετσί της την τρομοκρατική ατμόσφαιρα που φτιάχνει η ναζιστική συμμορία στη χώρα. Ήταν ένα βουβό ξέσπασμα. Βέβαια όλο αυτόν τον αυθόρμητο κόσμο τον υποδέχτηκε με τη συνηθισμένη επαγγελματικά βρώμικη γραμμή του ο σοσιαλφασισμός, δηλαδή με το ίδιο και το ίδιο, «η τρόικα, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές που σκοτώνουν μέσω της «Χρυσής Αυγής», εννοείται επίσης ότι δεν υπήρξε καμία αναφορά, κανένα απολύτως κάλεσμα για αντιναζιστικό μέτωπο.
Το χειρότερο απ’ όλα ήταν τα δήθεν ριζοσπαστικά, στην πραγματικότητα προβοκατόρικα συνθήματα που απομακρύνουν το δημοκρατικό κόσμο και στήνουν τα πιο συντηρητικά στρώματα του λαού, οπότε ρίχνουν νερό στο μύλο των χρυσαυγιτών φονιάδων, όπως τα κονσερβοκούτια, οι μελιγαλάδες, οι κρεμάλες, οι κουφάλες κ.λπ. Στο τέλος το κίνημα αυτό λερώθηκε επίτηδες από πυρήνες αναρχοφασιστών με πλήρη εξάρτηση που προκάλεσαν το γνωστό παιχνίδι: μολότωφ, δακρυγόνα και διάλυση μιας επιβλητικής πορείας στην τελευταία της φάση.
Μέσα σε αυτή τη μαζική συνθήκη η ΟΑΚΚΕ και η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία μοίρασαν την προκήρυξη τους που διαβάζετε παρακάτω και που έγινε ανάρπαστη, ενώ η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία σήκωσε το πανό της με το «εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή» κατά το πέρασμα της πορείας.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ:
«ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»
Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία της «Χρ. Αυγής» είναι η πιο μεγάλη ως τώρα προειδοποίηση για το φασισμό και τη βαρβαρότητα που έρχεται στη χώρα.
Η πάλη ενάντια στο ναζισμό και στους ναζιστές είναι πια καθαρά το πρώτο καθήκον κάθε δημοκρατικού ανθρώπου. Ο ναζισμός δεν είναι η μόνη μορφή του φασισμού ο οποίος ξέρει να μεταμφιέζεται διαρκώς φορώντας ακόμα και τη στολή της προόδου, ακόμα και τη στολή της ταξικής και λαϊκής πάλης για να ασκεί τη βία του. Όμως ο ναζισμός είναι σίγουρα η πιο ωμή, η πιο κτηνώδης, η πιο κανιβαλική και ιστορικά η πιο αντιληπτή και καταδικασμένη μορφή του φασισμού. Και γι αυτό πρέπει από αυτή να ξεκινάμε και να ενώνουμε το λαό ενάντια της.
Να ενώνουμε το λαό εναντίον του ναζισμού σημαίνει οπωσδήποτε να αποκαλύπτουμε την πολιτική πλατφόρμα του σε κάθε ζήτημα, αλλά πάνω απ όλα πρέπει να εξουδετερώνουμε τη βία του. Η βία, η επίδειξη ισχύος μέσω της βίας, σε συνδυασμό με την απαίτηση για κατάργηση κάθε δημοκρατισμού και κάθε αστοδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, είναι το βασικό πολιτικό «επιχείρημα» και η ψυχή του ναζισμού.
Για να πολεμήσουμε τη ναζιστική βία πρέπει να καταγγείλουμε αυτούς που της επιτρέπουν να εκδηλώνεται. Είναι βαριά και καθοριστική η πολιτική ευθύνη του συνόλου των ηγεσιών των κοινοβουλευτικών κομμάτων για την εκδήλωση και την ουσιαστικά ατιμώρητη προέλαση αυτής της βίας για πάνω από 20 χρόνια. Είναι αυτές οι ηγεσίες που επιβάλουν συστηματικά εδώ και 30 χρόνια τη νομιμότητα και τελικά επιτρέπουν και την είσοδο στη Βουλή αυτής της αδιαμφισβήτητα χιτλερικής ρατσιστικής, δηλαδή κανιβαλικής συμμορίας.
Τα επιχειρήματα περί ελευθερίας της έκφρασης ή περί «σεβασμού της θέλησης των ψηφοφόρων» ενός πολιτικού εκτρώματος που η πιο χαρακτηριστική του έκφραση είναι η ρατσιστική βία και εξόντωση δίνουν πελώρια ώθηση στο τέρας, ιδιαίτερα σε ώρες πολιτικής κρίσης και όταν δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να εμπνέουν και να εκφράζουν βαθιά το λαό. Το ίδιο πρέπει να καταδικαστεί και η θέση ότι η δολοφονική αυτή συμμορία πρέπει να αντιμετωπιστεί βασικά με «την απομόνωσή της» στο λαό. Η απομόνωση, δηλαδή η εκστρατεία πολιτικής καταγγελίας είναι ασφαλώς υποχρεωτική για την αντιμετώπιση κάθε φασισμού. Όμως η πολιτική καταγγελία είναι στείρα και κούφια όταν δεν συνοδεύεται από τη συντριβή της φασιστικής βίας. Γιατί το πιο συσπειρωτικό «επιχείρημα» του κάθε φασισμού και ναζισμού είναι η δυνατότητά του να ασκεί ανεμπόδιστη βία στους όποιους πολιτικούς του αντιπάλους και να τρομοκρατεί το λαό.
Αυτός που πρέπει πρώτος να υποχρεωθεί να εμποδίσει αυτή τη βία είναι το ίδιο το αστικό κράτος που υποτίθεται ότι προστατεύει τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, δηλαδή να υποχρεωθεί να βγάλει το ναζιστικό έκτρωμα ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ! Αυτός δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να μην τρομοκρατείται και να μην φιμώνεται εύκολα απ' τους ναζί η πολιτική δημοκρατία και ο λαός γενικά. Είναι ακόμα περισσότερο και ένας τρόπος για να αποκαλυφθεί ποια κόμματα θέλουν στ αλήθεια και ποια δεν θέλουν τη συντριβή των ναζιστών.Και μέχρι τώρα και επί 25 χρόνια κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έχει ζητήσει να βγουν εκτός νόμου οι ναζί με διάφορα προσχήματα.Το πιο επίσημο πρόσχημα - που σερβίρεται ιδιαίτερα στο εξωτερικό από την κυβέρνηση - είναι ότι η «Χ.Α» δεν μπορεί να βγει εκτός νόμου ως κόμμα σύμφωνα τάχα με το Σύνταγμα και ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν αποδειχθεί ότι η Χ.Α είναι μια εγκληματική συμμορία. Πρόκειται για μεγάλη απάτη. Με μια σειρά διατάξεις του Συντάγματος, που παραβιάζονται από το ναζιστικό γενοκτονικό ρατσισμό και σαν ιδεολογία και σαν πρακτική, η Χρυσή Αυγή όχι μόνο μπορεί αλλά και επιβάλλεται να είναι εκτός νόμου. Όσο για το ότι είναι «εγκληματική συμμορία» το ίδιο το πολιτικό καθεστώς φροντίζει αυτό ποτέ να μην αποδεικνύεται επίσημα. Είτε γιατί τα απροστάτευτα θύματα από φόβο δεν προσφεύγουν στη δικαιοσύνη - ιδίως οι μετανάστες - οπότε οι δράστες δεν συλλαμβάνονται, είτε αν ποτέ κανείς συλληφθεί η ναζιστική συμμορία και ο ίδιος ο δράστης δηλώνουν αμέσως ότι δεν είναι μέλος της, πράγμα που γίνεται αποδεκτό (όπως φαίνεται και τώρα στην περίπτωση της δολοφονίας του Π. Φύσσα).
Η «Χρ. Αυγή» πρέπει να βγει ΤΩΡΑ εκτός νόμου και μόνο από το γεγονός ότι είναι μια χιτλερική οργάνωση, δηλαδή είναι υπέρ της ρατσιστικής βίας που φτάνει μέχρι και τη συστηματική αντισημιτική εξόντωση, χώρια από το όργιο βίας που έχει εξαπολύσει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Για να γίνει αυτό πρέπει να συγκροτηθεί πλατύ αντιναζιστικό μέτωπο με κεντρικό ενοποιητικό αίτημα ακριβώς το «ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». «Ενοποιητικό αίτημα» σημαίνει ότι σήμερα υπάρχουν πολλές και συχνά αντίθετες απόψεις μεταξύ των αντιναζιστών για τις αιτίες της ανάπτυξης του χρυσαυγίτικου ναζισμού, για τα βαθύτερα πολιτικο-κοινωνικά συμφέροντα που υπηρετεί, για τους σκοπούς και τη στρατηγική του, για το μεταναστευτικό ζήτημα κλπ. Επίσης υπάρχουν διαφορές και ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της βίας του, όπως πχ ως προς την αναγκαιότητα και τις μορφές της λαϊκής και δημοκρατικής αυτοάμυνας που θα του αντιταχθεί. Μία όμως θέση δεν μπορεί να αμφισβητείται από όσους θέλουν στ αλήθεια να αντισταθούν ουσιαστικά στους ναζι-κανίβαλους της Χρυσής Αυγής και στην αποτρόπαια δικτατορία που ετοιμάζουν: Το μέτωπο ενάντια στη νομιμότητα αυτής της συμμορίας και μάλιστα όχι μόνο στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και στους μαζικούς φορείς, συνδικάτα συλλόγους κλπ όπου ήδη έχει αρχίσει να γίνεται διακομματικά δεκτή (πχ στην ΕΘΕΛ). Νόμιμος ναζισμός σημαίνει σήμερα πολιτική τρομοκρατία, σημαίνει ακήρυκτη πολιτική δικτατορία. Όταν οι άνθρωποι αναγκαστούν να συζητούν χαμηλόφωνα για να μην τους ακούει ο διπλανός χρυσαυγίτης θα έχουμε ήδη μπει στο χώρο της πολιτικής δικτατορίας. Αν αυτό γίνει σημαίνει και πολιτική υποδούλωση και οικονομική καταστροφή και πείνα.
Δημοκρατισμός σήμερα και επιβίωση του λαού σημαίνει ΠΡΩΤΑ και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ πάλη ενάντια στο ναζισμό που ήδη νομοθετεί και παρακρατικά μισοκυβερνά.
Αθήνα 18/9/2013