Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Ο ΥΠΕΞ Κοτζιάς θέλει να επιβάλει σιωπητήριο σε αυτούς που τον ξεσκεπάζουν σα σοσιαλφασίστα -Όχι στη φίμωση της Athens Review of Books από την ψευτοσταλινική συμμορία Τσίπρα

Κοτζιάς και Ντούγκιν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Κοτζιάς και Ντούγκιν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά

Ο υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών Κο­τζιάς ξε­κί­νη­σε πρό­σφα­τα δια­δι­κα­σί­α κατά­σχε­σης κα­τά της ε­φη­με­ρί­δας Athens Review of Books (ARB) με διευ­θυ­ντή έκ­δο­σης το Μα­νώ­λη Βα­σιλά­κη α­φού πέ­τυ­χε μί­α σκαν­δα­λώ­δη α­πό­φα­ση στο Ε­φε­τεί­ο Α­θη­νών που ε­πι­βάλ­λει την κα­τα­βο­λή α­πό την ARB α­ποζη­μί­ω­σης δέ­κα χι­λιά­δων Ευ­ρώ (με τους τό­κους 18.000, ε­νώ πρω­τό­δι­κα ή­ταν 250.000 που μειώ­θη­κε, λό­γω της κα­τα­κραυ­γής, α­πό το ε­φε­τείο) για συ­κο­φα­ντι­κή δυ­σφή­μη­ση.

 

Η κα­τη­γο­ρί­α κα­τά της ε­φη­με­ρί­δας ή­ταν ό­τι δημο­σί­ευσε ε­πι­στο­λή α­να­γνώ­στη που α­να­φε­ρό­ταν στην ι­δε­ο­λο­γι­κο-πο­λι­τι­κή ταυ­τό­τη­τα του Κο­τζιά, δη­λα­δή στο ό­τι η ση­με­ρι­νή του πο­λι­τι­κή και φυ­σιο­γνω­μί­α α­πο­τε­λεί συ­νέ­χεια της μα­κριάς δια­δρο­μής του ως στέ­λε­χος του ψευ­τοΚΚΕ (για τον α­να­γνώ­στη-ε­πι­στο­λο­γρά­φο ΚΚΕ), αλ­λά και ως πο­λι­τι­κός υ­πο­στη­ρικτής των σο­σιαλ­φα­σι­στι­κών κα­θε­στώ­των Για­ρου­ζέλ­σκι και Χό­νε­κερ (για τον ε­πι­στο­λο­γρά­φο στα­λι­νι­κών).

Η α­πό­φα­ση του Ε­φε­τεί­ου ου­σια­στι­κά α­πα­γο­ρεύ­ει την ε­πα­νά­λη­ψη τέτοιου εί­δους δη­μο­σιευ­μά­των ε­πει­δή “βλά­πτουν την τι­μή και την υ­πό­λη­ψη” του υ­πουρ­γού που χτί­ζει ε­δώ και και­ρό την πο­λι­τι­κή του κα­ριέ­ρα ως φι­λο­δυ­τι­κός, και εί­ναι πο­λύ­τι­μος σή­με­ρα συ­νερ­γά­της του ε­πίσης δή­θεν φι­λο­ευ­ρω­παίου Τσί­πρα.

Η ποι­νή α­πο­τε­λεί μέ­ρος μιας α­πό­πει­ρας φα­σι­στι­κής φί­μω­σης ε­νός εντύ­που μι­κρής κυ­κλο­φο­ρί­ας με α­πή­χη­ση ό­μως στη δη­μο­κρα­τι­κή δια­νό­η­ση της χώ­ρας. Η Ο­ΑΚ­ΚΕ εκ­φρά­ζει την α­μέ­ρι­στη συ­μπα­ρά­στα­σή της σε αυ­τή τη μά­χη για την ε­λευ­θε­ρί­α του τύ­που που σή­με­ρα πια ή­δη πο­δο­πα­τεί­ται στο ε­πί­πε­δο του μα­ζι­κού τη­λε­ο­πτι­κού τύ­που και κα­λεί κά­θε δη­μο­κρα­τι­κό άν­θρω­πο να υ­πο­στη­ρί­ξει την ε­φη­με­ρί­δα.

Η α­πό­φα­ση θα κρι­θεί στον τε­λι­κό βαθ­μό στα ελ­λη­νι­κά Δι­κα­στή­ρια από τον Ά­ρειο Πά­γο ό­που έ­χει προ­σφύ­γει η ε­φη­με­ρί­δα.

Η α­πό­φα­ση πα­ρα­βιά­ζει α­κό­μα και το λε­γό­με­νο τυ­πο­κτό­νο νό­μο του 1981 σύμ­φω­να με τον ο­ποί­ο ό­ποιος θε­ω­ρεί ό­τι θί­γε­ται η τι­μή και η υ­πό­λη­ψή του από κά­ποιο δη­μο­σί­ευ­μα μπο­ρεί να στρα­φεί κα­τά του ε­ντύ­που και να ζητή­σει απο­ζη­μί­ω­ση. Αυ­τός ο νό­μος ή­δη ει­σά­γει έ­ναν πε­ριο­ρι­σμό στην ε­λευ­θε­ρί­α του τύ­που α­φού ε­πε­κτεί­νει σε ε­πί­πε­δο αυ­θαί­ρε­της υ­πο­κει­με­νι­κό­τη­τας τις ή­δη υ­πάρ­χου­σες για την προ­στα­σί­α της τι­μής και της υ­πό­λη­ψης δια­τά­ξεις του νόμου για τη συ­κο­φα­ντι­κή δυ­σφή­μη­ση. Αλ­λά ε­δώ δεν πρό­κει­ται για χα­ρα­κτη­ρισμό που θί­γει έ­να πρό­σω­πο που μπο­ρεί να κα­ταρ­ρί­ψει αυ­τό το χα­ρα­κτη­ρι­σμό, αλ­λά για έ­να πρό­σω­πο που δεν μπο­ρεί να τον κα­ταρ­ρί­ψει σύμ­φω­να με τα μέ­τρα που ο ί­διος έ­χει ο­ρί­σει και σύμ­φω­να με αυ­τά που ο ί­διος έ­χει πα­ρα­δε­χτεί για τον ε­αυ­τό του. Ε­δώ βρί­σκε­ται η ξε­χω­ρι­στή ση­μα­σί­α της υ­πό­θε­σης Κο­τζιά κα­τά της ARB.

Η φρά­ση της ε­πι­στο­λής στην ο­ποί­α στά­θη­κε το δι­κα­στή­ριο εί­ναι ότι ο ε­πι­στο­λο­γρά­φος χα­ρα­κτη­ρί­ζει τον Κο­τζιά, με βά­ση τη δρά­ση του και την πο­λι­τι­κή του δια­δρο­μή σαν “τον πιο α­κραί­ο και φα­να­τι­κό, σκλη­ρό και α­μεί­λικτο κνί­τη της γε­νιάς μας/ του, έ­ναν πραγ­μα­τι­κό γκα­ου­λά­ι­τερ του στα­λι­νι­σμού”.

Συνοπτικά για το φιλελεύθερο και το “σταλινικό” αντισταλινισμό

Ο Κο­τζιάς κα­τη­γο­ρεί την ε­φη­με­ρί­δα ό­τι τον δυ­σφή­μι­σε α­πο­κα­λώ­ντας τον υ­πε­ρα­σπι­στή στα­λι­νι­κών κα­θε­στώ­των αν και πιά­στη­κε α­πό τη λέ­ξη γκα­ου­λά­ι­τερ που εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­σμός για χι­τλε­ρι­κούς το­πο­τη­ρη­τές την ώ­ρα που εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός αυ­τός χρη­σι­μο­ποιεί­ται ε­δώ για να δώσει έμ­φα­ση στην κε­ντρι­κή κα­ταγ­γε­λί­α για στα­λι­νι­σμό. Η ου­σί­α εί­ναι ό­τι ο Κο­τζιάς θί­χτη­κε που τον εί­παν στα­λι­νι­κό.

Για να κα­τα­λά­βει κα­νείς πο­λι­τι­κά αυ­τήν την υ­πό­θε­ση θα χρεια­στεί να ξε­κα­θα­ρί­σου­με στοι­χειω­δώς τι εν­νο­ού­με ό­ταν μι­λά­με για Στά­λιν, στα­λινι­κή πε­ρί­ο­δο , στα­λι­νι­σμό, κλπ.

 Σε μια ε­πο­χή βα­θειάς ι­δε­ο­λο­γι­κής σύγ­χυ­σης σαν τη ση­με­ρι­νή μπορού­με να εν­νο­ού­με δύ­ο αντί­θε­τα πράγ­μα­τα, α­νά­λο­γα με το τα­ξι­κό στρα­τό­πεδο στο ο­ποί­ο στέ­κε­ται κα­νείς. Το έ­να πράγ­μα που μπο­ρού­με να εν­νο­ού­με εί­ναι την ά­σκη­ση μιας σκο­τα­δι­στι­κής και α­πάν­θρω­πης δι­κτα­το­ρί­ας που έ­χει σα στό­χο τη δια­τή­ρη­ση της α­πό­λυ­της ε­ξου­σί­ας ε­νός αν­θρώ­που ή μιας ο­μάδας που εί­ναι δί­πλα του. Αυ­τή εί­ναι η α­στι­κή φι­λε­λεύ­θε­ρη α­ντί­λη­ψη για το Στά­λιν. Το άλ­λο πράγ­μα που μπο­ρού­με να εν­νο­ού­με εί­ναι τη θε­ω­ρί­α και την πρά­ξη μιας προ­λε­τα­ρια­κής ε­πα­να­στα­τι­κής ε­ξου­σί­ας κο­σμο-ι­στο­ρι­κού βά­ρους που μέ­σα στη γε­νι­κή ορ­θό­τη­τα και στο μεγαλεί­ο της βαλ­λό­με­νη α­πό πα­ντού και α­ντι­με­τω­πί­ζο­ντας πρω­το­φα­νέ­ρω­τα προ­βλή­μα­τα έ­κα­νε κά­ποια ό­χι α­σή­μα­ντα λά­θη και στο ε­πί­πε­δο της ά­σκη­σης της βί­ας της, λά­θη που α­ντι­στοι­χού­σαν στην πολυ­πλο­κό­τη­τα της τα­ξι­κής πά­λης και, κυ­ρί­ως στις α­σύλ­λη­πτες με­τα­μορ­φώ­σεις και στις προ­βο­κά­τσιες του τα­ξι­κού της ε­χθρού. Αυ­τή εί­ναι η προ­λε­τα­ριακή μαρ­ξι­στι­κή ά­πο­ψη ό­πως την υ­πε­ρα­σπι­ζό­ταν το πα­γκό­σμιο κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα με η­γέ­τη το Μά­ο τσε Τουν­γκ ως τα 1980 ο­πό­τε κα­τα­λύ­θη­κε η προ­λε­τα­ρια­κή ε­ξου­σί­α και στην Κί­να.

Το α­λη­θι­νό μπέρ­δε­μα μέ­σα σε αυ­τό το δια­χω­ρι­σμό εί­ναι ό­τι στο πρώ­το στρα­τό­πε­δο σε ό­τι α­φο­ρά την α­ντί­λη­ψη για το Στά­λιν δεν α­νή­κουν μό­νο οι α­στοί φι­λε­λεύ­θε­ροι και οι δυ­τι­κού τύ­που ι­μπε­ρια­λι­στές που θε­ω­ρούν τον Στά­λιν το α­πό­λυ­το τέ­ρας, α­νή­κουν και ε­νός εί­δους φα­σί­στες, βα­σι­κά οι χιτλε­ρι­κού τύ­που ρώ­σοι και κι­νέ­ζοι ι­μπε­ρια­λι­στές. Ό­μως αυ­τοί δεν εμ­φα­νί­ζονται σαν ε­χθροί του τέ­ρα­τος αλ­λά σαν φί­λοι του. Δη­λα­δή τον ε­ξυ­μνούν α­κρι­βώς για τα κυ­ρί­ως κα­τα­σκευα­σμέ­να αρ­νη­τι­κά στοι­χεί­α που μι­σούν σε αυ­τόν οι φι­λε­λεύ­θε­ροι α­στοί.

Μά­λι­στα στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τον Στά­λιν- τέ­ρας δεν τον κα­τα­σκεύ­α­σαν κυ­ρί­ως οι δυ­τι­κοί ι­μπε­ρια­λι­στές, που άλ­λω­στε συ­νερ­γά­στη­καν α­πο­φασι­στι­κά μα­ζί του στον β΄ πα­γκό­σμιο α­ντι­φα­σι­στι­κό πό­λε­μο και γε­νι­κά τον εκτί­μη­σαν σαν η­γέ­τη, αλ­λά τον κα­τα­σκεύ­α­σε πρώ­τη με έ­να κα­λά ορ­γα­νωμέ­νο όργιο συ­κο­φα­ντιών μια νέ­ου τύ­που α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τή δου­λεύ­ο­ντας μέ­σα στο κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα της Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης και κρα­δαί­νο­ντας την προ­λε­ταρια­κή ρομ­φαί­α πέ­τυ­χε να πά­ρει την πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α στην ΕΣ­ΣΔ, να τη με­τατρέ­ψει σε μια ι­μπε­ρια­λι­στι­κή υ­περ­δύ­ναμη και τε­λι­κά να κα­τα­σκευά­σει, υφαρ­πά­ζο­ντας τον κύ­ριο ό­γκο της δι­πλω­μα­τι­κής και στρα­τιω­τι­κής ι­σχύ­ος αυτής της υ­περ­δύ­να­μης, έ­να συ­μπυ­κνω­μέ­νο υ­βρί­διο τσα­ρι­σμού και χι­τλε­ρι­σμού, το ρώ­σι­κο σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό.

Αυ­τή λοι­πόν η νέ­ου τύ­που α­στι­κή τά­ξη, κυ­ρί­ως με­γα­λο­ρώ­σι­κη σο­βινι­στι­κή στην προ­έ­λευ­σή της, με πρώ­τους ε­πι­κε­φα­λής της τους Χρου­στσόφ και Σου­σλόφ, για να πά­ρει την ε­ξου­σί­α έ­πρε­πε να τσα­κί­σει α­πό τα μέ­σα το σο­βιετι­κό και το πα­γκό­σμιο κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα του ο­ποί­ου ο Στά­λιν ή­ταν ο αναμ­φι­σβή­τη­τος πο­λι­τι­κο-ι­δε­ο­λογι­κός η­γέ­της. Έ­πρε­πε λοι­πόν να α­πο­κα­θη­λώσει ε­ντε­λώς αυ­τόν τον η­γέ­τη με­τα­τρέ­πο­ντάς τον στο α­ντί­θε­τό του. Έ­τσι, α­ξιο­ποιώ­ντας τα λά­θη του ί­διου και της ε­πο­χής του, κα­τα­σκεύ­α­σε τον γνω­στό αντε­στραμ­μέ­νο Στά­λιν που υ­ιο­θέ­τη­σε α­μέ­σως με εν­θου­σια­σμό και πε­λώ­ρια ανα­κού­φι­ση σαν την α­λη­θι­νή συ­μπυ­κνω­μέ­νη ει­κό­να του κομ­μου­νι­σμού, ο κλασ­σικού τύ­που ι­δε­ο­λο­γι­κά πα­ρακ­μα­σμέ­νος δυ­τι­κός α­στι­σμός και ι­μπε­ρια­λι­σμός.

Αυ­τή η πρω­το­κα­θε­δρί­α σε ε­πί­πε­δο α­ντι­κομ­μου­νι­σμού των α­να­το­λικών σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών σε σχέ­ση με τους δυ­τι­κούς φιλε­λεύ­θε­ρους ι­μπερια­λι­στές δεν εί­ναι τυ­χαί­α, κα­θώς οι πρώ­τοι εί­ναι οι χει­ρό­τε­ροι α­στοί και ι­μπε­ρια­λι­στές που υ­πήρ­ξαν πο­τέ. Για­τί ό­χι μό­νο υ­φάρ­πα­ξαν ύ­που­λα για τον ε­αυ­τό τους την πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α που το κα­τα­μα­τω­μέ­νο σο­βιε­τι­κό προ­λε­ταριά­το τους ε­μπι­στεύ­τη­κε αλλά στη συ­νέ­χεια υ­φάρ­πα­ξαν με α­πά­τη και με βί­α την οι­κο­νο­μι­κή ε­ξου­σί­α και τε­λι­κά ό­λο το λα­ϊ­κό και δη­μό­σιο πλού­το της ΕΣΣΔ που οι λα­οί της με τό­σο σκλη­ρή δου­λειά δη­μιούρ­γη­σαν με­τα­τρέ­πο­ντας την α­πό μια βιο­μη­χα­νι­κά κα­θυ­στε­ρη­μέ­νη σε μια σύγ­χρο­νη βιο­μη­χα­νι­κά ανεπτυγ­μέ­νη χώ­ρα. Δη­λα­δή πραγ­μα­το­ποί­η­σαν στα­δια­κά με τους Μπρέζ­νιεφ, Γκορ­μπα­τσόφ, Γέλ­τσιν, και Πού­τιν τη με­γα­λύ­τε­ρη α­παλ­λο­τρί­ω­ση πλού­του στην ι­στορί­α του ι­μπε­ρια­λι­σμού και βέ­βαια στην αν­θρώ­πι­νη ι­στο­ρί­α. Τώ­ρα οι ί­διοι αυτοί σαν τά­ξη, σύμ­φω­να με τη φύ­ση τους θέ­λουν να α­παλ­λο­τριώ­σουν με δό­λο και κυ­ρί­ως με βί­α τον πλού­το που έ­χουν δη­μιουρ­γή­σει ό­λοι οι λα­οί του πλα­νήτη. Μέ­σα στις δό­λιες τα­κτι­κές τους εί­ναι και το να πεί­σουν τους κα­τα­πιε­σμέ­νους λα­ούς που πά­ντα θέ­λουν την ε­πα­νά­στα­ση και α­να­πο­λούν τους πα­λιούς τους επα­να­στα­τι­κούς α­γώ­νες, ό­τι α­πλά ε­πι­θυ­μούν να α­παλ­λο­τριώ­σουν τους δυ­τι­κούς α­στούς και ι­μπε­ρια­λι­στές και να μοι­ρά­σουν τον πλού­το τους στους ί­διους τους λα­ούς τους και στις χώ­ρες που κα­τα­πιέ­ζουν. Δη­λα­δή για να κάνουν το δι­κό τους πα­γκό­σμιο πό­λε­μο και τις δι­κές τους φα­σι­στι­κές δι­κτατο­ρί­ες υ­ψώ­νουν κιό­λας α­πό την ε­πο­χή του Μπρέζ­νιεφ στη θέ­ση του Στά­λιν των λα­ών τον δι­κό τους α­νε­στραμ­μέ­νο Στά­λιν, που στα μά­τια των α­στών εί­ναι βέβαια ο ί­διος α­κρι­βώς που μί­ση­σαν α­πό πα­λιά, μιας και σύμ­φω­να με την τα­ξι­κή τους ο­ξυ­δέρ­κεια δι­κτα­το­ρί­α της α­στι­κής τά­ξης και δι­κτα­το­ρί­α του προλε­τα­ριά­του εί­ναι στην ου­σί­α έ­να και το αυ­τό.

Σε γε­νι­κές γραμ­μές η πε­ρί­ο­δος του α­νοι­χτού, του αρ­χι­κού α­ντι­σταλι­νι­μού τέ­λειω­σε για τους με­γα­λο­ρώ­σους ι­μπε­ρια­λι­στές στα 1980 με την πα­λινόρ­θω­ση του κα­πι­τα­λι­σμού στη με­τα-μα­ο­ϊ­κή Κί­να α­πό τους α­ντί­στοι­χους ε­πίσης α­στούς νέ­ου τύ­που, κι­νέ­ζους σο­βι­νι­στές Χαν. Για­τί α­πό τό­τε δεν υ­πήρ­χε πλέ­ον έ­να μα­ζι­κό πα­γκό­σμιο κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα που να τους α­πει­λεί πολι­τι­κά και ι­δε­ο­λο­γι­κά ό­λους αυ­τούς α­πό τα α­ρι­στε­ρά, δη­λα­δή από την πλευρά των λα­ών και του μαρ­ξι­σμού. Ε­πί­σης προ­η­γού­με­να κιό­λας ε­πί ε­πο­χής Μπρέζνιεφ εί­χε τε­λειώ­σει και η πε­ρί­ο­δος κα­τά την ο­ποί­α οι Ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ραλι­στές ή­θε­λαν να κα­θη­συ­χά­ζουν την πα­γκό­σμια α­στι­κή τά­ξη ό­τι δεν την α­πειλούν κα­θό­λου σαν κο­μου­νι­στές ώ­στε να μπο­ρούν να στή­νουν α­νε­νό­χλη­τοι παντού στον κό­σμο βά­σεις πο­λι­τι­κής και στρα­τιω­τι­κής ε­πιρ­ρο­ής μέ­σα α­πό την “α­πο-στα­λι­νο­ποί­η­ση” δη­λα­δή στην ου­σί­α την α­πο-κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­ση και τη ρώ­σι­κη πρα­κτο­ρο­ποί­η­ση των κομ­μου­νι­στι­κών και α­ρι­στε­ρών κομ­μά­των. Μπήκαμε έ­τσι στα­δια­κά α­πό τα μέ­σα της ε­πο­χής Μπρέζ­νιεφ, με διά­φο­ρα τα­κτικά μπρος-πί­σω βή­μα­τα, στην πε­ρί­ο­δο κα­τά την ο­ποί­α ο ρω­σο­κι­νέ­ζι­κος ι­μπε­ρια­λι­στι­κός ά­ξο­νας πέ­ρα­σε στη φά­ση της α­νοι­χτής ε­πί­θε­σης ε­νά­ντια στις χώρες και τους λα­ούς της ευ­ρα­σια­τι­κής πε­ρι­φέ­ρειάς του με στό­χο την πε­ρι­κύκλω­ση της Ευ­ρώ­πης, στα δυ­τι­κά, και της Ια­πω­νί­ας στα α­να­το­λι­κά.

Πε­ρά­σα­με δη­λα­δή α­πό την ε­πο­χή της α­νά­γκης για μια συμ­μα­χί­α Δύ­σης-Ρω­σί­ας (και αρ­γό­τε­ρα και Κί­νας) ε­νά­ντια στα κομ­μου­νι­στι­κά, λα­ϊ­κά και ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κά α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στικά κι­νή­μα­τα, α­νά­γκη που α­ντι­στοι­χούσε στην πρώ­τη α­νοι­χτά α­ντι­στα­λι­νι­κή φά­ση του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού, στην ε­πο­χή της α­νά­γκης για μια συμ­μα­χί­α του ρώ­σι­κου και αρ­γό­τε­ρα του κι­νέ­ζι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού με τους προ­λε­τα­ρια­κά και μαρ­ξι­στι­κά α­πο­κε­φα­λι­σμέ­νους λαούς και κα­τα­πιε­σμέ­νες χώ­ρες για έ­ναν πό­λε­μο “ι­στο­ρι­κής εκ­δί­κησης” ε­νά­ντια στους δυ­τι­κούς ι­μπε­ρια­λι­στές. Αυ­τή η δεύ­τε­ρη ε­πο­χή α­ντι­στοιχεί στη νέ­α “στα­λι­νι­κή” φά­ση του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρι­λαι­σμού κα­θώς και σε μια νέ­α ε­πι­θε­τι­κή “μα­ο­ϊ­κή” ε­πο­χή για τους κι­νέ­ζους σο­σια­λι­μπε­ρια­λιστές.

Νέ­ου τύ­που στα­λι­νι­σμός, ση­μαί­νει ό­τι οι ί­διοι αυ­τοί συ­κο­φά­ντες που κα­τα­σκεύ­α­σαν το 1956 τον Στά­λιν αι­μο­βό­ρο α­ντι­λα­ϊ­κό α­ντι­μαρ­ξι­στή τέ­ρας, άρ­χι­σαν στα­δια­κά α­πό τα 1970 να υ­ιο­θε­τούν το τέ­ρας αυ­τό σαν προ­γο­νι­κό τους ηγε­τι­κό σύμ­βο­λο α­πο­κα­θι­στώ­ντας το ταυ­τό­χρονα σαν μαρ­ξι­στή. Αλ­λά τι είδους μαρ­ξι­στή: Α­πό προ­λε­τά­ριο διε­θνι­στή τον με­τέ­τρε­ψαν σε με­γα­λο­ρώ­σο σωβι­νι­στή και α­ντι­ση­μί­τη, α­πό υ­πε­ρα­σπι­στή της δι­κτα­το­ρί­ας του προ­λε­τα­ριάτου σε υ­πε­ρα­σπι­στή της χει­ρό­τε­ρης κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κής δι­κτα­το­ρίας, α­πό υ­πε­ρα­σπι­στή της ει­ρή­νης σε εκ­δι­κη­τή τι­μω­ρό του δυ­τι­κού φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού, α­πό δη­μιουρ­γό των πιο πλα­τιών ε­θνο­δη­μο­κρα­τι­κών και α­ντιφα­σι­στι­κών με­τώ­πων, σε πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­α ε­ξα­γω­γέ­α ε­πα­νά­στα­σης, δη­λα­δή αρ­χι­κά σε Tρό­τσκυ, με­τά σε Ζιου­γκά­νοφ και τε­λι­κά σε Πού­τιν. Έ­τσι κα­τά­φε­ραν και έ­στη­σαν δί­πλα στο στα­λι­νι­κό σφυ­ρο­δρέ­πα­νο, τα ε­ξα­πτέ­τυ­ρυ­γα της ορ­θο­δοξί­ας, τους τσα­ρι­κούς θυ­ρε­ούς και τη νε­ο­να­ζι­στι­κή 4η Πο­λι­τι­κή Θε­ω­ρί­α του Ντού­γκιν σαν τα με­γά­λα σύμ­βο­λα του νέ­ου ευ­ρα­σια­τι­κού ε­πι­θε­τι­κού με­τώ­που ε­νά­ντια στη σά­πια Δύ­ση. (Το α­ντί­στοι­χο κά­νουν οι κι­νέ­ζοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές που ε­νώ θά­ψα­νε για τα κα­λά τον Μά­ο α­ντι­σο­σιαλ­φα­σί­στα της πο­λι­τιστι­κής ε­πα­νά­στα­σης τον α­να­βιώ­νουν τώ­ρα σαν έ­ναν σο­σιαλ­φα­σί­στα α­ντι­νε­οφι­λε­λεύ­θε­ρο εκ­κα­θα­ρι­στή στο ε­σω­τε­ρι­κό και α­ντι­δυ­τι­κό επε­κτα­τι­στή στο ε­ξω­τε­ρι­κό) .

Το α­πο­τέ­λε­σμα εί­ναι ό­τι οι ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές εκ­θέ­τουν για δεύ­τε­ρη φο­ρά τον μαρ­ξι­σμό, την πρώ­τη φο­ρά εμ­φα­νί­ζο­ντας τον μαρ­ξι­στή Στά­λιν σαν τέ­ρας και την δεύ­τε­ρη φο­ρά το τέ­ρας αυ­τό σαν μαρ­ξι­στή.

Ε­άν με το πρώ­το χτύ­πη­μα έσπει­ραν την πιο βα­θειά αμ­φι­βο­λί­α στους λα­ούς για το μαρ­ξι­σμό συ­κο­φα­ντώ­ντας την πα­λιά του πρα­κτι­κή σε μια μα­κρυ­νή για τους πε­ρισ­σό­τε­ρους ΕΣ­ΣΔ, τώ­ρα με το νέ­ο χτύ­πη­μα θέ­λουν να τον σκοτώ­σουν για πά­ντα δεί­χνο­ντας τη ζω­ντα­νή κτη­νω­δί­α των ψευ­το­μαρ­ξι­στών-και σοσια­λι­μπε­ρια­λι­στών πα­ντού στον κό­σμο σαν ζω­ντα­νό μαρ­ξι­σμό.

 Γι αυ­τό αν εί­ναι σω­στό να χα­ρα­κτη­ρί­ζου­με τον α­ντι­στα­λι­νι­σμό της πρώ­της φά­σης σαν σκέ­το α­ντι­κομ­μου­νι­σμό, το “στα­λι­νι­σμό” της δεύ­τε­ρης πρέ­πει να το χα­ρα­κτη­ρί­ζου­με σαν “προ­βο­κα­τό­ρι­κο, και γι αυ­τό α­κραί­ο. α­ντι­κομμου­νι­σμό”. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι ε­νώ το κλασ­σι­κό α­ντι­στα­λι­νι­κό ρεύ­μα μπορεί να πε­ριέ­χει μέ­σα του και τον α­ντι­φα­σι­σμό ε­νός δη­μο­κρά­τη που α­γνο­εί εντε­λώς τον πραγ­μα­τι­κό Στά­λιν, το ρεύ­μα του προ­βο­κα­τό­ρι­κου α­ντι­στα­λι­νισμού πε­ριέ­χει συ­νή­θως το φα­σι­στι­κό μί­σος σε κά­θε δη­μο­κρα­τι­σμό και βέ­βαια πρώ­τα απ ό­λα στον α­στι­κό.

Πρό­κει­ται σε κε­ντρι­κή, πα­γκό­σμια κλί­μα­κα γι αυ­τό που το­πι­κά στην Ελ­λά­δα έ­γι­νε με το με­γα­λύ­τε­ρο η­γέ­τη του ελ­λη­νι­κού ε­πα­να­στα­τι­κού προ­λετα­ριά­του, τον Ν. Ζα­χα­ριά­δη. Αυ­τόν το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που ήταν η­θι­κός συ­ναυ­τουρχός στην δο­λο­φο­νί­α του το 1973 α­πό τους Σου­σλόφ και Μπρέζ­νιεφ, ε­πι­χει­ρεί να τον με­τα­τρέ­ψει σή­με­ρα σε έ­ναν α­ντερ­γά­τη, α­ντι­βιο­μη­χα­νι­στή και ρω­σό­φι­λο τρα­μπού­κο. Με αυ­τό το στό­χο το ψευ­τοΚ­ΚΕ σή­κω­σε πο­λύ ό­ψι­μα τη ση­μαί­α του ΔΣΕ, που την εί­χε τό­σο αι­σχρά πο­δο­πα­τή­σει α­πό στα 1960 και 1970, για να προ­ε­τοι­μά­σει μα­ζί με τους ρω­σό­δου­λους α­ντι­δυ­τι­κούς φα­σί­στες, έ­να πρα­ξι­κό­πη­μα με λα­ϊκή φα­σά­δα που θα το ο­νο­μά­σει λα­ϊ­κή ε­ξέ­γερ­ση ή και ε­πα­νά­στα­ση, ε­νώ δεν θα είναι πα­ρά κα­λυμ­μέ­νη ρώ­σι­κη κα­το­χή. Δη­λα­δή από τον α­ντι­ζα­χα­ρια­δι­κό α­ντι­κομ­μου­νι­σμό, πε­ρά­σα­με στον α­κό­μα πιο ε­πι­κίν­δυ­νο “ζα­χα­ρια­δι­κό” δη­λα­δή προ­βο­κα­τό­ρι­κο και φα­σι­στι­κό α­ντι­κομ­μου­νι­σμό.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δίκη Κοτζιά κατά ΑRB;

Ο Κο­τζιάς έ­κα­νε πως θί­χτη­κε που η ARB τον εί­πε στα­λι­νι­κό, για­τί α­ντικει­με­νι­κά έ­να έ­ντυ­πο που ι­δε­ο­λο­γικά εκ­φρά­ζει κυ­ρί­ως τη φι­λε­λεύ­θε­ρη αστι­κή τά­ξη της Ελ­λά­δας α­πο­κά­λυ­ψε στη Δύ­ση ό­τι ο υ­πουρ­γός ε­ξω­τε­ρι­κών της χώ­ρας εί­ναι έ­νας “στα­λι­νι­κός”, δη­λα­δή έ­νας α­ντι­δυ­τι­κός φα­σί­στας. Ο Κο­τζιάς δεν ή­ταν βέ­βαια πο­τέ έ­νας πραγ­μα­τι­κός στα­λι­νι­κός αλ­λά έ­νας “στα­λι­νι­κός” προ­βο­κα­τό­ρι­κου α­ντι­κομ­μου­νι­στι­κού τύ­που, για­τί ή­ταν ό­χι έ­νας α­πλός κνί­της, αλ­λά έ­νας θε­ω­ρη­τι­κός του ψευ­τοΚ­ΚΕ, ή κα­λύ­τε­ρα έ­να τσι­ρά­κι του ρώ­σικου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού στην πιο ε­πι­θε­τι­κή του, δη­λα­δή στη “στα­λι­νι­κή” του φά­ση και ό­χι στην πρώ­τη, την α­ντι­στα­λι­νική. Μά­λι­στα α­κό­μα και στα 1990 που α­πο­χώ­ρη­σε α­πό αυ­τό ή­ταν α­πό τα ¨α­ρι­στε­ρά” δια­μαρ­τυ­ρό­με­νος για τη συ­γκυβέρ­νη­ση ΝΔ-ΣΥΝ στον ο­ποί­ο ΣΥΝ κορ­μός και η­γέ­της ή­ταν α­κό­μα το ψευ­τοΚ­ΚΕ, δηλα­δή δια­μαρ­τυ­ρό­με­νος για το ό­τι το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν ή­ταν αρ­κε­τά “στα­λι­νι­κό” και αντι­δυ­τι­κό.

Ή­ταν μά­λι­στα τό­σο κα­λό τσι­ρά­κι του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που προβι­βά­στη­κε ό­πως θα δού­με πα­ρα­κά­τω σε σύμ­βου­λο ψη­λού ε­πι­πέ­δου ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων που εί­χαν μεν ρω­σό­δου­λους πρω­θυ­πουρ­γούς, αλ­λά έ­παι­ζαν στη Δύση με φι­λο­δυ­τι­κή μορ­φή. Με μια τέ­τοια εισο­δι­στι­κή μορ­φή εί­ναι υ­πο­χρε­ωμέ­νος να κι­νη­θεί ο κνί­της Κο­τζιάς ι­διαί­τε­ρα τώ­ρα στην κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που ναι μεν εί­ναι φι­λο­ρώ­σι­κη, αλ­λά θέ­λει να φαί­νε­ται και σαν φι­λο­δυ­τι­κή και μά­λι­στα φι­λο­α­με­ρι­κά­νι­κη για να μπο­ρεί να ε­ξου­δε­τε­ρώ­νει τις ευ­ρω­πα­ϊ­κές πιέ­σεις στην οι­κο­νο­μί­α. Πως ό­μως θα έ­χει ο Κο­τζιάς την υ­πο­στή­ρι­ξη των ΗΠΑ, την ώ­ρα μά­λι­στα που κά­νει φι­λο­ρώ­σι­κη πο­λι­τι­κή στο κε­ντρι­κό ζή­τη­μα των κυ­ρώ­σε­ων, ό­ταν α­πο­δει­κνύ­ε­ται φα­να­τι­κός φί­λος και πρώ­ην στε­νός συ­νερ­γάτης των α­να­το­λι­κών πραγ­μα­τι­κά σο­σιαλ­φα­σι­στι­κών δη­λαδή α­πό τα δε­ξιά αντι­δυ­τι­κών κα­θε­στώ­των ;

Να για­τί α­πό τό­τε που ο κνί­της Κο­τζιάς παί­ζει στο δυ­τι­κό τα­μπλό, προ­σπα­θεί να κρύ­ψει το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό πα­ρελ­θόν του.

Στο με­τα­ξύ και ώ­σπου να γί­νει η δί­κη ο “στα­λι­νι­κός” κνί­της έ­γι­νε ΥΠΕΞ, δη­λα­δή ιε­ρό πρό­σω­πο για έ­να κρά­τος που πραγ­μα­τι­κός αρ­χη­γός του εί­ναι ο Πού­τιν. Έ­τσι η δι­καιο­σύ­νη που δεν εί­ναι πο­τέ α­νε­ξάρ­τη­τη α­πό το κρά­τος για κά­θε σο­βα­ρό πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα, ι­διαί­τε­ρα δεν εί­ναι πο­τέ μα πο­τέ α­νε­ξάρτη­τη α­πό το υ­πουρ­γεί­ο ε­ξω­τε­ρι­κών, α­νέ­λα­βε να ι­κα­νο­ποι­ή­σει τον υ­πουρ­γό και να τι­μω­ρή­σει τον τα­ρα­ξί­α, πό­σο μάλ­λον που ο τα­ρα­ξί­ας αυ­τός εί­χε γί­νει μι­ση­τός σε ό­λο το κα­θε­στω­τι­κό α­ντι­δυ­τι­κό μπλοκ ό­ταν α­πο­κά­λυ­πτε με έ­να συντα­ρα­κτι­κό δη­μο­σιο­γρα­φι­κό βι­βλί­ο του το: “κα­λά τους κά­να­νε” πό­σοι πολ­λοί δη­μο­σιο­γρα­φι­κοί και πο­λι­τι­κοί πα­ράγο­ντες στη χώ­ρα, δια­μορ­φω­τές της κοι­νής γνώ­μης εί­χαν χα­ρεί για τη σφα­γή των δί­δυ­μων πύρ­γων το 2002.

Πως έγινε η δίκη ή μάλλον οι καθ υπαγόρευση δίκες παρωδίες της ARB

Το πρό­θυ­μο λοι­πόν δι­κα­στή­ριο για να βο­η­θή­σει τον προ­ϊ­στά­με­νο υπουρ­γό του πιά­στη­κε από τη φρά­ση “γκα­ου­λά­ι­τερ του στα­λι­νι­σμού” και α­πό­δωσε στο συ­ντά­κτη του κει­μέ­νου την πρό­θε­ση να α­πο­δώ­σει στον Κο­τζιά α­φε­νός τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ε­νός χι­τλε­ρι­κού στε­λέ­χους ό­πως ο Γκέ­μπελ­ς, και α­φε­τέρου ε­νός αυ­ταρ­χι­κού πο­λι­τι­κού που α­κο­λου­θεί τις “στα­λι­νι­κές” πρα­κτι­κές που κα­τά την τά­χα φι­λε­λεύ­θε­ρη ά­πο­ψη του δι­κα­στη­ρί­ου με­τα­φρά­ζο­νται σε πρα­κτι­κές της βί­αι­ης κα­τα­στο­λής της α­ντί­θε­της ά­πο­ψης και της ε­λευ­θε­ρί­ας της έκ­φρα­σης.

Η βα­σι­κή υ­πε­ρά­σπι­ση της ARB ή­ταν και πο­λύ σω­στά ό­τι αυ­τός εί­ναι έ­νας πο­λι­τι­κός χα­ρα­κτη­ρι­σμός που ε­μπί­πτει στα πλαί­σια της πο­λι­τι­κής κριτι­κής και δεν μπο­ρεί να α­ξιο­λο­γη­θεί δι­κα­στι­κά, ε­νώ δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε έ­ντο­να για την πα­ρερ­μη­νεί­α της συ­γκε­κρι­μέ­νης φρά­σης που δεν εν­νο­εί ό­τι ο Κο­τζιάς εί­ναι χι­τλε­ρι­κός αλ­λά α­πλά φα­να­τι­κός στα­λι­νι­κός. Ε­πί­σης, σε ό­τι αφο­ρά την υ­πο­στή­ρι­ξη των κα­θε­στώ­των Για­ρου­ζέλ­σκι και Χό­νε­κερ ο Βα­σι­λά­κης παρου­σί­α­σε έ­να βι­βλί­ο που εί­χε γρά­ψει ο Κο­τζιάς υ­πέρ του κα­θε­στώ­τος Για­ρουζέλ­σκι, και έ­να δεύ­τε­ρο που εί­χε γρά­ψει μα­ζί με τον ι­δε­ο­λο­γι­κό εκ­φρα­στή του κα­θε­στώ­τος Χό­νε­κερ, ο ο­ποί­ος ή­ταν και συ­νερ­γά­της της πε­ριώ­νυ­μα φα­σιστι­κής Στά­ζι, του Μάν­φρε­ντ Μπουρ, τα ο­ποί­α το δι­κα­στή­ριο α­πέρ­ρι­ψε σα στοιχεί­α!!!

Οι ι­σχυ­ρι­σμοί του Κο­τζιά στο δι­κα­στή­ριο ή­ταν ό­τι η οι­κο­γέ­νεια του υ­πήρ­ξε κομ­μά­τι της οι­κο­γέ­νειας του Πα­λαιών Πα­τρών Γερ­μα­νού (!) το ο­ποί­ο α­πο­δει­κνύ­ει προ­φα­νώς ό­τι δεν έ­χει κα­μί­α σχέ­ση με ό­λα αυ­τά που συ­νέ­βη­σαν έ­ναν αιώ­να του­λά­χι­στον με­τά, και ό­τι α­φού συνέ­βη­σαν ό­λα αυ­τά έ­γι­νε κα­θηγη­τής στα Πα­νε­πι­στή­μια του Μαρ­βούρ­γου, της Οξ­φόρ­δης και του Χάρ­βαρ­ντ ό­που δεν μπο­ρεί να α­πο­κτή­σει τέ­τοια θέ­ση έ­νας φα­να­τι­κός θαυ­μα­στής του Γιαρου­ζέλ­σκι και του Χό­νε­κερ. Η ARB α­πέ­δει­ξε ό­μως ό­τι και σ’ αυ­τό ο κος Υ­πουρ­γός εί­πε α­πλά ψέμ­μα­τα α­φού σε α­πα­ντη­τι­κές ε­πι­στο­λές των πα­νε­πι­στη­μί­ων στην ε­φη­με­ρί­δα α­να­φέ­ρε­ται ό­τι η σχέ­ση του Κο­τζιά με αυ­τό του Μαρ­βούρ­γου ή­ταν α­ντι­κα­τάστα­τη κα­θη­γη­τή και ό­χι “ε­κλεγ­μέ­νου κα­θη­γη­τή” ό­πως ι­σχυ­ρί­στη­κε, ε­νώ σε ό­τι α­φο­ρά τα άλ­λα δύ­ο ό­τι εί­χε α­πλή συ­νερ­γα­σί­α μα­ζί τους. Αυ­τά δεν ελέγ­χθη­καν α­πό τους δι­κα­στές, που στη φού­ρια τους να βγά­λουν την α­πό­φα­ση της δι­καί­ω­σης του ά­τυ­που προ­ϊ­στα­μέ­νου τους τον βά­φτι­σαν “ι­δρυ­τι­κό στέλε­χος” του ΚΚΕ, πα­ρό­λο που ο Κο­τζιάς γεν­νή­θη­κε το 1950 δη­λα­δή του­λά­χι­στον τριά­ντα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα α­πό την ί­δρυ­ση του πραγ­μα­τι­κού ΚΚΕ. Με βά­ση αυ­τά τα στοι­χεί­α η ARB έ­κα­νε μη­νύ­σεις στον Κο­τζιά, και α­να­φο­ρές κα­τά των δι­κα­στών που δεν εί­χαν βέ­βαια κα­μί­α τύ­χη στη Δι­καιο­σύ­νη της Θά­νου.

Εί­ναι δε­δο­μέ­νο ό­τι σε μί­α α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α ό­που η ε­λευ­θε­ρί­α του τύ­που εί­ναι στοι­χειω­δώς κα­το­χυ­ρω­μέ­νη, ο­ποιοσ­δή­πο­τε μπο­ρεί να χα­ρα­κτηρί­ζει έ­ναν πο­λι­τι­κό, στα πλαί­σια της πο­λι­τι­κής κρι­τι­κής, στα­λι­νι­κό, χω­ρίς να παίρ­νει την ά­δεια του και χω­ρίς να σέρ­νε­ται για αυ­τό στα δι­κα­στή­ρια.

Στην πε­ρί­πτω­ση που κά­ποιος θα θι­γό­ταν θα­νά­σι­μα ε­πει­δή τον χα­ρακτή­ρι­σαν έ­στω ε­ντε­λώς α­πό σπό­ντα “γκα­ου­λά­ι­τερ”, ο­πωσ­δή­πο­τε δεν θα συ­γκα­λού­σε πρώ­τος στη με­τα­πο­λε­μι­κή ι­στο­ρί­α δια­κομ­μα­τι­κό συμ­βού­λιο ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής με προ­σκε­κλη­μέ­νους και τους υ­πό­δι­κους ναζι­στές της “Χρ. Αυ­γής” για να α­νταλ­λά­ξουν ό­λοι μα­ζί α­πό­ψεις για τις διε­θνείς σχέ­σεις της χώ­ρας ό­πως έ­κα­νε ο Κο­τζιάς το Μά­η του 2015, ού­τε θα συ­να­γε­λα­ζό­ταν με τον νε­ο­να­ζι­στή στη νο­ο­τροπί­α του Ντού­γκιν, ού­τε θα υ­πο­στή­ρι­ζε την πο­λι­τι­κή της νε­ο­χιτλε­ρι­κής που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας που ε­νώ­νει ό­λους τους πα­ρα­πά­νω, ο­πό­τε δεν θα βρι­σκό­ταν και μπρο­στά στην α­νά­γκη να φι­μώ­σει έ­να έ­ντυ­πο που τον κα­ταγ­γέλλει σα φί­λο των α­να­το­λι­κών φα­σι­σμών.

Το ό­τι η υ­πο­στή­ρι­ξη του Κο­τζιά στα α­να­το­λι­κά φα­σι­στι­κά κα­θε­στώτα χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται στα­λι­νι­σμός με ε­πι­μο­νή α­πό τη διω­κό­με­νη ε­φη­με­ρί­δα, α­ποτε­λεί α­πόρ­ροια της τά­σης ό­λου του α­στι­κού φι­λε­λεύ­θε­ρου στρα­τό­πε­δου να κά­νει πά­ντα τη βα­ριά λα­θε­μέ­νη ταύ­τι­ση του κομ­μου­νισμού με το σο­σιαλφασι­σμό. Αυ­τό εί­ναι έ­να βα­ρύ λά­θος που θα το πλη­ρώ­σουν ό­χι μό­νο οι λα­οί αλ­λά και οι ί­διοι οι α­στο­φι­λε­λεύ­θε­ροι, για­τί έ­τσι πυ­ρο­βο­λούν δί­πλα στους κνίτες α­ντι­πά­λους τους ό­λη την α­ντι­φα­σι­στι­κή πα­ρά­δο­ση του πραγ­μα­τι­κού κομ­μου­νι­στι­κού, και μά­λι­στα ι­διαί­τε­ρα, του στα­λι­νι­κού κι­νή­μα­τος, που ση­μαίνει και τους μό­νους λα­ϊ­κούς υ­πε­ρα­σπι­στές τους α­πέ­να­ντι στους να­ο­να­ζί.

Ο­πωσ­δή­πο­τε πά­ντως το δι­καί­ω­μα ο­ποιου­δή­πο­τε να α­πο­δί­δει πο­λι­τικούς χα­ρα­κτη­ρι­σμούς στον ο­ποιον­δή­πο­τε πρέ­πει να τύ­χει α­πο­φα­σι­στι­κής υπε­ρά­σπι­σης α­πό κά­θε πραγ­μα­τι­κό κομ­μου­νι­στή και α­πό κά­θε δη­μο­κρά­τη. Τέτοια ζη­τή­μα­τα δεν λύ­νο­νται δι­κα­στι­κά αλ­λά πο­λι­τι­κά. Ε­πί­σης η κα­ταγ­γε­λί­α του Κο­τζιά για υ­πο­στή­ρι­ξη στα σο­σιαλ­φα­σι­στι­κά α­να­το­λι­κά κα­θε­στώ­τα και για φι­λο­που­τι­νι­σμό α­πο­τε­λεί α­ντι­κει­με­νι­κά πρά­ξη α­ντί­στα­σης στην επαπει­λού­με­νη φα­σι­στι­κή δι­κτα­το­ρί­α.

Γιατί ο Κοτζιάς και το σοσιαλφασιστικό καθεστώς που τον στηρίζει επιχειρεί τη φίμωση της ARB

Ό­πως εί­πα­με μί­α τέ­τοια α­πο­κά­λυ­ψη ε­μπο­δί­ζει τον Υ­ΠΕΞ να εμ­φα­νί­ζεται ως φι­λο­δυ­τι­κός υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών, μί­ας δή­θεν φι­λο­ευ­ρωπα­ϊ­κής κυβέρ­νη­σης που εί­ναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ως το με­δού­λι α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή και φι­λο­που­τι­νι­κή. Ό­μως κυ­ρί­ως βλά­πτει σο­βα­ρά το προ­φίλ του Τσί­πρα που τον τοπο­θέ­τη­σε ε­κεί. Για­τί ποιος πραγ­μα­τι­κά ευ­ρω­παιό­φι­λος πρω­θυ­πουρ­γός θα έβα­ζε υ­πουρ­γό Ε­ξω­τε­ρι­κών με­τά την προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας α­πό τη Ρω­σί­α, έναν άν­θρω­πο που έ­χει κά­νει πι­στός υ­πο­στη­ρι­κτής των φι­λι­κών της κα­θε­στώτων την πε­ρί­ο­δο του ψυ­χρού πο­λέ­μου, και δρα­στή­ριο στέ­λε­χος του πιο ρω­σό­δου­λου κόμ­μα­τος της χώ­ρας;

Ο προ­η­γού­με­νος Υ­ΠΕΞ που ή­ταν φί­λος αυ­τών των κα­θεστώ­των ή­ταν ο Πα­πού­λιας, αλ­λά τό­τε και δεν υ­πήρ­χε έ­νας θερ­μός πό­λε­μος με τη Ρω­σί­α ό­πως τώ­ρα αυ­τός της Ου­κρα­νί­ας και βε­βαί­ως ο Πα­πού­λιας δεν ή­ταν πο­τέ η­γε­τι­κό στέ­λε­χος του ψευ­τοΚ­ΚΕ.

Το προ­φίλ του φι­λο­δυ­τι­κού ο κνί­της ει­σο­δι­στής Κο­τζιάς άρ­χι­σε να το κτί­ζει ή­δη προ­σε­κτι­κά α­πό το 1999 σα σύμ­βου­λος στο υ­πουρ­γεί­ο ε­ξω­τε­ρι­κών του Γ. Πα­παν­δρέ­ου ε­νώ πα­ρέ­μει­νε συ­νερ­γά­της του μέ­χρι και το 2009. Ο λό­γος της α­πο­μά­κρυν­σης του Γ. Κο­τζιά α­πό το ΠΑ­ΣΟΚ το 2009 ή­ταν ό­τι ο Γ. Πα­παν­δρέ­ου δεν μπό­ρε­σε να στη­ρί­ξει το διο­ρι­σμό του στο Υ­ΠΕΞ, και του πρό­τει­νε θέ­ση α­να­πλη­ρω­τή που δεν δέ­χτη­κε, α­κρι­βώς ε­πει­δή η α­ντι-κνί­τι­κη, α­ντι-συ­ρι­ζαί­ι­κη τάση μέ­σα στο ΠΑ­ΣΟΚ εί­χε τό­τε α­κό­μα δύ­να­μη για να κα­τα­πιεί σαν η­γε­τι­κό στέ­λεχος εκ με­τα­γρα­φής έ­ναν πρώ­ην κνί­τη. Στη συ­νέ­χεια ο δρα­στή­ριος αυ­τός ει­σοδι­στής ί­δρυ­σε την κί­νη­ση “Πράτ­τω” που έ­κα­νε κρι­τι­κή στο ΠΑ­ΣΟΚ “α­πό α­ρι­στερά”, και που ή­ταν μί­α α­πό αρ­κε­τές α­ντί­στοι­χες κι­νή­σεις που στή­θη­καν α­πό συρι­ζαί­ους ή φι­λο­συ­ρι­ζαί­ι­κα στε­λέ­χη του ΠΑ­ΣΟΚ, για να με­τα­τρέ­ψουν το ΠΑ­ΣΟΚ σε ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ή­ταν τό­τε το 2010 που εμ­φα­νί­στη­κε η ε­πι­στο­λή κα­τά Κο­τζιά στην ARB, όταν δη­λα­δή αυ­τός πά­σχι­ζε να πεί­σει τους ΠΑ­ΣΟ­Κους ό­τι ή­ταν έ­νας φι­λο­ευ­ρω­παί­ος της α­ρι­στε­ράς, θά­βο­ντας το πα­ρελ­θόν του στο ψευ­τοΚ­ΚΕ.

Γι’ αυ­τό στρά­φη­κε κα­τά της ARB με μί­α α­γω­γή με την ο­ποί­α ζη­τού­σε 250.000 Ευρώ (!) για συ­κο­φα­ντι­κή δυ­σφή­μη­ση για τη δη­μο­σί­ευ­ση της ε­πι­στο­λής. Η α­γω­γή εί­χε στό­χο τό­σο την τρο­μο­κρά­τη­ση της ARB ό­σο και ο­ποιου­δή­πο­τε τρί­του ε­πι­χειρού­σε να ε­πα­να­λά­βει δη­μο­σιεύ­σεις με το ί­διο πε­ριε­χό­με­νο.

Ο Κο­τζιάς ε­πέ­μει­νε στην ε­πί­θε­σή του το 2015 α­φού έ­γι­νε υ­πουρ­γός και πέ­τυ­χε την κα­τα­δί­κη της ARB και στο Ε­φε­τεί­ο την ο­ποί­α α­ξιο­ποί­η­σε για την από­πει­ρα της κα­τά­σχε­σης της ε­φη­με­ρί­δας με στό­χο τη φί­μω­ση της, ύ­στε­ρα α­πό την α­νυ­πο­χώ­ρη­τη στά­ση της ε­φη­με­ρί­δας που έ­φτα­σε μέ­χρι την προ­σφυ­γή σε ευρω­πα­ϊ­κά θε­σμι­κά όρ­γα­να.

Εί­ναι ω­στό­σο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή για την α­πό­λυ­τη έλ­λει­ψη αρ­χών και τη γλοιώ­δη “ευε­λι­ξί­α” αυ­τού του φι­λό­δο­ξου κνί­τη, μια συ­νέ­ντευ­ξη που έ­δω­σε στο πε­ριο­δι­κό Spiegel το Φε­βρουά­ριο του 2015. Ό­ταν ρω­τή­θη­κε α­πό το δη­μο­σιο­γρά­φο “Πώς στέ­κε­στε α­πέ­να­ντι σε πα­λαιό­τε­ρα κεί­με­να, στα ο­ποί­α υ­πε­ρα­σπι­ζό­σα­σταν την κα­τα­στο­λή του πο­λω­νι­κού συν­δι­κά­του “Αλ­λη­λεγ­γύ­η”;” α­πά­ντη­σε με­τα­ξύ άλ­λων: “Ή­μουν στην Κε­ντρι­κή Ε­πιτρο­πή του ΚΚΕ. Έ­γρα­ψα κατ’ ε­ντο­λήν του κόμ­μα­τός μου πράγ­μα­τα, π.χ. για την Πο­λω­νί­α, τα ο­ποί­α ή­ταν α­νο­η­σί­ες. Αυ­τά ή­ταν πριν α­πό 35 χρό­νια”. Δη­λα­δή προ­τί­μη­σε να εμ­φα­νι­στεί σαν -μα­ριο­νέ­τα της ηγε­σί­ας ε­νός κόμ­μα­τος που κατ’ ε­ντο­λήν της έ­γρα­φε “α­νο­η­σί­ες”, οι ο­ποί­ες πρέ­πει να πα­ρα­γρα­φούν για­τί ή­ταν “πριν α­πό 35 χρό­νια”, πα­ρά να α­να­λά­βει την πο­λι­τική ευ­θύ­νη για το ό­τι τό­τε του­λά­χι­στον τις πί­στευε. Ω­στό­σο α­πό την άλ­λη αυ­τές τις “α­νο­η­σί­ες” δεν τις α­ναί­ρε­σε πο­τέ μέ­χρι σή­με­ρα ε­πί της ου­σί­ας γιατί ξέ­ρει ό­τι αύ­ριο θα έρ­θει η ώ­ρα που δεν θα χρειά­ζε­ται να δου­λεύ­ει σαν φιλο­ευ­ρω­παί­ος μι­σο­φι­λε­λεύ­θε­ρος αλ­λά σαν κα­θα­ρά φι­λο­ρώ­σος προ­βο­κα­τό­ρι­κα “στα­λι­νι­κός” Υ­ΠΕΞ. Εί­ναι άλ­λω­στε ε­ντε­λώς α­πο­κα­λυ­πτι­κή η άρ­νη­σή του να α­παντή­σει στην ε­ρώ­τη­ση του δη­μο­σιο­γρά­φου: “Πώς έ­πρε­πε να α­ντι­δρά­σει η Ευρώ­πη στην προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας α­πό την Ρω­σί­α;” ό­που ο Κο­τζιάς εί­πε τα εξής: “Η προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας έ­λα­βε χώ­ρα πριν α­να­λά­βω ε­γώ ως Υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών” (!!!) Δη­λα­δή πριν γί­νει υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών δεν α­σχο­λιό­ταν με τις μέ­γι­στες διε­θνείς υ­πο­θέ­σεις, κα­θώς φαί­νε­ται ε­κεί­νη την πε­ρί­ο­δο μελε­τού­σε άλ­λα ζη­τή­μα­τα… Με τον ί­διο τρό­πο θο­λώ­νει τα νε­ρά και για την πρόσκλη­ση που έ­κα­νε στον Ντού­γκιν στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Πει­ραιά, για την ο­ποία λέ­ει ό­τι μό­νο με­τά την ο­μι­λί­α του κα­τά­λα­βε ό­τι ή­ταν “πο­λύ α­ντια­με­ρι­κά­νος”, πα­ρό­λο που ή­ταν “πο­λύ φι­λο­γερ­μα­νός” (!) και γι’ αυ­τό δια­πλη­κτί­σθη­κε μα­ζί του και δεν τον συ­νό­δε­ψε ού­τε μέ­χρι την έ­ξο­δο!!! (http://tvxs.gr/news/ellada/kotzias-se-spiegel-exo-grapsei-kai-anoisies-kat%E2%80%99-entoli-toy-kke). Λες και πριν έρ­θει στο πα­νεπιστή­μιο του Πει­ραιά ο Ντού­γκιν δεν εί­χε έ­ναν ό­γκο συγ­γραμ­μά­των και το­πο­θε­τή­σε­ων ενα­ντί­ον των Η­ΠΑ, και το κρα­τού­σε κρυ­φό πό­σο α­ντια­με­ρι­κά­νος ή­ταν. Α­πλά ε­δώ φαί­νε­ται πό­σο πει­ρά­ζει τον Κο­τζιά να ε­νο­χλή­σει τις ω­μά ι­μπε­ρια­λι­στι­κές ΗΠΑ και ό­χι τη δια­σπα­σμέ­νη και α­δύ­να­μη Ε­Ε των ι­μπε­ρια­λι­σμών β΄ κα­τη­γο­ρίας.

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ε­πί­σης το ψευ­τοΚ­ΚΕ που λο­γι­κά έ­πρε­πε να κα­ταγ­γεί­λει το πρώ­ην η­γε­τι­κό στέ­λε­χος του που δη­λώ­νει δη­μό­σια ό­τι έ­γρα­φε α­νο­η­σίες κατ’ ε­ντο­λή του κόμ­μα­τος του, προ­τί­μη­σε να μην α­σχο­λη­θεί κα­θό­λου με την υπό­θε­ση, για να μη φέ­ρει σε δύ­σκο­λη θέ­ση έ­να στέ­λε­χος του ρω­σό­δου­λου καθε­στώ­τος με κρί­σι­μο ρό­λο στη διε­θνή δι­πλω­μα­τί­α.

Η α­δυ­να­μί­α του υ­πουρ­γού ε­ξω­τε­ρι­κών να στη­ρί­ξει συ­γκε­κρι­μέ­νες πο­λι­τι­κές του ε­πι­λο­γές α­πο­κα­λύ­πτει πό­σο ση­μα­ντι­κή εί­ναι η κά­λυ­ψη που δίνουν στην κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τα λε­γό­με­να φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα που τή­ρη­σαν α­πό­λυ­τη σιω­πή για την υ­πό­θε­ση α­κριβώς ε­πει­δή η­γε­μονεύ­ο­νται α­πό φι­λο­ρώ­σι­κες η­γε­σί­ες στο σύ­νο­λό τους. Ή­ταν μί­α ε­φη­με­ρί­δα ό­πως η ARB που έ­κα­νε τις α­πο­κα­λύ­ψεις για τον Κο­τζιά, και υ­πο­στη­ρί­χθη­κε στη συνέ­χεια α­πό το Βή­μα του Ψυ­χά­ρη ο ο­ποί­ος ό­χι τυ­χαί­α βρί­σκε­ται σή­με­ρα στο στόχα­στρο του ρω­σό­δου­λου κα­θε­στώ­τος, ε­πί­σης μέ­σα στη δια­κομ­μα­τι­κή σιω­πή. Η ε­πί­θε­ση του σο­σιαλ­φα­σι­σμού στα ΜΜΕ έ­χει προ­κα­λέ­σει ω­στό­σο για πρώ­τη φορά μί­α α­φύ­πνι­ση αυ­τών που για και­ρό βρί­σκο­νταν σε λή­θαρ­γο ό­ταν υ­πήρ­χαν όλα τα ση­μά­δια ό­τι έρ­χε­ται φα­σι­σμός στη χώ­ρα. Έ­τσι, στις αρ­χές του Σε­πτέμ­βρη και σε μί­α κο­ρύ­φω­ση της πο­λι­τι­κής σύ­γκρου­σης για τις τη­λε­ο­πτι­κές ά­δειες, το Σκά­ι, που α­κό­μα κιν­δυ­νεύ­ει με κλεί­σι­μο α­φού έχουν δε­σμευ­τεί οι λογα­ρια­σμοί του Α­λα­φού­ζου, έ­δω­σε τη­λε­ο­πτι­κό βή­μα στο Μ. Βα­σι­λά­κη στην εκ­πομπή του Μπο­γδά­νου.

Ο Μ. Βα­σι­λά­κης εί­χε βρε­θεί άλ­λη μί­α φο­ρά στο στό­χα­στρο με βά­ση τον τυ­πο­κτό­νο νό­μο α­πό το Δί­κτυο 21 για τις κα­ταγ­γε­λί­ες του για α­νά­μι­ξή του στο κρύ­ψι­μο του Ο­τσα­λάν το 1999. Τα στε­λέ­χη του Δ 21 στις ευ­ρω­ε­κλο­γές του 1999 και εν μέ­σω σκαν­δά­λου Ο­τσα­λάν εί­χαν πε­ρί­ο­πτες θέ­σεις στα ψη­φο­δέλ­τια ό­λων των κομ­μά­των με πρώ­το και κα­λύ­τε­ρο το Ζου­ρά­ρι σε αυ­τό του ψευ­τοΚ­ΚΕ (http://www.oakke.gr/na434/vasilakis_434.htm). Ό­χι τυ­χαί­α στην πρώ­τη φά­ση της δι­κα­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας ο Κο­τζιάς εί­χε δι­κη­γό­ρο του τον πο­λι­τι­κό σύμ­βου­λο του Σα­μα­ρά και πρώ­ην στέλε­χος του Δ 21 Φα­ή­λο Κρα­νι­διώ­τη. Στη δεύ­τε­ρη φά­ση έ­χει δι­κη­γό­ρο του τον Μα­ντζου­ρά­νη, πρώ­ην συ­νή­γο­ρο του Κο­σκω­τά και νυν συ­νήγο­ρο της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙ­ΖΑ στη δι­κα­στι­κή μά­χη των κα­να­λιών ε­να­ντί­ον των α­πο­φά­σε­ων Πα­πά, και του τη­λε­ο­πτι­κού δια­γω­νι­σμού-πα­ρω­δί­α.

Η φασιστική φίμωση της ARB δεν πρέπει να περάσει. Η ΟΑΚΚΕ καλεί όλους τους δημοκράτες να σταθούν στο πλευρό της και να υπερασπίσουν το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθεροτυπίας ενάντια στην ωμή επίθεση του σοσιαλφασισμού. Η δίκη της αναίρεσης της γίνεται στις 24 Οκτώβρη στον Άρειο Πάγο.