"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή ο πληθυσμός της δεν έχει αποκτήσει καμιά ανοσία στον κορωνοϊό, μια μικρή ανάφλεξη μπορεί να γίνει πυρκαγιά και να καταστρέψει εντελώς τον υπόλοιπο φετινό τουρισμό από τον οποίο εξαρτιέται η μεθοδικά αποβιομηχανοποιημένη χώρα μας. Αν υπάρξει μια νέα κρίση η χώρα θα παραδοθεί οικονομικά και πολιτικά σε αυτούς που αγόρασαν χάρη στην προηγούμενη κρίση για ένα κομμάτι ψωμί τις βασικές της υποδομές, δηλαδή τα δυο μεγαλύτερα λιμάνια της, το ηλεκτρικό της δίκτυο, το σιδηροδρομικό της δίκτυο, το δίκτυο φυσικού αερίου, τα περιφερειακά αεροδρόμια, την καλύτερη τουριστική γη και χιλιάδες ακριβές κατοικίες της. Αυτοί οι αγοραστές είναι κυρίως το ρωσικό και κινέζικο κρατικοφασιστικό μονοπώλιο (ΚΟΣΚΟ, ΑΔΜΗΕ, Σαββίδης) και κάποια ιταλικά ή γερμανικά μονοπώλια (Ιταλικοί σιδηρόδρομοι, ΕΝΙ) που συνεργάζονται πολύ στενά με το ρωσικό κράτος. Είναι χαρακτηριστικό πως πάνω στην πανδημία αγόρασε ο Σαββίδης τη μεγαλύτερη τουριστική εγκατάσταση της χώρας (Πόρτο Καρρά). Όλη αυτή η σκανδαλώδης παράδοση δημόσιου πλούτου έχει γίνει με διακομματική συμφωνία. Σύντομα η χώρα θα καταλάβει ότι αυτοί που κάναν για χρόνια σαμποτάζ στη βιομηχανία και γενικά στη σύγχρονη μεγάλη παραγωγή το έκαναν για να χρεωκοπήσει η χώρα μας και να πουληθεί στα ρωσοκινέζικα αφεντικά τους.
Να γιατί την πιο ανοιχτή γραμμή της αναζωπύρωσης της πανδημίας την έχουν η φασιστική, ανοιχτά ρωσόδουλη ακροδεξιά του Βελόπουλου και των ναζί της ΧΑ. Οι τελευταίοι φωνάζουν ότι το διεθνές κεφάλαιο χρησιμοποίησε τον ιό για να «κλείσει το λαό στα σπίτια του» ενώ ο Βελόπουλος χτύπησε την καραντίνα κυρίως στο όνομα των αναγκών λατρείας των ορθόδοξων χριστιανών και γι αυτό τώρα στηρίζει την απαίτηση της πιο μαύρης τάσης της εκκλησίας, την όπως πριν συνέχιση του «θαύματος της μετάληψης».
Ο διπρόσωπος Μητσοτάκης που σαν τοποθετημένος στη θέση του από τον Καραμανλή τον Β΄ είναι και αυτός ένας καλυμμένος ρωσόδουλος, βοηθάει αυτό το μαύρο κίνημα αφού όχι μόνο δεν το καταγγέλλει με έμφαση αλλά επιτρέπει να συμμετέχει μέσα στο ανώτατο επιτελείο των λοιμοξιολόγων κατά της πανδημίας ο «επιστημονικός» εκπρόσωπος του, η περιβόητη Γιαμαρέλλουπου ενισχύει με αλλεπάλληλες δηλώσεις της το δολοφονικό αυτό κίνημα λέγοντας ότι η θεία μετάληψη δεν υπόκειται στους νόμους της επιστήμης. Από την άλλη ο Μητσοτάκης συνεχίζει να αποθεώνει, από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ έναν Τσιόδρα που προπαγάνδισε επίμονα και σε μεγάλο βαθμό ενστάλλαξε στη λαϊκή συνείδηση την αντίληψη ότι η μάσκα όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά κάνει και κακό, με αποτέλεσμα η χρήση της σήμερα να εμφανίζεται σαν μια αστυνομική υποχρέωση. Μάλιστα, με διακομματική συγκάλυψη πνίγηκε το σκάνδαλο ότι οι μάσκες γίνανε υποχρεωτικές μόνο όταν άρχιζε να τις κατασκευάζει με τις περιζήτητες μηχανές που του παραχώρησε το κινέζικο κράτος ένας Νταβέλης, ανοιχτός φιλοχιτλερικός, φίλος του Μητσοτάκη, συνεργάτης της φιλορώσικης εκκλησίας και των ρωσικών μονοπωλίων υγείας. Και αυτό όταν δεν δίνονται άδειες σε κλειστές κλωστοϋφαντουργίες να κατασκευάζουν μάσκες που θα είναι οπωσδήποτε καλύτερες από τις πάνινες που φτιάχνουν οι πολίτες. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε με πόση συνέπεια η κυβέρνηση και ο Τσιόδρας προσωπικά καθυστέρησαν και καθυστερούν τη βάση κάθε οργανωμένης διαδικτυακής άμυνας κατά του κορονοϊού - μέχρι την εύρεση φαρμάκου η εμβολίου- που είναι τα μαζικά τεστ.
Αν η φασιστική ακροδεξιά σπάει ανοιχτά τις προφυλάξεις και οδηγεί στην αρρώστια το πιο μεγάλης ηλικίας και πιο συντηρητικό κοινό, εκείνος που σπάει έμμεσα τις προφυλάξεις της νεολαίας και δίνει μια πατίνα «λαϊκής αντίστασης» στην υπερδεξιά πολιτική κατά των μέτρων, ειδικά κατά της μάσκας, είναι η ψευτο-αριστερά των ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ.Αυτά τα δυο κόμματα δουλεύουν με αλληλοσυμπληρούμενο τρόπο για τα συμφέροντα των δυο ανερχόμενων φασιστικών σύμμαχων ιμπεριαλισμών, του ρώσικου και κινέζικου που στήθηκαν από προδότες της εργατικής τάξης οι οποίοι σφετερίστηκαν από τα μέσα την κρατική εξουσία της. Από την ίδια ταξική στόφα είναι φτιαγμένες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ που δουλικά υπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά πρότυπά τους.
Αυτά τα δυο κόμματα, για να μην εκτίθενται στην πλατειά πολιτική τους βάση, αλλά και στη γενικά δυτικόφιλη μεγαλοαστική τάξη στην οποία δουλεύουν εισοδιστικά, παριστάνουν τους οπαδούς των μέτρων και μόνο συμβολικά οργανώνουν κινήσεις ενάντια τους στο όνομα των «αγώνων», που είναι τόσο ξένοι προς τον πυρήνα της εργατικής τάξης (που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα), τόσο κούφιοι, πομπώδεις και ανώδυνοι για τις εργοδοσίες και τόσο κρατικά εγκεκριμένοι, όσο ακριβώς και οι εκκλησιαστικές τελετές.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ αναθέτουν τη βασική βρώμικη δουλειά για το σπάσιμο του πνεύματος επαγρύπνησής της νεολαίας απέναντι στην πανδημία στους εξωκοινοβουλευτικούς «αριστερούς» και ψευτοαναρχικούς μικροαστικούς στρατούς τους. Αυτοί, με επικεφαλής τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προώθησαν στην πράξη τη γραμμή των χωρίς μέτρα προστασίας συγκεντρώσεων στις πλατείες για να κατοχυρώσουν στη συνείδηση της νεολαίας σαν αντικαθεστωτική αντίσταση την πιο δεξιά καθεστωτική γραμμή.
Εννοείται τη βασική πολιτική εκδούλευση στις συγκεντρώσεις αυτές την πρόσφερε η αστυνομία του Χρυσοχοΐδη που πήγε να τις διαλύσει και μάλιστα με τη γνωστή όλο και πιο τραμπούκικη βία της δίνοντας τους το αντικαθεστωτικό άλλοθι που επιζητούσαν. Τα ψευτοαριστερά κόμματα καλύφθηκαν εύκολα πίσω από την αποδοκιμασία αυτής της βίας, και όχι μόνο δεν διαχώρισαν πολιτικά τη θέση τους από αυτές τις συγκεντρώσεις, αλλά ουσιαστικά, ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ, τις στήριξαν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα δυο κόμματα ποτέ δεν καλούν τη νεολαία καθαρά και ξάστερα να φυλάγεται και να φυλάει το λαό και να κρατάει αποστάσεις ή να φοράει μάσκες σε συγκεντρώσεις. Όχι τυχαία και τα δυο αυτά κόμματα ήταν στο πλευρό του Τσιόδρα στο ζήτημα των μασκών.
Σε καμιά περίπτωση η εργατική ταξική πρωτοπορία δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των φαιο-”κόκκινων” και να θεωρήσει ότι η προφύλαξη της χώρας από την πανδημία ενδιαφέρει κυρίως την αστική τάξη αφού μια υποτροπή της πανδημίας θα φέρει μια πρωτοφανή εκτίναξη της ανεργίας και μια πείνα που κανένα επίδομα με δανεικά απ έξω δεν θα καλύπτει. Αυτό θα σημαίνει τη μεγαλύτερη ως τώρα βύθιση του μεροκάματου, δηλαδή την πιο άγρια ως τώρα εκμετάλλευση από τα μικρά και τα μεγάλα αφεντικά και την πλήρη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Γι αυτό είναι ζωτικής σημασίας να μπει μπροστά ο εργαζόμενος λαός και να παλέψει ενάντια στην πανδημία τόσο με το να φυλάγεται καλά ο ίδιος όσο, κυρίως, με το να απαιτεί από την άρχουσα τάξη να κάνει τη δουλειά που αντιστοιχεί στην πολιτική της εξουσία. Γιατί οι ρωσόδουλοι Μητσοτάκηδες, Τσιπραίοι και Κουτσουμπαίοι έχουν συμφέρον να κάνουν καλά μόνο ένα πράγμα: τις καραντίνες και όχι τη βαθιά άμυνα για να μην ξεσπάσει ένα νέο κύμα της πανδημίας ή αν ξεσπάσει να μην μπει ξανά η χώρα σε καραντίνα. Είναι λοιπόν ο λαός που πρέπει να απαιτήσει:
1. Κατασκευή εκατομμυρίων μασκών από την ελληνική υφαντουργία με κρατική ευθύνη και δωρεάν μοίρασμα τους στο λαό, 2. Μαζική κατασκευή και εφαρμογή των μαζικών τεστ στον πληθυσμό, και, 3. Σε περίπτωση νέου κύματος, ετοιμασία του κράτους για να μην μείνει η μοίρα των γέρων και των άρρωστων αποκλειστικά στα χέρια των δικών τους, και να υπάρξει προμήθεια από τώρα και κατασκευή χιλιάδων μηχανικών αναπνευστήρων ώστε να υπάρξουν πολλαπλάσιες ΜΕΘ. Μόνο έτσι οι σαμποταριστές δεν θα έχουν άλλοθι για ένα νέο παρατεταμένο λοκντάουν που τώρα ήταν αναγκαίο.
Η πάλη ενάντια στην επιδημία εκτός από ένα άμεσο ταξικό, είναι και ένα βαθύ δημοκρατικό καθήκον, καθώς μια νέα χρεωκοπία θα είναι ο θρίαμβος του άτυπου φαιο-«κόκκκινου» μετώπου ενάντια στον παραπαίοντα αστοδημοκρατισμό, δηλαδή η απόλυτη οικονομική αποικιοποίηση της χώρας, και αφόρητη πολιτική δικτατορία των δυο μεγαλύτερων φασισμών της ιστορίας του καπιταλισμού.
Αθήνα, 18 Μάη 2020